In Christ's parable teaching the same principle is seen as in His own mission to the world. That we might become acquainted with His divine character and life, Christ took our nature and dwelt among us. Divinity was revealed in humanity; the invisible glory in the visible human form.

การสอนด้วยอุปมาของพระคริสต์ ใช้หลักการเดียวกับพระราชกิจของพระองค์เองในโลก พระองค์ทรงรับสภาพของเราและอยู่ท่ามกลางเราเพื่อว่าเราจะคุ้นเคยกับพระลักษณะนิสัยและชีวิตของพระองค์ ความเป็นพระเจ้าสำแดงในความเป็นมนุษย์ เป็นพระสิริที่มองไม่เห็นสำแดงให้รู้ในรูปแบบของมนุษย์

Men could learn of the unknown through the known; heavenly things were revealed through the earthly; God was made manifest in the likeness of men. So it was in Christ's teaching: the unknown was illustrated by the known; divine truths by earthly things with which the people were most familiar. {COL 17.1}

มนุษย์เรียนรู้สิ่งที่ไม่รู้ผ่านสิ่งที่รู้จักได้ สภาพสรรพสิ่งบนสวรรค์สำแดงผ่านสภาพบนโลก พระเจ้าทรงสำแดงพระองค์ในสภาพมนุษย์ นี่คือสิ่งที่ปรากฏในคำสอนของพระคริสต์ สิ่งที่ไม่เคยรู้สำแดงผ่านสิ่งที่เปิดเผยแล้ว ความจริงแท้ของพระเจ้าสำแดงโดยสรรพสิ่งบนโลกซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนคุ้นเคยมากที่สุด {COL 17.1}

The Scripture says, "All these things spake Jesus unto the multitude in parables; . . . that it might be fulfilled which was spoken by the prophet, saying, I will open My mouth in parables; I will utter things which have been kept secret from the foundation of the world." Matt. 13:34, 35.

พระคัมภีร์กล่าวว่า “ข้อความทั้งหมดนี้ พระองค์ตรัสกับฝูงชนเป็นอุปมาและนอกจากอุปมา พระองค์ไม่ได้ตรัสกับพวกเขาเลย ทั้งนี้เพื่อจะให้สำเร็จตามพระวจนะที่กล่าวโดยผู้เผยพระวจนะว่า ‘เราจะอ้าปากกล่าวอุปมา เราจะกล่าวข้อความซึ่งปิดซ่อนไว้ตั้งแต่เริ่มสร้างโลก’” มัทธิว 13:34, 35

Natural things were the medium for the spiritual; the things of nature and the life-experience of His hearers were connected with the truths of the written word. Leading thus from the natural to the spiritual kingdom, Christ's parables are links in the chain of truth that unites man with God, and earth with heaven. {COL 17.2}

สรรพสิ่งในธรรมชาติเป็นสื่อให้เห็นสิ่งที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณ มีการเชื่อมโยงสิ่งในธรรมชาติและประสบการณ์ชีวิตของผู้ที่ฟังพระองค์ด้วยความจริงที่เขียนไว้ในพระคำ โดยการนำสิ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติไปสู่อาณาจักรฝ่ายจิตวิญญาณ อุปมาของพระคริสต์เป็นข้อต่อในสายโซ่แห่งความจริงที่เชื่อมโยงมนุษย์กับพระเจ้า และโลกเข้ากับแผ่นดินสวรรค์ {COL 17.2}

In His teaching from nature, Christ was speaking of the things which His own hands had made, and which had qualities and powers that He Himself had imparted. In their original perfection all created things were an expression of the thought of God. To Adam and Eve in their Eden home nature was full of the knowledge of God, teeming with divine instruction.

ในการสอนจากธรรมชาติของพระคริสต์ พระองค์ตรัสถึงสิ่งอันทรงคุณค่าซึ่งพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ของพระองค์ทรงสร้างไว้ จากความสมบูรณ์แบบดั้งเดิมของสรรพสิ่งที่สร้างขึ้นล้วนสำแดงถึงพระทัยของพระองค์ ธรรมชาติในบ้านสวนเอเดนของอาดัมและเอวานั้น เต็มไปด้วยความรอบรู้ของพระเจ้า พรั่งพร้อมไปด้วยคำสอนจากสวรรค์

Wisdom spoke to the eye and was received into the heart; for they communed with God in His created works. As soon as the holy pair transgressed the law of the Most High, the brightness from the face of God departed from the face of nature. The earth is now marred and defiled by sin. Yet even in its blighted state much that is beautiful remains. God's object lessons are not obliterated; rightly understood, nature speaks of her Creator. {COL 18.1}

พระปัญญาตรัสที่สายตาและรับเข้าสู่จิตใจเพราะเขาทั้งหลายอยู่ร่วมกับพระเจ้าในผลงานแห่งการทรงสร้างของพระองค์ ทันทีที่ผู้บริสุทธิ์ทั้งคู่ล่วงละเมิดพระบัญญัติของพระผู้สูงสุด แสงสว่างจากพระพักตร์ของพระเจ้าได้ละห่างไปจากธรรมชาติ โลกนี้จึงแปดเปื้อนด้วยบาป แม้จะอยู่ในสภาพที่เสื่อมลง แต่ยังคงมีความสวยงามอีกมากมายหลงเหลืออยู่ บทเรียนสอนใจของพระเจ้าไม่ได้ถูกลบเลือนฉันใด เมื่อเข้าใจได้อย่างถูกต้องแล้ว ธรรมชาติย่อมประกาศถึงการทรงสร้างฉันนั้น {COL 18.1}

In the days of Christ these lessons had been lost sight of. Men had well-nigh ceased to discern God in His works. The sinfulness of humanity had cast a pall over the fair face of creation; and instead of manifesting God, His works became a barrier that concealed Him.

ในสมัยของพระคริสต์ บทเรียนเหล่านี้ถูกละเลย มนุษย์ไม่สนใจเรื่องของพระเจ้าโดยผ่านพระหัตถกิจของพระองค์ ความผิดบาปของมนุษย์ปกคลุมความงดงามของสิ่งที่ทรงสร้าง และแทนที่จะสำแดงพระเจ้าอย่างชัดแจ้ง พระหัตถกิจของพระองค์กลับกลายเป็นเครื่องกีดขวางที่ปกปิดพระองค์ไว้

Men "worshiped and served the creature more than the Creator." Thus the heathen "became vain in their imaginations, and their foolish heart was darkened." Rom. 1:25, 21.

มนุษย์ “นมัสการและปรนนิบัติสิ่งถูกสร้างขึ้นแทนพระองค์ผู้ทรงสร้าง” ดังนั้นมนุษย์ไม่รู้จักพระเจ้าจึง “คิดในสิ่งที่ไม่เป็นสาระและจิตใจโง่เขลาของเขาก็มืดมัวไป” โรม 1:25, 21

So in Israel, man's teaching had been put in the place of God's. Not only the things of nature, but the sacrificial service and the Scriptures themselves--all given to reveal God--were so perverted that they became the means of concealing Him. {COL 18.2}

ดังนั้นอิสราเอลจึงนำคำสอนของมนุษย์แทนที่คำสอนของพระเจ้า ไม่เพียงแต่สิ่งต่างๆ ในธรรมชาติเท่านั้น แม้กระทั่งพิธีกรรมในการถวายบูชาและพระคัมภีร์ซึ่งประทานไว้เพื่อสำแดงถึงพระเจ้าได้ถูกบิดเบือนจนปิดบังพระองค์ไปเช่นกัน {COL 18.2} Christ sought to remove that which obscured the truth. The veil that sin has cast over the face of nature, He came to draw aside, bringing to view the spiritual glory that all things were created to reflect. His words placed the teachings of nature as well as of the Bible in a new aspect, and made them a new revelation. {COL 18.3}

พระคริสต์ทรงเพียรพยายามขจัดสิ่งที่บดบังความจริง พระองค์เสด็จมาเปิดม่านแห่งบาปที่ปิดกั้นธรรมชาติ เพื่อสะท้อนพระสิริทั้งหมดที่ทรงสร้าง พระดำรัสของพระองค์ทำให้คำสอนจากธรรมชาติและพระคัมภีร์มีข้อคิดในมุมใหม่และเปิดเผยสิ่งใหม่ {COL 18.3}

Jesus plucked the beautiful lily, and placed it in the hands of children and youth; and as they looked into His own youthful face, fresh with the sunlight of His Father's countenance, He gave the lesson, "Consider the lilies of the field, how they grow [in the simplicity of natural beauty]; they toil not, neither do they spin; and yet I say unto you, that even Solomon in all his glory was not arrayed like one of these."

พระเยซูทรงเด็ดดอกไม้อันสวยงามและใส่ไว้ในมือของเด็กๆ และเยาวชน และขณะที่พวกเขามองไปยังพระพักตร์อันเยาว์วัยของพระองค์ที่สดใสด้วยแสงอาทิตย์ของพระฉายของพระบิดา พระองค์ประทานบทเรียนดังนี้ว่า “จงพิจารณาดูว่าดอกไม้ในทุ่งนานั้นเติบโตขึ้นอย่างไร [ในความงดงามตามธรรมชาติ] มันไม่ทำงาน มันไม่ปั่นด้าย แต่เราบอกพวกท่านว่า แม้แต่กษัตริย์ซาโลมอนเมื่อทรงบริบูรณ์ด้วยศักดิ์ศรีก็ไม่ได้แต่งพระองค์งามเท่าดอกไม้เหล่านี้สักดอกหนึ่ง”

Then followed the sweet assurance and the important lesson, "Wherefore, if God so clothe the grass of the field, which today is, and tomorrow is cast into the oven, shall He not much more clothe you, O ye of little faith?" {COL 19.1}

หลังจากนั้นก็ทรงให้ความมั่นใจและบทเรียนที่สำคัญอีกบทหนึ่งว่า “ถ้าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น ซึ่งเป็นอยู่วันนี้และรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ โอ พวกมีความเชื่อน้อย พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ” {COL 19.1}

In the sermon on the mount these words were spoken to others besides children and youth. They were spoken to the multitude, among whom were men and women full of worries and perplexities, and sore with disappointment and sorrow. Jesus continued: "Therefore take no thought, saying, What shall we eat? or, What shall we drink? or, Wherewithal shall we be clothed? (for after all these things do the Gentiles seek:) for your Heavenly Father knoweth that ye have need of all these things."

พระองค์ตรัสคำเทศนาบนภูเขาแก่กลุ่มชนอื่นๆ นอกเหนือจากเยาวชนและเด็ก พระองค์ตรัสแก่ฝูงชนชาย หญิงที่กังวลและสับสน และผิดหวังและมีทุกข์ พระเยซูตรัสต่อไปว่า “เหตุฉะนั้นอย่ากระวนกระวายและกล่าวว่าจะเอาอะไรกินหรือจะเอาอะไรดื่ม หรือจะเอาอะไรนุ่งห่ม เพราะว่าบรรดาคนต่างชาติแสวงหาสิ่งทั้งปวงนี้ แต่ว่าพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการสิ่งทั้งปวงนี้”

Then spreading out His hands to the surrounding multitude, He said, "But seek ye first the kingdom of God, and His righteousness; and all these things shall be added unto you." Matt. 6:28-33. {COL 19.2}

จากนั้นทรงยกพระหัตถ์กางออกต่อหน้าฝูงชนที่ห้อมล้อมนั้น ตรัสว่า “แต่พวกท่านจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงนี้ให้” มัทธิว 6:28–33 {COL 19.2}

Thus Christ interpreted the message which He Himself had given to the lilies and the grass of the field. He desires us to read it in every lily and every spire of grass. His words are full of assurance, and tend to confirm trust in God. {COL 19.3}

ด้วยวิธีนี้พระคริสต์ทรงอธิบายข้อความที่พระองค์ประทานไว้กับดอกไม้และต้นหญ้าในทุ่งนา พระองค์ทรงประสงค์ให้เราอ่านข่าวนี้จากดอกไม้ทุกดอกและใบหญ้าทุกใบ พระวจนะของพระองค์เต็มไปด้วยถ้อยคำที่ให้ความมั่นใจ และคำรับรองว่าเราวางใจพระเจ้าได้ {COL 19.3}

So wide was Christ's view of truth, so extended His teaching, that every phase of nature was employed in illustrating truth. The scenes upon which the eye daily rests were all connected with some spiritual truth, so that nature is clothed with the parables of the Master.

ภาพความจริงของพระคริสต์กว้างไกลเหลือเกิน คำสั่งสอนของพระองค์อยู่ทั่วทุกแห่งหน ซึ่งทุกแง่มุมของธรรมชาติแสดงให้เห็นถึงความจริง มีการนำภาพที่สายตามนุษย์มองอยู่ทุกวันเข้ามาเชื่อมโยงกับความจริงฝ่ายจิตวิญญาณ จนธรรมชาติปกคลุมด้วยอุปมาของพระอาจารย์ {COL 20.1}

In the earlier part of His ministry, Christ had spoken to the people in words so plain that all His hearers might have grasped truths which would make them wise unto salvation. But in many hearts the truth had taken no root, and it had been quickly caught away.

ในช่วงแรกของพระราชกิจ พระคริสต์ตรัสกับฝูงชนด้วยถ้อยคำง่ายๆ จนผู้ฟังทุกคนเข้าใจความจริงซึ่งเป็นความจริงที่ทำให้เกิดปัญญาจนถึงความรอด แต่มีจิตใจอีกหลายดวงที่ไม่ยอมให้ความจริงฝังรากลึกลงไป และถูกนำออกไปอย่างรวดเร็ว

"Therefore speak I to them in parables." He said; "because they seeing see not; and hearing they hear not, neither do they understand. . . . For this people's heart is waxed gross, and their ears are dull of hearing, and their eyes they have closed." Matt. 13:13-15. {COL 20.2}

พระองค์ตรัสว่า “เพราะว่าถึงเขาเห็นก็เหมือนไม่เห็น ถึงได้ยินก็เหมือนไม่ได้ยินและไม่เข้าใจ เพราะว่าชนชาตินี้กลายเป็นคนมีใจเฉื่อยชา หูก็ตึงและตาของพวกเขาก็ปิด” มัทธิว 13:13-15 {COL 20.2}

Jesus desired to awaken inquiry. He sought to arouse the careless, and impress truth upon the heart. Parable teaching was popular, and commanded the respect and attention, not only of the Jews, but of the people of other nations.

พระเยซูทรงปรารถนาให้เกิดความตื่นตัว พระองค์ทรงแสวงหาวิธีปลุกความเฉื่อยชาให้ตื่นและสลักความจริงลงในใจ การสอนด้วยอุปมาเป็นที่นิยมและเป็นที่ยอมรับและเป็นที่สนใจไม่เพียงเฉพาะชาวยิวเท่านั้นแต่รวมทั้งชนชาติอื่นๆ ด้วย

No more effective method of instruction could He have employed. If His hearers had desired a knowledge of divine things, they might have understood His words; for He was always willing to explain them to the honest inquirer. {COL 20.3}

ไม่มีวิธีการสอนแบบใดที่มีประสิทธิผลมากไปกว่านี้ ถ้าผู้ฟังของพระองค์ปรารถนาปัญญาที่มาจากสวรรค์พวกเขาคงเข้าใจคำตรัสของพระองค์เพราะพระองค์ทรงพอพระทัยที่จะอธิบายให้ผู้ที่ถามด้วยความจริงใจเสมอ {COL 20.3}

Again, Christ had truths to present which the people were unprepared to accept or even to understand. For this reason also He taught them in parables. By connecting His teaching with the scenes of life, experience, or nature, He secured their attention and impressed their hearts.

อีกประการหนึ่ง พระคริสต์ทรงมีความจริงที่จะเสนอ เป็นความจริงที่ฝูงชนยังไม่พร้อมจะรับหรือทำความเข้าใจ ด้วยเหตุผลนี้พระองค์จึงทรงสั่งสอนเขาด้วยอุปมา โดยการเชื่อมโยงคำสอนของพระองค์เข้ากับภาพชีวิต ประสบการณ์หรือธรรมชาติ พระองค์ทรงเรียกความสนใจของพวกเขาและสร้างความประทับใจแก่คนเหล่านั้น

Afterward, as they looked upon the objects that illustrated His lessons, they recalled the words of the divine Teacher. To minds that were open to the Holy Spirit, the significance of the Saviour's teaching unfolded more and more. Mysteries grew clear, and that which had been hard to grasp became evident. {COL 21.1}

ภายหลังเมื่อพวกเขาเห็นตัวอย่างที่เคยหยิบยกมา พวกเขาก็จะจดจำถ้อยคำของพระอาจารย์ได้ สำหรับจิตใจที่เปิดต้อนรับองค์พระวิญญาณบริสุทธิ์แล้วนั้น ความสำคัญของคำสอนของพระผู้ช่วยให้รอดจะเปิดกว้างขึ้นเรื่อยๆ ความลึกลับจะชัดเจนและสิ่งที่ยากจะเข้าใจจะเด่นชัดขึ้น {COL 21.1}

Jesus sought an avenue to every heart. By using a variety of illustrations, He not only presented truth in its different phases, but appealed to the different hearers. Their interest was aroused by figures drawn from the surroundings of their daily life.

พระเยซูทรงแสวงหาทางที่จะเข้าถึงจิตใจของทุกคน โดยการใช้วิธีการอธิบายอย่างหลากหลาย พระองค์ไม่เพียงแต่เสนอความจริงในด้านต่างๆ แต่ทรงเร้าใจผู้ฟังหลายระดับ ความสนใจของพวกเขาถูกปลุกขึ้นโดยภาพซึ่งมาจากสิ่งรอบข้างในชีวิตประจำวัน

None who listened to the Saviour could feel that they were neglected or forgotten. The humblest, the most sinful, heard in His teaching a voice that spoke to them in sympathy and tenderness. {COL 21.2}

ไม่มีผู้ใดที่ฟังพระคำของพระผู้ช่วยให้รอดแล้วจะรู้สึกว่าตนถูกละเลยหรือถูกทอดทิ้ง ผู้ที่ถ่อมใจลงมากที่สุด ผู้ที่ผิดบาปที่สุดจะได้ยินคำสอนของพระองค์เฉกเช่นน้ำเสียงซึ่งตรัสกับเขาด้วยความเห็นอกเห็นใจและเต็มไปด้วยความสุภาพอ่อนโยน {COL 21.2}

And He had another reason for teaching in parables. Among the multitudes that gathered about Him, there were priests and rabbis, scribes and elders, Herodians and rulers, world-loving, bigoted, ambitious men, who desired above all things to find some accusation against Him. Their spies followed His steps day after day, to catch from His lips something that would cause His condemnation, and forever silence the One who seemed to draw the world after Him.

พระองค์ทรงมีอีกเหตุผลที่ทรงสอนด้วยอุปมา ประชาชนที่ห้อมล้อมพระองค์นั้นมีครู อาจารย์ ธรรมจารย์และผู้ปกครอง ข้าราชการของเฮโรดและขุนนางผู้มักใหญ่ใฝ่สูงและผู้หลงรักชีวิตทางฝ่ายโลก คนเหล่านี้ต้องการหาเหตุปรักปรำพระองค์เป็นอันดับแรก คนสอดแนมของพวกเขาเฝ้าติดตามพระองค์ทุกวัน เพื่อคอยจับผิดคำพูดจากพระโอษฐ์ของพระองค์เพื่อใช้กล่าวหาพระองค์และหยุดยั้งพระองค์ที่ดูเหมือนจะดึงคนทั้งโลกให้ติดตามพระองค์ไปนั้นให้เงียบไปตลอดกาล

The Saviour understood the character of these men, and He presented truth in such a way that they could find nothing by which to bring His case before the Sanhedrim. In parables He rebuked the hypocrisy and wicked works of those who occupied high positions, and in figurative language clothed truth of so cutting a character that had it been spoken in direct denunciation, they would not have listened to His words, and would speedily have put an end to His ministry.

พระผู้ช่วยให้รอดทรงเข้าพระทัยถึงลักษณะนิสัยของคนเหล่านี้และพระองค์ทรงเสนอความจริงที่พวกเขาจะฟ้องพระองค์ต่อสภาซันเฮดรินไม่ได้ ในอุปมานั้นพระองค์ทรงติเตียนความหน้าซื่อใจคดและความชั่วร้ายของผู้มีตำแหน่งสูง ทรงใช้ภาษาเปรียบเทียบอันแหลมคมที่ห่อหุ้มความจริง หากพระองค์ทรงกล่าวติเตียนอย่างตรงไปตรงมาแล้ว พวกเขาคงไม่ฟังคำสอนของพระองค์และจะเป็นการเร่งให้พระราชกิจของพระองค์ถึงจุดจบเร็วเกินไป

But while He evaded the spies, He made truth so clear that error was manifested, and the honest in heart were profited by His lessons. Divine wisdom, infinite grace, were made plain by the things of God's creation. Through nature and the experiences of life, men were taught of God. "The invisible things of Him since the creation of the world," were "perceived through the things that are made, even His everlasting power and divinity." Rom. 1:20, R. V. {COL 22.1}

แต่ขณะที่พระองค์ทรงหลีกเลี่ยงคนสอดแนมเหล่านั้น พระองค์ทรงทำให้พวกเขาเห็นความจริงอย่างแจ่มแจ้งจนทำให้ความผิดปรากฏเด่นชัดขึ้นและคนที่จริงใจได้ประโยชน์จากบทเรียนของพระองค์ สิ่งที่พระเจ้าเนรมิตสร้างเปิดเผยพระปัญญาจากสวรรค์และพระคุณอันล้นเหลืออย่างชัดแจ้ง มนุษย์เรียนรู้ถึงพระเจ้าโดยผ่านธรรมชาติและประสบการณ์ในชีวิต “ตั้งแต่เริ่มสร้างโลกมานั้น สภาพของพระเจ้าซึ่งตามนุษย์มองไม่เห็น คือฤทธานุภาพอันถาวรและเทวสภาพของพระองค์ก็ได้ปรากฏชัดในสรรพสิ่งที่พระองค์ได้ทรงสร้าง” โรม 1:20 {COL 22.1}

In the Saviour's parable teaching is an indication of what constitutes the true "higher education." Christ might have opened to men the deepest truths of science. He might have unlocked mysteries which have required many centuries of toil and study to penetrate. He might have made suggestions in scientific lines that would have afforded food for thought and stimulus for invention to the close of time.

อุปมาของพระผู้ช่วยให้รอดชี้ให้เห็นว่า “การศึกษาขั้นสูง” ที่แท้จริงประกอบด้วยอะไร พระคริสต์ทรงปรารถนาจะเปิดเผยความจริงทางวิทยาศาสตร์ต่อมนุษย์ พระองค์ทรงปรารถนาที่จะคลี่คลายข้อลึกลับที่ต้องลงแรงและศึกษาค้นหาหลายศตวรรษ พระองค์อาจจะประทานคำแนะนำทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นอาหารสมองและเป็นตัวกระตุ้นการประดิษฐ์จนถึงยุคสุดท้าย

But He did not do this. He said nothing to gratify curiosity, or to satisfy man's ambition by opening doors to worldly greatness. In all His teaching, Christ brought the mind of man in contact with the Infinite Mind.

แต่พระองค์ไม่ได้ทรงกระทำเช่นนั้น พระองค์ไม่ทรงเอื้อนพระโอษฐ์เพียงเพื่อดับความอยากรู้อยากเห็นหรือสนองความปรารถนาของมนุษย์ด้วยการเปิดประตูไปสู่ความยิ่งใหญ่ในโลกนี้ ในคำสอนทั้งหมดของพระคริสต์ พระองค์ทรงนำความนึกคิดของมนุษย์ไปสัมผัสกับสติปัญญาอันไร้ขอบเขตของพระองค์

He did not direct the people to study men's theories about God, His word, or His works. He taught them to behold Him as manifested in His works, in His word, and by His providences. {COL 22.2}

พระองค์ไม่ได้ทรงชักนำให้ประชาชนศึกษาทฤษฎีของมนุษย์ที่เกี่ยวกับพระเจ้า พระวจนะของพระองค์หรือพระราชกิจของพระองค์ แต่พระองค์ทรงสอนพวกเขาให้มองไปยังพระองค์ตามที่เปิดเผยในพระราชกิจของพระองค์ ในพระธรรมคำสอนและการทรงจัดเตรียมไว้ของพระองค์” {COL 22.2}

Christ did not deal in abstract theories, but in that which is essential to the development of character, that which will enlarge man's capacity for knowing God, and increase his efficiency to do good. He spoke to men of those truths that relate to the conduct of life, and that take hold upon eternity. {COL 23.1}

พระคริสต์ไม่ได้ทรงข้องเกี่ยวกับทฤษฎีที่จับต้องไม่ได้ แต่ทรงเกี่ยวข้องกับสิ่งที่จำเป็นต่อการพัฒนาอุปนิสัยและเพิ่มความสามารถในมนุษย์เพื่อรู้จักกับพระเจ้าและเพิ่มประสิทธิภาพเพื่อการสร้างความดี พระองค์ตรัสกับมนุษย์ในเรื่องความจริงที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติตนในชีวิตและการไขว่คว้าสิ่งที่เป็นนิรันดร์ {COL 23.1}

It was Christ who directed the education of Israel. Concerning the commandments and ordinances of the Lord He said, "Thou shalt teach them diligently unto thy children, and shalt talk of them when thou sittest in thine house, and when thou walkest by the way, and when thou liest down, and when thou risest up. And thou shalt bind them for a sign upon thine hand, and they shall be as frontlets between thine eyes. And thou shalt write them upon the posts of thy house, and on thy gates." Deut. 6:7-9.

พระคริสต์ทรงเป็นผู้นำด้านการศึกษาของชาวอิสราเอล พระองค์ตรัสเรื่องของพระบัญญัติและกฎหมายของพระผู้เป็นเจ้าไว้ว่า “ท่านจงสอนถ้อยคำเหล่านั้นแก่บุตรหลานของท่าน และพูดถึงถ้อยคำเหล่านั้นเมื่อท่านนั่งอยู่ในบ้าน เดินอยู่ตามทาง นอนลงหรือลุกขึ้น จงเอาถ้อยคำเหล่านี้ผูกไว้ที่มือของท่านเป็นหมายสำคัญ และคาดไว้ที่หน้าผากของท่านเป็นสัญลักษณ์ และจงเขียนถ้อยคำเหล่านี้ไว้ที่เสาประตูบ้านและที่ประตูของท่าน” เฉลยธรรมบัญญัติ 6:7-9

In His own teaching, Jesus showed how this command is to be fulfilled--how the laws and principles of God's kingdom can be so presented as to reveal their beauty and preciousness. When the Lord was training Israel to be the special representatives of Himself, He gave them homes among the hills and valleys. In their home life and their religious service they were brought in constant contact with nature and with the word of God.

ในคำสอนของพระเยซูเอง พระองค์ทรงแสดงให้เห็นวิธีทำให้พระบัญชานี้สำเร็จ วิธีเปิดเผยให้เห็นคุณค่าและความงามของพระบัญญัติและหลักการของอาณาจักรของพระเจ้า ขณะที่พระยาห์เวห์ฝึกสอนคนอิสราเอลให้เป็นผู้แทนพิเศษของพระองค์เอง พระองค์ประทานบ้านเรือนให้เขาท่ามกลางขุนเขาลำเนาไพร พวกเขาสัมผัสธรรมชาติและพระคำของพระเจ้าอยู่เสมอด้วยการใช้ชีวิตในบ้านเรือนและในการปฏิบัติตนทางศาสนา

So Christ taught His disciples by the lake, on the mountainside, in the fields and groves, where they could look upon the things of nature by which He illustrated His teachings. And as they learned of Christ, they put their knowledge to use by co-operating with Him in His work. {COL 23.2}

ดังนั้น พระคริสต์ทรงสอนสาวกทั้งหลายตามริมทะเลสาบ บนไหล่เขา ในทุ่งนาและหมู่แมกไม้ซึ่งพวกเขามองเห็นสิ่งต่างๆ ที่มีอยู่ในธรรมชาติเพื่อเป็นตัวอย่างที่พระองค์ทรงหยิบยกขึ้นมาเพื่อใช้อธิบายสั่งสอน และขณะที่เขาทั้งหลายเรียนรู้ถึงพระคริสต์ เขาทั้งหลายนำความรู้นั้นไปใช้ร่วมกับพระองค์ในพระราชกิจของพระองค์ {COL 23.2}

So through the creation we are to become acquainted with the Creator. The book of nature is a great lesson book, which in connection with the Scriptures we are to use in teaching others of His character, and guiding lost sheep back to the fold of God.

ดังนั้นเราจะค้นเคยกับพระผู้ทรงสร้างผ่านการเนรมิตสร้าง หนังสือธรรมชาติเล่มนี้เป็นหนังสือเรียนอันยิ่งใหญ่ซึ่งเชื่อมโยงกับพระคัมภีร์ที่เราใช้สอนผู้อื่นถึงพระลักษณะของพระองค์ และนำแกะที่หลงหายกลับคืนสู่ฝูงแกะของพระเจ้า

As the works of God are studied, the Holy Spirit flashes conviction into the mind. It is not the conviction that logical reasoning produces; but unless the mind has become too dark to know God, the eye too dim to see Him, the ear too dull to hear His voice, a deeper meaning is grasped, and the sublime, spiritual truths of the written word are impressed on the heart. {COL 24.1}

ขณะที่เราศึกษาพระราชกิจของพระเจ้า พระวิญญาณบริสุทธิ์จะส่องประกายความเชื่อเข้ามาในความนึกคิด นี่ไม่ใช่ความเชื่อที่เกิดจากเหตุผลด้านตรรกวิทยา แต่หากความคิดของเราไม่มืดมนจนทำให้ไม่รู้จักพระเจ้า หรือสายตาของเราไม่มืดมัวจนมองไม่เห็นพระองค์ หรือหูของเราไม่ตึงจนไม่ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์แล้ว เราจะจับใจความได้ลึกซึ้งขึ้นและความจริงของพระวจนะที่จารึกไว้ในจิตวิญญาณอย่างสง่างามจะฝังอยู่ในจิตใจของเรา {COL 24.1}

In these lessons direct from nature, there is a simplicity and purity that makes them of the highest value. All need the teaching to be derived from this source. In itself the beauty of nature leads the soul away from sin and worldly attractions, and toward purity, peace, and God.

หนังสือเรียนเหล่านี้ที่ส่งตรงจากธรรมชาติมีความเรียบง่ายและบริสุทธิ์จนทำให้บทเรียนเกิดคุณค่าสูงสุด ทุกคนจำเป็นต้องฟังคำสอนจากต้นกำเนิดนี้ เนื้อหาคำสอนจากความงามของธรรมชาติจะนำจิตใจให้ออกห่างจากบาป จากสิ่งล่อใจทางโลกและนำไปสู่ความบริสุทธิ์ สันติสุขและพระเจ้า

Too often the minds of students are occupied with men's theories and speculations, falsely called science and philosophy. They need to be brought into close contact with nature. Let them learn that creation and Christianity have one God.

บ่อยครั้งที่นักเรียนถูกครอบงำด้วยทฤษฎีและการคาดเดาของมนุษย์ที่เรียกผิดๆ ว่าวิทยาศาสตร์และปรัชญาครอบงำ เราต้องนำคนเหล่านั้นกลับมาใกล้ชิดธรรมชาติ ให้เขาเหล่านั้นเรียนรู้ว่าการทรงสร้างและคริสตศาสนานั้นมีพระเจ้าเพียงองค์เดียว

Let them be taught to see the harmony of the natural with the spiritual. Let everything which their eyes see or their hands handle be made a lesson in character building. Thus the mental powers will be strengthened, the character developed, the whole life ennobled. {COL 24.2}

สอนให้เขาเหล่านั้นมองเห็นความกลมกลืนของธรรมชาติและจิตวิญญาณ ให้ทุกสิ่งที่เขาเห็นด้วยตาหรือจับต้องด้วยมือนั้นเป็นบทเรียนสร้างอุปนิสัย ด้วยประการฉะนี้ อำนาจฝ่ายจิตใจจะเข้มแข็งขึ้น อุปนิสัยจะพัฒนาขึ้นและชีวิตจะสูงส่งไปตลอด {COL 24.2}

Christ's purpose in parable teaching was in direct line with the purpose of the Sabbath. God gave to men the memorial of His creative power, that they might discern Him in the works of His hand. The Sabbath bids us behold in His created works the glory of the Creator. And it was because He desired us to do this that Jesus bound up His precious lessons with the beauty of natural things.

พระประสงค์ของพระคริสต์ในการสั่งสอนด้วยอุปมานั้นมีความสัมพันธ์โดยตรงกับจุดประสงค์ของวันสะบาโต พระเจ้าทรงให้มนุษย์เห็นถึงอนุสรณ์แห่งฤทธิ์อำนาจการเนรมิตสร้างของพระองค์ในพระราชกิจการเนรมิตสร้างของพระองค์ วันสะบาโตเชิญชวนให้เรามองเห็นพระสิริของพระผู้ทรงสร้างที่ปรากฏ และเนื่องจากพระเยซูทรงปรารถนาให้เราทำ พระองค์จึงทรงเอาบทเรียนล้ำค่าของพระองค์มาเชื่อมต่อกับความงามของสิ่งต่างๆ ในธรรมชาติ เราควรศึกษาพระคำที่พระเจ้าทรงจารึกไว้เพื่อเราในธรรมชาติ

On the holy rest day, above all other days, we should study the messages that God has written for us in nature. We should study the Saviour's parables where He spoke them, in the fields and groves, under the open sky, among the grass and flowers. As we come close to the heart of nature, Christ makes His presence real to us, and speaks to our hearts of His peace and love. {COL 25.1}

เมื่อวันพักผ่อนอันบริสุทธิ์ที่เหนือกว่าทุกวันมาถึง เราควรศึกษาอุปมาของพระผู้ช่วยให้รอดตามสถานที่ต่างๆ ที่พระองค์ตรัสถึง นั่นคือบริเวณทุ่งหญ้าและตามป่าละเมาะ ท้องฟ้าสดใส ท่ามกลางต้นหญ้าและหมู่มวลดอกไม้ ขณะที่เราเข้าใกล้แก่นแท้ของธรรมชาติ พระคริสต์จะทรงสำแดงพระพักตร์ให้เราพบอย่างแท้จริงและจะตรัสกับจิตใจของเราถึงสันติสุขและความรักของพระองค์ {COL 25.1}

And Christ has linked His teaching, not only with the day of rest, but with the week of toil. He has wisdom for him who drives the plow and sows the seed. In the plowing and sowing, the tilling and reaping, He teaches us to see an illustration of His work of grace in the heart.

พระคริสต์ไม่ได้เพียงเชื่อมโยงคำสอนของพระองค์กับวันแห่งการหยุดพักเท่านั้นแต่ทรงโยงถึงสัปดาห์แห่งการตรากตรำการงานเข้ามาด้วย พระองค์ทรงมีพระปัญญาไว้สำหรับผู้ที่จับคันไถและหว่านพืช ในการไถและหว่าน การพรวนดินและเก็บเกี่ยว พระองค์ทรงสอนให้เราเห็นภาพการทำงานแห่งพระคุณในจิตใจ ดังนั้นพระองค์ทรงปรารถนาที่จะให้เราพบบทเรียนแห่งความจริงในงานทุกด้านและทุกสิ่งที่ชีวิตของเรามีส่วนเกี่ยวข้อง

So in every line of useful labor and every association of life, He desires us to find a lesson of divine truth. Then our daily toil will no longer absorb our attention and lead us to forget God; it will continually remind us of our Creator and Redeemer. The thought of God will run like a thread of gold through all our homely cares and occupations.

ด้วยเหตุนี้ การตรากตรำทำงานในแต่ละวันของเราจะไม่ดึงดูดความสนใจจนทำให้ลืมพระเจ้า แต่จะช่วยเตือนเราเสมอถึงพระผู้ทรงสร้างและพระผู้ไถ่ การใคร่ครวญถึงพระเจ้าจะเป็นเหมือนสายใยทองคำที่สอดแทรกเข้าสู่ภารกิจงานบ้านและหน้าที่การงานของเรา

For us the glory of His face will again rest upon the face of nature. We shall ever be learning new lessons of heavenly truth, and growing into the image of His purity. Thus shall we "be taught of the Lord"; and in the lot wherein we are called, we shall "abide with God." Isa. 54:13; 1 Cor. 7:24. {COL 26.1}สำหรับเราแล้ว เรา

จะเห็นพระสิริของพระพักตร์พระองค์ปรากฏอยู่เหนือธรรมชาติ เราจะเรียนรู้บทเรียนใหม่ๆ ของความจริงแห่งสวรรค์อยู่เสมอและเจริญขึ้นในพระฉายาอันบริสุทธิ์ของพระองค์ ด้วยเหตุนี้ เรา “จะได้รับการสั่งสอนจากพระยาห์เวห์” เราทุกคนและในทุกสถานภาพที่เราได้รับการทรงเรียกมานั้น เราจะ“อยู่กับพระเจ้า” อิสยาห์ 54:13 1โครินธ์ 7:24 TBS1971 {COL 26.1}