When Jesus revealed to His disciples the fate of Jerusalem and the scenes of the second advent, He foretold also the experience of His people from the time when He should be taken from them, to His return in power and glory for their deliverance.
เมื่อพระเยซูทรงเปิดเผยถึงจุดจบของ กรุงเยรูซาเล็มและภาพเหตุการณ์ของการ เสด็จมาครั้งที่สองให้แก่สาวกทั้งหลาย ของพระองค์นั้น พระองค์ทรงทำนายถึง ประสบการณ์ของประชากรของพระองค์ นับตั้งแต่เวลาที่พระองค์ทรงถูกรับไปจาก พวกเขา จนถึงเวลาที่พระองค์จะเสด็จกลับ มาด้วยฤทธานุภาพและสง่าราศีเพื่อปลด ปล่อยพวกเขา
From Olivet the Saviour beheld the storms about to fall upon the apostolic church; and penetrating deeper into the future, His eye discerned the fierce, wasting tempests that were to beat upon His followers in the coming ages of darkness and persecution. In a few brief utterances of awful significance He foretold the portion which the rulers of this world would mete out to the church of God. Matthew 24:9, 21, 22.
จากยอดเขามะกอกเทศ พระผู้ช่วยให้รอดทรงมองเห็นมรสุมที่กำลัง ถาโถมเข้ามายังคริสตจักรในยุคอัครสาวก และทรงหยั่งลึกลงไปถึงอนาคตกาล พระเนตรของพระองค์เพ่งพินิจถึงมรสุม แห่งการทำลายล้างอันแรงกล้าที่โหม กระหน่ำเข้าใส่บรรดาผู้ติดตามพระองค์ใน ช่วงยุคมืดและยุคแห่งการกดขี่ข่มเหงที่ กำลังจะมาถึง ในพระดำรัสเพียงสั้นๆ ที่ กล่าวถึงหมายสำคัญอันน่ากลัวเหล่านั้น พระองค์ทรงทำนายถึงชะตาที่บรรดาเจ้า ผู้ครองโลกนี้จะจัดสรรให้กับคริสตจักรของ พระเจ้า มัทธิว 24:9, 21, 22
The followers of Christ must tread the same path of humiliation, reproach, and suffering which their Master trod. The enmity that burst forth against the world's Redeemer would be manifested against all who should believe on His name. {GC 39.1}
ผู้ติดตาม ทั้งหลายของพระคริสต์จะต้องก้าวย่างไป ตามเส้นทางแห่งความอัปยศอดสู การ ถูกตำหนิติเตียน และการทนทุกข์ทรมาน อย่างเดียวกันกับที่พระอาจารย์ของพวก เขาทรงดำเนินผ่านมาแล้ว ความแค้นเคือง ที่ปะทุขึ้นต่อพระผู้ไถ่ของโลกจะปะทะเข้า ใส่คนทั้งหลายผู้เชื่อในพระนามของพระองค์ {GC 39.1}
The history of the early church testified to the fulfillment of the Saviour's words. The powers of earth and hell arrayed themselves against Christ in the person of His followers.
ประวัติศาสตร์ของคริสตจักรในยุคแรก เป็นหลักฐานยืนยันให้เห็นถึงพระดำรัสอัน สมจริงของพระผู้ช่วยให้รอด อำนาจของ โลกและนรกต่างประดังกันเข้ามาเพื่อต่อ ต้านพระคริสต์ผ่านทางคนทั้งหลายที่เป็น ผู้ติดตามของพระองค์
Paganism foresaw that should the gospel triumph, her temples and altars would be swept away; therefore she summoned her forces to destroy Christianity. The fires of persecution were kindled.
ลัทธินอกศาสนาเล็งเห็นว่า หากข่าวประเสริฐได้รับชัยชนะ วิหารและแท่นบูชาของเธอคงต้องถูก กวาดล้างลงเป็นแน่ ด้วยเหตุนี้เธอจึง รวบรวมกองกำลังเพื่อออกกำจัดพวก คริสเตียน ไฟแห่งการกดขี่ถูกจุดให้ลุกขึ้น
Christians were stripped of their possessions and driven from their homes. They "endured a great fight of afflictions." Hebrews 10:32. They "had trial of cruel mockings and scourgings, yea, moreover of bonds and imprisonment." Hebrews 11:36.
พวกคริสเตียนถูกปล้นสะดมและต้อง ระหกระเหินออกจากบ้านเรือนของตน พวกเขา “สู้ทนต่อความยากลำบากอย่าง ใหญ่หลวง” ฮีบรู 10:32
Great numbers sealed their testimony with their blood. Noble and slave, rich and poor, learned and ignorant, were alike slain without mercy. {GC 39.2}
พวกเขา “พบ กับการเยาะเย้ยและการโบยตี และยัง ถูกล่ามโซ่และถูกขังคุกด้วย” ฮีบรู 11:36 คนจำ นวนมากมายต้องประทับตรา คำพยานของตนด้วยเลือดของพวกเขาเอง ทั้งขุนนางและทาส คนรํ่ารวยและคน ยากจน คนมีการศึกษาและคนไร้การ ศึกษาต่างก็ถูกสังหารอย่างไร้ความปรานี เฉกเช่นเดียวกัน {GC 39.2}
These persecutions, beginning under Nero about the time of the martyrdom of Paul, continued with greater or less fury for centuries. Christians were falsely accused of the most dreadful crimes and declared to be the cause of great calamities--famine, pestilence, and earthquake.
การกดขี่ข่มเหงที่เริ่มก่อตัวขึ้นตั้งแต่ สมัยของจักรพรรดิเนโรราวๆ ช่วงที่เปาโล พลีชีพเพื่อความเชื่อของตนนั้น ดำเนินไป อย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายศตวรรษด้วยความรุนแรงมากบ้างน้อยบ้าง คริสเตียน ถูกกล่าวหาอย่างผิดๆ ว่าเป็นอาชญากร ที่น่ากลัวที่สุด และถูกประณามว่าเป็น ต้นเหตุของความหายนะใหญ่หลวงทั้งปวง อาทิ การกันดารอาหาร โรคระบาดร้าย แรง และแผ่นดินไหว
As they became the objects of popular hatred and suspicion, informers stood ready, for the sake of gain, to betray the innocent. They were condemned as rebels against the empire, as foes of religion, and pests to society. Great numbers were thrown to wild beasts or burned alive in the amphitheaters.
ขณะที่พวกเขา ตกเป็นเป้าของความเกลียดชังและความ หวาดระแวง พวกสายลับที่เห็นแก่ได้ เตรียมพร้อมที่จะทรยศผู้บริสุทธิ์ พวก เขาถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ก่อการกบฏต่อ ราชอาณาจักร เป็นมารศาสนา และเป็น เหลือบสังคม คนจำนวนมากถูกจับและ โยนให้สัตว์ป่ากัดกิน หรือถูกเผาทั้งเป็น ในโรงมหรสพกลางแจ้ง
Some were crucified; others were covered with the skins of wild animals and thrust into the arena to be torn by dogs. Their punishment was often made the chief entertainment at public fetes. Vast multitudes assembled to enjoy the sight and greeted their dying agonies with laughter and applause. {GC 40.1}
บางคนถูกตรึง กางเขน ส่วนคนอื่นๆ ถูกคลุมตัวด้วย หนังสัตว์ป่าและผลักเข้าไปยังสนามกีฬา เพื่อให้สุนัขฉีกกิน บ่อยครั้ง การลงโทษ คนเหล่านี้ถูกนำมาเป็นความบันเทิงหลัก ในที่สาธารณะของเทศกาลรื่นเริงทาง ศาสนา ฝูงชนจำนวนมหาศาลมาร่วม ชุมนุมกันเพื่อดูสิ่งที่เพลินตาเพลินใจ ทั้ง ส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยและปรบไม้ปรบมือ ให้กับความเจ็บปวดเจียนตายของพวกเขา {GC 40.1}
Wherever they sought refuge, the followers of Christ were hunted like beasts of prey. They were forced to seek concealment in desolate and solitary places. "Destitute, afflicted, tormented; (of whom the world was not worthy:) they wandered in deserts, and in mountains, and in dens and caves of the earth." Verses 37, 38.
ไม่ว่าซอกมุมใดที่ผู้ติดตามพระคริสต์ หลบซ่อนตัวอยู่ พวกเขาจะถูกไล่ล่า ประหนึ่งสัตว์ป่าไล่ล่าเหยื่อ พวกเขา จำต้องเสาะหาที่ลี้ภัยในสถานที่เปล่า- เปลี่ยวห่างไกลจากผู้คน “สิ้นเนื้อประดา ตัว ตกระกำลำบากและถูกทำทารุณ แผ่นดินโลกไม่คู่ควรกับคนเช่นนั้นเลย เขาพเนจรไปตามถิ่นทุรกันดารและตามภูเขา ในถํ้าและในโพรงใต้ดิน” ฮีบรู 11:37, 38
The catacombs afforded shelter for thousands. Beneath the hills outside the city of Rome, long galleries had been tunneled through earth and rock; the dark and intricate network of passages extended for miles beyond the city walls.
โพรงใต้ดินเป็นที่กำบังให้คน นับพันๆ บริเวณใต้เชิงเขานอกกรุงโรมมี อุโมงค์ขุดเป็นช่องทางยาวทะลุผ่านพื้นดิน และชั้นหิน ทางเดินที่มืดและเชื่อมต่อกัน เป็นใยแมงมุมนี้ขยายวงกว้างออกไปนอก กำแพงเมืองเป็นระยะทางหลายกิโลเมตร
In these underground retreats the followers of Christ buried their dead; and here also, when suspected and proscribed, they found a home. When the Life-giver shall awaken those who have fought the good fight, many a martyr for Christ's sake will come forth from those gloomy caverns. {GC 40.2}
ผู้ติดตามพระคริสต์ฝังร่างคนตายไว้ใน ที่พักสงบใต้ดินเหล่านี้ และ ณ ที่แห่ง เดียวกันนี้เองที่พวกเขาพบที่พักพิงใน ยามที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยและถูกเนรเทศ คราเมื่อพระเจ้าผู้ทรงเป็นแหล่งแห่งชีวิต จะทรงปลุกคนทั้งหลายที่ต่อสู้จนเต็ม กำลัง เมื่อนั้นคนจำนวนมากที่พลีชีพ เพื่อพระคริสต์ก็จะลุกออกมาจากถํ้ามืด เหล่านั้น {GC 40.2}
Under the fiercest persecution these witnesses for Jesus kept their faith unsullied. Though deprived of every comfort, shut away from the light of the sun, making their home in the dark but friendly bosom of the earth, they uttered no complaint. With words of faith, patience, and hope they encouraged one another to endure privation and distress. The loss of every earthly blessing could not force them to renounce their belief in Christ. Trials and persecution were but steps bringing them nearer their rest and their reward. {GC 41.1}
ภายใต้การกดขี่ข่มเหงอันโหดเหี้ยม อำมหิต บรรดาพยานฝ่ายพระคริสต์ เหล่านี้คงความเชื่อของพวกตนไว้มั่น แม้ พวกเขาจำต้องสลัดทิ้งความสุขสบายทั้ง ปวง ต้องถูกบดบังจากลำแสงของดวง สุริยัน ต้องสร้างบ้านพักในที่มืดทึบภาย ใต้อ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของผืนแผ่นดิน กระนั้นพวกเขาก็ไม่เคยปริปากบ่น แต่ กลับให้คำหนุนจิตชูใจซึ่งกันและกันด้วย พระวจนะแห่งความเชื่อ ความอดทน และ ความหวัง เพื่อจะสู้ทนต่อความแร้นแค้น และความทุกข์ทรมาน ซึ่งการสูญเสียสิ่ง ดีๆ ทั้งหลายทางฝ่ายโลก ก็ไม่อาจกดดัน ให้พวกเขาละทิ้งความเชื่อของตนใน พระคริสต์ได้ การทดลองต่างๆ และการ กดขี่ข่มเหงเป็นแต่เพียงบันไดที่จะนำพวกเขาให้ก้าวเข้าใกล้การหยุดพักและบำเหน็จ ของพวกเขามากยิ่งขึ้นเท่านั้นเอง {GC 41.1}
Like God's servants of old, many were "tortured, not accepting deliverance; that they might obtain a better resurrection." Verse 35. These called to mind the words of their Master, that when persecuted for Christ's sake, they were to be exceeding glad, for great would be their reward in heaven; for so the prophets had been persecuted before them.
เหมือนเช่นผู้รับใช้ทั้งหลายของพระเจ้า ในอดีต หลายคน “ถูกทรมาน แต่ก็ไม่ ยอมรับการปลดปล่อยเพื่อจะได้เป็นขึ้นมา สู่ชีวิตที่ดีกว่า” ฮีบรู 11:35 สิ่งเหล่านี้ทำให้ พวกเขาหวนรำลึกถึงพระดำรัสของพระ อาจารย์ว่าเมื่อถูกข่มเหงเพราะเห็นแก่ พระคริสต์ก็จงชื่นชมยินดีเถิด เพราะ บำเหน็จมีบริบูรณ์อยู่ในสวรรค์ เพราะเขา ได้ข่มเหงผู้เผยพระวจนะทั้งหลายที่มีอยู่ ก่อนเหมือนกัน
They rejoiced that they were accounted worthy to suffer for the truth, and songs of triumph ascended from the midst of crackling flames. Looking upward by faith, they saw Christ and angels leaning over the battlements of heaven, gazing upon them with the deepest interest and regarding their steadfastness with approval. A voice came down to them from the throne of God: "Be thou faithful unto death, and I will give thee a crown of life." Revelation 2:10. {GC 41.2}
พวกเขาปลาบปลื้มใจที่ ถูกนับว่าเป็นผู้ที่คู่ควรต่อการทนทุกข์เพื่อ ความจริง ทั้งยังส่งเสียงร้องบทเพลงแห่ง ชัยชนะขึ้นในท่ามกลางเสียงเปรี๊ยะๆ ของ เปลวเพลิง พวกเขาเงยหน้ามองดูเบื้อง บนด้วยความเชื่อ พลางเห็นพระคริสต์และ ทูตสวรรค์ทั้งหลายกำลังชะโงกอยู่เหนือ เชิงเทินแห่งสรวงสวรรค์ เพ่งดูพวกเขา ด้วยความสนใจยิ่งและเห็นชอบกับการ ยืนหยัดของพวกเขา มีเสียงหนึ่งดังออก จากพระที่นั่งของพระเจ้าลงมายังพวกเขา ว่า “เจ้าจงซื่อสัตย์จวบจนวันตาย และ เราจะมอบมงกุฎแห่งชีวิตให้แก่เจ้า” วิวรณ์ 2:10 {GC 41.2}
In vain were Satan's efforts to destroy the church of Christ by violence. The great controversy in which the disciples of Jesus yielded up their lives did not cease when these faithful standard-bearers fell at their post. By defeat they conquered. God's workmen were slain, but His work went steadily forward. The gospel continued to spread and the number of its adherents to increase. It penetrated into regions that were inaccessible even to the eagles of Rome.
ความพยายามของซาตานในการ ทำลายคริสตจักรของพระคริสต์ด้วยความ รุนแรงเป็นสิ่งที่ไร้ผล การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ ซึ่งมีพวกสาวกของพระเยซูยอมพลีชีพ ของตนไม่ได้หยุดชะงักไปเมื่อบรรดาผู้ถือ ธงชัยที่สัตย์ซื่อเหล่านี้ต้องล้มตายลงในหน้าที่ ความพ่ายแพ้ของพวกเขากลับนำ มาซึ่งชัยชนะ แม้คนงานของพระเจ้าจะ ถูกเข่นฆ่า แต่พระราชกิจของพระองค์ก้าว ต่อไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ข่าวประเสริฐ ยังคงแผ่ออกไปและจำนวนสานุศิษย์ก็ทวี ขึ้นอย่างต่อเนื่อง และแทรกซึมเข้าไปใน ดินแดนต่างๆ ที่แม้กระทั่งพญาอินทรีแห่ง โรมยังแผ่เข้าไปไม่ถึง
Said a Christian, expostulating with the heathen rulers who were urging forward the persecution: You may "kill us, torture us, condemn us. . . . Your injustice is the proof that we are innocent . . . . Nor does your cruelty . . . avail you." It was but a stronger invitation to bring others to their persuasion. "The oftener we are mown down by you, the more in number we grow; the blood of Christians is seed."--Tertullian, Apology, paragraph 50. {GC 41.3}
มีคริสเตียนคนหนึ่ง โต้การคัดค้านเพื่อต่อต้านพวกผู้นำนอก ศาสนาที่ผลักดันให้การกดขี่ข่มเหงรุกไป ข้างหน้าว่า ท่านอาจ “ฆ่าเรา ทรมานเรา ปรับโทษเรา...ความอยุติธรรมของท่านจะ เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเราบริสุทธิ์...หรือความ เหี้ยมโหดของท่าน...ก็หาเป็นประโยชน์ อะไรแก่ท่านไม่” รังแต่จะเป็นคำเชื้อเชิญ ที่หนักแน่นขึ้นในการชักนำให้อีกฝ่ายหนึ่ง กลับไปยังความเชื่อของเขา “ยิ่งท่านหํ้าหั่น เราบ่อยครั้งขึ้นเพียงไร เราก็ยิ่งทวีจำนวน มากขึ้นเพียงนั้น เลือดของคริสเตียนเป็น เสมือนเมล็ดพันธุ์” Tertullian, Apology, paragraph 50 {GC 41.3}
Thousands were imprisoned and slain, but others sprang up to fill their places. And those who were martyred for their faith were secured to Christ and accounted of Him as conquerors. They had fought the good fight, and they were to receive the crown of glory when Christ should come.
คนจำนวนนับพันถูกขังคุกและถูก ฆ่าตาย แต่ก็มีคนอีกมากมายผุดขึ้นมา แทนที่พวกเขาอย่างรวดเร็ว และคน เหล่านั้นที่ยอมตายเพื่อความเชื่อของตน ต่างได้รับการคุ้มครองจากพระคริสต์และ ถูกนับว่าเป็นผู้มีชัย พวกเขาต่อสู้จนเต็ม กำลังและจะได้รับมงกุฎแห่งสง่าราศีเมื่อ พระคริสต์เสด็จมา
The sufferings which they endured brought Christians nearer to one another and to their Redeemer. Their living example and dying testimony were a constant witness for the truth; and where least expected, the subjects of Satan were leaving his service and enlisting under the banner of Christ. {GC 42.1}
ความอดทนต่อความ ยากลำบากนานาประการหนุนนำให้ คริสเตียนใกล้ชิดกันเองและติดสนิทกับ พระผู้ไถ่ของพวกเขามากยิ่งขึ้น แบบอย่างในขณะที่มีชีวิตและคำให้การในขณะที่ สิ้นลมเป็นคำพยานอันคงเส้นคงวาให้กับ ความจริง ข้าทาสในอาณัติของซาตาน กำลังปลดตำแหน่งของตน และมาขอสมัคร เข้าเป็นทหารภายใต้ร่มธงของพระคริสต์ ซึ่งเป็นจุดที่แทบจะไม่มีผู้ใดเคยคาดคิด {GC 42.1}
Satan therefore laid his plans to war more successfully against the government of God by planting his banner in the Christian church. If the followers of Christ could be deceived and led to displease God, then their strength, fortitude, and firmness would fail, and they would fall an easy prey. {GC 42.2}
ดังนั้นซาตานจึงวางอุบายที่แยบยลขึ้น เพื่อโจมตีการปกครองของพระเจ้าด้วย การปักธงรบของมันลงในคริสตจักรของ คริสเตียน หากว่าหลอกบรรดาผู้ติดตาม พระคริสต์ให้หลงกลและกระทำตนไม่ให้ เป็นที่พอพระทัยพระเจ้าแล้ว พวกเขาก็ จะสูญเสียพละกำลัง ความแข็งแกร่ง และ ความหนักแน่นมั่นคง และจะตกเป็นเหยื่อ ได้อย่างง่ายดาย {GC 42.2}
The great adversary now endeavored to gain by artifice what he had failed to secure by force. Persecution ceased, and in its stead were substituted the dangerous allurements of temporal prosperity and worldly honor. Idolaters were led to receive a part of the Christian faith, while they rejected other essential truths.
บัดนี้ศัตรูตัวฉกาจพยายามเอาชนะ ด้วยการใช้เล่ห์เพทุบายแทนการใช้กำลัง ซึ่งมันเคยใช้แต่ไม่ได้ผล การกดขี่ข่มเหง ยุติลง และถูกสวมรอยด้วยภัยจากการ เย้ายวนในเรื่องความมั่งคั่งทางกายและ เกียรติยศฝ่ายโลก พวกที่กราบไหว้รูป เคารพถูกชักชวนให้ยอมรับความเชื่อของ คริสเตียนในส่วนหนึ่ง ขณะที่พวกเขายัง คงปฏิเสธความจริงที่สำคัญในส่วนอื่นๆ
They professed to accept Jesus as the Son of God and to believe in His death and resurrection, but they had no conviction of sin and felt no need of repentance or of a change of heart. With some concessions on their part they proposed that Christians should make concessions, that all might unite on the platform of belief in Christ. {GC 42.3}
พวกเขาอ้างตนว่ายอมรับพระเยซูในฐานะ พระบุตรของพระเจ้า และเชื่อในเรื่องการ สิ้นพระชนม์รวมถึงการกลับเป็นขึ้นจาก ตายของพระองค์ด้วย แต่กลับไม่มีความ สำนึกในความผิดบาปและไม่รู้สึกถึง ความจำเป็นในการกลับใจใหม่หรือการ เปลี่ยนแปลงจิตใจ ด้วยการโอนอ่อนผ่อนตามของพวกเขาในบางเรื่องนี้เอง ที่ทำให้พวกเขาคิดว่าคริสเตียนควรใช้ ความประนีประนอมต่อกัน เพื่อว่าทุกฝ่าย จะได้รวมเป็นหนึ่งเดียวบนหลักการแห่ง ความเชื่อในพระคริสต์ {GC 42.3}
Now the church was in fearful peril. Prison, torture, fire, and sword were blessings in comparison with this. Some of the Christians stood firm, declaring that they could make no compromise. Others were in favor of yielding or modifying some features of their faith and uniting with those who had accepted a part of Christianity, urging that this might be the means of their full conversion.
บัดนี้คริสตจักรตกอยู่ภายใต้ภัย อันตรายอันน่ากลัว ที่คุมขัง การทรมาน ไฟ และดาบ ล้วนเป็นพระพรนานัปการ เมื่อเทียบกับสิ่งเหล่านี้ คริสเตียนบางพวก ยืนหยัดมั่นคงประกาศตัวว่าจะไม่ยอม ประนีประนอม ส่วนอีกพวกหนึ่งต่างเห็น ชอบกับการผ่อนปรนหรือการดัดแปลง รูปโฉมบางประการแห่งความเชื่อของตน แล้วรวมเป็นเอกภาพกับผู้ที่ยอมรับคริสต์ ศาสนาแต่เพียงบางส่วนทั้งยังยุยงว่าการ กระทำเช่นนี้อาจเป็นช่องทางในการนำคน เหล่านั้นไปสู่การกลับใจอย่างแท้จริง
That was a time of deep anguish to the faithful followers of Christ. Under a cloak of pretended Christianity, Satan was insinuating himself into the church, to corrupt their faith and turn their minds from the word of truth. {GC 42.4}
นั่น เป็นเวลาแห่งความปวดร้าวอย่างสุดซึ้ง สำหรับบรรดาผู้ติดตามที่สัตย์ซื่อของ พระคริสต์ ภายใต้เสื้อคลุมแห่งคริสต์ ศาสนาจอมปลอมนี้เอง ซาตานจึงกำลัง เล็ดลอดเข้าไปในคริสตจักร เพื่อกัดกร่อน ความเชื่อและหันเหความคิดของพวกเขา ให้ห่างไกลจากพระวจนะแห่งความจริง {GC 42.4}
Most of the Christians at last consented to lower their standard, and a union was formed between Christianity and paganism. Although the worshipers of idols professed to be converted, and united with the church, they still clung to their idolatry, only changing the objects of their worship to images of Jesus, and even of Mary and the saints.
ในที่สุด คริสเตียนส่วนใหญ่ยอมลด มาตรฐานของตน และมีการรวมตัวกันขึ้น ระหว่างคริสต์ศาสนาและลัทธินอกศาสนา แม้ผู้ที่กราบไหว้รูปเคารพจะแสดงตัวว่า กลับใจใหม่และเข้าร่วมกับคริสตจักรแล้ว ก็ตาม แต่พวกเขายังคงยึดติดอยู่กับ รูปเคารพของตน เพียงแต่ปรับเปลี่ยนสิ่งที่เคยกราบไหว้บูชามาเป็นรูปปั้นของ พระเยซู และแม้กระทั่งรูปปั้นของนาง มารีย์รวมถึงพวกนักบุญต่างๆ ด้วย
The foul leaven of idolatry, thus brought into the church, continued its baleful work. Unsound doctrines, superstitious rites, and idolatrous ceremonies were incorporated into her faith and worship. As the followers of Christ united with idolaters, the Christian religion became corrupted, and the church lost her purity and power. There were some, however, who were not misled by these delusions. They still maintained their fidelity to the Author of truth and worshiped God alone. {GC 43.1}
เพราะเหตุนี้เชื้อร้ายแห่งการกราบไหว้ รูปเคารพจึงแพร่เข้าสู่คริสตจักร และ ยังก่อให้เกิดผลอันร้ายกาจอยู่เรื่อยมา คำสอนที่ผิดเพี้ยน พิธีกรรมอันงมงาย และพิธีเกี่ยวด้วยเรื่องการกราบไหว้ รูปเคารพ ถูกรวมเข้าไว้ในความเชื่อของ คริสตจักรและในการนมัสการของเธอ เมื่อผู้ติดตามพระคริสต์รวมเป็นหนึ่งเดียว กับผู้ที่กราบไหว้รูปเคารพ ศาสนาของ ชาวคริสเตียนจึงเริ่มเสื่อมถอย และ คริสตจักรจึงสูญเสียความบริสุทธิ์และ อำนาจของเธอไป อย่างไรก็ตาม ยังมีคน ส่วนหนึ่งที่ไม่ได้หลงไปกับการหลอกลวง นี้ พวกเขาคงไว้ซึ่งความจงรักภักดีที่มี ต่อพระเจ้าผู้ทรงเป็นแหล่งกำเนิดแห่ง ความจริงและกราบนมัสการพระองค์แต่ เพียงผู้เดียว {GC 43.1}
There have ever been two classes among those who profess to be followers of Christ. While one class study the Saviour's life and earnestly seek to correct their defects and conform to the Pattern, the other class shun the plain, practical truths which expose their errors. Even in her best estate the church was not composed wholly of the true, pure, and sincere.
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผู้ที่อ้างตนว่าเป็น ผู้ติดตามพระคริสต์จะแบ่งออกเป็นสอง จำพวก ขณะที่พวกหนึ่งหมั่นศึกษาชีวิต ของพระผู้ช่วยให้รอดและใช้ความพยายาม อย่างจริงจังในการแก้ไขข้อบกพร่องและ เดินตามรอยพระบาทของพระองค์ผู้ทรง เป็นแบบอย่างของตน ส่วนอีกพวกหนึ่ง กลับหลบเลี่ยงความจริงอันเรียบง่ายที่นำ ไปปฏิบัติได้ ซึ่งเปิดเผยให้เห็นถึงความ ผิดพลาดของตน แม้ในสภาพที่ดีที่สุดของ เธอ คริสตจักรก็ไม่ได้ประกอบไปด้วยผู้ที่ สัตย์ซื่อ ผู้ที่บริสุทธิ์และผู้ที่จริงใจไปเสียทั้งหมด
Our Saviour taught that those who willfully indulge in sin are not to be received into the church; yet He connected with Himself men who were faulty in character, and granted them the benefits of His teachings and example, that they might have an opportunity to see their errors and correct them. Among the twelve apostles was a traitor.
พระผู้ช่วยให้รอดของเราทรง สอนไว้แล้วว่า อย่ารับคนเหล่านั้นที่จงใจ เกลือกกลั้วอยู่ในบาปเข้าไว้ในคริสตจักร แต่กระนั้นพระองค์เองก็ยังทรงมีความ สัมพันธ์กับผู้ที่มีความบกพร่องในอุปนิสัย และทรงยินยอมให้พวกเขามีสิทธิ์ในการ รับผลประโยชน์นานาประการจากคำสอน ต่างๆ และแบบอย่างของพระองค์เผื่อว่า พวกเขาจะมีโอกาสมองเห็นความผิดพลาด ของตนและปรับปรุงแก้ไขให้ถูกต้อง ใน ท่ามกลางอัครสาวกสิบสองคน มีคนหนึ่ง เป็นคนทรยศ
Judas was accepted, not because of his defects of character, but notwithstanding them. He was connected with the disciples, that, through the instruction and example of Christ, he might learn what constitutes Christian character, and thus be led to see his errors, to repent, and, by the aid of divine grace, to purify his soul "in obeying the truth."
ยูดาสได้รับการยอมรับไม่ใช่ เพราะอุปนิสัยที่บกพร่องของเขา แต่แม้ว่า เขามีความบกพร่องในอุปนิสัย พระองค์ ก็ยังทรงยอมรับเขา พระคริสต์ทรงนำเขา ให้มาข้องเกี่ยวกับพวกสาวก เผื่อว่าเขา จะเรียนรู้ผ่านทางคำสั่งสอนและแบบอย่าง ของพระองค์ว่าสิ่งใดเป็นองค์ประกอบที่ ก่อให้เกิดอุปนิสัยของคริสเตียน แล้วจึง ถูกโน้มน้าวให้มองเห็นถึงความผิดพลาด ของตน ให้กลับใจใหม่และให้ชำระจิต- วิญญาณของตนให้บริสุทธิ์โดยความช่วย เหลือที่มาจากพระคุณของพระเจ้า “ด้วย การเชื่อฟังความจริง” 1 เปโตร 1:22
But Judas did not walk in the light so graciously permitted to shine upon him. By indulgence in sin he invited the temptations of Satan. His evil traits of character became predominant. He yielded his mind to the control of the powers of darkness, he became angry when his faults were reproved, and thus he was led to commit the fearful crime of betraying his Master.
แต่ ยูดาสไม่ยอมเดินตามแสงที่ทรงโปรดส่อง มายังเขาด้วยพระมหากรุณาธิคุณ เขา กลับปล่อยตัวจมปลักอยู่ในบาป เขาเปิด โอกาสให้การทดลองของซาตานแทรก เข้ามา สันดานชั่วแห่งอุปนิสัยในตัวเขาจึง ผุดขึ้น เขาปล่อยให้ความนึกคิดตกอยู่ ภายใต้การครอบงำของอำนาจมืด เขา โกรธเมื่อถูกตำหนิในเรื่องความผิด และจึงถูกชักนำให้ก่ออาชญากรรมอันอุกฉกรรจ์ ด้วยการทรยศพระอาจารย์ของเขา
So do all who cherish evil under a profession of godliness hate those who disturb their peace by condemning their course of sin. When a favorable opportunity is presented, they will, like Judas, betray those who for their good have sought to reprove them. {GC 43.2}
ฉันใด ก็ฉันนั้น คนทั้งหลายผู้บ่มเพาะความชั่ว ไว้ภายใต้เปลือกนอกของการนับถือศาสนา จะเกลียดชังผู้ที่มารบกวนความสงบสุข ด้วยการประณามวิถีทางแห่งความผิดบาป ของพวกเขา เมื่อโอกาสเหมาะๆ มาถึง พวกเขาจะเป็นเหมือนเช่นยูดาส คือ ทรยศผู้ที่คอยตักเตือนพวกเขาด้วยความ หวังดี {GC 43.2}
The apostles encountered those in the church who professed godliness while they were secretly cherishing iniquity. Ananias and Sapphira acted the part of deceivers, pretending to make an entire sacrifice for God, when they were covetously withholding a portion for themselves. The Spirit of truth revealed to the apostles the real character of these pretenders, and the judgments of God rid the church of this foul blot upon its purity. This signal evidence of the discerning Spirit of Christ in the church was a terror to hypocrites and evildoers.
อัครสาวกเผชิญหน้ากับคนในคริสต- จักรที่แสดงตัวว่าเคร่งศาสนา ในขณะที่ ยังคงเก็บซ่อนความผิดบาปไว้อย่างลับๆ อานาเนียและสัปฟีราสวมบทบาทของ คนหลอกลวงนั้น พวกเขาแสร้งทำว่าได้ มอบถวายทุกสิ่งแด่พระเจ้าแล้ว ทั้งๆ ที่ ยังคงซุกซ่อนบางส่วนไว้สำหรับตัวเองด้วย ความโลภ พระวิญญาณแห่งความจริงทรง เปิดเผยอุปนิสัยที่แท้จริงของผู้เสแสร้งทั้ง สองนี้ให้อัครทูตทราบ และการพิพากษา ของพระเจ้าได้กำจัดรอยเปื้อนความโสโครก ออกไปจากคริสตจักรที่บริสุทธิ์ พยาน หลักฐานพิเศษจากพระวิญญาณของ พระคริสต์ผู้ทรงทราบความเป็นไปใน คริสตจักรนี้ทำให้คนหน้าไหว้หลังหลอก และกระทำความชั่วทั้งหลายอกสั่นขวัญ หาย
They could not long remain in connection with those who were, in habit and disposition, constant representatives of Christ; and as trials and persecution came upon His followers, those only who were willing to forsake all for the truth's sake desired to become His disciples. Thus, as long as persecution continued, the church remained comparatively pure. But as it ceased, converts were added who were less sincere and devoted, and the way was open for Satan to obtain a foothold. {GC 44.1}
พวกเขาไม่อาจคงความสัมพันธ์อัน ยาวนานกับตัวแทนของพระคริสต์ที่มีนิสัย และอารมณ์อย่างเสมอต้นเสมอปลายอีก ต่อไป และเมื่อเกิดการทดลองต่างๆ ร่วม กับการกดขี่ข่มเหงขึ้นท่ามกลางบรรดาผู้ ติดตามของพระองค์ จะมีเพียงผู้ที่เต็มใจละทิ้งทุกสิ่งเพื่อเห็นแก่ความจริงเท่านั้น ที่มาเป็นสาวกของพระองค์ ดังนั้น เมื่อ เทียบกันแล้ว คริสตจักรจึงคงความ บริสุทธิ์ไว้ได้ตราบเท่าที่การกดขี่ข่มเหง ยังมีอยู่ แต่เมื่อการกดขี่ข่มเหงสิ้นสุดลง คนทั้งหลายที่ไม่ได้กลับใจด้วยนํ้าใสใจจริง และด้วยการอุทิศถวายจนหมดสิ้นเพิ่ม จำนวนเข้ามาในคริสตจักร และซาตาน ก็ได้โอกาสเข้ายึดครองฐานที่มั่น {GC 44.1}
But there is no union between the Prince of light and the prince of darkness, and there can be no union between their followers. When Christians consented to unite with those who were but half converted from paganism, they entered upon a path which led further and further from the truth. Satan exulted that he had succeeded in deceiving so large a number of the followers of Christ.
แต่ความปรองดองจะไม่เกิดขึ้นเลย ระหว่างพระเจ้าผู้ทรงเป็นเจ้าชายแห่ง ความสว่างกับเจ้าแห่งความมืด และผู้ ติดตามของทั้งสองฝ่ายก็ปรองดองกัน ไม่ได้เช่นกัน เมื่อคริสเตียนตกลงปลงใจ เข้าร่วมพวกกับผู้ที่กลับใจเพียงครึ่งเดียว จากลัทธินอกศาสนา พวกเขาจึงถลำตัว เข้าสู่เส้นทางที่ยิ่งนำให้ไปไกลห่างออก จากความจริง ซาตานก็ยิ่งยินดีปรีดาที่มัน ล่อลวงผู้ติดตามพระคริสต์จำนวนมากมาย
He then brought his power to bear more fully upon these, and inspired them to persecute those who remained true to God. None understood so well how to oppose the true Christian faith as did those who had once been its defenders; and these apostate Christians, uniting with their half-pagan companions, directed their warfare against the most essential features of the doctrines of Christ. {GC 45.1}
มหาศาลจำนวนหนึ่งสำเร็จ จากนั้นมันก็ ใช้อำนาจของมันปราบคนเหล่านั้นให้อยู่ หมัดยิ่งขึ้น และดลบันดาลให้พวกเขา ข่มเหงผู้ที่ยังคงสัตย์ซื่อต่อพระเจ้า ไม่มี ผู้ใดเข้าใจวิธีขัดขวางความเชื่อแท้ของ ชาวคริสเตียนได้ดีไปกว่าผู้ที่ครั้งหนึ่งเคย เป็นผู้ปกป้องความเชื่อเหล่านั้น และโดย การรวมตัวกันระหว่างคริสเตียนที่ละทิ้ง ความเชื่อและเพื่อนที่กลับใจเพียงครึ่งเดียว จากพวกนอกศาสนานี้เองที่นำมาซึ่งการ โจมตีเรื่องสำคัญที่สุดในหลักคำสอนของ พระคริสต์ {GC 45.1}
It required a desperate struggle for those who would be faithful to stand firm against the deceptions and abominations which were disguised in sacerdotal garments and introduced into the church. The Bible was not accepted as the standard of faith. The doctrine of religious freedom was termed heresy, and its upholders were hated and proscribed. {GC 45.2}
ผู้ที่จะเป็นคนสัตย์ซื่อในการยืนหยัด ต่อต้านการหลอกลวงทั้งหลายและสิ่งที่ น่าสะอิดสะเอียนต่างๆ ซึ่งปลอมแปลงเข้า มาในคราบของนักศาสนาและแฝงตัวอยู่ ในคริสตจักรจำเป็นต้องต่อสู้ด้วยความ กล้าหาญชาญชัย พระคัมภีร์ไม่ได้รับการ ยอมรับให้เป็นมาตรฐานของความเชื่อ หลักคำสอนเกี่ยวกับเสรีภาพในการนับถือ ศาสนาถูกตราหน้าว่านอกรีตผิดหลัก ศาสนา และผู้ที่ยึดความเชื่อนี้ไว้จะเป็น ที่เกลียดชังและถูกเนรเทศ {GC 45.2}
After a long and severe conflict, the faithful few decided to dissolve all union with the apostate church if she still refused to free herself from falsehood and idolatry. They saw that separation was an absolute necessity if they would obey the word of God.
หลังจากความขัดแย้งที่ยืดเยื้อและ รุนแรง คนส่วนน้อยที่ยังคงไว้ซึ่งความ ซื่อสัตย์ตัดสินใจเลิกคบค้าสมาคมกับ คริสตจักรที่ละทิ้งความเชื่อหากเธอยังคง ปฏิเสธไม่ยอมปลดปล่อยตัวเองออกจาก ความเทียมเท็จและการกราบไหว้รูปเคารพ พวกเขาเห็นว่าการแยกตัวออกมาเป็นสิ่ง ที่จำเป็นอย่างยิ่ง หากพวกเขาต้องการ จะปฏิบัติตามพระวจนะของพระเจ้า
They dared not tolerate errors fatal to their own souls, and set an example which would imperil the faith of their children and children's children. To secure peace and unity they were ready to make any concession consistent with fidelity to God; but they felt that even peace would be too dearly purchased at the sacrifice of principle. If unity could be secured only by the compromise of truth and righteousness, then let there be difference, and even war. {GC 45.3}
พวก เขาไม่กล้าทนต่อความผิดที่จะนำจิต- วิญญาณของตนไปสู่ความตาย และวาง แบบอย่างที่เป็นภัยอันตรายต่อความเชื่อ ของลูกหลาน การจะได้มาซึ่งสันติสุขและ ความสามัคคีนั้น พวกเขาพร้อมที่จะทำ ตามข้อตกลงทุกอย่างตราบเท่าที่ยังคงมี ความภักดีต่อพระเจ้า เพียงแต่พวกเขา รู้สึกว่าแม้สันติสุขก็มีราคาแพงเกินหาก ต้องซื้อหามาด้วยการยอมสละหลักการ หากความสามัคคีปรองดองจะได้มาด้วย การประนีประนอมความจริงและความชอบ ธรรมเท่านั้นแล้ว เราก็ขอให้เกิดการแตกแยกแม้ต้องทำสงครามก็ยินยอม {GC 45.3}
Well would it be for the church and the world if the principles that actuated those steadfast souls were revived in the hearts of God's professed people. There is an alarming indifference in regard to the doctrines which are the pillars of the Christian faith. The opinion is gaining ground, that, after all, these are not of vital importance. This degeneracy is strengthening the hands of the agents of Satan, so that false theories and fatal delusions which the faithful in ages past imperiled their lives to resist and expose, are now regarded with favor by thousands who claim to be followers of Christ. {GC 46.1}
จะเป็นการดีต่อคริสตจักรและโลกสัก เพียงไร หากหลักการต่างๆ ที่เคยกระตุ้น คนที่มีใจแน่วแน่เหล่านั้นจะถูกรื้อฟื้น ขึ้นใหม่ในหัวใจของผู้ที่เรียกตัวเองว่าเป็น คนของพระเจ้า มีการละเลยในเรื่องหลัก คำสอนที่เป็นเสาหลักแห่งความเชื่อของ คริสเตียนจนถึงขั้นอันตราย แนวคิดที่ว่า หลักคำสอนเหล่านี้ก็ไม่ได้มีความสลัก สำคัญอะไรเป็นความคิดเห็นที่กำลังได้รับ ความนิยมขึ้นเรื่อยๆ ความเสื่อมถอย เช่นนี้กำลังทำให้อำนาจของพวกผู้แทน ซาตานแข็งแกร่งขึ้น เช่นนั้นแล้ว บัดนี้ ทฤษฎีเทียมเท็จและการหลอกลวงขั้น ร้ายแรงซึ่งผู้สัตย์ซื่อในสมัยก่อนเคยเสี่ยง ชีวิตเพื่อต่อต้านและเปิดโปงนั้นจึงได้รับ การยอมรับด้วยไมตรีจิตจากคนนับพัน ซึ่งเป็นผู้อ้างตนว่าเป็นผู้ติดตามของ พระคริสต์ {GC 46.1}
The early Christians were indeed a peculiar people. Their blameless deportment and unswerving faith were a continual reproof that disturbed the sinner's peace. Though few in numbers, without wealth, position, or honorary titles, they were a terror to evildoers wherever their character and doctrines were known. Therefore they were hated by the wicked, even as Abel was hated by the ungodly Cain.
แท้จริงแล้ว คริสเตียนในยุคแรกๆ เป็นกลุ่มคนที่มีลักษณะเฉพาะ ความ ประพฤติอันไร้ที่ติและความเชื่อที่ไม่รวนเร ของพวกเขาเป็นคำตำหนิที่รบกวนความ สงบสุขของคนบาปอยู่เนืองๆ แม้พวกเขา จะมีจำนวนเพียงน้อยนิด ทั้งยังไม่มีสมบัติ พัสถาน ตำแหน่งหน้าที่การงาน หรือ ยศถาบรรดาศักดิ์ แต่พวกเขาก็สร้างความ อกสั่นขวัญแขวนให้แก่ผู้ที่กระทำความชั่ว ณ ที่ใดก็ตามที่อุปนิสัยและคำสั่งสอน ของพวกเขาเลื่องลือไปถึง ด้วยเหตุนี้เอง พวกเขาจึงเป็นที่เกลียดชังแก่คนอธรรมดั่งเช่นที่อาเบลเป็นที่เกลียดชังแก่คน อธรรมอย่างคาอินฉันใด
For the same reason that Cain slew Abel, did those who sought to throw off the restraint of the Holy Spirit, put to death God's people. It was for the same reason that the Jews rejected and crucified the Saviour--because the purity and holiness of His character was a constant rebuke to their selfishness and corruption. From the days of Christ until now His faithful disciples have excited the hatred and opposition of those who love and follow the ways of sin. {GC 46.2}
คนที่พยายาม ผลักไสการหน่วงเหนี่ยวของพระวิญญาณ บริสุทธิ์ก็จะปลิดชีวิตคนของพระเจ้า ฉันนั้น และด้วยเหตุผลเดียวกันนี้เองที่ ทำให้ชาวยิวปฏิเสธและตรึงพระผู้ช่วยให้ รอด เพราะความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ในพระ อุปนิสัยของพระองค์ตำหนิความเห็น- แก่ตัวและความเสื่อมทรามในตัวเขาอยู่ รํ่าไป นับตั้งแต่สมัยของพระคริสต์จวบจน กระทั่งบัดนี้ สาวกผู้สัตย์ซื่อของพระองค์ ก็ยังคงปลุกเร้าความเกลียดชังและการ โต้แย้งของผู้ที่หลงรักและเดินตามวิถีทาง แห่งความผิดบาปอยู่เรื่อยมา {GC 46.2}
How, then, can the gospel be called a message of peace? When Isaiah foretold the birth of the Messiah, he ascribed to Him the title, "Prince of Peace." When angels announced to the shepherds that Christ was born, they sang above the plains of Bethlehem:
แล้วเราจะเรียกข่าวประเสริฐว่าเป็น ข่าวแห่งสันติสุขได้อย่างไร เมื่ออิสยาห์ ทำ นายถึงการเสด็จมาบังเกิดของ พระเมสสิยาห์ ท่านขนานนามพระองค์ ว่า “องค์สันติราช” เมื่อทูตสวรรค์มา แจ้งข่าวแก่บรรดาผู้เลี้ยงแกะว่าพระคริสต์ เจ้าเสด็จมาบังเกิดแล้วนั้น ทูตสวรรค์ทั้ง หลายก็ร่วมแซ่ซ้องสรรเสริญอยู่เหนือที่ ราบแห่งเบธเลเฮมว่า
"Glory to God in the highest, and on earth peace, good will toward men." Luke 2:14. There is a seeming contradiction between these prophetic declarations and the words of Christ: "I came not to send peace, but a sword." Matthew 10:34.
“พระสิริจงมีแด่ พระเจ้าในที่สูงสุด ส่วนบนแผ่นดินโลก สันติสุขจงมีท่ามกลางมนุษย์ทั้งหลาย ที่พระองค์โปรดปรานนั้น” ลูกา 2:14 ดูเหมือนคำบอกกล่าวที่แจ้งไว้ล่วงหน้าทั้ง สองประการนี้จะมีความขัดแย้งกับพระ ดำรัสของพระคริสต์ที่ว่า “เราไม่ได้นำ สันติภาพมาให้ แต่เรานำดาบมา” มัทธิว 10:34
But, rightly understood, the two are in perfect harmony. The gospel is a message of peace. Christianity is a system which, received and obeyed, would spread peace, harmony, and happiness throughout the earth. The religion of Christ will unite in close brotherhood all who accept its teachings. It was the mission of Jesus to reconcile men to God, and thus to one another. But the world at large are under the control of Satan, Christ's bitterest foe.
แต่เมื่อทำความเข้าใจให้ถูกต้อง แล้ว คำบอกกล่าวทั้งคู่สอดรับกันได้เป็นอย่างดี ข่าวประเสริฐเป็นข่าวแห่งสันติสุข คริสต์ศาสนาเป็นแนวทางซึ่งหากยอมรับ และปฏิบัติตามแล้ว ทั่วทั้งโลกก็จะเต็ม ไปด้วยสันติภาพ ความสมานฉันท์และ ความสงบสุข ศาสนาของพระคริสต์จะ รวมทุกคนที่รับคำสอนเข้าเป็นหนึ่งใน ความสัมพันธ์อันแนบแน่นฉันพี่น้องพระราชกิจของพระเยซูคือการนำมนุษย์ ให้กลับคืนดีกับพระเจ้า และด้วยเหตุนี้ จึงคืนดีกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แต่ชาว โลกส่วนใหญ่ตกอยู่ภายใต้การควบคุม ของซาตานศัตรูตัวเอ้ของพระคริสต์
The gospel presents to them principles of life which are wholly at variance with their habits and desires, and they rise in rebellion against it. They hate the purity which reveals and condemns their sins, and they persecute and destroy those who would urge upon them its just and holy claims. It is in this sense--because the exalted truths it brings occasion hatred and strife--that the gospel is called a sword. {GC 46.3}
ข่าวประเสริฐนำเสนอหลักการในการ ดำเนินชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งที่แตกต่างกับ อุปนิสัยและความปรารถนาของพวกเขา อย่างสิ้นเชิง และพวกเขาจึงลุกขึ้นต่อต้าน พวกเขาเกลียดชังความบริสุทธิ์ซึ่งเปิดเผย และกล่าวโทษความผิดบาปของตน ทั้ง ยังข่มเหงและบดขยี้ผู้ที่รบเร้าถึงเรื่อง ข้อเรียกร้องอันเที่ยงธรรมและศักดิ์สิทธิ์ แห่งข่าวประเสริฐนั้น โดยนัยที่ว่า ความ จริงที่ได้รับการยกย่องเป็นเหตุแห่งความ จงเกลียดจงชังและการทะเลาะวิวาท ข่าวประเสริฐจึงถูกเรียกว่าดาบด้วย ประการฉะนี้ {GC 46.3}
The mysterious providence which permits the righteous to suffer persecution at the hand of the wicked has been a cause of great perplexity to many who are weak in faith. Some are even ready to cast away their confidence in God because He suffers the basest of men to prosper, while the best and purest are afflicted and tormented by their cruel power. How, it is asked, can One who is just and merciful, and who is also infinite in power, tolerate such injustice and oppression?
การเตรียมการอันลํ้าลึกของพระผู้ เป็นเจ้าที่ทรงยอมให้คนชอบธรรมทนรับ การข่มเหงที่มาจากนํ้ามือของคนอธรรม สร้างความฉงนสนเท่ห์ให้แก่คนมากมาย ที่อ่อนแอในความเชื่อ มีบางคนถึงกับ พร้อมที่จะละทิ้งความไว้วางใจในพระเจ้า เหตุเพราะพระองค์ทรงปล่อยให้คนตํ่าช้าที่สุดรุ่งเรืองขึ้น ในขณะที่คนดีและบริสุทธิ์ ที่สุดกลับต้องตกระกำลำบากและทนทุกข์ ทรมานจากอำนาจที่โหดเหี้ยม จึงเกิดมี คำถามผุดขึ้นมาว่า เหตุไฉนพระเจ้าผู้ทรง ยุติธรรม ทรงกอปรด้วยพระเมตตาคุณ และทรงฤทธานุภาพอันไพบูลย์ จึงทรง ยอมทนต่อความอยุติธรรมและการกดขี่ ข่มเหงได้ถึงเพียงนี้
This is a question with which we have nothing to do. God has given us sufficient evidence of His love, and we are not to doubt His goodness because we cannot understand the workings of His providence. Said the Saviour to His disciples, foreseeing the doubts that would press upon their souls in days of trial and darkness: "Remember the word that I said unto you, The servant is not greater than his lord. If they have persecuted Me, they will also persecute you." John 15:20.
นี่เป็นคำถามที่เราไม่ ควรจะเข้าไปข้องแวะด้วย พระเจ้าประทาน สักขีพยานแห่งรักของพระองค์ให้แก่เรา อย่างเพียงพอ และเราก็ไม่ควรสงสัยใน ความรักมั่นคงของพระองค์เพียงเพราะ ความไม่เข้าใจของเราเองในเรื่องพระราชกิจ แห่งการทรงจัดเตรียมของพระองค์ พระผู้ช่วยให้รอดทรงหยั่งรู้ล่วงหน้าถึง ความสงสัยที่จะผุดขึ้นในใจของบรรดา สาวกทั้งหลายในห้วงเวลาแห่งการทดลอง และความมืดมนนี้ พระองค์จึงตรัสกับพวก เขาไว้ว่า “จงระลึกถึงคำที่เรากล่าวกับพวก ท่านแล้วว่า บ่าวไม่ได้เป็นใหญ่กว่านาย ถ้าพวกเขาข่มเหงเรา เขาก็จะข่มเหง พวกท่านด้วย” ยอห์น 15:20
Jesus suffered for us more than any of His followers can be made to suffer through the cruelty of wicked men. Those who are called to endure torture and martyrdom are but following in the steps of God's dear Son. {GC 47.1}
พระเยซู ทรงทนทุกข์เพื่อเรามากเสียยิ่งกว่าที่ ผู้ติดตามของพระองค์คนใดจะต้องทนทุกข์ เพราะความเหี้ยมโหดของคนอธรรม ผู้ที่ ได้รับการทรงเรียกให้ทนทุกข์ทรมานและ ต้องพลีชีพเพื่อความเชื่อก็เพียงแค่กำลัง เดินตามรอยพระบาทของพระบุตรที่รัก ของพระเจ้าเท่านั้นเอง {GC 47.1}
"The Lord is not slack concerning His promise." 2 Peter 3:9. He does not forget or neglect His children; but He permits the wicked to reveal their true character, that none who desire to do His will may be deceived concerning them. Again, the righteous are placed in the furnace of affliction, that they themselves may be purified; that their example may convince others of the reality of faith and godliness; and also that their consistent course may condemn the ungodly and unbelieving. {GC 48.1}
“องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงเฉื่อยช้า ในเรื่องพระสัญญาของพระองค์” 2 เปโตร 3:9 พระองค์ไม่ได้ทรงลืมหรือละเลยบุตรชายหญิงของพระองค์เลย แต่พระองค์ทรง ปล่อยให้คนอธรรมเผยอุปนิสัยที่แท้จริง ของตนออกมา เพื่อว่าจะไม่มีผู้ใดที่ ปรารถนาจะทำตามนํ้าพระทัยของพระองค์ อาจถูกหลอกในเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเขา อนึ่ง คนชอบธรรมถูกนำลงในเตาไฟแห่ง ความทุกข์ยากก็เพื่อตัวเขาเองจะได้รับ การชำระให้บริสุทธิ์ เพื่อแบบอย่างของ เขาจะทำให้ผู้อื่นมั่นใจถึงความจริงจังใน เรื่องความเชื่อและการนับถือศาสนา และ เพื่อที่วิถีทางอันคงเส้นคงวาของพวกเขา จะกล่าวโทษคนไร้ศาสนาและคนที่ไม่เชื่อ {GC 48.1}
God permits the wicked to prosper and to reveal their enmity against Him, that when they shall have filled up the measure of their iniquity all may see His justice and mercy in their utter destruction. The day of His vengeance hastens, when all who have transgressed His law and oppressed His people will meet the just recompense of their deeds; when every act of cruelty or injustice toward God's faithful ones will be punished as though done to Christ Himself. {GC 48.2}
พระเจ้าทรงปล่อยให้คนอธรรมรุ่งเรือง และทรงยอมให้เขาเผยความเป็นศัตรูต่อ พระองค์ เพื่อว่าเมื่อเขาเติมความชั่วของ ตนจนเต็มขนาดแล้ว ทุกคนจะเข้าใจถึง ความยุติธรรมและพระเมตตาคุณของ พระเจ้าในความพินาศย่อยยับของเขา วันแห่งการทรงแก้แค้นของพระองค์เร่ง เข้ามา เมื่อทุกคนที่ล่วงละเมิดพระบัญญัติ และข่มเหงประชากรของพระองค์จะได้รับ ค่าตอบแทนอย่างสาสมตามการกระทำ ของตน เมื่อพฤติกรรมแห่งความทารุณ หรือไร้ความเป็นธรรมในทุกๆ รูปแบบที่ มีต่อผู้สัตย์ซื่อของพระเจ้าจะถูกปรับโทษ เสมือนหนึ่งว่าเป็นการกระทำต่อองค์ พระคริสต์เอง {GC 48.2}
There is another and more important question that should engage the attention of the churches of today. The apostle Paul declares that "all that will live godly in Christ Jesus shall suffer persecution." 2 Timothy 3:12.
ยังมีอีกคำถามหนึ่งที่สำคัญกว่าซึ่ง ควรได้รับการเอาใจใส่จากคริสตจักรต่างๆ ในสมัยนี้ อัครทูตเปาโลกล่าวว่า “ทุกคน ที่ตั้งใจจะดำเนินชีวิตตามทางของพระเจ้าในพระเยซูคริสต์จะถูกข่มเหง” 2 ทิโมธี 3:12
Why is it, then, that persecution seems in a great degree to slumber? The only reason is that the church has conformed to the world's standard and therefore awakens no opposition. The religion which is current in our day is not of the pure and holy character that marked the Christian faith in the days of Christ and His apostles.
แล้วเหตุไฉนจึงดูประหนึ่งว่าการ ข่มเหงหลับใหลไปนานถึงป่านนี้ มีเพียง เหตุผลเดียวคือว่าคริสตจักรคล้อยตาม มาตรฐานของโลก จึงไม่อาจปลุกการต่อ ต้านให้กระพือขึ้น ศาสนาที่แพร่หลาย อยู่ในสมัยของเรานี้ ไม่มีลักษณะของ ความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ แห่งความเชื่อของคริสเตียนในสมัยของ พระคริสต์หรือสมัยของอัครทูต
It is only because of the spirit of compromise with sin, because the great truths of the word of God are so indifferently regarded, because there is so little vital godliness in the church, that Christianity is apparently so popular with the world. Let there be a revival of the faith and power of the early church, and the spirit of persecution will be revived, and the fires of persecution will be rekindled. {GC 48.3}
ทั้งนี้ เนื่องจากวิญญาณแห่งการประนีประนอมต่อความผิดบาป เพราะการละเลยต่อ ความจริงอันใหญ่ยิ่งแห่งพระวจนะของ พระเจ้า และเพราะผู้ศรัทธาในศาสนา เสมอชีวิตของตนมีจำนวนเพียงน้อยนิด ในคริสตจักร อันเป็นเหตุให้คริสต์ศาสนา กลายเป็นที่นิยมชมชอบแก่ชนชาวโลก ขอให้เกิดการฟื้นฟูความเชื่อและความ เข้มแข็งอย่างคริสตจักรสมัยเริ่มแรกขึ้น เถิด แล้ววิญญาณแห่งการกดขี่ข่มเหงจะ ถูกปลุก และไฟแห่งการประหัตประหาร จะถูกจุดให้ลุกขึ้นอีกครั้ง {GC 48.3}