When the four Hebrew youth were receiving an education for the king's court in Babylon, they did not feel that the blessing of the Lord was a substitute for the taxing effort required of them. They were diligent in study; for they discerned that through the grace of God their destiny depended upon their own will and action. They were to bring all their ability to the work; and by close, severe taxation of their powers they were to make the most of their opportunities for study and labor. {MYP 147.1}
เมื่อชายหนุ่มชาวฮีบรูสี่คนกำลัง เข้ารับการศึกษาเพื่อทำงานในราชสำนัก ของกษัตริย์บาบิโลนนั้น พวกเขาไม่เคย รู้สึกว่าพระพรของพระเจ้าที่พระเจ้าประทาน ให้นั้นน่าจะนำไปใช้แทนที่การทุ่มเทความ พยายามที่แสนเหน็ดเหนื่อยของพวกเขา พวกเขาขยันขันแข็งในการเรียน เพราะ พวกเขาเข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งว่าด้วย พระคุณของพระเจ้า ชะตากรรมของพวกเขา ขึ้นอยู่กับความตั้งใจและการกระทำของ พวกเขาเอง พวกเขาต้องทุ่มเทความ สามารถของตนเองทั้งหมดเพื่องานนี้ และด้วยการเฝ้าระวังการใช้แรงงาน ของตนเองอย่างเคร่งครัดจึงจะสร้าง ประโยชน์สูงสุดให้เกิดขึ้นได้จากโอกาส ในการศึกษาและการทำงานของพวกเขา {MYP 147.1}
While these youth were working out their own salvation, God was working in them to will and to do of His good pleasure. Here are revealed the conditions of success. To make God's grace our own, we must act our part. The Lord does not propose to perform for us either the willing or the doing. His grace is given to work in us to will and to do, but never as a substitute for our effort. Our souls are to be aroused to cooperate. The Holy Spirit works in us, that we may work out our own salvation. This is the practical lesson the Holy Spirit is striving to teach us. “It is God which worketh in you both to will and to do of His good pleasure.” {MYP 147.2}
ในขณะที่ชายหนุ่มเหล่านี้กำลัง ทำงานเพื่อความรอดของตนเองนั้น พระเจ้าทรงประกอบกิจในพวกเขาให้มี ความประสงค์และมีความสามารถทำตาม ชอบพระทัยของพระองค์ เรื่องนี้เปิดเผย ถึงเงื่อนไขแห่งความสำเร็จ การจะทำให้ พระคุณของพระเจ้าเป็นของเราเองนั้น เราจำเป็นต้องลงมือทำในส่วนของเรา พระยาห์เวห์ไม่ทรงเสนอว่าจะทำแทนเรา ไม่ว่าจะเป็นความตั้งใจหรือการลงมือทำ พระองค์ประทานพระคุณของพระองค์ให้ ทำการในตัวเราเพื่อให้มีความประสงค์ และมีความสามารถทำตาม แต่ไม่ใช่นำไป ใช้แทนความพยายามของเรา จิตวิญญาณ ของเราต้องถูกปลุกให้ร่วมมือ พระวิญญาณ บริสุทธิ์ทรงประกอบกิจในตัวเราเพื่อความ รอดของเราเอง นี่คือบทเรียนภาคปฏิบัติ ที่พระวิญญาณบริสุทธิ์กำลังทุ่มเทเพื่อสอน เรา “เพราะว่าพระเจ้าเป็นผู้ทรงทำการอยู่ ภายในพวกท่าน ให้ท่านมีความประสงค์ และมีความสามารถทำตามชอบพระทัย ของพระองค์” ฟีลิปปี 2:13 {MYP 147.2}
The Lord will cooperate with all who earnestly strive to be faithful in His service, as He cooperated with Daniel and his three companions. Fine mental qualities and a high tone of moral character are not the result of accident. God gives opportunities; success depends upon the use made of them. The openings of Providence must be quickly discerned and eagerly entered. There are many who might become mighty men, if, like Daniel, they would depend upon God for grace to be overcomers, and for strength and efficiency to do their work. {MYP 147.3}
พระยาห์เวห์ทรงร่วมมือกับทุกคน ที่พยายามด้วยความจริงใจเพื่อรับใช้อย่าง สัตย์ซื่อในพระราชกิจของพระองค์ เหมือน กับที่พระองค์ทรงร่วมมือกับดาเนียลและ เพื่อนสามคน คุณภาพปัญญาอันละเอียด และอุปนิสัยฝ่ายศีลธรรมอันสูงส่งไม่ใช่ เกิดขึ้นได้โดยบังเอิญ พระเจ้าประทาน โอกาสและความสำเร็จขึ้นอยู่กับการใช้ โอกาสนี้ เราต้องไวต่อการรับรู้ถึงการทรง จัดเตรียมและกระตือรือร้นเข้าร่วม มีคน มากมายน่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ หากพวกเขา จะเป็นเหมือนดาเนียล พวกเขาจะพึ่ง พระเจ้าสำหรับพระคุณเพื่อเป็นผู้มีชัยและ เพื่อพละกำลังและเพื่อประสิทธิภาพใน การทำงานของตน {MYP 147.3}
I address you, young men: Be faithful. Put heart into your work. Imitate none who are slothful, and who give divided service. Actions, often repeated, form habits, habits form character. Patiently perform the little duties of life. So long as you undervalue the importance of faithfulness in the little duties, your character-building will be unsatisfactory. In the sight of Omnipotence, every duty is important. The Lord has said, “He that is faithful in that which is least is faithful also in much.” In the life of a true Christian there are no nonessentials {MYP 148.1}.
ชายหนุ่มทั้งหลาย ดิฉันต้องการ บอกพวกคุณ จงมีความซื่อสัตย์ เอาใจใส่ งานที่ทำ อย่าเลียนแบบคนเกียจคร้าน และคนรับใช้หลายเจ้าหลายนาย การ กระทำใดๆ ที่ทำซ้ำบ่อยๆ จะติดเป็นนิสัย และนิสัยจะกลายเป็นอุปนิสัยติดตัว จงทำ หน้าที่เล็กน้อยของชีวิตด้วยความอดทน ตราบใดที่พวกคุณยังไม่เห็นความสำคัญ ของความซื่อสัตย์ในหน้าที่เล็กน้อย การ สร้างอุปนิสัยของพวกคุณก็จะไม่เป็นที่พึง ปรารถนา ในสายพระเนตรของพระผู้ทรง สรรพานุภาพ ทุกหน้าที่มีความสำคัญ พระคริสต์ตรัสว่า “คนที่ซื่อสัตย์ในของเล็ก น้อยจะซื่อสัตย์ในของมากด้วย” ในชีวิต ของคริสเตียนผู้ซื่อสัตย์ไม่มีอะไรที่เป็น เรื่องไม่สำคัญ {MYP 148.1}
Many who claim to be Christians are working at cross-purposes with God. Many are waiting for some great work to be brought to them. Daily they lose opportunities for showing their faithfulness to God; daily they fail of discharging with whole-heartedness the little duties of life, which seem to them uninteresting. While waiting for some great work in which they may exercise their supposedly great talents, and thus satisfy their ambitious longings, their life passes away. {MYP 148.2}
คนมากมายที่แสดงว่าตนเป็น คริสเตียนกำลังทำงานสวนทางกับพระ ประสงค์ของพระเจ้า หลายคนตั้งตารอคอย งานสำคัญให้เข้ามาหาพวกเขา ทุกวัน พวกเขาสูญเสียโอกาสที่จะแสดงความ สัตย์ซื่อต่อพระเจ้า ทุกวันคนเหล่านี้พลาด ที่จะใส่ใจในหน้าที่เล็กน้อยในชีวิตของตน ซึ่งพวกเขาดูว่าไม่น่าสนใจสำหรับพวกเขา ในขณะที่รองานสำคัญให้ปรากฏซึ่งพวก เขาคิดว่าจะมีโอกาสแสดงความสามารถ อันยิ่งใหญ่ที่ทึกทักคิดเอาเองของตน และ สนองความอยากดีอยากเด่นของตน ชีวิต ของพวกเขาก็ร่วงโรยไป {MYP 148.2}
My dear young friends, do the work that lies nearest at hand. Turn your attention to some humble line of effort within your reach. Put mind and heart into the doing of this work. Force your thoughts to act intelligently on the things that you can do at home. Thus you will be fitting yourself for greater usefulness. Remember that of King Hezekiah it is written: “In every work that he began, ... he did it with all his heart, and prospered.” {MYP 148.3}
เพื่อนหนุ่มสาวที่รักของดิฉัน จง จับงานที่อยู่ใกล้ตัวคุณมากที่สุดขึ้นมาทำจงเหลียวมองหางานบางอย่างที่ต่ำต้อย ใกล้ตัว แล้วใส่สติปัญญาและหัวใจลงไปใน การทำงานชิ้นนั้น บังคับความคิดของคุณ ให้ทำงานที่มีในบ้านอย่างมีสติ ด้วยวิธีนี้ พวกคุณกำลังเตรียมความพร้อมสำหรับ งานที่มีคุณค่ายิ่งขึ้น ให้ระลึกคำที่เขียนถึง กษัตริย์เฮเซคียาห์ว่า “การทุกอย่างที่ พระองค์ทรงเริ่มต้น. . . . พระองค์ทรงทำ ด้วยเต็มพระทัย และพระองค์ทรงเจริญขึ้น” {MYP 148.3}
The ability to fix the thoughts on the work in hand is a great blessing. God-fearing youth should strive to discharge their duties with thoughtful consideration, keeping the thoughts in the right channel, and doing their best. They should recognize their present duties, and fulfill them without allowing the mind to wander. This kind of mental discipline will be helpful and beneficial throughout life. Those who learn to put thought into everything they undertake, however small the work may appear, will be of use in the world. {MYP 149.1}
ความสามารถเอาความคิดไปจดจ่อ กับงานที่ทำอยู่นั้นเป็นพระพรอันยิ่งใหญ่ คนหนุ่มสาวที่ยำเกรงพระเจ้าควรทุ่มเทที่ จะปฏิบัติหน้าที่ของตนอย่างพินิจรอบคอบ คอยบังคับความคิดให้อยู่ในช่องทางที่ถูก ต้อง และลงแรงทำให้ดีที่สุด พวกเขาควร ตระหนักถึงหน้าที่ในปัจจุบัน และทำให้ บรรลุผลโดยไม่ยอมปล่อยให้จิตใจเหม่อ ลอยไปที่อื่น การมีวินัยทางจิตใจเช่นนี้จะ เป็นคุณประโยชน์ไปตลอดชีวิตของเขา ผู้ที่เรียนรู้ที่จะใส่ใจในทุกสิ่งที่ต้องทำ ไม่ ว่าจะดูเล็กน้อยเพียงไร จะเป็นประโยชน์ ในโลกนี้ {MYP 149.1}
Dear youth, be earnest, be persevering. “Gird up the loins of your mind.” Stand like Daniel, the faithful Hebrew, who purposed in his heart to be true to God. Do not disappoint your parents and friends. And there is Another to be remembered. Do not disappoint Him who so loved you that He gave His life to make it possible for you to be co-laborers with God. {MYP 149.2}
หนุ่มสาวที่รัก จงเป็นคนจริงใจ มีความพากเพียรอดทน “จงเตรียมตัว เตรียมใจของพวกท่านไว้ให้ดี” 1 เปโตร 1:13 จงยืนหยัดเหมือนดาเนียล ชาวฮีบรู ผู้สัตย์ซื่อผู้ตั้งปณิธานในใจของเขาที่จะ ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า อย่าทำให้คุณพ่อคุณแม่ และเพื่อนของพวกคุณผิดหวัง และยังมพระเจ้าที่คุณจะต้องคิดคำนึงถึง อย่าทำให้ พระองค์ผู้ทรงรักพวกคุณอย่างเหลือล้น จนยอมพลีพระชนม์ของพระองค์เองเพื่อ ทำให้พวกคุณได้เป็นผู้ร่วมงานกับพระเจ้า ต้องผิดหวังเป็นอันขาด {MYP 149.2}
The desire to honor God should be to us the most powerful of all motives. It should lead us to make every exertion to improve the privileges and opportunities provided for us, that we may understand how to use wisely the Lord's goods. It should lead us to keep brain, bone, muscle, and nerve in the most healthful condition, that our physical strength and mental clearness may make us faithful stewards. Selfish interest, if given room to act, dwarfs the mind and hardens the heart; if allowed to control, it destroys moral power. Then disappointment comes.... . {MYP 149.3}
สำหรับเราแล้วความปรารถนาที่ จะถวายเกียรติพระเจ้าควรเป็นแรงผลัก ดันที่มีพลังมากที่สุดเหนือพลังอื่นใด ควร เป็นแรงส่งกำลังให้เราพากเพียรทุกวิถี ทางเพื่อปรับปรุงสิทธิพิเศษและโอกาส ต่างๆ ที่เราได้รับ เพื่อทำให้เราเข้าใจดี ยิ่งขึ้นถึงวิธีใช้ทรัพยากรขององค์พระผู้ เป็นเจ้าอย่างชาญฉลาด ควรนำให้เรา ทะนุถนอมสมอง กระดูก กล้ามเนื้อและ ประสาทของเราให้อยู่ในสภาพที่แข็งแรง ที่สุด จนพลังทางกายและความแจ่มใส ทางปัญญาของเราทำให้เราเป็นผู้รับฉันทภาระที่สัตย์ซื่อ ผลประโยชน์ที่เห็นแก่ตัว หากปล่อยให้มีพื้นที่ครอบครองแล้ว จะ ทำให้จิตใจแคระแกร็นและทำให้หัวใจแข็ง กระด้าง หากปล่อยให้มีอำนาจควบคุม มันจะทำลายพลังงานฝ่ายศีลธรรม แล้ว ความผิดหวังต่างๆ จะตามมา. . . . {MYP 149.3}
True success is given to men and women by the God who gave success to Daniel. He who read the heart of Daniel looked with pleasure upon His servant's purity of motive, his determination to honor the Lord. Those who in their life fulfill God's purpose must put forth painstaking effort, applying themselves closely and earnestly to the accomplishment of whatever He gives them to do.—The Youth's Instructor, August 20, 1903. {MYP 150.1}
พระเจ้าผู้ประทานความสำเร็จให้ แก่ดาเนียลเป็นผู้ประทานความสำเร็จ ที่แท้จริงแก่ชายและหญิง พระองค์ผู้ทรง อ่านใจของดาเนียลออกทรงทอดพระเนตร แรงผลักดันอันบริสุทธิ์ใจและความตั้งใจ ถวายเกียรติของผู้รับใช้ของพระองค์ด้วย ความพอพระหทัย ผู้ที่ในชีวิตของตนทำ ตามพระประสงค์ของพระเจ้าต้องเป็นผู้ที่ ทุ่มเทอย่างอดทน ปฏิบัติตนอย่างใกล้ชิด และกระตือรือร้นในการบรรลุถึงทุกสิ่งที่ พระองค์ประทานให้เขาทำ--The Youth’s Instructor, August 20, 1903. {MYP 150.1}
And all the way up the steep road leading to eternal life are well-springs of joy to refresh the weary. Those who walk in wisdom's ways are, even in tribulation, exceeding joyful; for He whom their soul loveth walks, invisible, beside them. At each upward step they discern more distinctly the touch of His hand; at every step brighter gleamings of glory from the Unseen fall upon their path; and their songs of praise, reaching ever a higher note, ascend to join the songs of angels before the throne.—Thoughts From the Mount of Blessing, 140. {MYP 150.2}
ตลอดเส้นทางสูงชันที่นำไปสู่ชีวิต นิรันดร์นั้นมีบ่อน้ำพุแห่งความปีติยินดีตั้ง เรียงรายอยู่เพื่อทำให้ผู้ที่อ่อนล้าสดชื่น ขึ้นใหม่ ผู้ที่เดินไปตามทางของปัญญาจะ เต็มล้นด้วยความชื่นชมยินดีแม้ตกอยู่ใน ความทุกข์ยากลำบาก เพราะว่าพระองค์ ผู้ที่พวกเขารักทรงร่วมดำเนินไปอยู่เคียง ข้างพวกเขาโดยที่พวกเขามองไม่เห็น ทุกย่างก้าวที่มุ่งสู่เบื้องบนนั้นพวกเขา จะเข้าใจอย่างชัดเจนยิ่งขึ้นถึงการสัมผัส ของพระหัตถ์ของพระองค์ ทุกๆ ย่างก้าว จะมีพระสิริทอแสงอันแจ่มจรัสยิ่งขึ้นจาก พระเจ้าผู้ที่เรามองไม่เห็นตกลงบนเส้นทาง ของพวกเขา และเสียงเพลงสรรเสริญของ พวกเขาที่เพิ่มระดับเสียงขึ้นเรื่อยๆ จะไป บรรจบกับเพลงของเหล่าทูตสวรรค์หน้า พระบัลลังก์--“Thoughts from the Mount of Blessing,” p. 140. {MYP 150.2}