ไถ่เพราะรัก
ที่กลางสวนใกล้ๆ กับต้นไม้แห่งชีวิต มีต้นไม้แห่งความรู้ดีและรู้ชั่ว พระเจ้าทรงสร้างต้นไม้นี้ไว้เป็นพิเศษเพื่อเป็นเครื่องประกันความเชื่อฟัง ความเชื่อและความรักของเขาที่มีต่อพระองค์ ในเรื่องต้นไม้นี้พระยาเวห์ได้ทรงบัญชากับบรรพบุรุษคนแรกของเราว่า “ห้ามเจ้ากิน เพราะในวันใดที่เจ้ากิน เจ้าจะต้องตายแน่” พระองค์ทรงอนุญาตให้เขารับประทานผลไม้จากต้นไม้ทุกๆ ต้น นอกจากต้นเดียว ถ้าเขาขืนกินผลไม้ต้นนั้น เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
When Adam and Eve were placed in the beautiful garden they had everything for their happiness which they could desire. But God chose, in His all-wise arrangements, to test their loyalty before they could be rendered eternally secure. They were to have His favor, and He was to converse with them and they with Him. Yet He did not place evil out of their reach. Satan was permitted to tempt them. If they endured the trial they were to be in perpetual favor with God and the heavenly angels. {SR 24.2}เมื่ออาดัมและเอวาอยู่ในสวนอันงดงามนี้ ทุกสิ่งที่ยังความสุขให้เขานั้นเขาได้รับหมดตามความปรารถนา แต่ด้วยความรู้การจัดเตรียมทุกสิ่งทุกอย่าง พระเจ้าทรงเลือกวิธีที่จะทดลองความจงรักภักดีของเขา ก่อนที่จะทรงมอบความวางใจชั่วนิรันดร์ให้แก่เขา พระองค์ทรงพระกรุณาต่อเขาทั้งทรงสนทนากับเขาและเขาสนทนากับพระองค์ แต่ถึงกระนั้นพระองค์ก็มิได้เอาความชั่วไว้สุดเอื้อมมือของเขา พระองค์ทรงเปิดโอกาสให้ซาตานล่อลวงเขาได้ ถ้าเขาสามารถเอาชนะการทดลองนั้นได้ เขาจะได้เป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าและบรรดาทูตสวรรค์ตลอดไป
Satan stood in amazement at his new condition. His happiness was gone. He looked upon the angels who, with him, were once so happy, but who had been expelled from heaven with him. Before their fall not a shade of discontent had marred their perfect bliss. Now all seemed changed. Countenances which had reflected the image of their Maker were gloomy and despairing. Strife, discord, and bitter recrimination were among them. Previous to their rebellion these things had been unknown in heaven. Satan now beheld the terrible results of his rebellion. He shuddered, and feared to face the future and to contemplate the end of these things. {SR 24.3}ซาตานรู้สึกงงงวยในสภาพใหม่ของมัน ความสุขของมันสูญสิ้นไปแล้ว มันมองดูเหล่าทูตสวรรค์ผู้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยมีความสุขมากด้วยกันกับมัน แต่บัดนี้ถูกขับไล่ออกสารสวรรค์พร้อมกับมันด้วย ก่อนที่ทูตสวรรค์เหล่านี้จะเสื่อมสิ้นอำนาจ ไม่เคยมีเงาแห่งความไม่พอใจใดๆ มาทำลายความสุขของเขา บัดนี้ดูเหมือนทุกสิ่งได้เปลี่ยนแปลงไปสิ้น ใบหน้าซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงกับพระพักตร์ของพระผู้สร้างนั้น ดูเศร้าหมองและสิ้นหวัง ความอลหม่านบาดหมาง และการโต้แย้งอย่างรุนแรงได้เกิดขึ้นในหมู่ทูตสวรรค์เหล่านั้น ก่อนหน้าที่จะเกิดกบฏในสวรรค์ ไม่เคยมีใครรู้จักสิ่งเหล่านี้เลย บัดนี้ซาตานมองเห็นผลร้ายอันเกิดจากการกบฏของมัน มันรู้สึกหวาดหวั่นและมีความกลัวที่จะเผชิญกับอนาคตและตระหนักถึงวาระสุดท้ายของสิ่งเหล่านี้
The hour for joyful, happy songs of praise to God and His dear Son had come. Satan had led the heavenly choir. He had raised the first note; then all the angelic host had united with him, and glorious strains of music had resounded through heaven in honor of God and His dear Son. But now, instead of strains of sweetest music, discord and angry words fall upon the ear of the great rebel leader. Where is he? Is it not all a horrible dream? Is he shut out of heaven? Are the gates of heaven never more to open to admit him? The hour of worship draws nigh, when bright and holy angels bow before the Father. No more will he unite in heavenly song. No more will he bow in reverence and holy awe before the presence of the eternal God. {SR 25.1}เมื่อถึงเวลาที่พวกทูตสวรรค์บรรเลงเพลงอันไพเราะร่าเริง เพื่อสรรเสริญพระเจ้าและพระบุตรที่รัก ซาตานเป็นผู้นำหมู่ทูตสวรรค์ร้องเพลง มันขึ้นเสียงแรกแล้วทูตสวรรค์ทั้งหมดต่างพากันร้องประสานเสียงพร้อมกัน แล้วเสียงเพลงอันไพเราะของดนตรีดังกังวานไปทั่วสวรรค์เป็นการถวายเกียรติยศแก่พระเจ้าและพระบุตรที่รักของพระองค์ แต่บัดนี้แทนที่จะได้ยินดนตรีอันไพเราะที่สุด กลับมีแต่เสียงทะเลาะวิวาทมากระทบโสตประสาทของจอมกบฏ มันอยู่ที่ไหน? สิ่งเหล่านี้มิใช่ความฝันอันแสนเลวร้ายดอกหรือ? มันถูกกีดกันให้อยู่นอกแผ่นดินสวรรค์หรือ? ประตูสวรรค์จะไม่ยอมเปิดรับมันอีกหรือ? เมื่อเวลานมัสการพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว และเหล่าทูตสวรรค์ผู้มีรัศมีอันรุ่งเรืองและบริสุทธิ์พากันน้อมลงต่อพระพักตร์พระบิดา มันจะไม่ได้ร่วมในการร้องเพลงสวรรค์ต่อไปอีกแล้ว มันจะไม่มีโอกาสน้อมกายลงแสดงความเคารพยำเกรงต่อพระพักตร์พระเจ้าผู้ทรงชีวิตชั่วนิรันดร์อีกต่อไปแล้ว
Could he be again as he was when he was pure, true, and loyal, gladly would he yield up the claims of his authority. But he was lost! beyond redemption, for his presumptuous rebellion! And this was not all; he had led others to rebellion and to the same lost condition with himself--angels, who had never thought to question the will of Heaven or refuse obedience to the law of God till he had put it into their minds, presenting before them that they might enjoy a greater good, a higher and more glorious liberty. This had been the sophistry whereby he had deceived them. A responsibility now rests upon him from which he would fain be released. {SR 25.2}ถ้ามันสามารถกลับตัวเป็นผู้ที่บริสุทธิ์เที่ยงตรงและซื่อสัตยได้อย่างเดิมแล้วมันก็คงยินดีที่จะถอนคืนการถือสิทธิ์อำนาจของมัน แต่มันหมดหวังเสียแล้วและสุดวิสัยที่จะปลดเปลื้องให้มันหลุดพ้นจากความบาปได้ เพราะเหตุที่มันบังอาจก่อการกบฏ และซ้ำร้ายยิ่งกว่านี้ คือมันได้ชักจูงให้ทูตอื่นๆ ไปสู่การกบฏและไปสู่สภาพหายนะพร้อมกับมัน ทูตสวรรค์เหล่านี้ไม่เคยทำตัวให้เป็นที่ระคายเคืองต่อพระทัยของพระเจ้าเลย? หรือฝ่าฝืนพระบัญญัติของพระองค์จนกระทั่งมันมาปลุกปั่นให้คิดกบฏ และเสนอตัวต่อหน้าพวกเหล่านี้ว่าเราจะได้รับเสรีภาพที่เป็นเลิศและประเสริฐกว่าที่ได้รับอยู่ นี่แหละคือเหตุผลที่มันได้อ้างขึ้นเพื่อหลอกลวงทูตสวรรค์เหล่านั้น บัดนี้มันอยากจะหลีกเลี่ยงจากการรับผิดชอบซึ่งตกอยู่กับตัวมัน
These spirits had become turbulent with disappointed hopes. Instead of greater good, they were experiencing the sad results of disobedience and disregard of law. Never more would these unhappy beings be swayed by the mild rule of Jesus Christ. Never more would their spirits be stirred by the deep, earnest love, peace, and joy which His presence had ever inspired in them, to be returned to Him in cheerful obedience and reverential honor. {SR 25.3}พวกทูตสวรรค์เหล่านี้พากันเดือดร้อนวุ่นวายด้วยความผิดหวังแทนที่จะได้รับสิ่งที่ดีเลิศกว่า พวกเขากลับได้เรียนรู้ถึงผลอันน่าสลดใจจากการไม่เชื่อฟังและไม่เคารพพระบัญญัติของพระเจ้า การปกครองด้วยเมตตาจิตของพระคริสต์ จะไม่สามารถชักจูงทูตสวรรค์ผู้ปราศจากความสุขเหล่านี้ให้กลับเป็นคืนดีได้อีกต่อไป ความรักอันลึกซึ้ง ความสงบสุขและความชื่นชมยินดี ซึ่งพระคริสต์เคยประทานให้พวกนี้ จะไม่สามารถโน้มน้าวจิตใจพวกเขาให้กลับมาถวายความเชื่อฟังและเกียรติยศให้แก่พระองค์ได้อีกต่อไป
Satan Seeks Reinstatement
ซาตานหาโอกาสเข้ารับตำแหน่งเดิม
Satan trembled as he viewed his work. He was alone in meditation upon the past, the present, and his future plans. His mighty frame shook as with a tempest. An angel from heaven was passing. He called him and entreated an interview with Christ. This was granted him. He then related to the Son of God that he repented of his rebellion and wished again the favor of God. He was willing to take the place God had previously assigned him, and be under His wise command. Christ wept at Satan's woe but told him, as the mind of God, that he could never be received into heaven. Heaven must not be placed in jeopardy. All heaven would be marred should he be received back, for sin and rebellion originated with him. The seeds of rebellion were still within him. He had, in his rebellion, no occasion for his course, and he had hopelessly ruined not only himself but the host of angels also, who would then have been happy in heaven had he remained steadfast. The law of God could condemn but could not pardon. {SR 26.1}
ซาตานรู้สึกสะดุ้งหวาดหวั่นเมื่อแลเห็นสิ่งที่มันได้กระทำไปแล้ว มันรำพึงถึงแผนการของมันในอดีต ในปัจจุบันและในอนาคตแต่ลำพังผู้เดียว ร่างอันล่ำสันแข็งแรงของมันสั่นสะท้านราวกับถูกลมพายุ มีทูตจากแผ่นดินสวรรค์องค์หนึ่งกำลังบินผ่านมา มันเรียกทูตสวรรค์องค์นั้นแล้ววิงวอนขอพูดคุยกับพระเยซูคริสต์ พระองค์ทรงโปรดให้มันมาพบ แล้วมันจึงทูลต่อพระบุตรของพระเจ้าว่า มันเสียใจที่ได้ก่อกบฏขึ้น และปรารถนาที่จะรับความเมตตากรุณาจากพระเจ้าอีก มันเต็มใจที่จะรับตำแหน่งที่พระเจ้าประทานให้มันคราวแรก และยอมอยู่ใต้พระบัญชาอันชาญฉลาดของพระองค์ พระคริสต์ทรงกันแสงในความเคราะห์ร้ายของซาตานแต่ทรงบอกมันว่า พระเจ้าจะยอมรับมันเข้าไว้ในแผ่นดินสวรรค์อีกไม่ได้ จะมอบแผ่นดินสวรรค์ไว้กับการเสี่ยงภัยไม่ได้ ถ้าพระเจ้าทรงยอมรับมันกลับเข้ามาในสวรรค์อีกแล้ว ทั่วทั้งแผ่นดินสวรรค์ก็จะเสื่อมเสียไปเพราะว่ามันมีสันดานเป็นต้นเหตุของความบาปและการกบฏ เชื้อแห่งการคิดกบฏยังมีอยู่ในตัวของมัน ในการกบฏครั้งนี้มันไม่มีโอกาสกลับตัวได้ มันไม่เพียงแต่ทำลายตัวของมันเองให้พินาศจนไม่มีทางแก้ไขได้ มันยังพาทูตสวรรค์อื่นๆ ไปสู่ความพินาศด้วย ซึ่งถ้ามันยังคงมีใจซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าแล้ว พวกนี้ก็ยังคงมีความสุขอยู่ในสวรรค์ พระบัญญัติของพระเจ้ามีสิทธิ์ลงโทษแต่ไม่มีสิทธิ์อภัยโทษ
He repented not of his rebellion because he saw the goodness of God which he had abused. It was not possible that his love for God had so increased since his fall that it would lead to cheerful submission and happy obedience to His law which had been despised. The wretchedness he realized in losing the sweet light of heaven, and the sense of guilt which forced itself upon him, and the disappointment he experienced himself in not finding his expectation realized, were the cause of his grief. To be commander out of heaven was vastly different from being thus honored in heaven. The loss he had sustained of all the privileges of heaven seemed too much to be borne. He wished to regain these. {SR 26.2}ซาตานเสียใจต่อการกบฏของมัน แต่ไม่ใช่เสียใจเพราะเหตุว่ามันสำนึกในคุณความดีของพระเจ้าซึ่งมันได้กล่าวร้าย เป็นไปไม่ได้ในเมื่อมันเสื่อมสิ้นยศศักดิ์ลง ความรักในพระเจ้าของมันจะเพิ่มขึ้นจนถึงกับชักจูงให้มันยอมอ่อนน้อมและเชื่อฟังพระบัญญัติซึ่งมันได้เหยียบย่ำมาแล้ว สาเหตุแห่งความเศร้าเสียใจก็คือความทุกข์ยากในการที่ต้องสูญเสียรัศมีอันรุ่งเรืองแห่งแผ่นดินสวรรค์และความรู้สึกผิดที่บีบรัดใจมันรวมทั้งความผิดหวัง ซึ่งมันได้ประสบในการที่ทุกสิ่งทุกอย่างมิได้เป็นไปตามที่มัดคาดหมายไว้ การที่จะเป็นผู้บังคับบัญชาอยู่นอกแผ่นดินสวรรค์นั้น แตกต่างกับการที่ได้รับเกียรติยศในสวรรค์อย่างมากมาย การสูญเสียสิทธิต่างๆ ในแผ่นดินสวรรค์นั้นดูเหมือนจะมากเกินกว่าที่มันจะทนได้มันอยากได้สิทธิต่างๆ เหล่านี้กลับคืนมา
This great change of position had not increased his love for God, nor for His wise and just law. When Satan became fully convinced that there was no possibility of his being reinstated in the favor of God, he manifested his malice with increased hatred and fiery vehemence. {SR 27.1}การเปลี่ยนแปลงอันใหญ่หลวงในตำแหน่งนี้ ไม่ได้ทำให้มันรักพระเจ้าหรือพระบัญญัติอันรอบคอบเที่ยงธรรมของพระองค์มากขึ้นเลย เมื่อซาตานรู้อย่างแจ่มแจ้งว่าพระเจ้าไม่ทรงโปรดรับมันเข้าปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งเดิมอีกต่อไป มันก็เปิดเผยความพยาบาทของมันด้วยการเพิ่มความเกลียดชังและความเคียดแค้นต่อพระเจ้ารุนแรงยิ่งขึ้น
God knew that such determined rebellion would not remain inactive. Satan would invent means to annoy the heavenly angels and show contempt for His authority. As he could not gain admission within the gates of heaven, he would wait just at the entrance, to taunt the angels and seek contention with them as they went in and out. He would seek to destroy the happiness of Adam and Eve. He would endeavor to incite them to rebellion, knowing that this would cause grief in heaven. {SR 27.2}พระเจ้าทรงทราบว่าการกบฏยังไม่สิ้นสุดลง ซาตานคงจะหาวิธีรังควานพวกทูตสวรรค์และดูหมิ่นเหยียดหยามพระราชอำนาจของพระเจ้า เมื่อมันไม่สามารถเข้าไปในประตูสวรรค์ มันก็รออยู่ที่ทางเข้าเพื่อเยาะเย้ยและหาเหตุโต้เถียงกับพวกทูตสวรรค์ที่ผ่านเข้าออก มันแสวงหาโอกาสทำลายความสุขของอาดัมและเอวา มันได้พยายามยุยงเขาทั้งสองกบฏเพราะรู้ว่าการกระทำนี้จะก่อความเศร้าโศกขึ้นในสวรรค์
The Plot Against the Human Family
แผนอุบายทำลายครอบครัวมนุษย์
His followers were seeking him, and he aroused himself and, assuming a look of defiance, informed them of his plans to wrest from God the noble Adam and his companion Eve. If he could in any way beguile them to disobedience, God would make some provision whereby they might be pardoned, and then himself and all the fallen angels would be in a fair way to share with them of God's mercy. If this should fail, they could unite with Adam and Eve, for when once they should transgress the law of God they would be subjects of God's wrath, like themselves. Their transgression would place them, also, in a state of rebellion, and they could unite with Adam and Eve, take possession of Eden, and hold it as their home. And if they could gain access to the tree of life in the midst of the garden, their strength would, they thought, be equal to that of the holy angels, and even God Himself could not expel them. {SR 27.3}
พวกพ้องของมันกำลังแสวงหามัน มันจึงแสดงท่าทางขึงขังและมองด้วยสายตาท้าทาย แล้วบอกพวกเหล่านั้นถึงแผนการของมันที่จะแย่งชิงอาดัมและเอวาไปจากพระเจ้า มันสามารถล่อลวงเขาไปสู่การไม่เชื่อฟังพระองค์ คงจะจัดหาวิธีใดวิธีหนึ่งให้เขาได้รับการอภัยโทษและแล้วตัวมันกับพวกทูตสวรรค์ที่อัปยศ จะได้เข้าส่วนปันพระเมตตาของพระเจ้าพร้อมกับเขาอย่างยุติธรรม ถ้าการกระทำนี้ยังไม่ได้ผล พวกมันจะเข้ารวมพวกกับอาดัมและเอวา เพราะเมื่อเขาทั้งสองได้ละเมิดต่อพระบัญญัติของพระเจ้าครั้งหนึ่งแล้ว ก็ต้องรับพระพิโรธจากพระเจ้าเช่นเดียวกันกับพวกมัน การล่วงละเมิดของเขาคงจะทำให้เขาตกอยู่ในฐานะแห่งการกบฏ และมันจะได้เข้าพวกกับอาดัมและเอวา เพื่อยึดเอาสวนเอเดนไว้เป็นที่พักอาศัยของมันต่อไป และถ้ามันสามารถที่จะเข้าไปให้ถึงต้นไม้แห่งชีวิตในกลางสวนได้พวกมันคิดว่าคงจะมีกำลังมากเท่ากับพวกทูตสวรรค์บริสุทธิ์ และแม้แต่พระเจ้าเองคงไม่สามารถขับไล่พวกมันได้
Satan held a consultation with his evil angels. They did not all readily unite to engage in this hazardous and terrible work. He told them that he would not entrust any one of them to accomplish this work, for he thought that he alone had wisdom sufficient to carry forward so important an enterprise. He wished them to consider the matter while he should leave them and seek retirement, to mature his plans. He sought to impress upon them that this was their last and only hope. If they failed here, all prospect of regaining and controlling heaven, or any part of God's creation, was hopeless. {SR 28.1}ซาตานจึงได้ปรึกษากับเหล่าทูตสวรรค์ที่ชั่วพวกนั้น ยังมิได้มีความเห็นพ้องด้วยพร้อมกันหมดในการที่จะดำเนินงานอันเสี่ยงโชคและร้ายแรงนี้ มันบอกพวกเหล่านั้นว่า มันจะไม่ยอมไว้วางใจใครไปทำงานนี้เลย เพราะมันคิดว่ามันมีปัญญาฉลาดเพียงพอที่จะกระทำงานอันสำคัญนี้ได้โดยลำพัง มันปรารถนาที่จะให้พวกทูตสวรรค์ใคร่ครวญดูในเรื่องนี้ขณะที่มันจะจากพวกเขาไปพักผ่อนเพื่อดำเนินแผนการของมันได้รอบคอบ มันพยายามพูดให้พวกเหล่านั้นเข้าใจว่า การครั้งนี้เป็นความหวังสุดท้ายครั้งเดียวของพวกมัน ถ้าพวกเขาพลาดในขั้นนี้แล้ว โอกาสที่จะควบคุมและได้คืนมาซึ่งแผ่นดินสวรรค์หรือส่วนหนึ่งส่วนใดที่พระเจ้าทรงสร้างไว้นั้นย่อมไม่มีหวังอีก Satan went alone to mature plans that would most surely secure the fall of Adam and Eve. He had fears that his purposes might be defeated. And again, even if he should be successful in leading Adam and Eve to disobey the commandment of God, and thus become transgressors of His law, and no good come to himself, his own case would not be improved; his guilt would only be increased. {SR 28.2}
มันตรึกตรองแผนการอย่างรอบคอบโดยลำพัง ซึ่งจะกำความหายนะของอาดัมและเอวาไว้อย่างแน่นอนที่สุด มันหวาดกลัวว่าความมุ่งหมายของมันอาจจะล้มเหลวลง และอีกประการหนึ่งแม้มันจะทำสำเร็จผลในการชักจูงอาดัมและเอวาให้ขัดขืนต่อคำสั่งของพระเจ้า และกลายเป็นผู้ละเมิดบทบัญญัติของพระองค์ หากไม่นำคุณประโยชน์มาสู่ตนแล้ว กรณีของมันก็คงไม่เปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้นได้ ความผิดของมันมีแต่จะทวียิ่งขึ้นไปเสียอีก
He shuddered at the thought of plunging the holy, happy pair into the misery and remorse he was himself enduring. He seemed in a state of indecision: at one time firm and determined, then hesitating and wavering. His angels were seeking him, their leader, to acquaint him with their decision. They would unite with Satan in his plans, and with him bear the responsibility and share the consequences. {SR 28.3}มันสะดุ้งหวาดหวั่นต่อการคิดผลักไสคู่บริสุทธิ์ที่สุขสำราญลงไปสู่ความระทมทุกข์และความเศร้าเสียใจ ซึ่งตัวมันเองกำลังทรมานอยู่นี้ มันดูคล้ายจะอยู่ในสภาพลังเลใจ ครั้งหนึ่งเคยมั่นใจและคิดเด็ดเดี่ยว แต่แล้วกลับอึดอัดและลังเลใจ ทูตสวรรค์ฝ่ายของมันกำลังติดตามหาตัวผู้นำ เพื่อบอกให้รู้การตัดสินใจของพวกมัน พวกนี้จะร่วมมือกับซาตานในแผนการของมันและจะยอมแบกภาระการรับผิดชอบรวมทั้งแบ่งรับผลกรรมต่างๆ ด้วยกันกับมัน
Satan cast off his feelings of despair and weakness, and, as their leader, fortified himself to brave out the matter and do all in his power to defy the authority of God and His Son. He acquainted them with his plans. If he should come boldly upon Adam and Eve and make complaints of God's own Son, they would not listen to him for a moment but would be prepared for such an attack. Should he seek to intimidate them because of his power, so recently an angel in high authority, he could accomplish nothing. He decided that cunning and deceit would do what might, or force, could not. {SR 29.1}ซาตานสลัดทิ้งความรู้สึกหมดหวังกับความอ่อนแอ และในฐานะผู้นำจึงได้ทำตัวให้เข้มแข็ง เพื่อจะต่อสู้กับเหตุการณ์และทำการทุกสิ่งสุดกำลังของมัน เพื่อทัดทานอานุภาพของพระเจ้าและพระบุตรของพระองค์ มันแจ้งให้พวกนี้ทราบเหตุการณ์ของมันว่า ถ้าหากมันตรงเข้าไปหาอาดัมและเอวาซึ่งๆ หน้าแล้วบ่นติเตียนพระบุตรของพระเจ้าให้ฟัง เขาคงไม่ยอมเสียเวลารับฟังมันแม้แต่วินาทีเดียว แต่คงเตรียมตัวไว้ต้านทานการโจมตีชนิดนี้ถ้าหากว่ามันจะขู่ให้เขากลัวเพราะอำนาจของมัน ผู้เคยเป็นทูตสวรรค์ในตำแหน่งอันสูงเมื่อเร็วๆ นี้มันคงมิอาจจะทำอะไรให้สำเร็จเป็นแน่แท้ มันจึงตกลงแน่วแน่ว่า การใช้ไหวพริบและอุบายหลอกลวง คงทำได้สำเร็จในสิ่งที่อำนาจและกำลังมิอาจจะทำได้
Adam and Eve Warned
เตือนสติอาดัมและเอวา
God assembled the angelic host to take measures to avert the threatened evil. It was decided in heaven's council for angels to visit Eden and warn Adam that he was in danger from the foe. Two angels sped on their way to visit our first parents. The holy pair received them with joyful innocence, expressing their grateful thanks to their Creator for thus surrounding them with such a profusion of His bounty. Everything lovely and attractive was theirs to enjoy, and everything seemed wisely adapted to their wants; and that which they prized above all other blessings, was the society of the Son of God and the heavenly angels, for they had much to relate to them at every visit, of their new discoveries of the beauties of nature in their lovely Eden home, and they had many questions to ask relative to many things which they could but indistinctly comprehend. {SR 29.2}
พระเจ้าทรงเรียกบรรดาทูตสวรรค์มาเพื่อหารือวิธีหลบหลีกการคุกคามของการกระทำชั่ว ในที่ประชุมแห่งสวรรค์ได้ลงมติให้ทูตสวรรค์ไปเยี่ยมเยียนสวนเอเดนและเตือนอาดัมและเอวาให้รู้ตัวว่า เขาตกอยู่ในอันตรายที่จะได้รับจากศัตรู ทูตสวรรค์สององค์รีบมุ่งหน้าไปเยี่ยมบรรพบุรุษคู่แรกของเราโดยทันที ผู้บริสุทธิ์คู่นี้ต้อนรับทูตสวรรค์ด้วยใจบริสุทธิ์ร่าเริง และแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจต่อพระผู้สร้าง สำหรับการที่ได้ปกป้องตัวเขาด้วยพระกรุณาธิคุณของพระองค์อันเหลือล้นดังนี้ ทุกๆ สิ่งที่น่ารักและน่าชมมีไว้เพื่อความบันเทิงของเขาทั้งสอง และทุกๆ สิ่งช่างถูกจัดไว้ให้เหมาะสมกับความปรารถนาของเขาอย่างชาญฉลาด และสิ่งซึ่งเขายกย่องไว้เหนือทุกสิ่งทั้งสิ้น คือการร่วมสามัคคีธรรมกับพระบุตรของพระเจ้าและพวกทูตสวรรค์ในการเยียมเยียนทุกๆ ครั้ง เขามีเรื่องเล่าให้ฟังอย่างมากมาย อันเกี่ยวด้วยเรื่องการพบเห็นใหม่ๆ แห่งบ้านที่น่ารักของเขา ความงดงามของธรรมชาติในสวนเอเดน การไต่ถามปัญหาหลายข้อเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่เขายังเข้าใจไม่หมด
The angels graciously and lovingly gave them the information they desired. They also gave them the sad history of Satan's rebellion and fall. They then distinctly informed them that the tree of knowledge was placed in the garden to be a pledge of their obedience and love to God; that the high and happy estate of the holy angels was to be retained upon condition of obedience; that they were similarly situated; that they could obey the law of God and be inexpressibly happy, or disobey and lose their high estate and be plunged into hopeless despair. {SR 29.3}ทูตสวรรค์บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ อย่างจริงใจและรักใคร่ ทั้งเล่าเรื่องอันน่าสลดใจถึงการกบฏและการเสื่อมยศศักดิ์ให้เขาฟังด้วย แล้วบอกเขาอย่างแจ่มแจ้งว่า ต้นไม้แห่งความรู้ดีรู้ชั่วซึ่งอยู่ในสวนนั้นเป็นเครื่องรับประกันความเชื่อฟังและความรักของเขาต่อพระเจ้าและกล่าวว่าในฐานะอันสูงและสุขสบายของพวกทูตสวรรค์อันบริสุทธิ์นั้น ได้รับมาโดยเงื่อนไขแห่งการเชื่อฟัง และเขาทั้งสองต่างก็อยู่ในฐานะเดียวกัน เขาคงสามารถเชื่อฟังบทบัญญัติของพระเจ้า และมีความสุขอย่างเหลือพรรณนา หรือไม่เชื่อฟังและต้องสูญเสียฐานะอันสูงของเขาและจมดิ่งลงสู่ความสิ้นหวังอย่างหมดทางแก้ไข
They told Adam and Eve that God would not compel them to obey--that He had not removed from them power to go contrary to His will; that they were moral agents, free to obey or disobey. There was but one prohibition that God had seen fit to lay upon them as yet. If they should transgress the will of God they would surely die. They told Adam and Eve that the most exalted angel, next in order to Christ, refused obedience to the law of God which He had ordained to govern heavenly beings; that this rebellion had caused war in heaven, which resulted in the rebellious being expelled therefrom, and every angel was driven out of heaven who had united with him in questioning the authority of the great Jehovah; and that this fallen foe was now an enemy to all that concerned the interest of God and His dear Son. {SR 30.1}ท่านบอกอาดัมและเอวาว่าพระเจ้ามิได้บังคับให้ให้เขาเชื่อฟัง พระองค์มิได้ปลดเปลื้องอำนาจจากเขาในการทำผิดต่อน้ำพระทัยของพระองค์ เขาเป็นผู้กระทำการโดยทางใจ มีอิสระที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อฟังก็ได้ มีแต่เพียงข้อห้ามข้อเดียวเท่านั้น ที่พระเจ้าทรงเห็นว่าสมควรที่จะตั้งไว้สำหรับเขาจนกระทั่งบัดนี้ ถ้าหากเขาฝ่าฝืนน้ำพระทัยของพระเจ้าเขาจะต้องตายแน่นอน ท่านเล่าให้อาดัมและเอวาฟังว่า ทูตสวรรค์องค์หนึ่งถูกเชิดชูขึ้นในตำแหน่งสูงสุดรองจากพระคริสต์ ได้ปฏิเสธการปฏิบัติตามบทบัญญัติได้ตั้งไว้ปกครองทูตในสวรรค์ และกล่าวว่าการกบฏนี้ได้ก่อให้เกิดสงครามขึ้นในสวรรค์ ผลที่ได้รับในการกบฏคือ ถูกขับไล่ลงมา และทูตสวรรค์ทุกองค์ที่เห็นชอบด้วยกับมันในการไม่พึงพอใจในการปกครองของพระยาเวห์ผู้ยิ่งใหญ่ จึงถูกขับไล่ออกจากสวรรค์ด้วย และบัดนี้ศัตรูผู้สิ้นศักดิ์ได้เป็นปรปักษ์ต่อทุกสิ่งที่ผูกพันความสนใจของพระเจ้าและพระบุตรที่รักของพระองค์
They told them that Satan purposed to do them harm, and it was necessary for them to be guarded, for they might come in contact with the fallen foe; but he could not harm them while they yielded obedience to God's command, for, if necessary, every angel from heaven would come to their help rather than that he should in any way do them harm. But if they disobeyed the command of God, then Satan would have power to ever annoy, perplex, and trouble them. If they remained steadfast against the first insinuations of Satan, they were as secure as the heavenly angels. But if they yielded to the tempter, He who spared not the exalted angels would not spare them. They must suffer the penalty of their transgression, for the law of God was as sacred as Himself, and He required implicit obedience from all in heaven and on earth. {SR 30.2}ท่านบอกเขาว่าซาตานมุ่งหมายที่จะทำร้ายเขา และเป็นการจำเป็นที่เขาจะต้องป้องกันให้ดี เพราะเขาอาจจะพบกับศัตรูผู้สิ้นศักดิ์เข้า แต่มันไม่อาจทำอันตรายต่อเขาได้ตราบใดที่เขาเชื่อฟังพระบัญชาของพระเจ้าอยู่ เพราะถ้าจำเป็นทูตทุกๆ องค์จากสวรรค์จะมาช่วยเหลือเขาดีกว่าที่จะปล่อยให้ซาตานทำร้ายเขา แต่ถ้าเขาไม่ปฏิบัติตามพระบัญชาของพระเจ้าแล้วไซร้ ซาตานก็คงมีอำนาจรังควานเขา และทำให้เขางงงวยและทุกข์ยากเสมอไป ถ้าเขายังมั่นคงต่อต้านการล่อลวงครั้งแรก เขาจะปลอดภัยเช่นเดียวกับพวกทูตสวรรค์ในแผ่นดินสวรรค์ แต่ถ้าเขายอมจำนนต่อพญามาร พระองค์ผู้ไม่ทรงยอมให้อภัยแก่พวกทูตสวรรค์ผู้มีศักดิ์สูง ก็จะไม่ยอมให้อภัยเขาเหมือนกัน เขาจำต้องรับโทษทัณฑ์แห่งการละเมิดพระบัญญัติของเขา พระบัญญัติของพระเจ้ามีความศักดิ์สิทธิ์เทียมเท่ากับพระองค์เอง และพระองค์ทรงปรารถนาที่จะได้ความเชื่อฟังอย่างแน่นอน ไม่ระแวงจากทูตทั้งปวงในแผ่นดินสวรรค์และมนุษย์บนแผ่นดินโลก
The angels cautioned Eve not to separate from her husband in her employment, for she might be brought in contact with this fallen foe. If separated from each other they would be in greater danger than if both were together. The angels charged them to closely follow the instructions God had given them in reference to the tree of knowledge, for in perfect obedience they were safe, and this fallen foe could then have no power to deceive them. God would not permit Satan to follow the holy pair with continual temptations. He could have access to them only at the tree of knowledge of good and evil. {SR 31.1}ทูตสวรรค์ได้ตักเตือนเอวาไม่ให้แยกตัวไปจากสามีในเวลาที่ทำงานอยู่ด้วยกัน เพราะนางอาจจะไปพบกับศัตรูผู้สิ้นศักดิ์ผู้นี้เข้า ถ้าแยกกันคนละแห่งก็คงตกอยู่ในภัยอันตรายมากกว่าเขาทั้งสองอยู่ด้วยกัน ทูตสวรรค์ได้กำชับเขาทั้งสองให้ปฏิบัติตามโอวาทของพระเจ้า ซึ่งประทานให้เขาเกี่ยวกับต้นไม้แห่งความรู้ดีรู้ชั่ว เพราะในการเชื่อฟังอย่างเคร่งครัดเขาจะปลอดภัยและศัตรูผู้สิ้นศักดิ์จะไม่มีอำนาจล่อลวงเขาได้ พระเจ้าคงจะไม่อนุญาตให้ซาตานติดตามล่อลวงสามีภรรยาผู้บริสุทธิ์คู่นี้อยู่เสมอ มันสามารถเข้าใกล้เขาทั้งสองได้เฉพาะที่ต้นไม้แห่งความรู้ดีรู้ชั่วเท่านั้น
Adam and Eve assured the angels that they should never transgress the express command of God, for it was their highest pleasure to do His will. The angels united with Adam and Eve in holy strains of harmonious music, and as their songs pealed forth from blissful Eden, Satan heard the sound of their strains of joyful adoration to the Father and Son. And as Satan heard it his envy, hatred, and malignity increased, and he expressed his anxiety to his followers to incite them (Adam and Eve) to disobedience and at once bring down the wrath of God upon them and change their songs of praise to hatred and curses to their Maker. {SR 31.2}อาดัมและเอวารับปากกับทูตสวรรค์ว่า เขาจะไม่ฝ่าฝืนคำสั่งพิเศษของพระเจ้าเป็นอันขาด เพราะมันเป็นความสุขของเขาอย่างสุดขีดที่ได้ทำตามพระทัยของพระองค์ ทูตสวรรค์พากันร้องเพลงประสานกับอาดัมและเอวาด้วยบทเพลงอันศักดิ์สิทธิ์ และขณะที่เสียงเพลงของเขาดังกังวานออกมาจากสวนเอเดนอันสุขสำราญ ซาตานก็ได้ยินเสียงเพลงแห่งการร้องอย่างชื่นชมเพื่อถวายความเคารพบูชาแก่พระบิดาและพระบุตร เมื่อซาตานได้ยินเข้าความอิจฉาริษยาความเกลียดชังและเจตนาร้ายของมันยิ่งเพิ่มทวีขึ้น มันเล่าความร้อนใจที่จะยุยงอาดัมและเอวาให้ขัดขืนพระโอวาทให้พวกพ้องของมันฟัง เพื่อจะได้นำพระพิโรธของพระเจ้าลงมาสู่เขาทั้งสองทันที และเปลี่ยนเพลงถวายสรรเสริญพระเจ้าของเขามาเป็นคำเกลียดชังและคำสาปแช่งต่อพระผู้สร้างของเขา