ในวัยเด็ก พระเยซูได้ใช้ชวิตอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ บนเนินเขา พระองค์คือพระบุตรของพระเจ้า พระองค์อาจหาที่ใดก็ได้ในโลกนี้ที่ดีกว่านี้ที่จะอยู่อาศัย
He would have been an honor to any place. But He did not go to the homes of rich men or the palaces of kings. He chose to dwell among the poor in Nazareth. {SJ 29.2}
พระองค์จะทรงเป็นเกียรติต่อทุก ๆ สถานที่ที่พระองค์ประทับ แต่พระองค์ก็มิได้ทรงไปอาศัยอยู่กับของเศรษฐีหรือวังของกษัตริย์ แต่ทรงอาศัยอยู่ท่ามกลางคนยากจนในนาซาเร็ธ
Jesus wants the poor to know that He understands their trials. He has borne all that they have to bear. He can sympathize with them and help them. {SJ 29.3}
พระเยซูอยากจะให้คนยากจนรู้ว่า พระองค์ได้ทรงเผชิญกับสิ่งที่เราทั้งหลายได้เผชิญกับสิ่งที่เราทั้งหลายได้เผชิญ พระองค์สามารถอยู่เคียงข้างและช่วยพวกเขา
Of Jesus in His early years the Bible says, "The child grew, and waxed strong in spirit, filled with wisdom: and the grace of God was upon Him." "And Jesus increased in wisdom and stature, and in favor with God and man." Luke 2:40, 52. {SJ 29.4}
พระคัมภีร์ได้กล่าวถึงชวิตวัยเด็กของพระเยซูว่า “พระกุมารนั้นจะเจริญวัยแข็งแรงประกอบด้วยสติปัญญา และพระคุณของพระเจ้าสติอยู่กับท่านด้วย” “พระเยซูก็ได้จำเริญขึ้นในฝ่ายสติปัญญาในฝ่ายร่างกาย และเปนที่ชอบจำเพราะพระเจ้าและต่อหน้าคนทั้งปวงด้วย” ลูกา 2.40,52 )
His mind was bright and active. He was of quick understanding, and showed a thoughtfulness and wisdom beyond His years. Yet His ways were simple and childlike, and He grew in mind and body as other children grow. {SJ 29.5}
สติปัญญาของพระองค์นั้นฉลาดหลักแหลม พระองค์ทรงมีความคิดฉับไวในการเข้าใจ และมีความคิดล้ำหน้ากว่าอายุของพระองค์ แต่พระองค์ก็มีความเป็นเด็กธรรมดา ๆ เหมือนอย่าง เด็กคนอื่น ๆ และการเจริญเติบโตทางด้านสมองและร่างกายเหมื่อนกับการเจริญเติบโตของเด็กอื่น ๆ
But Jesus was not in all things like other children. He 30 always showed a sweet, unselfish spirit. His willing hands were always ready to serve others. He was patient and truthful. {SJ 29.6}
แต่ไม่ทรงเป็นเหมือนเด็กคนอื่น ๆ ไปเสียหมดทุกอย่าง พระองคืทรงสำแดงออกซึ้งความอ่อนหวานและไม่เห็นแก่ตัว มือของพระองค์พร้อมที่จะยินดีช่วยเหลือนคนอื่น พระองค์ทรงมีความซื่อสัตย์และอดทน
Firm as a rock in standing for the right, He never failed to be gentle and courteous toward all. In His home, and wherever He might be, He was like a cheerful sunbeam. {SJ 30.1}
แม้พระองค์จะทรงมั่นคงยืนหยัดในการทำสิ่งที่ถูกต้อง แต่พระองค์ไม่เคยที่จะไร้ความสุภาพต่อคนทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นที่บ้านหรือที่ไหน พระองค์ทรงร่าเริงแจ่มใสอยู่เสมอ
He was thoughtful and kind toward the aged and the poor, and He showed kindness even to the dumb animals. He would care tenderly for a little wounded bird, and every living thing was happier when He was near. {SJ 30.2}
พระองค์ทรงมีเมตตาต่อคนชราหรือคนจน พระองค์ทรงมีเมตตาต่อสัตว์ทั้งหลายด้วย พระองค์จะทรงห่วงใยต่อนกน้อยที่บาดเจ็บและทรงทำให้สิ่งมีชีวิตทุกอย่างมีความสุขมากขึ้นเมื่อพระองค์ทรงอยู่ใกล้
In the days of Christ the Jews gave much care to the education of their children. Their schools were connected with the synagogues, or places of worship, and the teachers were called rabbis, men who were supposed to be very learned. {SJ 30.3}
ในสมัยของพระเยซู ชาวยิวให้ความสำคัญกับการศึกษาของเด็ก ๆ มาก โรงเรียนทั้งหลายนั้นมีการเชื่อมต่อกับธรรมศาลา (โบสถ์ ) และครูผู้สอนนั้นเขาเรียกกันว่า รับบี พวกรับบีนี้คือพวกปัญญาชนผู้คงแก่เรียน
Jesus did not go to these schools, for they taught many things that were not true. Instead of God's Word, the sayings of men were studied, and often these were contrary to that which God had taught through His prophets. {SJ 30.4}
พรเยซูมิได้ทรงเข้าเรียนในโรงเรียนที่ว่านี้ เพราะว่าพวกครูเหล่านั้นได้สั่งสอนหลายสิ่งหลายอย่างที่มิได้เป็นความจริง พวกเขาพากันสอนปรัชญาของมนษย์มากกว่าจะสอนพระคำของพระเจ้า ซ้งในหลายกรณีคำสอนเหล่านี้ตรงกันข้ามกับพระประสงค์ของพระจ้าที่ได้สำแดงโดยผ่านศาสดาพยากรณ์
God Himself by His Holy Spirit instructed Mary how to bring up His Son. Mary taught Jesus from the Holy Scriptures, and He learned to read and study them for Himself. {SJ 30.5}
นางมาเรียได้รับคำแนะนำการเลี้ยงดูพระเยซูจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเอง โดยผ่านทางพระวิญญานบริสุทธิ์ นางมาเรียได้สอนพระคัมภีร์ให้กับพระเยซู พระองค์สมารถศึกษาด้วยตนเองด้วยตนเองได้
Jesus also loved to study the wonderful things which God had made, in the earth and in the sky. In this book of nature He saw the trees and plants and animals, and the sun and the stars. {SJ 30.6}
พะเยซูรักที่จะศึกษาสิ่งต่าง ๆ ที่พระเจ้าได้ทรงสร้าง ทั้งบนพื้นโลกและในอากาศ ในหนังสือแห่งะรรมชาตินั้นพระองค์ทรงเห็นต้นไม้ พืชพันธุ์ สัตว์ต่าง ๆ ดวงอาทิตย์และดวงดาวทั้งหลาย
Day by day He watched them, and tried to learn lessons from them, and to understand the reason of things. {SJ 30.7} Holy angels were with Him, and helped Him to learn from these things about God. Thus, as He grew in height and strength, He grew also in knowledge and wisdom. {SJ 30.8}
เหล่าทูตสวรรค์อันบริสุทธิ์ได้อยู่กับพระองค์และได้สอนพระองค์และได้สอนพระองค์ให้เข้าใจพระเจ้าจากธรรมชาติเหล่านี้ ฉะนั้นในขณะที่พระองค์ทรงเจริญวัยขึ้นในทางร่างกายและพละกำลัง ทรงเจริญขึ้นในทางความรู้สึกและสติปัญญาเช่นเดียวกัน
Every child may gain knowledge as Jesus did. We 31 should spend our time in learning only that which is true. Falsehood and fables will do us no good. {SJ 30.9}
เด็ก ๆ ทุกคนก็สามารถที่จะการความรู้ได้อย่างพระเยซูทรงกระทำ เราควรที่จะใช้เวลาของเราศึกษาในสิ่งที่เป็นความจริงเท่านั้น เรื่องโกหกหรือเรื่องนิยายนั้นจะไม่ทำให้เราเป็นคนดีเลย
Only the truth is of any value, and this we may learn from God's Word and from His works. As we study these things the angels will help us to understand. {SJ 31.1}
สิ่งที่เป็นความจริงเท่านั้นที่มีค่าสำหลับเรา และสิ่งนี้เราสามารถจะเรียนรู้ได้จากสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำและพระคำของพระเจ้า เหล่าทูตสวรรค์จะคอยช่วยเหลือเราให้เข้าใจ ถ้าเราพยามเรียนรู้ถึงความจริงนี้
We shall see the wisdom and goodness of our heavenly Father. Our minds will be strengthened, our hearts will be made pure, and we shall be more like Christ. {SJ 31.2}
เราจะเห็นถึงสติปัญญาและความดีขององค์พระบิดาเจ้าแห่งสวรรค์ ความคิดของเราจะได้รับพลังและจิตใจของเราก็จะบริสุทธิ์ เราจะได้เป็นเหมือนพระ คริสต์
Every year Joseph and Mary went up to Jerusalem, to the feast of the Passover. When Jesus was twelve years old, they took Him with them. {SJ 31.3}
ทุก ๆ ปีโยเซฟและนางมารียจะขึ้นไปร่วมเทศกาลปัศคาที่กรุงยะรูซาเล็ม และเมื่อพระเยซูได้มีอายุครบสิบสองพรรษาเขาก็ได้พาพระองค์ไปด้วย
This was a pleasant journey. The people traveled on foot, or rode on oxen or asses, and it took several days to go. The distance from Nazareth to Jerusalem is about seventy miles. From all parts of the land, and even from other countries, the people went to this feast, and those from the same place usually traveled together, in a large company. {SJ 31.4}
มันเป็นการเดินทางที่สนุกสนานมาก ผู้คนต่างร่วมกันเดินทางเดินด้วยเท้าบ้าง ขี่หลังวัวหรือลาบ้าง พวกเขาใช้เวลาหลายวันในการเดินทาง ระยะทางจากนาซาเร็ธถึงกรุงยะรูซาเล็มนั้นเป้นระยะทางเจ็ดสิบไมล์ ผู้คนได้หลั่นไหลมาจากทั่วทุกสารทิศ แม้กระทั่งจาดต่างประเทศ คนที่มาจากที่เดียวกันก็มักจะเดินทางเกาะกลุ่มไปด้วยกันเป็นหมู่ใหญ่ ๆ
The feast was held near the close of March or the beginning of April. This was springtime in Palestine, and the whole land was bright with flowers, and glad with the song of birds. {SJ 31.5}
เทศกาลนี้มีขึ้นในระหว่างช่วงปลายเดือนมีนาคมกับต้นเดือนเมษายน วึ้งเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิในปาเลสไตน์ ในฤดูนี้จะมีดอกไม้บานสะพรั่งทั่วไป และนกทั้งหลายก็ร้องเพลงอย่างร่าเริง
As they traveled, parents told their children of the wonderful things that God had done for Israel in ages past. And often they sang together some of the beautiful psalms of David. {SJ 31.6}
ในขณะเดินทาง พวกพ่อแม่ก้จะเล่าให้ลูกหลานของเขาฟังถึงเรื่องราวที่พระเจ้าไก้ทรงช่วยเหลือพวกยิสราเอลตลอดมาในอาดีต และบ่ายครั้งเขาจะร้องเพลงบทเพลงสดุดีของกษัตริย์ดาวิด
In the days of Christ the people had grown cold and formal in their service to God. They thought more of their own pleasure than of His goodness to them. {SJ 31.7}
ในสมัยของพระเยซู ผุ้คนต่างพากันเย็นชาและปฏิบัติต่อพระเจ้าเพียงเป็นพิธี พวกเขาคิดถึงความสนุกและความสบายของตนเองมากกว่าที่จะสนใจในความดี ที่พระพระเจ้าต้องการที่จะทำให้เขาการทำ
But it was not so with Jesus. He loved to think about God. As He came to the temple, He watched the priests 32 in their work. He bowed with the worshipers as they knelt to pray, and His voice joined in the songs of praise. {SJ 31.8}
แต่พระเยซูมิได้เป็นอย่างนั้น พระองค์รักที่จะคิดถึงพระเจ้าเสมอ เมื่อพระองค์เสด็จไปยังพระวิหาร ทรงเฝ้าดูปุโรหิตปฏิบัติภารกิจของเขา พระองค์ทรงก้มลงนมัสการร่วมกับคนอื่นในขณะคุกเข่าอธิฐานและร้องเพลงถวายสรรเสริญร่วมกับเขา
Every morning and evening a lamb was offered upon the altar. This was to represent the death of the Saviour. As the child Jesus looked upon the innocent victim, the Holy Spirit taught Him its meaning. He knew that He Himself, as the Lamb of God, must die for the sins of men. {SJ 32.1}
ทุกเช้าและเย็นจะมีการถวายบูชาลูกแกะบนแท่นบูชาลูกแกะบนแท่นบูชา ซึ่งเป็นเครื่องหมายเล็กถึงการสิ้นพระชนม์ของพระผู้ช้วยให้รอด ในขณะที่พระเยซู (กุมาร ) ทรงองดูเหยื่อที่บรอสุทธิ์นั้น พระวิญญาณบริสุทธิ์ก็ได้ทรงสอนให้พระองค์ทราบถึงความหมายของการฆ่านั้นพระองค์ทราบดีว่า พระองค์เองนี่แหละเป็นลูกแกละของพระเจ้าและจะถุกฆ่าตายเพราะความบาปของมนุษย์
With such thoughts in His mind, Jesus wanted to be alone. So He did not stay with His parents in the temple, and when they started for home He was not with them. {SJ 32.2} In a room connected with the temple there was a school taught by the rabbis, and to this place after a while the child Jesus came. He sat with the other youth at the feet of the great teachers, and listened to their words. {SJ 32.3}
ในห้อง ๆ หนึ่งในวิหาร มีโรงเรียนซึ่งมีรับบีเป้นครูที่สอนพระเยซูได้เข้ามา ณ.ที่โรงเรียนแห่งนี้ พระองค์ทรงเสด็จประทับนั่งต่อหน้าครูผู้สอนร่วมกับเด็กคนอื่น ๆ และตั้งใจฟังคำสอนของครูเหล่านั้น
The Jews had many wrong ideas about the Messiah. Jesus knew this, but He did not contradict the learned men. As one who wished to be taught, He asked questions about what the prophets had written. {SJ 32.4}
พวกยิวมีความคิดที่ผิด ๆ หลายอย่างที่เกี่ยวกับพระมาซีฮาพระองค์ทรงทราบดี แต่มิได้ทรงคัดค้านหรือโต้แย้งผู้คงแก่เรียนเหล่านั้น พระองค์เพียงแต่ทรงถามคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ศาสดาพยากรณ์ได้เขียนไวเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยหวังว่าจะได้เรียนรู้เพิ่มเติม
The fifty-third chapter of Isaiah speaks of the Saviour's death, and Jesus read this chapter, and asked its meaning. {SJ 32.5}
ในยาซายา บทที่53 หนังสือของอิสยาห์มีข้อความที่กล่าวทำนายถึงควมตายของพระผู้ช่วยให้รอด พระเยซูทรงอ่านขิอความนี้และทรงถ่ามถึงความหมาย
The rabbis could give no answer. They began to question Jesus, and they were astonished at His knowledge of the Scriptures. {SJ 32.6} They saw that He understood the Bible far better than they did. They saw that their teaching was wrong, but they were not willing to believe anything different. {SJ 32.7}
พวกรับบีไม่สามารถตอบคำถ่ามนี้ได้ แต้พวกเขาได้พากันย้อนถามพระเยซูต่าง ๆ นา ๆ และได้พากันทึ่งในความรู้เกียวกับพระคุมภีร์ของพระเยซูพวกเขาเห็นว่า พระเยซูทรงเข้าใจพระคัมภีร์ดีกว่าพวกเขาเสียอีก และได้เห็นว่า การสอนของเขานั้นผิด แต่พวกเขาก็ไม่ยอมที่จะเปลียนแปลงหรือเชื่อในสิ่งที่แตกต่างกับความเชื่อเดิมของเขา
Yet Jesus was so modest and gentle that they were not angry with Him. They wanted to keep Him as a student, and teach Him to explain the Bible as they did. {SJ 32.8}
แต่พระเยซูก็ทรงปฏิบัติตนอย่างสุภาพอ่อนน้อม พวกครูทั้งหลายมิได้โกรธเคืองพระองค์ เขาอยากให้พระเยซูมาเป็นศิษย์ของเขาเพื่อเขาจะได้สอนพระองค์เชื่อในสิ่งที่เขาได้เชื่อด้วย
When Joseph and Mary left Jerusalem on their journey 33 toward home, they did not notice that Jesus stayed behind. They thought that He was with some of their friends in the company. {SJ 32.9}
เมื่อโยเซฟและมาเรียได้เดินทางออกมาจากกรุงยะรูซาเล็มเพื่อกลับบ้าน เขามิได้นึกเฉียวใจเลยว่า พระเยซูจะยังคงอยู่ในกรุงนั้น เขานึกว่าพระองค์ทรงอยู่ปะปนกับคนกลุ่มที่เดินทางไปด้วยกัน
But on stopping to camp for the night, they missed His helpful hand. They looked for Him throughout the company, but in vain. {SJ 33.1}
แต่ในตอนค่ำเมื่อถึงเวลาที่จะตั้งค่ายหลับนอน เขามิได้เห็นพระเยซูมาด้วย เขาจึงพากันเสาะหาพระองค์ในกลุ่มคนเดินทางนั้น แต่ก็ไร้ผล
Joseph and Mary were in great fear. They remembered how Herod had tried to kill Jesus in His infancy, and they were afraid that some evil had now befallen Him. {SJ 33.2}
โยเซฟและมาเรียพากันตกใจกลัวมาก เขายังจำได้ถึงการที่กษัตริย์เฮโรดที่จะพยายามฆ่าพระเยซู เขาจึงกลัวว่าพญามารอาจจะทำร้าย พระเยซูเสียแล้ว
With sorrowful hearts they hastened back to Jerusalem; but it was not till the third day that they found Him. {SJ 33.3} Great was their joy at seeing Him again, yet Mary thought that He was to blame for leaving them. She said: {SJ 33.4} "Son, why hast Thou thus dealt with us? Behold, Thy father and I have sought Thee sorrowing." {SJ 33.5}
สามวันจึงได้พบ ทั้งสองยินดีมากที่ได้พบพระเยซูอีก แต่นางมาเรียก็คิดว่า พระเยซูควรถูกตำนิที่ได้ทิ้งพ่อแม่ไป หล่อนจึงพูดว่า “ลูกเอ๋ย ทำไมจึงทำแก่เราเช่นนี้ นี่แนะพ่อกับแม่แสวงหาเป็นทุกยิ่งนัก”
"How is it that ye sought Me?" Jesus answered. "Wist ye not that I must be about My Father's business?" Luke 2:48, 49. {SJ 33.6}
เขาจึงพากันรีบเดินทางกลับไปยังกรุงยะรูซาเล็มด้วยความกังวลยิ่งนัก เขาได้ค้นหาพระเยซูอยู่ถึง“ท่านเที่ยวหาฉันทำไม ” พระเยซูตอบ “ท่านยังไม่ทราบหรือว่าฉันต้องอยู่ในราชฐานแห่งพระบิดาของฉัน”ลูกา 2.48 ,49
As He spoke these words, Jesus pointed upward. On His face was a light at which they wondered. Jesus knew that He was the Son of God, and He had been doing the work for which His Father had sent Him into the world. {SJ 33.7}
พระเยซูทรงชี้ขึ้นไปยังท้องฟ้าในขณะที่ตรัส พระพักตร์ของพระองค์สุกใสจนพวกเขาประหลาดใจ พระเยซูทรงทราบดีว่าพระองค์คือบุตรของพระเจ้าและพระองค์ก็กำลังปฏิบัติภารกิจที่ได้รับหมอบหมายมาจากพระเจ้า
Mary never forgot these words. In the years that followed, she better understood their wonderful meaning. {SJ 33.8}
มาเรียไม่เคยเคยลืมถ้อยคำเหล่านี้เลย และในเวลาต่อมานางก็ได้เข้าใจถ้อยคำนี้มากขึ้น
Joseph and Mary loved Jesus, yet they had been careless in losing Him. They had forgotten the very work which God had given them to do. By one day's neglect they lost Jesus. {SJ 33.9}
โยเซฟและมาเรียต่างก็รักพระเยซู แต่ด้วยความเลินเล่อ เขาได้หลงทางกับพระองค์ เขาทั้งสองได้ลืมภารกิจที่พระเจ้าทรงมอบหมายให้เขาทำ เพราะความประหมาดไป เพียงวันเดียวจึงทำไห้เขาหลงกับพระเยซู
In the same way today many lose the Saviour from their company. When we do not love to think about Him, or pray to Him; when we speak idle, unkind, or evil words, 34 we separate ourselves from Christ. Without Him, we are lonely and sad. {SJ 33.10}
ในทำนองเดียวกันหลาย ๆ คนในทุกวันนี้ หลงไปจากพระผู้ช้วย เมื่อเราจงใจที่จะไม่คิดถึงพระองค์หรืออธิฐานต่อพระองค์ หรือเมื่อเราจงใจพูดเรื่อยเปื่อย พูดก้าวร้าว หรือพูดในสิ่งชั้วร้าย เราก้ได้แยกตัวเราเองออกจากพระคริสต์ และถ้าไม่มีพระองค์เราก็จะเปล่าเปลี่ยวแล้วเศร้าเสียใจ
But if we really desire His company, He will always be with us. With all who seek His presence, the Saviour loves to stay. He will brighten the poorest home, and gladden the lowliest heart. {SJ 34.1}
แต่ถ้าเราอยาจจะให้เราพระองค์มาเป็นเพื่อน พระองค์ทรงเต็มใจที่จะอยู่กับพระองค์ทรงเต็มใจที่จะอยู่กับทุกคนที่แสวงหาพระองค์ พระองค์จะทรงทำให้บ้านของคนจนสดใส และทรงทำให้คนโศกเศร้าร่าเริงขึ้น
Though He knew that He was the Son of God, Jesus went home to Nazareth with Joseph and Mary. Until thirty years of age He was "subject unto them." Luke 2:51. {SJ 34.2}
ถึงแม้จะทรงทราบดีว่าพระองค์คือ พระบุตรของพระเจ้าอย่างไรก็ตามพระองค์ได้ทรงเดินทางกลับมานาซาเร็ธ พร้อมกับโยเซฟและมาเรีย พระองค์ทรง “ อยู่ใน การปปกครองของเขา ” จนกระทั่งอายุครบสามสิบปี ลูกา2.51
He who had been the Commander of Heaven was on earth a loving and obedient son. The great things brought to His mind by the service of the temple were hidden in His heart. He waited until God's time to begin His appointed work. {SJ 34.3}
พระองค์ผู้ทรงป็นผู้บังคับบัญชาของสวรรค์เป็นเด้กที่เชื่อฟังบิดามารดาในโลกนี้ พระองค์ทรงซ่อนเรื่องที่พระองค์ประสพในพระวิหารไว้ในความคิดของพระองค์ประสพในพระวิหารไว้ในความคิดของพระองค์จะทรงเริ่มปฏิบัติภารกิจที่พระเจ้าได้ทรงมอบหมายให้พระองค์
Jesus lived in the home of a peasant, a poor man. Faithfully and cheerfully He did His part in helping to support the family. As soon as He was old enough, He learned a trade, and worked in the carpenter's shop with Joseph. {SJ 34.4}
พระเยซูทรงเจริญเติบโตขึ้นในบ้านของกรรมกรคนยากจนพระองค์ทรงช่วยเหลืองานใจบ้านอย่างเต็มใจและเต็มที่พระองค์ทรงเรียนรุ้การค้าขาย และได้เริ่มทำงานเป็นช่างไม้ในร้านของโยเซฟเมื่อพระองค์ทรงโตพอ
In the coarse dress of a common laborer He passed through the streets of the little town, going to and from His work. He did not use His divine power to make His life easier for Himself. {SJ 34.5}
พระองค์ทรงแต่งกายอย่างคนทำงานธรรมดา ๆ เดินไปมารหว่างบ้านและที่ที่จะต้องไปทำงาน พระองค์มิได้ทรงใช้ ฤทธิ์อำนาจของพระองค์ในการจะทำไห้ชีวิตของพระองค์สะดวกสบายขึ้น
As Jesus worked in childhood and youth, He grew strong in body and mind. He tried to use all His powers in such a way as to keep them in health, that He might do the best work in every line. {SJ 34.6}
และพระเยซูก็ได้เข็มแข็งขึ้นในด้านความคิดและร่างกายพระองค์ได้ทรงไช้กำลังของพระองค์ทั้งหมดเพื่อไห้มีความสุขภาพดีและสมารทำงานได้ดีที่สุดในทุกๆด้าน
Whatever He did was done well. He wanted to be perfect, even in the handling of tools. By His example He taught that we ought to be industrious, that we should do our work carefully and well, and that such work is honorable. 35 All should find something to do that will be helpful to themselves and to others. {SJ 34.7}
ทุกสิ่งที่พระองค์ก็เกิดผลที่ดี พระองค์ปรารถนาที่จะทำทุกสิ่งให้สมบูรณ์ที่สุด แม้ในการใช้เครื่องมือช่างไม้ พระองค์ทรงวางแบบอย่างที่ดีให้เรา ทรงสอนให้เราเป้นผู้ที่สามารถผลิตได้และ เราควรจะทำงานด้วยความระมัดระวังและทำไห้ดีที่สุด ทุกคนควรทำในสิ่งทีเกิดประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่น
God gave us work as a blessing, and He is pleased with children who cheerfully take their part in the duties of the household, sharing the burdens of father and mother. Such children will go out from the home to be a blessing to others. {SJ 35.1}
พระเจ้าได้ทรงประทานการงานให้แก่เราเป็นเสมือนพระพรของพระองค์อย่างยิ่ง และทรงพอพระทัยที่จะเห็นเด็ก ๆ ช้วยเหลืองานที่บ้านอย่างยินดีและร่าเริง เพื่อแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ เด้ก ๆ ที่ทำอย่างนี้เมื่อออกจากบ้านไปแล้วพวกเขาจะเป็นประดุจพระพรของพระเจ้าต่อคนอื่นๆ
The youth who try to please God in all that they do, who do right because it is right, will be useful in the world. By being faithful in a humble place they are fitting themselves for a higher position. {SJ 35.2}
คนหนุ่มสาวที่พยายามปฏิบัติตามน้ำพระทัยของพระเจ้าเสมอและทำในสิ่งที่ถูกต้องเสมอ จะมีประโยดแน่นอนในโลกนี้ การซื่อสัตย์ถ่อมตนจะช่วยให้เขาเหมาะสมสำหลับตำแหน่งที่สูงขึ้นไปอีก+