Health is a blessing of which few appreciate the value; yet upon it the efficiency of our mental and physical powers largely depends. Our impulses and passions have their seat in the body, and it must be kept in the best condition physically and under the most spiritual influences in order that our talents may be put to the highest use. Anything that lessens physical strength enfeebles the mind, and makes it less capable of discriminating between right and wrong. {MYP 235.1}

สุขภาพที่แข็งแรงเป็นพระพร อันล้าค่าอย่างหนึ่งที่น้อยคนตระหนัก ถึงคุณค่า แต่กระนั้น ประสิทธิภาพของ พลังจิตใจและร่างกายขึ้นอยู่กับสุขภาพ ที่แข็งแรง แรงจูงใจและอารมณ์ของเรา มีศูนย์อยู่ในร่างกายของเราและเราจะ ต้องดูแลรักษาสภาพทางกายและสภาพ ทางจิตวิญญาณให้ดีที่สุดเพื่อว่าเราจะนา ความสามารถทุกด้านไปใช้ทางานให้เกิด ประโยชน์สูงสุด สิ่งใดที่ลดความแข็งแกร่ง ทางฝ่ายกายก็จะบั่นทอนจิตใจ และทาให้ ความสามารถแยกแยะระหว่างความผิด และความถูกต้องลดลง {MYP 235.1}

The misuse of our physical powers shortens the time in which our lives can be used for the glory of God, and it unfits us to accomplish the work God has given us to do. By allowing ourselves to form wrong habits, by keeping late hours, by gratifying appetite at the expense of health, we lay the foundation for feebleness. . . {MYP 235.2}

การใช้พลังงานทางกายของเราไป ในทางที่ผิดจะบั่นทอนชีวิตการรับใช้ของ เราเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้าให้สั้นลง และอยู่ในสภาพไม่พร้อมที่จะบรรลุความ สาเร็จแก่งานที่พระเจ้าทรงมอบให้เราทา การปล่อยให้ตนเองติดนิสัยผิดๆ การนอนดึก การปล่อยตัวตามใจความอยากโดย เอาสุขภาพเข้าแลก เรากาลังวางฐานเพื่อ ทาให้สุขภาพเสื่อมโทรม… {MYP 235.2}

Those who thus shorten their lives and unfit themselves for service by disregarding nature's laws, are guilty of robbery toward God. And they are robbing their fellow men also. The opportunity of blessing others, the very work for which God sent them into the world, has by their own course of action been cut short. And they have unfitted themselves to do even that which in a briefer period of time they might have accomplished. The Lord holds us guilty when by our injurious habits we thus deprive the world of good. Review and Herald, June 20, 1912. {MYP 235.3}

ผู้ที่ทาให้ชีวิตของตนสั้นลงและทา ตนให้ไม่เหมาะสาหรับการรับใช้ด้วยสาเหตุ เหล่านี้โดยไม่คานึงถึงกฎธรรมชาติ มี ความผิดในข้อหายักยอกสมบัติของพระเจ้า และพวกเขาก็ยังเอาเปรียบเพื่อนมนุษย์ ด้วยกัน พวกเขาทาให้โอกาสเป็นพระพร แก่ผู้อื่น ซึ่งเป็นงานที่พระเจ้าทรงมอบให้ พวกเขาทาสั้นลงด้วยการกระทาของ ตนเอง และเขาทาตัวเองให้ไม่เหมาะแม้ใน งานที่เขาสามารถทาให้สาเร็จในระยะเวลา ที่เร็วกว่านี้ พระยาห์เวห์ทรงถือว่าเรามี ความผิดเมื่อโลกสูญเสียประโยชน์อัน เนื่องจากการกระทาตามนิสัยที่ให้โทษของ เรา--Review and Herald, June 20, 1912. {MYP 235.3}