The children of God are called to be representatives of Christ, showing forth the goodness and mercy of the Lord. As Jesus has revealed to us the true character of the Father, so we are to reveal Christ to a world that does not know His tender, pitying love.

พระเจ้าทรงเรียกเชิญให้เหล่าบุตรทั้งหลายของพระองค์มาเป็นตัวแทนของพระคริสต์ เพื่อให้คนทั้งหลายได้มองเห็นถึงความดีและพระเมตตาคุณของพระเจ้า พระเยซูทรงเปิดเผยพระลักษณะที่แท้จริงของพระบิดาให้แก่เรา ดังนั้น เราจึงต้องแสดงพระคริสต์ให้แก่ชาวโลกที่ไม่รู้จักความรักที่เปี่ยมด้วยความอ่อนโยนและความเมตตาของพระองค์

"As Thou hast sent Me into the world," said Jesus, "even so have I also sent them into the world." "I in them, and Thou in Me; . . . that the world may know that Thou hast sent Me." John 17: 18, 23.

พระเยซูตรัสว่า “พระองค์ทรงใช้ข้าพระองค์มาในโลกฉันใด ข้าพระองค์ก็ใช้เขาไปในโลกฉันนั้น” “ข้าพระองค์อยู่ในเขาและพระองค์ทรงอยู่ในข้าพระองค์.....เพื่อโลกจะได้รู้ว่าพระองค์ทรงใช้ข้าพระองค์มา” (ยอห์น 17:18, 23)

The apostle Paul says to the disciples of Jesus, "Ye are manifestly declared to be the epistle of Christ," "known and read of all men." 2 Corinthians 3:3, 2. In every one of His children, Jesus sends a letter to the world. If you are Christ's follower, He sends in you a letter to the family, the village, the street, where you live.

อัครทูตเปาโลกล่าวกับผู้ที่เป็นสาวกของพระเยซูว่า “ท่านปรากฏเป็นหนังสือของพระคริสต์” “ให้คนทั้งปวงได้รู้และได้อ่าน” (2 โครินธ์ 3:3, 2) พระเยซูทรงประสงค์ให้บุตรทุกคนของพระองค์นำจดหมายของพระองค์ไปให้แก่โลก ถ้าท่านเป็นผู้ติดตามของพระคริสต์ พระองค์ทรงฝากให้ท่านนำจดหมายที่อยู่ในตัวของท่าน ส่งต่อไปให้แก่ครอบครัวของท่าน ให้แก่หมู่บ้าน ตามถนนหนทางในละแวกที่ท่านอาศัย

Jesus, dwelling in you, desires to speak to the hearts of those who are not acquainted with Him. Perhaps they do not read the Bible, or do not hear the voice that speaks to them in its pages; they do not see the love of God through His works.

เมื่อพระเยซูสถิตอยู่ในท่าน พระองค์ทรงปรารถนาตรัสผ่านท่านไปยังจิตใจของผู้ที่ยังไม่คุ้นกับพระองค์บางทีพวกเขาไม่ได้อ่านพระคัมภีร์หรือไม่ได้ยินพระสุร เสียงที่พระองค์ตรัสกับเขาผ่านทางพระคริสตธรรมคัมภีร์ในแต่ละหน้า พวกเขามองไม่เห็นความรักของพระเจ้าที่มีอยู่ในพระราชกิจของพระองค์

But if you are a true representative of Jesus, it may be that through you they will be led to understand something of His goodness and be won to love and serve Him. {SC 115.1}

แต่หากท่านเป็นตัวแทนที่สัตย์ซื่อของพระเยซูแล้ว ท่านอาจชักนำพวกเขาให้มาเข้าใจคุณความดีบางประการของพระเจ้าโดยผ่านตัวท่าน และนำพวกเขาเข้ามาสู่ความรักและการร่วมรับใช้พระองค์ {SC 115.1}

Christians are set as light bearers on the way to heaven. They are to reflect to the world the light shining upon them from Christ. Their life and character should be such that through them others will get a right conception of Christ and of His service. {SC 115.2}

คริสเตียนเป็นผู้ถือประทีปบนเส้นทางที่มุ่งไปยังสวรรค์ เขาจะต้องสะท้อนความสว่างที่ได้รับจากพระคริสต์ไปให้แก่คนในโลก ชีวิตและอุปนิสัยของเขาจะต้องทำให้ผู้อื่นเข้าใจพระคริสต์และพระราชกิจแห่งการรับใช้ของพระองค์ได้อย่างถูกต้อง {SC 115.2}

If we do represent Christ, we shall make His service appear attractive, as it really is. Christians who gather up gloom and sadness to their souls, and murmur and complain, are giving to others a false representation of God and the Christian life. They give the impression that God is not pleased to have His children happy, and in this they bear false witness against our heavenly Father. {SC 116.1}

หากเราเป็นตัวแทนของพระคริสต์ เราจะทำให้งานแห่งการรับใช้พระองค์น่าสนใจ ตามความเป็นจริงคริสเตียนทีเก็บรวบรวมความหดหู่และความโศกเศร้าไว้ในจิตวิญญาณของตนเองและโอดครวญและบ่น กำลังแสดงตัวอย่างไม่ถูกต้องของพระเจ้าและของชีวิตคริสเตียนให้แก่ผู้อื่น พวกเขาจะทำให้คนอื่นคิดว่าพระเจ้าไม่ทรงพอพระทัยที่จะให้บุตรของพระองค์มีความสุขและด้วยการทำเช่นนี้ เขาเป็นพยานเท็จให้กับพระบิดาของเราผู้ทรงสถิตอยู่ในสวรรค์ {SC 116.1}

Satan is exultant when he can lead the children of God into unbelief and despondency. He delights to see us mistrusting God, doubting His willingness and power to save us. He loves to have us feel that the Lord will do us harm by His providences. It is the work of Satan to represent the Lord as lacking in compassion and pity.

ซาตานยินดีปรีดาเมื่อมันนำบุตรของพระเจ้าไปสู่ความไม่เชื่อและความหดหู่ใจ มันชื่นชอบที่เห็นเราขาดความไว้วางใจในพระเจ้า สงสัยน้ำพระทัยของพระองค์และอำนาจของพระองค์ที่จะช่วยเราให้รอด มันพอใจเมื่อมันทำให้เรารู้สึกว่า การทรงนำของพระเจ้าจะนำภัยมาให้เรา เป็นงานของซาตานที่ต้องการทำให้เรามองเห็นว่าพระเจ้าขาดความเห็นใจและไม่สงสารผู้ใด

He misstates the truth in regard to Him. He fills the imagination with false ideas concerning God; and instead of dwelling upon the truth in regard to our heavenly Father, we too often fix our minds upon the misrepresentations of Satan and dishonor God by distrusting Him and murmuring against Him. Satan ever seeks to make the religious life one of gloom. He desires it to appear toilsome and difficult; and when the Christian presents in his own life this view of religion, he is, through his unbelief, seconding the falsehood of Satan. {SC 116.2}

มันอ้างความจริงในเรื่องของพระองค์ไปในทางที่ผิด มันเสริมแต่งจินตนาภาพเรื่องของพระเจ้าด้วยแนวคิดที่ผิด และแทนที่เราจะใส่ใจในความจริงเรื่องของพระบิดาบนสวรรค์ สมองขอบงเราไปยึดติดอยู่กับภาพผิดๆ ที่ซาตานได้เอามาให้และหลู่พระเกียรติของพระเจ้าด้วยการไม่วางใจในพระองค์และบ่นติเตียนพระองค์ ซาตานคอยหาทางอยู่เสมอที่จะทำให้ชีวิตฝ่ายศาสนาเป็นเรื่องที่เศร้าหมอง มันต้องการทำให้ชีวิตฝ่ายศาสนาเป็นภาระและเต็มไปด้วยความยากลำบาก และเมื่อคริสเตียนนำเสนอชีวิตฝ่ายศาสนาของเขาเองด้วยภาพเช่นนี้ด้วยความไม่เชื่อของเขาจึงไปสนับสนุนการหลอกลวงของซาตาน {SC 116.2}

Many, walking along the path of life, dwell upon their mistakes and failures and disappointments, and their hearts are filled with grief and discouragement. While I was in Europe, a sister who had been doing this, and who was in deep distress, wrote to me, asking for some word of encouragement. The night after I had read her letter I dreamed that I was in a garden, and one who seemed to be the owner of the garden was conducting me through its paths.

คนมากมายที่กำลังเดินอยู่บนเส้นทางแห่งชีวิตได้หมกมุ่นอยู่กับความผิดและความล้มเหลวและความผิดหวังของตนเอง และจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์และความท้อแท้ใจ ในขณะที่ข้าพเจ้าอยู่ในทวีปยุโรป มีน้องหญิงคนหนึ่งที่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ และเธอตกอยู่ในความทุกข์ เธอเขียนจดหมายมาหาข้าพเจ้าและขอคำหนุนใจ ในคืนนั้นหลังจากที่ข้าพเจ้าได้อ่านจดหมายของเธอ ข้าพเจ้าฝันว่า ข้าพเจ้ากำลังเดินอยู่ในสวนแห่งหนึ่ง และมีผู้หนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นเจ้าของสวนกำลังเดินนำข้าพเจ้าไปตามทางเดินของสวน

I was gathering the flowers and enjoying their fragrance, when this sister, who had been walking by my side, called my attention to some unsightly briers that were impeding her way. There she was mourning and grieving. She was not walking in the pathway, following the guide, but was walking among the briers and thorns. "Oh," she mourned, "is it not a pity that this beautiful garden is spoiled with thorns?" Then the guide said, "Let the thorns alone, for they will only wound you. Gather the roses, the lilies, and the pinks." {SC 116.3}

ข้าพเจ้ากำลังเก็บดอกไม้และเพลิดเพลินอยู่กับกลิ่นหอมของมัน เมื่อน้องหญิงผู้นี้ซึ่งเดินอยู่เคียงข้างข้าพเจ้าได้ดึงข้าพเจ้าให้หันมาสนใจมองดูหนามบางส่วนที่ขวางอยู่บนทางเดินของเธอ เธอคร่ำครวญและเศร้าสลดอยู่ตรงนั้น เธอไม่ได้เดินไปตามทางเดินที่คนนำทางพาไป แต่กลับเดินเข้าไปสู่กลางขวากและพงหนาม เธอร้องครวญครางด้วยความท้อใจว่า “น่าเสียดายจริงๆ ที่หนามแหลมพวกนี้ทำลายสวนที่สวยงามแห่งนี้” แล้วคนนำชมสวนตอบว่า “อย่าไปสนใจคมหนามเหล่านั้น มันเพียงแค่ทำให้คุณเจ็บปวดเท่านั้นเอง ให้เราเก็บดอกกุหลาบ ดอกลิลลี่และดอกมะลิกันเถิด” {SC 116.3}

Have there not been some bright spots in your experience? Have you not had some precious seasons when your heart throbbed with joy in response to the Spirit of God? When you look back into the chapters of your life experience do you not find some pleasant pages? Are not God's promises, like the fragrant flowers, growing beside your path on every hand? Will you not let their beauty and sweetness fill your heart with joy? {SC 117.1}

ประสบการณ์ชีวิตของท่านไม่มีช่วงสดใสบ้างหรือ ท่านไม่เคยมีช่วงเวลาอันทรงคุณค่าเมื่อหัวใจของท่านเต้นอย่างมีความสุขเพื่อตอบสนองพระวิญญาณของพระเจ้าหรือ เมื่อท่านมองย้อนกลับไปยังบทต่างๆ ในหน้าหนังสือของประสบการณ์ชีวิตของท่านที่ผ่านๆ มา ไม่มีหนังสือบันทึกหน้าใดในประสบการณ์ของท่านที่สร้างความสุขให้ท่านบ้างหรือ พระสัญญาของพระเจ้าไม่ได้เป็นเหมือนดอกไม้ซึ่งขึ้นอยู่ตามทางเดินของท่านที่ส่งกลิ่นหอมบ้างหรือ ท่านจะไม่ให้ความงดงามและความหวานชื่นของดอกไม้เติมจิตใจของท่านให้เต็มด้วยความสุขบ้างหรือ {SC 117.1}

The briers and thorns will only wound and grieve you; and if you gather only these things, and present them to others, are you not, besides slighting the goodness of God yourself, preventing those around you from walking in the path of life? {SC 117.2}

ขวากหนามเพียงแต่ทำให้ท่านบาดเจ็บและโศกเศร้าใจ และหากท่านจะเก็บรบรวมแต่สิ่งเหล่านี้ และนำไปเสนอให้แก่ผู้อื่น ท่านไม่เพียงกำลังดูแคลนพระคุณความดีของพระเจ้าด้วยตัวท่านเองเท่านั้น แต่ท่านกำลังขัดขวางคนรอบข้างให้ออกไปจากการเดินในทางแห่งชีวิตด้วยหรือไม่ {SC 117.2}

It is not wise to gather together all the unpleasant recollections of a past life,--its iniquities and disappointments,--to talk over them and mourn over them until we are overwhelmed with discouragement. A discouraged soul is filled with darkness, shutting out the light of God from his own soul and casting a shadow upon the pathway of others. {SC 117.3}

เป็นการไม่ฉลาดที่จะเก็บรวบรวมความทรงจำที่ไม่ราบรื่นทั้งหมดของชีวิตที่ผ่านมาเอาไว้ รวมทั้งความเลวร้ายและความผิดหวัง เพื่อพูดและโอดครวญถึงเหตุการณ์เหล่านั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก จนกระทั่งตัวเราเองถูกครอบงำด้วยความท้อแท้ จิตวิญญาณที่ท้อถอยนี้จะเต็มไปด้วยความมืดมน ความรู้สึกเช่นนี้จะปิดกั้นจิตวิญญาณของเขาเองจากแสงสว่างของพระเจ้า และยังทอดเงามืดลงบนเส้นทางเดินของผู้อื่นอีกด้วย {SC 117.3}

Thank God for the bright pictures which He has presented to us. Let us group together the blessed assurances of His love, that we may look upon them continually: The Son of God leaving His Father's throne, clothing His divinity with humanity, that He might rescue man from the power of Satan;

จงขอบคุณพระเจ้าสำหรับภาพเหตุการณ์อันสดใสซึ่งพระองค์ทรงประทานให้แก่เรา จงนำคำสัญญาอันประเสริฐที่มีอยู่ในความรักของพระองค์มารวมเข้าด้วยกัน เพื่อเราจะมองดูภาพเหล่านั้นอย่างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน ภาพเหตุการณ์ที่พระบุตรพระเจ้าทรงสละพระบัลลังก์ของพระบิดา ภาพที่พระองค์ทรงนำความเป็นมนุษย์มาสวมทับความเป็นพระเจ้าเพื่อช่วยมนุษย์ให้รอดพ้นจากอำนาจของซาตาน

His triumph in our behalf, opening heaven to men, revealing to human vision the presence chamber where the Deity unveils His glory; the fallen race uplifted from the pit of ruin into which sin had plunged it, and brought again into connection with the infinite God, and having endured the divine test through faith in our Redeemer, clothed in the righteousness of Christ, and exalted to His throne--these are the pictures which God would have us contemplate. {SC 118.1}

ภาพชัยชนะของพระองค์ที่ทรงทำไว้เพื่อเห็นแก่เรา ภาพที่พระองค์ได้ทรงเปิดประตูสวรรค์ออกให้แก่มนุษย์ และเปิดเผยให้สายตามนุษย์ได้มองเห็นสถานที่ซึ่งพระเจ้าทรงเปิดเผยพระสิริของพระองค์ ภาพมนุษย์ซึ่งล้มลงในบาปได้ถูกนำขึ้นมาจากหลุมแห่งความพินาศที่บาปได้ผลักเขาให้ตกลงไป และนำเขากลับมาสื่อสัมพันธ์กับพระเจ้าพระผู้ไม่มีขอบเขตจำกัด และได้อดทนต่อการทดสอบของพระเจ้าผ่านทางความเชื่อในพระผู้ไถ่ของเรา เราได้สวมเสื้อความชอบธรรมของพระคริสต์ และถูกยกชูขึ้นไปถึงพระบัลลังก์ของพระองค์ เหล่านี้เป็นภาพที่พระเจ้าทรงปรารถนาให้จิตใจของเราใคร่ครวญอยู่เสมอ {SC 118.1}

When we seem to doubt God's love and distrust His promises we dishonor Him and grieve His Holy Spirit. How would a mother feel if her children were constantly complaining of her, just as though she did not mean them well, when her whole life's effort had been to forward their interests and to give them comfort? Suppose they should doubt her love; it would break her heart.

เมื่อดูเสมือนหนึ่งว่าเราจะสงสัยในความรักของพระเจ้าและไม่วางใจในพระสัญญาของพระองค์ เราได้หลู่เกียรติพระองค์และทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์เสียพระทัย คุณแม่จะรู้สึกอย่างไรกับลูกๆ ที่คอยบ่นต่อว่าเธออยู่เสมอๆ ราวกับว่าเธอไม่เคยหวังดีต่อพวกเขาเลย ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว ทุกสิ่งที่เธอทำตลอดชีวิตของเธอนั้น ก็ทำเพื่อประโยชน์ของพวกเขาและเพื่อให้เขาสุขสบาย สมมติว่าพวกเขารู้สึกสงสัยในความรักของเธอ สิ่งนี้จะทำให้หัวใจของเธอแตกสลาย

How would any parent feel to be thus treated by his children? And how can our heavenly Father regard us when we distrust His love, which has led Him to give His only-begotten Son that we might have life?

ผู้ที่เป็นพ่อแม่จะรู้สึกอย่างไร หากลูกๆ ของเขาทำกับเขาเช่นนี้ และพระบิดาของเราบนสวรรค์จะทรงมีท่าทีต่อเราอย่างไรเมื่อเราไม่ไว้วางใจในความรักของพระองค์ ซึ่งเป็นความรักที่ทำให้พระองค์ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์เพื่อที่เราจะได้มีชีวิต

The apostle writes, "He that spared not His own Son, but delivered Him up for us all, how shall He not with Him also freely give us all things?" Romans 8:32. And yet how many, by their actions, if not in word, are saying, "The Lord does not mean this for me. Perhaps He loves others, but He does not love me." {SC 118.2}

อัครทูตบันทึกไว้ว่า “พระองค์ผู้มิได้ทรงหวงพระบุตรองค์เดียวของพระองค์แต่ได้ทรงโปรดประทานพระบุตรนั้นเพื่อประโยชน์แก่เรา ถ้าเช่นนั้นพระองค์จะไม่ทรงโปรดประทานสิ่งสารพัดให้เราทั้งหลาย ด้วยกันกับพระบุตรนั้นหรือ” (โรม 8:32) ถึงกระนั้นก็ตาม มีคนมากมายเพียงไรที่การกระทำของเขาแสดงออกมาให้เห็นเป็นคำพูดว่า “นี่ไม่ใช่สิ่งที่พระเจ้าทรงต้องการให้ฉัน บางทีพระองค์อาจจะทรงรักคนอื่น แต่พระองค์ไม่ได้รักฉัน” {SC 118.2}

All this is harming your own soul; for every word of doubt you utter is inviting Satan's temptations; it is strengthening in you the tendency to doubt, and it is grieving from you the ministering angels. When Satan tempts you, breathe not a word of doubt or darkness. If you choose to open the door to his suggestions, your mind will be filled with distrust and rebellious questioning.

สิ่งเหล่านี้กำลังทำร้ายจิตวิญญาณของท่าน เพราะคำสงสัยทุกคำที่ท่านกล่าวออกมานั้น เท่ากับเป็นการเชิญชวนการทดลองของซาตาน สิ่งนี้ทำให้นิสัยช่างสงสัยในตัวของท่านแกร่งกล้าขึ้น และทำให้ทูตสวรรค์ที่คอยดูแลท่านเศร้าใจ เมื่อซาตานล่อลวงท่าน จงอย่าระบายคำพูดที่สงสัยหรือขุ่นมัวออกมาแม้เพียงสักคำเดียว หากท่านเลือกที่จะเปิดประตูให้แก่คำเสนอแนะของมัน สมองของท่านก็จะเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่วางใจและการดื้อเพ่ง

If you talk out your feelings, every doubt you express not only reacts upon yourself, but it is a seed that will germinate and bear fruit in the life of others, and it may be impossible to counteract the influence of your words. You yourself may be able to recover from the season of temptation and from the snare of Satan, but others who have been swayed by your influence may not be able to escape from the unbelief you have suggested. How important that we speak only those things that will give spiritual strength and life! {SC 119.1}

หากท่านกล่าวความรู้สึกของท่านออกมา คำพูดที่ชวนให้สงสัยทุกคำที่ท่านกล่าวออกมาจะไม่เพียงมีผลกับตัวของท่านเองเท่านั้น แต่จะเป็นเมล็ดที่แตกหน่อและเกิดผลในชีวิตของผู้อื่นอีกด้วย และคงจะไม่มีทางหักล้างอิทธิพลที่มาจากคำพูดของท่านได้ ท่านเองอาจฟื้นคืนจากช่วงเวลาแห่งการทดลองและหลุดพ้นจากกับดักของซาตาน แต่ผู้อื่นที่ซวนเซเนื่องจากอิทธิพลของท่าน อาจไม่สามารถหลุดรอดจากความไม่เชื่อที่ท่านกล่าวไว้ การพูดถึงแต่สิ่งที่ให้กำลังและชีวิตแก่จิตวิญญาณ จึงเป็นเรื่องสำคัญยิ่งเพียงไร {SC 119.1}

Angels are listening to hear what kind of report you are bearing to the world about your heavenly Master. Let your conversation be of Him who liveth to make intercession for you before the Father. When you take the hand of a friend, let praise to God be on your lips and in your heart. This will attract his thoughts to Jesus. {SC 119.2}

ทูตสวรรค์กำลังคอยฟังว่าท่านกำลังเป็นพยานถึงพระอาจารย์ในสวรรค์ของท่านให้แก่โลกอย่างไร จงให้การสนทนาของท่านเป็นเรื่องของพระองค์ผู้ทรงพระชนม์อยู่ เพื่อทรงเป็นผู้แก้ต่างต่อเบื้องพระบิดาให้แก่ท่าน เมื่อท่านจูงมือของมิตรสหาย จงให้คำสรรเสริญพระเจ้าติดอยู่บนริมฝีปากของท่านและในจิตใจของท่าน นี่คือวิธีที่ท่านจะดึงดูดความคิดของเขาเข้าไปหาพระเยซู {SC 119.2}

All have trials; griefs hard to bear, temptations hard to resist. Do not tell your troubles to your fellow mortals, but carry everything to God in prayer. Make it a rule never to utter one word of doubt or discouragement. You can do much to brighten the life of others and strengthen their efforts, by words of hope and holy cheer. {SC 119.3}

ทุกคนต่างมีความทุกข์ยาก มีความโศกเศร้าที่แทบจะแบกรับไม่ไหว มีการทดลองที่ยากจะต่อต้านได้ อย่านำปัญหาของท่านไปบอกแก่เพื่อนมนุษย์ผู้ที่ต้องตาย แต่จงนำทุกสิ่งมายังพระเจ้าด้วยการอธิษฐาน จงตั้งเป็นกฎไว้ว่าท่านจะไม่พูดคำพูดที่ชวนให้สงสัยหรือคำพูดที่ทำให้เกิดความท้อแท้ใจแม้เพียงสักคำเดียว ท่านสามารถทำให้ชีวิตของผู้อื่นสดใสขึ้นได้มาก และทำให้ความพยายามของเขาแข็งแกร่งขึ้นด้วยคำพูดที่ให้ความหวังและกำลังใจที่บริสุทธิ์ {SC 119.3}

There is many a brave soul sorely pressed by temptation, almost ready to faint in the conflict with self and with the powers of evil. Do not discourage such a one in his hard struggle. Cheer him with brave, hopeful words that shall urge him on his way. Thus the light of Christ may shine from you. "None of us liveth to himself." Romans 14:7. By our unconscious influence others may be encouraged and strengthened, or they may be discouraged, and repelled from Christ and the truth. {SC 120.1}

มีจิตวิญญาณกล้าหาญมากมายที่ถูกบีบคั้นด้วยการทดลองและพร้อมที่จะยอมแพ้ต่อการต่อสู้กับตัวเองและอำนาจของความชั่ว จงอย่าทำให้ผู้ที่ดิ้นรนอย่างหนักเช่นนี้ท้อใจ จงให้กำลังใจแก่เขาด้วยคำพูดที่แกร่งกล้าและให้ความหวัง เพื่อหนุนให้เขาเดินในทางชีวิตของเขาต่อไป ด้วยการทำเช่นนี้จะทำให้แสงสว่างของพระคริสต์ส่องออกมาจากตัวท่าน “ไม่มีผู้ใดมีชีวิตอยู่เพื่อตนเองฝ่ายเดียว” (โรม 14:7) อิทธิพลที่ท่านทำไปโดยไม่รู้ตัวนี้ อาจจะทำให้ผู้อื่นมีกำลังใจและเข้มแข็งยิ่งขึ้น หรือทำให้เขาเกิดความท้อถอยและถูกผลักไสออกห่างจากพระคริสต์และความจริง {SC 120.1}

There are many who have an erroneous idea of the life and character of Christ. They think that He was devoid of warmth and sunniness, that He was stern, severe, and joyless. In many cases the whole religious experience is colored by these gloomy views. {SC 120.2}

คนมากมายมีแนวคิดไม่ถูกต้องเกี่ยวกับชีวิตและพระลักษณะของพระคริสต์ พวกเขาคิดว่าชีวิตของพระองค์ไม่อบอุ่นและไม่สดใส พระองค์มีแต่ความแข็งกร้าว เข้มงวด และไม่มีความสุข คนมากมายมีประสบการณ์ทางศาสนาโดยรวมที่ถูกระบายด้วยภาพที่เศร้าหมองเช่นนี้ {SC 120.2}

It is often said that Jesus wept, but that He was never known to smile. Our Saviour was indeed a Man of Sorrows, and acquainted with grief, for He opened His heart to all the woes of men. But though His life was self-denying and shadowed with pain and care, His spirit was not crushed. His countenance did not wear an expression of grief and repining, but ever one of peaceful serenity. His heart was a wellspring of life, and wherever He went He carried rest and peace, joy and gladness. {SC 120.3}

คนมักอ้างเสมอว่าพระเยซูทรงกันแสง แต่เป็นที่ทราบกันว่าพระองค์ไม่เคยยิ้ม จริงอยู่ พระผู้ช่วยให้รอดของเราทรงเป็นบุรุษแห่งความเศร้าและทรงคุ้นเคยกับความระทมทุกข์ เพราะพระองค์ทรงเปิดพระทัยให้กับความทุกข์ยากทั้งหมดของมนุษย์ ถึงแม้ชีวิตของพระองค์จะเป็นชีวิตที่มีแต่การปฏิเสธตนเองและครอบคลุมด้วยเงาแห่งความเจ็บปวดและความห่วงใย แต่วิญญาณจิตของพระองค์ไม่เคยชอกช้ำ พระพักตร์ของพระองค์ไม่เคยแสดงออกถึงความเศร้าโศกและความไม่พอใจ จะมีแต่ความสงบเยือกเย็น จิตใจของพระองค์เป็นน้ำพุแห่งชีวิต และทุกหนแห่งที่พระองค์ทรงดำเนินไป พระองค์ทรงนำการพักผ่อนและสันติสุข ความสุขและความชื่นชมยินดีไปด้วย {SC 120.3}

Our Saviour was deeply serious and intensely in earnest, but never gloomy or morose. The life of those who imitate Him will be full of earnest purpose; they will have a deep sense of personal responsibility. Levity will be repressed; there will be no boisterous merriment, no rude jesting; but the religion of Jesus gives peace like a river. It does not quench the light of joy; it does not restrain cheerfulness nor cloud the sunny, smiling face. Christ came not to be ministered unto but to minister; and when His love reigns in the heart, we shall follow His example. {SC 120.4}

พระผู้ช่วยให้รอดของเราทรงเป็นผู้ที่เคร่งขรึมมากและมีความตั้งใจอันแรงกล้า แต่พระองค์ไม่เคยมีจิตใจที่ห่อเหี่ยวหรือมีอารมณ์ที่ขุ่นมัว ชีวิตของผู้ที่ทำตามแบบอย่างของพระองค์จะต้องเต็มไปด้วยเป้าหมายที่ตั้งใจจริง ความรู้สึกส่วนตัวของพวกเขาจะเต็มไปด้วยความรับผิดชอบอย่างแท้จริง ความไม่เอาจริงเอาจังจะต้องถูกควบคุม จะไม่มีการรื่นเริงที่อึกทึก ไม่มีการล้อเล่นที่ไม่สุภาพ แต่ศาสนาของพระเยซูจะมอบความสงบสุขดั่งสายธาร เป็นศาสนาที่จะไม่ดับแสงสว่างของความสุข ไม่หยุดยั้งความชื่นบาน หรือบดบังความแจ่มใสบนใบหน้าที่ยิ้มแย้ม พระคริสต์เสด็จมาไม่ใช่ให้ผู้อื่นมาคอยรับใช้ แต่ทรงมาเพื่อรับใช้ผู้อื่น และเมื่อความรักของพระองค์มีอำนาจครอบครองอยู่ในจิตใจแล้ว เราก็จะทำตามแบบอย่างของพระองค์ {SC 120.4}

If we keep uppermost in our minds the unkind and unjust acts of others we shall find it impossible to love them as Christ has loved us; but if our thoughts dwell upon the wondrous love and pity of Christ for us, the same spirit will flow out to others.

หากเรารวบรวมความไม่ดีและไม่เป็นธรรมที่ผู้อื่นทำไว้และเก็บไว้ในจุดสุดยอดแห่งความคิดของเราแล้ว จะพบว่าเราจะรักเขาเหมือนเช่นที่พระคริสต์ทรงรักเราไม่ได้ แต่หากความคิดของเราจะมีแต่ความรักและพระเมตตาอันอัศจรรย์ที่พระคริสต์ทรงมีต่อเราแล้ว วิญญาณเดียวกันนี้จะไหลออกไปยังผู้อื่น

We should love and respect one another, notwithstanding the faults and imperfections that we cannot help seeing. Humility and self-distrust should be cultivated, and a patient tenderness with the faults of others. This will kill out all narrowing selfishness and make us large-hearted and generous. {SC 121.1}

เราจะรักและเคารพซึ่งกันและกัน และอดทนต่อความผิดและความไม่สมบูรณ์แบบที่เรามองเห็นอย่างไม่ตั้งใจได้ เราจะต้องปลูกฝังเรื่องความถ่อมตนและความไม่วางใจในตัวเราเอง รวมทั้งความอดทนที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนต่อความผิดของผู้อื่น การทำเช่นนี้จะกำจัดใจคับแคบที่เห็นแก่ตัว และทำให้เราเป็นคนใจกว้างและมีจิตใจที่เผื่อแผ่ {SC 121.1}

The psalmist says, "Trust in the Lord, and do good; so shalt thou dwell in the land, and verily thou shalt be fed." Psalm 37:3. "Trust in the Lord." Each day has its burdens, its cares and perplexities; and when we meet how ready we are to talk of our difficulties and trials.

ผู้ประพันธ์สดุดีตรัสว่า “จงวางใจในพระเจ้า และกระทำความดี ท่านจึงอาศัยอยู่ในแผ่นดินและชื่นบานอยู่กับความปลอดภัย” (สดุดี 37:3) “จงวางใจในพระเจ้า” แต่ละวันมีภาระหนักของวันนั้น มีเรื่องที่เราต้องเอาใจใส่และเรื่องที่นำความกังวลมาให้สำหรับวันนั้นๆ และเมื่อเรามาพบหน้ากัน เราก็มีความพร้อมเพียงไรที่จะพูดคุยถึงเรื่องของความทุกข์ยากและความลำบากของเรา

So many borrowed troubles intrude, so many fears are indulged, such a weight of anxiety is expressed, that one might suppose we had no pitying, loving Saviour ready to hear all our requests and to be to us a present help in every time of need. {SC 121.2}

เราปล่อยปัญหาจำนวนมากที่เราหยิบยืมมาให้บุกรุกตัวเรา เราปล่อยตัวให้กับความกลัวมากมาย และเราก็แสดงภาระแห่งความกังวลที่หนักหน่วงออกมาให้เห็น จนอาจจะทำให้บางคนคิดว่า เราคงไม่มีพระผู้ช่วยให้รอดผู้ทรงรักและเมตตา ผู้ทรงพร้อมที่จะคอยฟังคำทูลขอของเราทุกเรื่องและทรงสถิตอยู่กับเราเพื่อช่วยเหลือเราในยามที่เราต้องการ {SC 121.2}

Some are always fearing, and borrowing trouble. Every day they are surrounded with the tokens of God's love; every day they are enjoying the bounties of His providence; but they overlook these present blessings. Their minds are continually dwelling upon something disagreeable which they fear may come; or some difficulty may really exist which, though small, blinds their eyes to the many things that demand gratitude. The difficulties they encounter, instead of driving them to God, the only source of their help, separate them from Him because they awaken unrest and repining. {SC 121.3}

มีบางคนตกอยู่ในสภาวะของความกลัวอยู่ตลอดเวลาและชอบตามหาปัญหา ในทุกวันพวกเขาถูกห้อมล้อมด้วยของประทานแห่งความรักของพระเจ้า ในแต่ละวันเขามีความสุขกับการทรงนำของพระองค์ที่มีอยู่อย่างมากมาย แต่พวกเขากลับมองข้ามพระพรที่อยู่รอบตัวเขา ความนึกคิดของเขาหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่เขาไม่ชอบ ที่กลัวว่าจะมาถึงตัวเขาหรือเขาอาจหมกมุ่นอยู่กับความทุกข์ยากเล็กน้อยบางอย่างซึ่งอาจจะมีอยู่จริง แต่เขาปล่อยให้ความทุกข์ยากเหล่านั้นปิดตาของเขาจนมองไม่เห็นสิ่งของมากมายที่เขาควรสำนึกในพระคุณ แทนที่เขาจะผลักความทุกข์ยากที่เขาประสบอยู่นั้นไปให้พระเจ้า ผู้ทรงเป็นแหล่งเดียวของความช่วยเหลือ เขากลับปล่อยให้ความทุกข์ยากนั้นแยกตัวเขาเองออกไปจากพระองค์เพราะเขาปลุกความว้าวุ่นและการโอดครวญขึ้นมา {SC 121.3}

Do we well to be thus unbelieving? Why should we be ungrateful and distrustful? Jesus is our friend; all heaven is interested in our welfare. We should not allow the perplexities and worries of everyday life to fret the mind and cloud the brow. If we do we shall always have something to vex and annoy. We should not indulge a solicitude that only frets and wears us, but does not help us to bear trials. {SC 122.1}

เราจะทำตัวเป็นคนไม่เชื่อเช่นนี้หรือ ทำไมเราจึงต้องเป็นคนอกตัญญูและขาดความวางใจ พระเยซูทรงเป็นมิตรของเรา ชาวสวรรค์ทั้งหมดใส่ใจในความทุกข์สุขของเรา เราจะต้องไม่ปล่อยให้ความทุกข์ใจและความกังวลของชีวิตประจำวันทำให้สมองของเราหงุดหงิดและทำให้ความคิดของเรามืดมน หากเป็นเช่นนี้ เราจะมีแต่เรื่องที่ทำให้เราหงุดหงิดและรำคาญใจอยู่เสมอ เราจะต้องไม่หมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่ทำให้เรากลัดกลุ่มและบั่นทอนเรา ซึ่งไม่ช่วยให้เราอดทนต่อการทดลองต่างๆ ได้ {SC 122.1}

You may be perplexed in business; your prospects may grow darker and darker, and you may be threatened with loss; but do not become discouraged; cast your care upon God, and remain calm and cheerful. Pray for wisdom to manage your affairs with discretion, and thus prevent loss and disaster. Do all you can on your part to bring about favorable results. Jesus has promised His aid, but not apart from our effort. When, relying upon our Helper, you have done all you can, accept the result cheerfully. {SC 122.2}

ท่านอาจจะปวดหัวกับธุรกิจของท่าน สิ่งที่ท่านคาดหวังไว้อาจจะมืดมนลงไปเรื่อยๆ และท่านอาจจะถูกคุกคามด้วยความรู้สึกของการสูญเสียแต่จงอย่าหมดกำลังใจ จงมอบความกังวลของท่านไว้กับพระเจ้า และรักษาความสงบและความชื่นบานไว้ อธิษฐานทูลขอสติปัญญาเพื่อจัดการกับธุรกิจของท่านอย่างสุขุม และการทำเช่นนี้จะป้องกันความสูญเสียและหายนะได้ จงทำทุกอย่างเท่าที่ท่านสามารถทำได้ในส่วนของท่านเพื่อให้เกิดผลดีที่สุด พระเยซูทรงสัญญาที่จะประทานความช่วยเหลือ แต่ไม่ใช่โดยปราศจากความพยายามของท่าน เมื่อท่านทำทุกสิ่งเท่าที่ท่านจะทำได้ พร้อมทั้งพึ่งในพระผู้ช่วยของเราแล้ว ขอให้ยอมรับผลลัพธ์ด้วยความชื่นบาน {SC 122.2}

It is not the will of God that His people should be weighed down with care. But our Lord does not deceive us. He does not say to us, "Do not fear; there are no dangers in your path." He knows there are trials and dangers, and He deals with us plainly. He does not propose to take His people out of a world of sin and evil, but He points them to a never-failing refuge.

พระเจ้าไม่ประสงค์จะให้ประชากรของพระองค์ถูกทับถมด้วยความห่วงใย แต่พระองค์ผู้เป็นเจ้าของเราไม่เคยหลอกลวงเรา พระองค์ไม่เคยตรัสกับเราว่า “อย่ากลัวเลย ไม่มีภัยอันตรายตามทางเดินของท่าน” พระองค์ทรงทราบดีว่า ตามทางที่เราเดินไปนั้นเต็มไปด้วยการทดลองและภัยอันตราย และพระองค์ทรงปฏิบัติต่อเราอย่างตรงไปตรงมา พระองค์ไม่ได้ทรงเสนอที่จะนำประชากรของพระองค์ออกไปจากโลกแห่งความบาปและความชั่ว แต่พระองค์ทรงชี้ไปยังที่หลบภัยที่เชื่อถือได้

His prayer for His disciples was, "I pray not that Thou shouldest take them out of the world, but that Thou shouldest keep them from the evil." "In the world," He says, "ye shall have tribulation: but be of good cheer; I have overcome the world." John 17:15, 16:33. {SC 122.3}

พระองค์ทรงอธิษฐานเพื่อเหล่าสาวกของพระองค์ว่า “ข้าพระองค์ไม่ได้ขอให้พระองค์เอาเขาออกไปจากโลก แต่ขอปกป้องเขาไว้ให้พ้นจากมารร้าย” พระองค์ตรัสว่า “โลกนี้ท่านจะประสบความทุกข์ยาก แต่จงชื่นใจเถิด เพราะว่าเราได้ชนะโลกแล้ว” (ยอห์น 17:15, 16:33) {SC 122.3}

In His Sermon on the Mount, Christ taught His disciples precious lessons in regard to the necessity of trusting in God. These lessons were designed to encourage the children of God through all ages, and they have come down to our time full of instruction and comfort. The Saviour pointed His followers to the birds of the air as they warbled their carols of praise, unencumbered with thoughts of care, for "they sow not, neither do they reap." And yet the great Father provides for their needs. The Saviour asks, "Are ye not much better than they?" Matthew 6:26.

ในคำเทศนาบนภูเขาของพระคริสต์ พระองค์ทรงสอนบทเรียนอันมีค่าของความจำเป็นที่จะต้องวางใจในพระเจ้าให้แก่สาวกทั้งหลายของพระองค์ บทเรียนเหล่านี้มีไว้เพื่อให้กำลังใจแก่บุตรทั้งหลายของพระเจ้าตลอดทุกยุคสมัย และบทเรียนซึ่งเต็มไปด้วยคำชี้แนะและคำเล้าโลมใจมากมายเหล่านี้ได้ตกทอดลงมายังยุคของเรา พระผู้ช่วยให้รอดทรงชี้ให้บรรดาผู้ติดตามของพระองค์มองดูนกในอากาศที่กำลังส่งเสียงร้องสรรเสริญ มันไม่ต้องกังวลเรื่องราวใดๆ เพราะ “มันมิได้หว่าน มิได้เกี่ยว” และถึงกระนั้น พระบิดายิ่งใหญ่ทรงประทานสิ่งที่จำเป็นแก่มัน พระผู้ช่วยให้รอดตรัสถามว่า “ท่านทั้งหลายมีประเสริฐกว่านกหรือ” (มัทธิว 6:26)

The great Provider for man and beast opens His hand and supplies all His creatures. The birds of the air are not beneath His notice. He does not drop the food into their bills, but He makes provision for their needs. They must gather the grains He has scattered for them. They must prepare the material for their little nests.

พระผู้ทรงเป็นผู้ดูแลที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์และสัตว์ทั้งหลายได้ทรงกางพระหัตถ์ของพระองค์ออกและจัดเตรียมทุกสิ่งให้แก่สรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง นกในอากาศไม่ได้อยู่นอกสายพระเนตรของพระองค์ พระองค์ไม่ได้ทรงใส่อาหารเข้าไปในจงอยปากของมัน แต่พระองค์ทรงจัดเตรียมสิ่งที่มันต้องการ พวกมันจะต้องรวบรวมรวงข้าวที่พระองค์ทรงกระจายไว้ มันจะต้องเตรียมวัสดุต่างๆ เพื่อสร้างรังน้อยๆ ของมัน

They must feed their young. They go forth singing to their labor, for "your heavenly Father feedeth them." And "are ye not much better than they?" Are not you, as intelligent, spiritual worshipers, of more value than the birds of the air? Will not the Author of our being, the Preserver of our life, the One who formed us in His own divine image, provide for our necessities if we but trust in Him? {SC 123.1}

มันจะต้องเลี้ยงลูกนกน้อยของมัน มันส่งเสียงร้องเพลงในขณะที่มันทำงานเพราะ “พระบิดาของท่านทั้งหลาย ผู้ทรงสถิตในสวรรค์ทรงเลี้ยงนกไว้” และ “ท่านทั้งหลายมิประเสริฐกว่านกหรือ” (มัทธิว 6:26) ท่านทั้งหลายที่นมัสการพระเจ้าด้วยปัญญาและจิตวิญญาณจะมีค่าน้อยกว่านกในอากาศเหล่านี้หรือ พระเจ้าผู้ทรงเป็นแหล่งกำเนิดชีวิตของเรา พระผู้ทรงรักษาชีวิตของเรา พระองค์ผู้ทรงสร้างเราในพระฉายาของพระองค์จะไม่ทรงจัดเตรียมสิ่งต่างๆ ที่เราต้องการ หากเพียงแต่เราจะวางใจในพระองค์หรือ {SC 123.1}

Christ pointed His disciples to the flowers of the field, growing in rich profusion and glowing in the simple beauty which the heavenly Father had given them, as an expression of His love to man. He said, "Consider the lilies of the field, how they grow." The beauty and simplicity of these natural flowers far outrival the splendor of Solomon. The

พระคริสต์ทรงชี้ให้สาวกทั้งหลายของพระองค์มองดูดอกไม้ในทุ่งนาที่เบ่งบานอยู่มากมายและส่องรัศมีด้วยความงดงามอันเรียบง่าย ซึ่งพระบิดาในสวรรค์ทรงเป็นผู้ประทานให้ เพื่อเป็นการแสดงออกถึงความรักของพระองค์ที่ทรงมีต่อมนุษย์ พระองค์ตรัสว่า “จงพิจารณาดอกไม้ที่ทุ่งนาว่ามันงอกงามเจริญขึ้นได้อย่างไร” ความงามและความเรียบง่ายของดอกไม้ในธรรมชาตินั้นยิ่งใหญ่กว่าสง่าราศีของกษัตริย์ชาโลมอน

most gorgeous attire produced by the skill of art cannot bear comparison with the natural grace and radiant beauty of the flowers of God's creation. Jesus asks, "If God so clothe the grass of the field, which today is, and tomorrow is cast into the oven, shall He not much more clothe you, O ye of little faith?" Matthew 6: 28, 30. If God, the divine Artist, gives to the simple flowers that perish in a day their delicate and varied colors, how much greater care will He have for those who are created in His own image? This lesson of Christ's is a rebuke to the anxious thought, the perplexity and doubt, of the faithless heart. {SC 123.2}

อาภรณ์หรูหราที่สุดที่ตัดเย็บขึ้นมาอย่างประณีตไม่อาจเปรียบเทียบได้กับความอ่อนหวานและความงดงามอันอิ่มเอิบของดอกไม้ที่พระเจ้าทรงสร้างไว้ พระเยซูตรัสถามว่า “แม้ว่าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้นซึ่งเป็นอยู่วันนี้และวันรุ่งขึ้นต้องทิ้งในเตาไฟ โอ ผู้มีความเชื่อน้อย พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ” (มัทธิว 6:28, 30) หากพระเจ้าผู้ทรงเป็นจิตรกรเอกประทานให้ดอกไม้ที่เรียบง่ายสุดซึ่งจะเหี่ยวแห้งไปในวันเดียวให้มีความละเอียดอ่อนและหลากสีแล้ว พระองค์จะไม่ทรงใส่ใจดูแลผู้ที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นตามแบบพระฉายาของพระองค์ให้มากกว่านี้หรือ บทเรียนของพระคริสต์เหล่านี้ ได้ตำหนิจิตใจที่ปราศจากความเชื่อซึ่งมีแต่ความคิดที่กังวล ว้าวุ่นและสงสัย {SC 123.2}

The Lord would have all His sons and daughters happy, peaceful, and obedient. Jesus says, "My peace I give unto you: not as the world giveth, give I unto you. Let not your heart be troubled, neither let it be afraid." "These things have I spoken unto you, that My joy might remain in you, and that your joy might be full." John 14:27; 15:11. {SC 124.1}

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประสงค์ให้บุตรชายและบุตรหญิงทั้งหลายของพระองค์มีความสุข มีสันติสุขและเชื่อฟัง พระเยซูตรัสว่า “เรามอบสันติสุขไว้ให้แก่ท่านทั้งหลาย สันติสุขของเราที่ให้แก่ท่านนั้น เราให้ท่านไม่เหมือนโลกให้อย่าให้ใจของท่านวิตก และอย่ากลัวเลย” “นี่คือสิ่งที่เราได้บอกแก่ท่านทั้งหลายแล้ว เพื่อให้ความยินดีของเราดำรงอยู่ในท่าน และให้ความยินดีของท่านเต็มเปี่ยม” (ยอห์น 14:27, 15:11) {SC 124.1}

Happiness that is sought from selfish motives, outside of the path of duty, is ill-balanced, fitful, and transitory; it passes away, and the soul is filled with loneliness and sorrow; but there is joy and satisfaction in the service of God; the Christian is not left to walk in uncertain paths; he is not left to vain regrets and disappointments. If we do not have the pleasures of this life we may still be joyful in looking to the life beyond. {SC 124.2}

ความสุขสำราญที่อยู่นอกเส้นทางของหน้าที่ในชีวิตซึ่งหามาได้ด้วยเป้าหมายที่เห็นแก่ตัวนั้นจะเป็นความสุขที่ไม่สมดุล ชั่วคราวและไม่คงทนถาวร ความสุขนั้นจะหมดไป และจิตวิญญาณจะมีแต่ความโดดเดี่ยวและความโศกเศร้าแต่งานรับใช้พระเจ้าจะให้ความปิติยินดีและความพึงพอใจ คริสเตียนจะไม่ถูกทอดทิ้งให้เดินอยู่บนเส้นทางที่ไม่แน่นอน เขาจะไม่ตกอยู่ในความเสียใจและความผิดหวังที่ไร้สาระ หากเส้นทางชีวิตของเราในปัจจุบันนี้ไม่อาจให้ความสุขสำราญแก่เราแล้ว เรายังคงมีความสุขได้โดยการมองไปยังชีวิตในภายภาคหน้า {SC 124.2}

But even here Christians may have the joy of communion with Christ; they may have the light of His love, the perpetual comfort of His presence. Every step in life may bring us closer to Jesus, may give us a deeper experience of His love, and may bring us one step nearer to the blessed home of peace. Then let us not cast away our confidence, but have firm assurance, firmer than ever before. "Hitherto hath the Lord helped us," and He will help us to the end. 1 Samuel 7:12.

แม้ในเวลานี้คริสเตียนยังมีความสุขกับการสื่อสัมพันธ์ร่วมกับพระคริสต์ได้ พวกเขายังจะได้รับแสงสว่างในความรักของพระองค์ การปลอบประโลมซึ่งจะมีอยู่ตลอดไปจากการทรงร่วมสถิตอยู่ด้วยของพระองค์ ทุกย่างก้าวของชีวิตจะนำเราให้เข้าใกล้ชิดพระเยซูมากยิ่งขึ้น จะนำเราให้มีประสบการณ์ในความรักของพระองค์ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และจะนำเราให้เข้าใกล้บ้านสันติสุขอันประเสริฐได้อีกก้าวหนึ่ง ดังนั้น จงอย่าละทิ้งความเชื่อมั่นของเรา แต่ให้มีความหวังใจที่มั่นคง ซึ่งมั่นคงยิ่งกว่าที่เคยมีมา “พระเจ้าทรงช่วยพวกเราจนบัดนี้” และพระองค์ก็จะช่วยเราจนถึงที่สุด (1 ซามูเอล 7:12)

Let us look to the monumental pillars, reminders of what the Lord has done to comfort us and to save us from the hand of the destroyer. Let us keep fresh in our memory all the tender mercies that God has shown us,--the tears He has wiped away, the pains He has soothed, the anxieties removed, the fears dispelled, the wants supplied, the blessings bestowed,--thus strengthening ourselves for all that is before us through the remainder of our pilgrimage. {SC 125.1}

ให้เรามองไปยังอนุสรณ์ สำคัญที่เตือนความทรงจำของเราว่าพระเจ้าทรงกระทำการใดเพื่อปลอบประโลมใจเราและทรงช่วยเราให้รอดพ้นจากมือของผู้ทำลาย ให้เราเก็บความทรงจำถึงพระเมตตาคุณอันอ่อนโยนที่พระเจ้าทรงมีต่อเราให้ใหม่อยู่เสมอ น้ำตาที่พระองค์ทรงเช็ดให้ ความเจ็บปวดที่พระองค์ทรงบรรเทาให้ความกังวลที่ทรงขจัดทิ้ง ความกลัวที่ทรงขับออกไป ความขัดสนที่ได้ทรงเติมให้เต็ม พระพรที่ทรงประทานด้วยการทำเช่นนี้ จะเป็นการเพิ่มพละกำลังให้แก่ตัวของเราเองเพื่อเผชิญหน้ากับทุกสิ่งตลอดเส้นทางการเดินทางของเราที่ยังเหลืออยู่ในโลกนี้ {SC 125.1}

We cannot but look forward to new perplexities in the coming conflict, but we may look on what is past as well as on what is to come, and say, "Hitherto hath the Lord helped us." "As thy days, so shall thy strength be." Deuteronomy 33:25. The trial will not exceed the strength that shall be given us to bear it. Then let us take up our work just where we find it, believing that whatever may come, strength proportionate to the trial will be given. {SC 125.2}

เราไม่อาจทำอย่างอื่นได้นอกจากมองไปยังความงงงวยใหม่ที่มีในความขัดแย้งที่กำลังจะมาถึง แต่เรามองย้อนหลังพร้อมกับมองไปยังเบื้องหน้าได้และพูดว่า “พระเจ้าทรงช่วยพวกเราจนบัดนี้” “วันคืนของท่านเป็นอย่างไร ขอให้กำลังของท่านเป็นอย่างนั้น” (1 ซามูเอล 7:12, เฉลยธรรมบัญญัติ 33:25 TKJV) การทดลองจะไม่หนักเกินกำลังที่เราจะรับได้ ซึ่งเป็นกำลังที่จะช่วยให้เราทนต่อการทดลองนั้นได้ เมื่อเป็นเช่นนั้น ไม่ว่าเราจะต้องเผชิญหน้ากับงานในสถานที่ใดก็ตาม ขอให้เราลงมือทำงานนั้น โดยเชื่อว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม พระเจ้าจะประทานกำลังอย่างพอเพียงให้แก่เรา เพื่อเราจะทนต่อการทดลองที่เราต้องเผชิญ {SC 125.2}

And by and by the gates of heaven will be thrown open to admit God's children, and from the lips of the King of glory the benediction will fall on their ears like richest music, "Come, ye blessed of My Father, inherit the kingdom prepared for you from the foundation of the world." Matthew 25:34. {SC 125.3}

และในไม่ช้าประตูสวรรค์จะเปิดออกรับเหล่าบุตรทั้งหลายของพระเจ้าและพวกเขาจะได้ยินคำอวยพรซึ่งเป็นเสมือนดนตรีที่ไพเราะที่สุดดังมาจากพระโอษฐ์ของพระราชาพระผู้ทรงเต็มด้วยพระสิริว่า “ท่านทั้งหลายที่ได้รับพระพรจากพระบิดาของเรา จงมารับเอาราชอาณาจักร ซึ่งได้ตระเตรียมไว้สำหรับท่านทั้งหลายตั้งแต่แรกสร้างโลก” (มัทธิว 25:34) {SC 125.3}

Then the redeemed will be welcomed to the home that Jesus is preparing for them. There their companions will not be the vile of earth, liars, idolaters, the impure, and unbelieving; but they will associate with those who have overcome Satan and through divine grace have formed perfect characters.

แล้วบรรดาผู้ที่ได้รับการช่วยให้รอดจะได้รับการต้อนรับกลับบ้านที่พระเยซูทรงจัดเตรียมไว้ให้พวกเขา ในสถานที่นั้นจะไม่มีคนถ่อยของแผ่นดินโลก คนพูดมุสา คนกราบไหว้รูปเคารพ คนไม่บริสุทธิ์และคนไม่เชื่อมาเป็นพวกพ้อง แต่พวกเขาจะมีเพื่อนเป็นผู้ที่ได้ชัยชนะเหนือซาตานและได้สร้างอุปนิสัยที่สมบูรณ์แบบโดยพระคุณของพระเจ้า

Every sinful tendency, every imperfection, that afflicts them here has been removed by the blood of Christ, and the excellence and brightness of His glory, far exceeding the brightness of the sun, is imparted to them. And the moral beauty, the perfection of His character, shines through them, in worth far exceeding this outward splendor. They are without fault before the great white throne, sharing the dignity and the privileges of the angels. {SC 126.1}

พระโลหิตของพระคริสต์ได้ขจัดความโน้มเอียงที่จะทำบาปทั้งหลาย ความไม่บริบูรณ์ทั้งหมดที่ทำให้พวกเขาทุกข์ในอยู่ในเวลานี้จะออกไป และพวกเขาจะได้รับคุณความดีและความสดใสแห่งพระสิริของพระเจ้าซึ่งเจิดจ้ายิ่งกว่าแสงของดวงอาทิตย์ ความงดงามทางฝ่ายศีลธรรม และอุปนิสัยอันสมบูรณ์แบบของพระคริสต์จะส่องผ่านพวกเขาด้วยคุณค่าที่มากเกินกว่าความงามที่มองเห็นได้จากภายนอก พวกเขาจะปราศจากความผิดในขณะที่ยืนอยู่เบื้องหน้าพระบัลลังก์สีขาวที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เพื่อจะได้ร่วมรับเกียรติยศและสิทธิพิเศษที่เป็นของทูตสวรรค์ทั้งหลาย {SC 126.1}

In view of the glorious inheritance that may be his, "what shall a man give in exchange for his soul?" Matthew 16:26. He may be poor, yet he possesses in himself a wealth and dignity that the world could never bestow. The soul redeemed and cleansed from sin, with all its noble powers dedicated to the service of God, is of surpassing worth;

เมื่อคำนึงถึงมรดกอันรุ่งโรจน์ที่จะเป็นของเขานั้น เขาจะ “นำอะไรไปและเอาชีวิตของตนกลับคืนมา” เล่า (มัทธิว 16:26) เขาอาจจะเป็นคนยากจนแต่เขาจะได้เป็นเจ้าของสมบัติและเกียรติยศที่โลกนี้ไม่สามารถมอบให้เขาได้ เมื่อจิตวิญญาณได้รับการไถ่ให้รอดและได้รับการชำระจากบาปได้มอบถวายพละกำลังทั้งหมดของเขาในการรับใช้พระเจ้าแล้ว เขาก็จะมีคุณค่ามากเกินมหาศาล

and there is joy in heaven in the presence of God and the holy angels over one soul redeemed, a joy that is expressed in songs of holy triumph. {SC 126.2}

และจะมีความสุขในแผ่นดินสวรรค์ต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้าและเหล่าทูตสวรรค์บริสุทธิ์เมื่อมีจิตวิญญาณดวงหนึ่งได้รับความรอด เป็นความสุขที่แสดงออกมาเป็นบทเพลงแห่งชัยชนะที่บริสุทธิ์ {SC 126.2}