The parable of the two sons was followed by the parable of the vineyard. In the one, Christ had set before the Jewish teachers the importance of obedience. In the other, He pointed to the rich blessings bestowed upon Israel, and in these showed God's claim to their obedience. He set before them the glory of God's purpose, which through obedience they might have fulfilled. Withdrawing the veil from the future, He showed how, by failure to fulfill His purpose, the whole nation was forfeiting His blessing, and bringing ruin upon itself. {COL 284.1}

ชนชาติยิว อุปมาสวนองุ่นเป็นเรื่องที่พระเยซูทรงเล่าต่อจากอุปมาบุตรชายสองคน อุปมาเรื่องแรกพระคริสต์ทรงสอนให้ผู้นำชาวยิวเห็นถึงความสำคัญของการเชื่อฟัง ส่วนอีกเรื่องนั้นพระองค์ทรงชี้ให้เห็นถึงพระพรยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าประทานให้แก่ชาวอิสราเอลและในเรื่องเหล่านี้พระเจ้าทรงเรียกร้องความเชื่อฟังจากพวกเขา พระองค์ทรงวางพระประสงค์อันมีสง่าราศีของพระเจ้าต่อหน้าพวกเขาซึ่งจะสำเร็จได้ด้วยการเชื่อฟัง พระองค์ทรงเปิดม่านอนาคตให้เห็นว่าการทำให้พระประสงค์ของพระเจ้าล้มเหลวจะทำให้ประชาชนทั้งประเทศต้องสูญเสียพระพรและนำความพินาศมาสู่ตัวพวกเขาเอง {COL 284.1}

"There was a certain householder," Christ said, "which planted a vineyard, and hedged it round about, and digged a winepress in it, and built a tower, and let it out to husbandmen, and went into a far country." {COL 284.2}

พระคริสต์ตรัสว่า “มีเจ้าของที่ดินคนหนึ่งทำสวนองุ่นไว้ เขาทำรั้วล้อมรอบ ขุดบ่อย่ำองุ่นในสวนนั้นและสร้างหอเฝ้าให้พวกชาวสวนเช่าแล้วก็ไปต่างประเทศ” มัทธิว 21:33, 34 {COL 284.2}

A description of this vineyard is given by the prophet Isaiah: "Now will I sing to my wellbeloved a song of my beloved touching His vineyard. My wellbeloved hath a vineyard in a very fruitful hill; and He fenced it, and gathered out the stones thereof, and planted it with the choicest vine, and built a tower in the midst of it, and also made a winepress therein; and He looked that it should bring forth grapes." Isaiah 5:1, 2. {COL 284.3}

ผู้เผยพระวจนะอิสยาห์บรรยายถึงลักษณะของสวนองุ่นนี้ไว้ว่า “ขอให้ข้าพเจ้าร้องเพลงเพื่อสหายรักของข้าพเจ้า เป็นเพลงของสหายรักของข้าพเจ้าเกี่ยวกับสวนองุ่นของท่าน สหายรักของข้าพเจ้ามีสวนองุ่นแปลงหนึ่งอยู่บนเนินเขาอันอุดมยิ่ง ท่านขุดแล้วเก็บก้อนหินออกหมดและปลูกเถาองุ่นอย่างดีไว้ ท่านสร้างหอเฝ้าอยู่ท่ามกลางและสกัดบ่อย่ำองุ่นไว้ในสวนนั้นด้วย ท่านคาดหวังว่ามันจะเกิดผลองุ่นหวาน แต่มันกลับเกิดผลเปรี้ยว” อิสยาห์ 5:1-2 {COL 284.3}

The husbandman chooses a piece of land from the wilderness; he fences, clears, and tills it, and plants it with choice vines, expecting a rich harvest. This plot of ground, in its superiority to the uncultivated waste, he expects to do him honor by showing the results of his care and toil in its cultivation. So God had chosen a people from the world to be trained and educated by Christ. The prophet says, "The vineyard of the Lord of hosts is the house of Israel, and the men of Judah His pleasant plant." Isaiah 5:7. Upon this people God had bestowed great privileges, blessing them richly from His abundant goodness. He looked for them to honor Him by yielding fruit. They were to reveal the principles of His kingdom. In the midst of a fallen, wicked world they were to represent the character of God. {COL 285.1}

ชาวสวนคนนี้เลือกที่ดินแปลงหนึ่งบนเนินเขา เขาขุดและสร้างรั้ว ปรับดิน พรวนดินและปลูกองุ่นพันธุ์ที่เลือกไว้ หวังว่าจะเก็บเกี่ยวผลมากมาย เขาหวังว่าที่ดินผืนนี้ซึ่งมีลักษณะโดดเด่นกว่าที่ดินว่างเปล่าผืนอื่นซึ่งไม่ได้ผ่านการพรวนไถจะให้เกียรติเขาโดยแสดงถึงผลของความเอาใจใส่ของเขาและแรงที่ลงไปกับการเพาะปลูก เช่นเดียวกัน พระเจ้าทรงเลือกสรรชนชาติหนึ่งไว้เพื่อจะให้พระคริสต์เป็นผู้แนะนำและอบรมสอน ผู้เผยพระวจนะกล่าวว่า “เพราะว่าสวนองุ่นของพระยาห์เวห์จอมทัพคือวงศ์วานอิสราเอลและคนยูดาห์เป็นต้นไม้ที่พระองค์ทรงชื่นชอบ” อิสยาห์ 5:7 พระเจ้าประทานโอกาสพิเศษและพระพรอันอุดมของพระองค์ให้แก่ชนชาตินี้ พระองค์ทรงเฝ้าดูด้วยหวังว่าพวกเขาจะถวายเกียรติแด่พระองค์ด้วยการออกผลดี พวกเขาพึงสำแดงกฎเกณฑ์แห่งแผ่นดินของพระองค์ พวกเขาควรเป็นตัวแทนพระลักษณะของพระเจ้าให้ชาวโลกประจักษ์ท่ามกลางโลกที่ล้มลงในบาปและชั่วร้ายนี้ {COL 285.1}

As the Lord's vineyard they were to produce fruit altogether different from that of the heathen nations. These idolatrous peoples had given themselves up to work wickedness. Violence and crime, greed, oppression, and the most corrupt practices, were indulged without restraint. Iniquity, degradation, and misery were the fruits of the corrupt tree. In marked contrast was to be the fruit borne on the vine of God's planting. {COL 285.2}

ในฐานะสวนองุ่นของพระเจ้า พวกเขาควรออกผลที่แตกต่างจากชนชาติอื่นๆ ในโลกทั้งหลายที่ไม่เชื่อพระเจ้า คนต่างชาติที่กราบไหว้บูชารูปเคารพเหล่านี้จมปลักอยู่กับผลของความชั่ว พวกเขาปล่อยตัวไปอย่างไม่ยับยั้งชั่งใจกับความรุนแรงและอาชญากรรม ความโลภ การกดขี่และการประพฤติชั่วร้ายที่สุด การบาปชั่ว ความเลวทรามและความทุกข์เวทนาเป็นผลของต้นองุ่นที่ไม่สัตย์ซื่อต้นนี้ ซึ่งเป็นผลที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงจากผลที่เกิดจากต้นซึ่งพระเจ้าทรงปลูกไว้ {COL 285.2}

It was the privilege of the Jewish nation to represent the character of God as it had been revealed to Moses. In answer to the prayer of Moses, "Show me Thy glory," the Lord promised, "I will make all My goodness pass before thee." Exodus 33:18, 19. "And the Lord passed by before him, and proclaimed, The Lord, the Lord God, merciful and gracious, longsuffering, and abundant in goodness and truth, keeping mercy for thousands, forgiving iniquity and transgression and sin." Exodus 34:6, 7. This was the fruit that God desired from His people. In the purity of their characters, in the holiness of their lives, in their mercy and loving-kindness and compassion, they were to show that "the law of the Lord is perfect, converting the soul." Psalm 19:7. {COL 285.3}

เป็นสิทธิพิเศษของชนชาติยิวที่ได้เป็นตัวแทนพระลักษณะของพระเจ้าตามที่ทรงสำแดงให้กับโมเสส เมื่อโมเสสอธิษฐานทูลขอให้ “ทรงสำแดงพระสิริของพระองค์แก่ข้าพระองค์เถิด” พระเจ้าทรงสัญญาว่า “เราจะให้คุณความดีทั้งสิ้นของเราประจักษ์แจ้งต่อหน้าเจ้า” อพยพ 33:18, 19 และ “พระยาห์เวห์เสด็จผ่านไปข้างหน้าท่าน ตรัสว่า พระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์ เป็นพระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยพระกรุณาและพระคุณ พระองค์กริ้วช้า ทรงบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคงและความสัตย์จริง ผู้ทรงสำแดงความรักมั่นคงจนถึงพันๆ ชั่วอายุคน ผู้ประทานอภัยการล่วงละเมิด การทรยศและบาป’” อพยพ34:6, 7 นี่คือผลที่พระเจ้าทรงปรารถนาที่จะเห็นจากประชากรของพระองค์ ด้วยอุปนิสัยที่บริสุทธิ์ การดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ มีความเมตตาและความรัก ความกรุณาและความสงสารเห็นใจ พวกเขาจะต้องแสดงออกให้เห็นว่า “ธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์ดีพร้อมและฟื้นฟูชีวิต” สดุดี 19:7 {COL 285.3}

Through the Jewish nation it was God's purpose to impart rich blessings to all peoples. Through Israel the way was to be prepared for the diffusion of His light to the whole world. The nations of the world, through following corrupt practices, had lost the knowledge of God. Yet in His mercy God did not blot them out of existence. He purposed to give them opportunity for becoming acquainted with Him through His church. He designed that the principles revealed through His people should be the means of restoring the moral image of God in man. {COL 286.1}

พระเจ้าทรงประสงค์ที่จะประทานพระพรอันไพบูลย์ให้คนทั้งหมดโดยผ่านประชาชาติยิว โดยทางชนชาติอิสราเอล พระองค์ทรงจัดเตรียมวิธีที่จะส่องแสงสว่างของพระองค์ไปทั่วทั้งโลก ประชาชาติของโลกสูญเสียความรู้เรื่องพระเจ้าไปด้วยการกระทำที่เสื่อมทราม แต่กระนั้น ด้วยพระเมตตาคุณของพระเจ้า พระองค์จึงไม่ทรงทำลายพวกเขาให้พินาศไป พระองค์ทรงมุ่งหวังให้พวกเขามีโอกาสรู้จักกับพระองค์โดยผ่านคริสตจักรของพระองค์ พระองค์ทรงจัดให้หลักการของพระองค์เปิดเผยผ่านประชากรของพระองค์เพื่อเป็นวิธีที่จะนำพระฉายาของพระเจ้ากลับคืนสู่มนุษย์ {COL 286.1}

It was for the accomplishment of this purpose that God called Abraham out from his idolatrous kindred and bade him dwell in the land of Canaan. "I will make of thee a great nation," He said, "and I will bless thee, and make thy name great; and thou shalt be a blessing." Genesis 12:2. {COL 286.2}

เพื่อให้บรรลุพระประสงค์นี้ พระเจ้าทรงเรียกอับราฮัมออกมาจากญาติพี่น้องที่นับถือรูปเคารพและทรงเรียกให้เขาเข้าอาศัยอยู่ในแผ่นดินคานาอัน พระองค์ตรัสว่า “เราจะให้เจ้าเป็นชนชาติใหญ่ เราจะอวยพรเจ้า จะให้เจ้ามีชื่อเสียงใหญ่โต แล้วเจ้าจะเป็นพร” ปฐมกาล 12:2 {COL 286.2}

The descendants of Abraham, Jacob and his posterity, were brought down to Egypt that in the midst of that great and wicked nation they might reveal the principles of God's kingdom. The integrity of Joseph and his wonderful work in preserving the lives of the whole Egyptian people were a representation of the life of Christ. Moses and many others were witnesses for God. {COL 286.3}

พงศ์พันธุ์ของอับราฮัมคือยาโคบและคนรุ่นลูกรุ่นหลานได้ถูกนำไปยังประเทศอียิปต์เพื่อพวกเขาจะสำแดงหลักการแห่งอาณาจักรของพระเจ้าในขณที่อยู่ท่ามกลางประชาชาติยิ่งใหญ่และชั่วช้านี้ ความซื่อสัตย์ของโยเซฟและการกระทำอันยิ่งใหญ่ของเขาในการช่วยเหลือคนทั้งประเทศอียิปต์นั้นเป็นตัวแทนแสดงให้เห็นถึงชีวิตของพระคริสต์ โมเสสและอีกหลายคนได้เป็นพยานให้กับพระเจ้าเช่นกัน {COL 286.3}

In bringing forth Israel from Egypt, the Lord again manifested His power and His mercy. His wonderful works in their deliverance from bondage and His dealings with them in their travels through the wilderness were not for their benefit alone. These were to be as an object lesson to the surrounding nations. The Lord revealed Himself as a God above all human authority and greatness. The signs and wonders He wrought in behalf of His people showed His power over nature and over the greatest of those who worshiped nature. God went through the proud land of Egypt as He will go through the earth in the last days. With fire and tempest, earthquake and death, the great I AM redeemed His people. He took them out of the land of bondage. He led them through the "great and terrible wilderness, wherein were fiery serpents, and scorpions, and drought." Deuteronomy 8:15. He brought them forth water out of "the rock of flint," and fed them with "the corn of heaven." Psalm 78:24. "For," said Moses, "the Lord's portion is His people; Jacob is the lot of His inheritance. He found him in a desert land, and in the waste howling wilderness; He led him about, He instructed him, He kept him as the apple of His eye. As an eagle stirreth up her nest, fluttereth over her young, spreadeth abroad her wings, taketh them, beareth them on her wings: so the Lord alone did lead him, and there was no strange god with him." Deuteronomy 32:9-12. Thus He brought them unto Himself, that they might dwell as under the shadow of the Most High. {COL 286.4}

ด้วยการนำชนชาติอิสราเอลออกมาจากประเทศอียิปต์ พระเจ้าทรงสำแดงฤทธานุภาพและพระเมตตาของพระองค์อีกครั้งหนึ่ง การที่พระองค์ทรงกระทำการอัศจรรย์เพื่อนำพวกเขาออกจากความเป็นทาสและการปฏิบัติต่อพวกเขาระหว่างที่เดินทางอยู่ในป่ากันดารนั้นไม่เพียงแต่เพื่อประโยชน์ต่อคนเหล่านี้เท่านั้น หากแต่ยังเป็นบทเรียนเพื่อให้ชนชาติอื่นๆ เห็น พระเจ้าทรงสำแดงพระองค์เองในฐานะพระเจ้าผู้อยู่เหนืออำนาจและความยิ่งใหญ่ของมนุษย์ การอัศจรรย์และหมายสำคัญต่างๆ ที่พระองค์ทรงกระทำเพื่อประชากรของพระองค์แสดงให้เห็นถึงฤทธานุภาพเหนือธรรมชาติและเหนือบรรดาผู้ที่กราบไหว้บูชาธรรมชาติ พระเจ้าทรงจัดการกับประเทศอียิปต์ที่เย่อหยิ่งอย่างไร พระองค์ก็จะจัดการกับโลกมนุษย์ในยุคสุดท้ายอย่างเดียวกัน พระองค์ยิ่งใหญ่ผู้ทรงพระนามว่า “เราเป็น” ทรงไถ่ประชากรของพระองค์ด้วยไฟและพายุ แผ่นดินไหวและความตาย พระองค์ทรงนำพวกเขาออกจากดินแดนแห่งการเป็นทาส พระองค์ทรงนำพวกเขา “ตลอดถิ่นทุรกันดารใหญ่น่ากลัวซึ่งมีงูแมวเซาและแมงป่องและดินแห้งแล้งไม่มีน้ำ” เฉลยธรรมบัญญัติ 8:15 พระองค์ประทาน “น้ำจากหินแข็ง” ทรงเลี้ยงพวกเขาด้วย “อาหารจากสวรรค์” สดุดี 78:24 โมเสสกล่าวว่า “เพราะว่าส่วนของพระยาห์เวห์คือประชากรของพระองค์ ยาโคบเป็นส่วนมรดกของพระองค์ พระองค์ทรงพบเขาในแผ่นดินทุรกันดารในที่ร้างเปล่าวังเวง พระองค์ทรงโอบล้อมเขาและทรงดูแลเขา ทรงรักษาเขาไว้ดังแก้วพระเนตรของพระองค์ เหมือนนกอินทรีที่กวนรังของมัน กระพือปีกเหนือลูกนกกางปีกออกรองรับลูกไว้ให้เกาะอยู่บนปีก พระยาห์เวห์องค์เดียวทรงนำเขา ไม่มีพระต่างด้าวองค์ใดอยู่กับเขา” เฉลยธรรมบัญญัติ 32:9-12 ด้วยประการฉะนี้พระเจ้าทรงนำพวกเขาออกมาหาพระองค์ เพื่อจะพักพิงอยู่ใต้ร่มเงาของพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด {COL 286.4}

Christ was the leader of the children of Israel in their wilderness wanderings. Enshrouded in the pillar of cloud by day and the pillar of fire by night, He led and guided them. He preserved them from the perils of the wilderness, He brought them into the land of promise, and in the sight of all the nations that acknowledged not God He established Israel as His own chosen possession, the Lord's vineyard. {COL 287.1}

พระคริสต์ทรงเป็นผู้นำของชนชาติอิสราเอลระหว่างที่พวกเขาเร่ร่อนอยู่ในถิ่นทุรกันดาร พระองค์ทรงนำและแนะพวกเขาด้วยเสาเมฆในเวลากลางวัน และเสาไฟในยามค่ำคืน พระองค์ทรงปกป้องพวกเขาให้พ้นจากภัยอันตรายต่างๆ ในป่ากันดาร พระองค์ทรงนำพวกเขาไปยังแผ่นดินแห่งคำสัญญา และในสายตาของบรรดาประชาชาติที่ต่างไม่ยอมรับพระเจ้า พระองค์ทรงสถาปนาอิสราเอลให้เป็นชนชาติที่เลือกสรรไว้ของพระองค์ นั่นคือเป็นสวนองุ่นของพระยาห์เวห์ {COL 287.1}

To this people were committed the oracles of God. They were hedged about by the precepts of His law, the everlasting principles of truth, justice, and purity. Obedience to these principles was to be their protection, for it would save them from destroying themselves by sinful practices. And as the tower in the vineyard, God placed in the midst of the land His holy temple. {COL 287.2}

พระองค์ประทานพระดำรัสของพระเจ้าให้กับชนชาตินี้ พวกเขาถูกห้อมล้อมด้วยกฎบัญญัติของพระองค์ ซึ่งเป็นกฎเกณฑ์แห่งความจริงอันนิรันดร์ที่ยุติธรรมและบริสุทธิ์ การเชื่อฟังกฎเกณฑ์เหล่านี้จะปกป้องพวกเขา เพื่อไม่ให้พวกเขาทำลายตัวเองด้วยการกระทำบาป พระเจ้าทรงตั้งพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์ท่านกลางแผ่นดินของพวกเขาดั่งการตั้งหอคอยไว้ในสวนองุ่น {COL 287.2}

Christ was their instructor. As He had been with them in the wilderness, so He was still to be their teacher and guide. In the tabernacle and the temple His glory dwelt in the holy shekinah above the mercy seat. In their behalf He constantly manifested the riches of His love and patience. {COL 288.1}

พระคริสต์ทรงเป็นครูของพวกเขา พระองค์ทรงอยู่ร่วมกับพวกเขาขณะที่อยู่ในถิ่นทุรกันดารฉันใด พระองค์ยังจะทรงทำหน้าที่เป็นครูและผู้นำทางของพวกเขาฉันนั้น ในพลับพลาและวิหาร พระสิริของพระองค์สถิตอยู่เหนือพระที่นั่งกรุณา พระองค์ทรงสำแดงความรักที่มีอยู่อย่างมากมายและความอดทนนานของพระองค์ให้เห็นเพื่อพวกเขาทุกคนเสมอ {COL 288.1}

God desired to make of His people Israel a praise and a glory. Every spiritual advantage was given them. God withheld from them nothing favorable to the formation of character that would make them representatives of Himself. {COL 288.2}

พระเจ้าทรงประสงค์ให้อิสราเอลประชากรของพระองค์ถวายการสรรเสริญและถวายเกียรติแด่พระองค์ พระองค์ทรงมอบของประทานที่มีประโยชน์ฝ่ายจิตวิญญาณให้ทุกอย่าง สิ่งดีงามอันใดที่จะช่วยในการพัฒนาอุปนิสัยเพื่อให้เป็นผู้แทนของพระองค์ได้นั้น พระยาห์เวห์ไม่เคยเก็บสิ่งนั้นไว้เลย {COL 288.2}

Their obedience to the law of God would make them marvels of prosperity before the nations of the world. He who could give them wisdom and skill in all cunning work would continue to be their teacher, and would ennoble and elevate them through obedience to His laws. If obedient, they would be preserved from the diseases that afflicted other nations, and would be blessed with vigor of intellect. The glory of God, His majesty and power, were to be revealed in all their prosperity. They were to be a kingdom of priests and princes. God furnished them with every facility for becoming the greatest nation on the earth. {COL 288.3}

การเชื่อฟังพระบัญญัติของพระเจ้าจะทำให้พวกเขาเจริญรุ่งเรืองจนเป็นที่ประหลาดใจต่อประชาชาติของโลก พระเจ้าผู้ประทานปัญญาและทักษะในการทำงานที่ต้องทำอย่างฉลาดหลักแหลม จะทรงทำหน้าที่เป็นครูสอนพวกเขาไปอย่างต่อเนื่องและจะทรงทำให้พวกเขาได้รับเกียรติและให้สูงส่งขึ้นโดยการเชื่อฟังพระบัญญัติของพระองค์ หากเชื่อฟัง พวกเขาจะได้รับการปกป้องจากโรคต่างๆ ที่เกิดกับชนชาติอื่นๆ และจะได้รับพระพรของการมีสติปัญญาอันเป็นเลิศ พระสิริของพระเจ้า พระรัศมีภาพและอำนาจของพระองค์จะทรงสำแดงให้ปรากฏในความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขา พวกเขาจะเป็นอาณาจักรปุโรหิตและเป็นเจ้านาย พระเจ้าจะทรงอำนวยให้พวกเขามีคุณสมบัติพิเศษที่จะเป็นชนชาติยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก {COL 288.3}

In the most definite manner Christ through Moses had set before them God's purpose, and had made plain the terms of their prosperity. "Thou art an holy people unto the Lord thy God," He said; "the Lord thy God hath chosen thee to be a special people unto Himself, above all people that are upon the face of the earth. . . . Know therefore that the Lord thy God, He is God, the faithful God, which keepeth covenant and mercy with them that love Him and keep His commandments to a thousand generations. . . . Thou shalt therefore keep the commandments, and the statutes, and the judgments, which I command thee this day, to do them. Wherefore it shall come to pass, if ye hearken to these judgments, and keep, and do them, that the Lord thy God shall keep unto thee the covenant and the mercy which He sware unto thy fathers; and He will love thee, and bless thee, and multiply thee: He will also bless the fruit of thy womb, and the fruit of thy land, thy corn, and thy wine, and thine oil, the increase of thy kine, and the flocks of thy sheep, in the land which He sware unto thy fathers to give thee. Thou shalt be blessed above all people. . . . And the Lord will take away from thee all sickness, and will put none of the evil diseases of Egypt, which thou knowest, upon thee." Deuteronomy 7:6, 9, 11-15. {COL 288.4}

ด้วยวิธีที่แน่ชัด พระคริสต์ทรงเปิดเผยพระประสงค์ของพระเจ้าผ่านทางโมเสสและเงื่อนไขชัดเจนที่จะให้พวกเขามั่งคั่งรุ่งเรือง พระองค์ตรัสว่า “เพราะว่าท่านเป็นชนชาติบริสุทธิ์สำหรับพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงเลือกท่านออกจากชนชาติทั้งสิ้นที่อยู่บนพื้นโลก….ฉะนั้นจงทราบเถิดว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเป็นพระเจ้า เป็นพระเจ้าซื่อสัตย์ผู้ทรงรักษาพันธสัญญาและความรักมั่นคงต่อบรรดาผู้ที่รักพระองค์และรักษาบัญญัติของพระองค์ถึงพันชั่วอายุคน…ดังนั้นพวกท่านจงระวังที่จะทำตามบัญญัติ กฎเกณฑ์และกฎหมายซึ่งข้าพเจ้าได้บัญชาท่านในวันนี้ และเพราะท่านทั้งหลายเชื่อฟังกฎหมายเหล่านี้ โดยรักษาและทำตาม พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงรักษาพันธสัญญาและความรักมั่นคงกับท่าน ซึ่งทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของท่าน พระองค์จะทรงรักท่าน ทรงอวยพระพรท่านและทรงทำให้ท่านทวีจำนวนขึ้น พระองค์จะทรงอวยพรผลแห่งครรภ์ของท่านและผลแห่งพื้นดินของท่าน ข้าว เหล้าองุ่นใหม่และน้ำมันของท่าน ทรงให้ลูกโคและลูกแพะแกะของท่านทวีขึ้นบนแผ่นดินซึ่งทรงปฏิญาณแก่บรรพบุรุษของท่านว่าจะประทานแก่ท่าน.....และพระยาห์เวห์จะทรงเอาความเจ็บไข้ไปจากพวกเท่านและจะไม่ทรงให้โรคร้ายอย่างในอียิปต์ซึ่งท่านรู้จักนั้นเกิดกับท่าน” เฉลยธรรมบัญญัติ 7:6, 9, 11-15 {COL 288.4}

If they would keep His commandments, God promised to give them the finest of the wheat, and bring them honey out of the rock. With long life would He satisfy them, and show them His salvation. {COL 289.1}

ถ้าพวกเขายินดีประพฤติตามพระบัญญัติของพระองค์ พระเจ้าทรงสัญญาที่จะประทานธัญญาหารอย่างดีและน้ำผึ้งที่ไหลออกมาจากศิลาให้แก่พวกเขาและพระองค์จะทรงทำให้พวกเขาพึงพอใจด้วยชีวิตยืนยาว และสำแดงความรอดให้พวกเขาเห็น {COL 289.1}

Through disobedience to God, Adam and Eve had lost Eden, and because of sin the whole earth was cursed. But if God's people followed His instruction, their land would be restored to fertility and beauty. God Himself gave them directions in regard to the culture of the soil, and they were to co-operate with Him in its restoration. Thus the whole land, under God's control, would become an object lesson of spiritual truth. As in obedience to His natural laws the earth should produce its treasures, so in obedience to His moral law the hearts of the people were to reflect the attributes of His character. Even the heathen would recognize the superiority of those who served and worshiped the living God. {COL 289.2}

อาดัมและเอวาสูญเสียสวนเอเดนไปโดยการไม่เชื่อฟังและเพราะบาป ทั่วทั้งโลกจึงถูกสาปแช่ง แต่หากประชากรของพระเจ้าปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระองค์ แผ่นดินของพวกเขาก็จะได้รับการฟื้นฟูให้คืนสู่สภาพอันอุดมสมบูรณ์และสวยงามอีกครั้งหนึ่ง พระเจ้าเองจะทรงสอนวิธีเพาะปลูกบนผืนดิน และพวกเขาก็จะร่วมมือกับพระเจ้าในการปรับธรรมชาติให้เข้าสู่ภาวะเดิม และโดยการควบคุมดูแลของพระเจ้า แผ่นดินทั้งหมดของเขาก็จะได้เป็นบทเรียนแห่งความจริงฝ่ายจิตวิญญาณแก่ผู้อื่น เมื่อเชื่อฟังกฎเกณฑ์ทางธรรมชาติ ผืนดินของโลกนี้จะผลิตผลอันมีค่ามหาศาล ขณะเดียวกันเมื่อคนเหล่านี้เชื่อปฏิบัติตามบัญญัติแห่งศีลธรรมของพระเจ้าแล้ว จิตใจของพวกเขาก็จะสะท้อนความบริสุทธิ์แห่งพระอุปนิสัยของพระเจ้าออกมา แม้คนต่างชาติก็จะเห็นความแตกต่างและยอมรับว่าบรรดาผู้รับใช้และนมัสการพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์จะเหนือกว่าคนอื่นใด {COL 289.2}

"Behold," said Moses, "I have taught you statutes and judgments, even as the Lord my God commanded me, that ye should do so in the land whither ye go to possess it. Keep therefore and do them; for this is your wisdom and your understanding in the sight of the nations, which shall hear all these statutes, and say, Surely this great nation is a wise and understanding people. For what nation is there so great, who hath God so nigh unto them, as the Lord our God is in all things that we call upon Him for? And what nation is there so great, that hath statutes and judgments so righteous as all this law, which I set before you this day?" Deuteronomy 4:5-8. {COL 289.3}

โมเสสกล่าวว่า “ดูซิ ข้าพเจ้าได้สั่งสอนกฎเกณฑ์และกฎหมายแก่พวกท่าน ดังที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าทรงบัญชาข้าพเจ้า ให้ท่านทำตามในแผ่นดินซึ่งท่านกำลังจะเข้ายึดครอง จงรักษาและทำตามกฎเหล่านั้น เพราะการกระทำอย่างนั้นจะแสดงถึงสติปัญญาและความเข้าใจของพวกท่านต่อหน้าชนชาติทั้งหลาย เมื่อคนเหล่านั้นได้ยินถึงกฎเกณฑ์เหล่านี้แล้ว เขาจะกล่าวว่า ‘แท้จริงชนชาติใหญ่นี้เป็นประชาชนที่มีปัญญาและมีความเข้าใจ’ เพราะมีชนชาติใหญ่ชาติใดเล่าที่มีพระเจ้าอยู่ใกล้ตน ดังพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราสถิตใกล้เราในทุกสิ่งที่เราร้องทูลต่อพระองค์ และมีชนชาติใหญ่ชาติใดเล่าซึ่งมีกฎเกณฑ์และกฎหมายอันชอบธรรมดังธรรมบัญญัตินี้ซึ่งข้าพเจ้าได้ตั้งไว้ต่อหน้าพวกท่านในวันนี้” เฉลยธรรมบัญญัติ 4:5-8 {COL 289.3}

The children of Israel were to occupy all the territory which God appointed them. Those nations that rejected the worship and service of the true God were to be dispossessed. But it was God's purpose that by the revelation of His character through Israel men should be drawn unto Him. To all the world the gospel invitation was to be given. Through the teaching of the sacrificial service Christ was to be uplifted before the nations, and all who would look unto Him should live. All who, like Rahab the Canaanite, and Ruth the Moabitess, turned from idolatry to the worship of the true God, were to unite themselves with His chosen people. As the numbers of Israel increased they were to enlarge their borders, until their kingdom should embrace the world. {COL 290.1}

พงศ์พันธุ์อิสราเอลจะต้องเข้าครอบครองพื้นที่ทั้งหมดตามที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ บรรดาประชาชาติที่ปฏิเสธการนมัสการและการรับใช้พระเจ้าองค์เที่ยงแท้ต้องถูกขับไล่ออกไป แต่ตามพระประสงค์ของพระเจ้า ชนชาติอิสราเอลจะสำแดงพระลักษณะของพระองค์เพื่อนำคนเหล่านั้นเข้ามาหาพระองค์ คำเชิญชวนของข่าวประเสริฐจะต้องประกาศออกไปให้แก่ชาวโลก โดยคำสอนเรื่องพิธีถวายบูชา พระคริสต์จะได้รับการยกขึ้นต่อหน้าประชาชาติทั้งหลายและทุกคนที่มองไปยังพระองค์จะมีชีวิต ทุกคนที่เหมือนนางราหับชาวคานาอัน และนางรูธชาวโมอับ จะหันออกไปจากการกราบไหว้บูชารูปเคารพเพื่อมานมัสการพระเจ้าองค์เที่ยงแท้ พวกเขาจะเข้าร่วมกับประชากรของพระองค์ที่เลือกสรรไว้แล้ว และเมื่อจำนวนประชากรอิสราเอลเพิ่มมากขึ้นพรมแดนของประเทศของเขาก็จะขยายมากขึ้นจนในที่สุดอาณาจักรของพวกเขาจะครอบคลุมทั่วทั้งโลก {COL 290.1}

God desired to bring all peoples under His merciful rule. He desired that the earth should be filled with joy and peace. He created man for happiness, and He longs to fill human hearts with the peace of heaven. He desires that the families below shall be a symbol of the great family above. {COL 290.2}

พระเจ้าทรงปรารถนาให้ทุกชนชาติมาอยู่ภายใต้การปกครองอันเปี่ยมด้วยพระเมตตาคุณของพระองค์ และพระองค์ทรงประสงค์ให้โลกนี้เต็มไปด้วยความสุขและสันติภาพ พระองค์ทรงสร้างมนุษย์เพื่อให้มีความสุขและทรงประสงค์ให้จิตใจมนุษย์มีสันติสุขของสวรรค์ พระองค์ทรงปรารถนาให้ครอบครัวเบื้องล่างเป็นสัญลักษณ์ของครอบครัวอันยิ่งใหญ่เบื้องบน {COL 290.2}

But Israel did not fulfill God's purpose. The Lord declared, "I had planted thee a noble vine, wholly a right seed: how then art thou turned into the degenerate plant of a strange vine unto Me?" Jeremiah 2:21. "Israel is an empty vine, he bringeth forth fruit unto himself." Hosea 10:1. "And now, O inhabitants of Jerusalem, and men of Judah, judge, I pray you, betwixt Me and My vineyard. What could have been done more to My vineyard, that I have not done in it? Wherefore when I looked that it should bring forth grapes, brought it forth wild grapes? And now go to; I will tell you what I will do to My vineyard: I will take away the hedge thereof, and it shall be eaten up; and break down the wall thereof, and it shall be trodden down: and I will lay it waste; it shall not be pruned nor digged; but there shall come up briers and thorns: I will also command the clouds that they rain no rain upon it. For . . . He looked for judgment, but behold oppression; for righteousness, but behold a cry." Isaiah 5:3-7. {COL 290.3}

แต่ชนชาติอิสราเอลไม่ได้ทำให้แผนการของพระเจ้าสำเร็จ พระยาห์เวห์ตรัสว่า “แต่เราได้ปลูกเจ้าไว้เป็นเถาองุ่นอย่างดี เป็นพันธุ์แท้ทั้งนั้น แล้วทำไมเจ้าเสื่อมทรามลงจนกลายพันธุ์ไปได้” เยเรมีย์ 2:21 “อิสราเอลเป็นเถาองุ่นงอกงามที่เกิดผลอุดม ยิ่งเกิดผลมากขึ้นเท่าใด ยิ่งสร้างแท่นบูชามากขึ้นเท่านั้น” โฮเชยา 10:1 “บัดนี้ ชาวเยรูซาเล็มและคนยูดาห์เอ๋ย จงตัดสินระหว่างเรากับสวนองุ่นของเรา มีอะไรที่จะทำได้อีกเพื่อสวนองุ่นของเรา ซึ่งเรายังไม่ได้ทำให้ เมื่อเราคาดหวังว่ามันจะเกิดผลองุ่นหวาน ทำไมมันจึงเกิดผลเปรี้ยว บัดนี้เราจะบอกเจ้าทั้งหลายว่า เราจะทำอะไรกับสวนองุ่นของเรา เราจะรื้อรั้วกั้นของมันออก แล้วมันก็จะถูกทำลาย เราจะพังกำแพงของมันลง แล้วมันก็จะถูกเหยียบย่ำ เราจะทำให้มันเป็นที่ร้าง จะไม่มีใครลิดแขนงหรือพรวนดิน หนามย่อยหนามใหญ่ก็จะงอกขึ้น และเราจะบัญชาเมฆไม่ให้โปรยฝนรดมัน เพราะ….พระองค์ทรงคาดหวังความยุติธรรม แต่ ดูซิ มีการนองเลือด ทรงคาดหวังความชอบธรรม แต่ ดูซิ มีเสียงร้องให้ช่วย” อิสยาห์ 5:3-7 {COL 290.3}

The Lord had through Moses set before His people the result of unfaithfulness. By refusing to keep His covenant, they would cut themselves off from the life of God, and His blessing could not come upon them. "Beware," said Moses, "that thou forget not the Lord thy God, in not keeping His commandments, and His judgments, and His statutes, which I command thee this day: lest when thou hast eaten and art full, and hast built goodly houses, and dwelt therein; and when thy herds and thy flocks multiply, and thy silver and thy gold is multiplied, and all that thou hast is multiplied; then thine heart be lifted up, and thou forget the Lord thy God. . . . And thou say in thine heart, My power and the might of mine hand hath gotten me this wealth. . . . And it shall be, if thou do at all forget the Lord thy God, and walk after other gods, and serve them, and worship them, I testify against you this day that ye shall surely perish. As the nations which the Lord destroyeth before your face, so shall ye perish; because ye would not be obedient unto the voice of the Lord your God." Deuteronomy 8:11-14, 17, 19, 20. {COL 291.1}

พระเจ้าทรงนำผลแห่งความไม่ซื่อสัตย์ตั้งไว้ต่อหน้าพวกเขาผ่านทางโมเสส เมื่อพวกเขาปฏิเสธที่จะรักษาพันธสัญญาของพระองค์ พวกเขาตัดตัวเองขาดจากชีวิตของพระเจ้าและพระพรของพระองค์ก็หลั่งลงมายังพวกเขาไม่ได้ โมเสสกล่าวว่า “ท่านจงระวังตัว เกรงว่าจะลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน โดยไม่รักษาพระบัญญัติกฎหมายและกฎเกณฑ์ของพระองค์ ซึ่งข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้ เกรงว่าเมื่อท่านได้รับประทานจนอิ่ม ได้สร้างบ้านดีๆ และได้อาศัยอยู่ในนั้น และเมื่อฝูงโคและฝูงแพะแกะของท่านทวีจำนวนขึ้น เงินทองของท่านทวีมากขึ้นและทุกสิ่งที่ท่านมีอยู่ก็ทวีขึ้น แล้วใจของท่านจะผยองขึ้นและลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน…. จะนึกในใจว่า กำลังและเรี่ยวแรงของข้านำทรัพย์มีค่านี้มาให้ข้า…ถ้าท่านลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านและไปติดตามพระอื่นและปรนนิบัตินมัสการพระเหล่านั้น ข้าพเจ้าขอยืนยันต่อท่านในวันนี้ว่า ท่านจะต้องพินาศแน่นอนเช่นเดียวกับประชาชาติซึ่งพระยาห์เวห์ทรงทำให้พินาศไปต่อหน้าพวกท่าน ท่านทั้งหลายจะพินาศอย่างนั้นแหละ เพราะท่านไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน” เฉลยธรรมบัญญัติ 8:11-14 , 17, 19 , 20 {COL 291.1}

The warning was not heeded by the Jewish people. They forgot God, and lost sight of their high privilege as His representatives. The blessings they had received brought no blessing to the world. All their advantages were appropriated for their own glorification. They robbed God of the service He required of them, and they robbed their fellow men of religious guidance and a holy example. Like the inhabitants of the antediluvian world, they followed out every imagination of their evil hearts. Thus they made sacred things appear a farce, saying, "The temple of the Lord, the temple of the Lord, are these" (Jeremiah 7:4), while at the same time they were misrepresenting God's character, dishonoring His name, and polluting His sanctuary. {COL 291.2}

แต่ชาวยิวไม่สนใจคำเตือนนี้ พวกเขาลืมพระเจ้าและมองข้ามสิทธิพิเศษและสูงส่งของตนเองในฐานะผู้แทนของพระองค์ไป พระพรที่พวกเขาได้รับมานั้นไม่ได้นำไปให้เป็นพรเพื่อแบ่งปันแก่ชาวโลก พวกเขาใช้ทุกสิ่งที่เอื้อประโยชน์เพื่อสร้างเกียรติยศให้แก่ตนเอง พวกเขาปล้นการรับใช้พระเจ้าที่พระองค์ทรงเรียกร้องจากพวกเขา และพวกเขาแย่งชิงคำแนะนำและแบบอย่างอันบริสุทธิ์ของพระศาสนาไปจากเพื่อนมนุษย์ พวกเขาทำบาปชั่วตามที่จิตใจคิดคำนึงทุกอย่างเหมือนกับชาวโลกก่อนยุคน้ำท่วม เหตุฉะนั้นพวกเขาจึงทำให้สิ่งบริสุทธิ์เป็นมลทินไปด้วยการพูดว่า “นี่เป็นพระวิหารของพระยาห์เวห์ พระวิหารของพระยาห์เวห์ พระวิหารของพระยาห์เวห์” เยเรมีย์ 7:4 แต่ในขณะเดียวกันพวกเขากลับบิดเบือนพระลักษณะของพระเจ้า ทำให้พระนามของพระองค์เสื่อมเสียและทำให้พระวิหารของพระองค์เป็นมลทินไป {COL 291.2}

The husbandmen who had been placed in charge of the Lord's vineyard were untrue to their trust. The priests and teachers were not faithful instructors of the people. They did not keep before them the goodness and mercy of God and His claim to their love and service. These husbandmen sought their own glory. They desired to appropriate the fruits of the vineyard. It was their study to attract attention and homage to themselves. {COL 292.1}

คนสวนที่พระเจ้าทรงมอบหมายให้ดูแลสวนองุ่นของพระเจ้านั้น ไม่ได้ทำตามหน้าที่ของตนอย่างซื่อสัตย์ บรรดาปุโรหิตและธรรมาจารย์ไม่ได้ทำตนเป็นครูผู้สอนที่ดีของประชาชน พวกเขาไม่ได้เชิดชูคุณความดีและพระกรุณาของพระเจ้าไว้อยู่เบื้องหน้าตนเองรวมทั้งความรักและการปรนนิบัติรับใช้ตามที่พระองค์ทรงกำหนด ชาวสวนเหล่านี้มุ่งหวังเพียงเพื่อสร้างเกียรติให้แก่ตนเอง คนเหล่านี้หวังจะได้ผลจากสวนองุ่น พวกเขาลงแรงก็เพื่อดึงดูดให้ผู้อื่นสนใจและเคารพยกย่องตัวพวกเขาเอง {COL 292.1}

The guilt of these leaders in Israel was not like the guilt of the ordinary sinner. These men stood under the most solemn obligation to God. They had pledged themselves to teach a "Thus saith the Lord" and to bring strict obedience into their practical life. Instead of doing this they were perverting the Scriptures. They laid heavy burdens upon men, enforcing ceremonies that reached to every step in life. The people lived in continual unrest, for they could not fulfill the requirements laid down by the rabbis. As they saw the impossibility of keeping man-made commandments, they became careless in regard to the commandments of God. {COL 292.2}

ความผิดของผู้นำชนชาติอิสราเอลเหล่านี้จะไม่เหมือนความผิดของคนบาปทั่วไป บุคคลเหล่านี้ยืนอยู่ภายใต้ภาระผูกพันอันสำคัญยิ่งต่อพระเจ้า พวกเขาปฏิญาณตนว่าจะสั่งสอนสิ่งที่ “พระเจ้าตรัสว่า” และจะดำเนินชีวิตด้วยการเชื่อฟังพระเจ้าอย่างเคร่งครัด แต่แทนที่จะปฏิบัติตัวเช่นนี้ พวกเขากลับบิดเบือนพระวจนะของพระเจ้า พวกเขาจัดวางภาระหนักไว้บนมนุษย์และบังคับให้ผู้อื่นปฏิบัติตามพิธีกรรมต่างๆ ในทุกย่างก้าวของชีวิต ประชาชนมีชีวิตที่ไร้ความสงบ เพราะคนเหล่านั้นปฏิบัติตามคำสั่งสอนอันเคร่งครัดของพวกอาจารย์ไม่ได้ พวกเขามองเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิบัติตามบัญญัติที่มนุษย์ตราขึ้น พวกเขาจึงไม่ใส่ใจในพระบัญญัติของพระเจ้าด้วยเช่นกัน {COL 292.2}

The Lord had instructed His people that He was the owner of the vineyard, and that all their possessions were given them in trust to be used for Him. But the priests and teachers did not perform the work of their sacred office as if they were handling the property of God. They were systematically robbing Him of the means and facilities entrusted to them for the advancement of His work. Their covetousness and greed caused them to be despised even by the heathen. Thus the Gentile world was given occasion to misinterpret the character of God and the laws of His kingdom. {COL 292.3}

พระยาห์เวห์ทรงสอนประชากรของพระองค์ว่า พระองค์ทรงเป็นเจ้าของสวนองุ่นและทุกสิ่งที่ประทานให้นั้นฝากไว้เพื่อให้นำไปใช้ในกิจการของพระองค์ แต่ปุโรหิตและอาจารย์ทั้งหลายไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับมอบหมายให้สมกับที่เป็นสมบัติของพระเจ้า พวกเขากำลังปล้นทรัพย์สมบัติและสิ่งของทั้งหลายที่พระองค์ทรงมอบให้พวกเขาดูแลเพื่อความก้าวหน้าในพระราชกิจของพระองค์ ความโลภและความเห็นแก่ตัวของพวกเขาทำให้แม้แต่ชนต่างชาติก็รังเกียจ ด้วยเหตุนี้คนต่างชาติจึงมองพระลักษณะของพระเจ้าและพระบัญญัติแห่งแผ่นดินของพระองค์ผิดไป {COL 292.3}

With a father's heart, God bore with His people. He pleaded with them by mercies given and mercies withdrawn. Patiently He set their sins before them, and in forbearance waited for their acknowledgment. Prophets and messengers were sent to urge God's claim upon the husbandmen; but instead of being welcomed, they were treated as enemies. The husbandmen persecuted and killed them. God sent still other messengers, but they received the same treatment as the first, only that the husbandmen showed still more determined hatred. {COL 293.1}

ด้วยหัวใจของบิดาคนหนึ่ง พระเจ้าทรงอดทนต่อประชากรของพระองค์ พระองค์ทรงอ้อนวอนพวกเขาด้วยพระกรุณาที่ประทานให้และพระกรุณาที่ถอนคืน พระองค์ทรงนำบาปของพวกเขาตั้งไว้ต่อหน้า และทรงรอคอยด้วยความอดทนให้พวกเขายอมรับ พระองค์ทรงส่งผู้สื่อข่าวและผู้เผยพระวจนะมาอ้อนวอนคนเช่าสวนหลายครั้ง แต่แทนที่พวกเขาจะต้อนรับผู้รับใช้ที่พระองค์ส่งมา พวกเขากลับปฏิบัติต่อผู้รับใช้เหล่านี้เยี่ยงศัตรู คนเช่าสวนข่มเหงและฆ่าพวกเขาเสียและเมื่อพระองค์ทรงส่งผู้สื่อข่าวมาอีก คนเหล่านี้ก็ได้รับการปฏิบัติเหมือนกับคนก่อน ยิ่งไปกว่านั้นชาวสวนกลับเพิ่มความเกลียดชังมากยิ่งขึ้น {COL 293.1}

As a last resource, God sent His Son, saying, "They will reverence My Son." But their resistance had made them vindictive, and they said among themselves, "This is the heir; come, let us kill Him, and let us seize on His inheritance." We shall then be left to enjoy the vineyard, and to do as we please with the fruit. {COL 293.2}

ในที่สุด พระองค์ก็ทรงส่งพระบุตรของพระองค์ลงมาเอง ตรัสว่า “พวกเขาจะเคารพลูกของเรา” แต่การต่อต้านของพวกเขากลับทำให้พวกเขามีเจตนาร้ายขึ้น จึงพูดระหว่างกันเองว่า “คนนี้แหละเป็นทายาท ฆ่าเขาเสีย แล้วเราก็จะได้มรดกของเขา” แล้วเราก็จะอยู่ในสวนนี้อย่างเป็นสุขไม่มีใครมารบกวนอีกและเราจะทำอย่างไรกับผลองุ่นในสวนก็ได้ มัทธิว 21:37, 38 {COL 293.2}

The Jewish rulers did not love God; therefore they cut themselves away from Him, and rejected all His overtures for a just settlement. Christ, the Beloved of God, came to assert the claims of the Owner of the vineyard; but the husbandmen treated Him with marked contempt, saying, We will not have this man to rule over us. They envied Christ's beauty of character. His manner of teaching was far superior to theirs, and they dreaded His success. He remonstrated with them, unveiling their hypocrisy, and showing them the sure results of their course of action. This stirred them to madness. They smarted under the rebukes they could not silence. They hated the high standard of righteousness which Christ continually presented. They saw that His teaching was placing them where their selfishness would be uncloaked, and they determined to kill Him. They hated His example of truthfulness and piety and the elevated spirituality revealed in all He did. His whole life was a reproof to their selfishness, and when the final test came, the test which meant obedience unto eternal life or disobedience unto eternal death, they rejected the Holy One of Israel. When they were asked to choose between Christ and Barabbas, they cried out, "Release unto us Barabbas!" Luke 23:18. And when Pilate asked, "What shall I do then with Jesus?" they cried fiercely, "Let Him be crucified." Matthew 27:22. "Shall I crucify your King?" Pilate asked, and from the priests and rulers came the answer, "We have no king but Caesar." John 19:15. When Pilate washed his hands, saying, "I am innocent of the blood of this just person," the priests joined with the ignorant mob in declaring passionately, "His blood be on us, and on our children." Matthew 27:24, 25. {COL 293.3}

ผู้นำชาวยิวไม่รักพระเจ้า เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงตัดตนเองขาดจากพระองค์และปฏิเสธข้อเสนอทุกประการเพื่อการปรองดอง พระคริสต์ผู้ทรงเป็นที่รักของพระเจ้าเสด็จมาเพื่อมายืนยันสิทธิในฐานะเจ้าของสวน แต่ผู้เช่าสวนกลับดูถูกพระองค์ แล้วพูดว่า เราไม่ต้องการให้คนนี้มาปกครองเรา พวกเขาอิจฉาพระลักษณะนิสัยอันดีงามของพระองค์ วิธีการสอนของพระองค์ดีกว่าของพวกเขาและพวกเขาหวั่นเกรงในความสำเร็จของพระองค์ พระองค์ทรงโต้แย้งกับพวกเขา ทรงเปิดโปงความหน้าซื่อใจคดของพวกเขาและทำให้พวกเขาเห็นถึงผลลัพธ์ของการกระทำของตนเอง สิ่งเหล่านี้ยิ่งเพิ่มความโกรธเคืองให้แก่พวกเขา ถ้อยคำที่ต่อว่าสร้างความเจ็บแค้นที่พวกเขาไม่อาจนิ่งเงียบได้ พวกเขาเกลียดชังมาตรฐานแห่งความชอบธรรมอันสูงส่งของพระคริสต์ที่ทรงแสดงให้เห็นอยู่ตลอดเวลา พวกเขามองเห็นว่าคำสอนของพระองค์ทำให้ความเห็นแก่ตัวของเขาถูกเปิดโปงและด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงมุ่งมั่นที่จะสังหารพระองค์ พวกเขาเกลียดชังแบบอย่างความจริงใจและความเคร่งครัดเอาจริงเอาจัง และจิตวิญญาณอันสูงส่งที่สำแดงออกมาในทุกสิ่งที่ทรงกระทำ ชีวิตทั้งชีวิตของพระองค์ตำหนิความเห็นแก่ตัวของพวกเขา และเมื่อเวลาของการทดสอบครั้งสุดท้ายมาถึง การทดสอบที่หมายถึงการเชื่อฟังที่นำไปสู่ชีวิตนิรันดร์หรือการไม่เชื่อฟังที่นำไปสู่การตายนิรันดร์ พวกเขาปฏิเสธองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล เมื่อถามให้เลือกระหว่างพระคริสต์กับบารับบัส พวกเขาร้องว่า “จงปล่อยบารับบัสให้เรา” ลูกา 23:18 และเมื่อปีลาตถามว่า “ถ้าอย่างนั้นเราจะทำอย่างไรกับเยซูที่เรียกว่าพระคริสต์” พวกเขาร้องอย่างโหดเหี้ยมว่า “ให้ตรึงที่กางเขน” มัทธิว 27:22 ปีลาตจึงถามพวกเขาว่า “จะให้เราตรึงกษัตริย์ของพวกท่านหรือ” พวกปุโรหิตและผู้ปกครองตอบว่า “เราไม่มีกษัตริย์อื่นนอกจากซีซาร์” ยอห์น 19:15 เมื่อปีลาตล้างมือต่อหน้าฝูงชนแล้ว จึงพูดว่า “เราไม่มีความผิดเรื่องความตายของคนนี้ พวกเจ้าต้องรับผิดชอบเอาเองเถิด” พวกปุโรหิตจึงร่วมกับฝูงชนที่โฉดเขลาตะโกนด้วยความเคียดแค้นพยาบาทว่า “ให้ความผิดเรื่องความตายของเขาตกอยู่กับเราและลูกๆ ของเรา” มัทธิว 27:24 , 25 {COL 293.3}

Thus the Jewish leaders made their choice. Their decision was registered in the book which John saw in the hand of Him that sat upon the throne, the book which no man could open. In all its vindictiveness this decision will appear before them in the day when this book is unsealed by the Lion of the tribe of Judah. {COL 294.1}

ด้วยเหตุนี้พวกผู้นำชาวยิวเลือกทางของพวกเขาเอง การตัดสินใจของพวกเขาบันทึกไว้ในหนังสือที่ยอห์นเห็นในนิมิต เป็นหนังสือที่ไม่มีผู้ใดเปิดได้ซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ผู้ประทับอยู่บนพระบัลลังก์ ด้วยความอาฆาต การตัดสินใจของพวกเขาครั้งนี้จะถูกเปิดเผยอยู่ต่อหน้าพวกเขาในวันที่สิงห์แห่งเผ่ายูดาห์เปิดหนังสือเล่มนี้ {COL 294.1}

The Jewish people cherished the idea that they were the favorites of heaven, and that they were always to be exalted as the church of God. They were the children of Abraham, they declared, and so firm did the foundation of their prosperity seem to them that they defied earth and heaven to dispossess them of their rights. But by lives of unfaithfulness they were preparing for the condemnation of heaven and for separation from God. {COL 294.2}

ชาวยิวยึดมั่นในแนวคิดว่าตนเป็นผู้ที่สวรรค์โปรดปราน และพวกเขาจะได้รับการเชิดชูว่าเป็นคริสตจักรของพระเจ้า พวกเขาเป็นพงศ์พันธุ์ของอับราฮัม และมั่นใจในรากฐานแห่งความมั่งคั่งรุ่งเรืองของตน จนกล้าท้าทายว่าแม้แต่โลกหรือสวรรค์ก็ไม่สามารถที่จะแย่งชิงสิทธิของพวกเขาไปได้ แต่ด้วยชีวิตแห่งความไม่ซื่อสัตย์ของพวกเขา พวกเขากำลังเปิดทางให้แก่คำสาปของสวรรค์และการถูกตัดขาดจากพระเจ้า {COL 294.2}

In the parable of the vineyard, after Christ had portrayed before the priests their crowning act of wickedness, He put to them the question, "When the Lord therefore of the vineyard cometh, what will he do unto those husbandmen?" The priests had been following the narrative with deep interest, and without considering the relation of the subject to themselves they joined with the people in answering, "He will miserably destroy those wicked men, and will let out His vineyard unto other husbandmen, which shall render Him the fruits in their seasons." {COL 294.3}

ในอุปมาเรื่องสวนองุ่น หลังจากที่พระคริสต์เปิดเผยให้พวกปุโรหิตเห็นความชั่วร้ายสุดยอดของตนแล้ว พระองค์จึงถามคนเหล่านั้นว่า “เพราะฉะนั้นเมื่อเจ้าของสวนมา ท่านจะทำอย่างไรกับพวกคนเช่าสวนนั้น” พวกปุโรหิตเฝ้าฟังอุปมาของพระองค์ด้วยความสนใจมาตลอด จนไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกตน จึงตอบไปพร้อมกันกับประชาชนอื่นๆ ว่า “ท่านจะฆ่าคนร้ายเหล่านั้นให้ตายอย่างทุกข์ทรมาน และจะให้สวนนั้นแก่คนเช่าอื่นที่จะแบ่งพืชผลให้ตามฤดูกาล” มัทธิว 21:40, 41 {COL 294.3}

Unwittingly they had pronounced their own doom. Jesus looked upon them, and under His searching gaze they knew that He read the secrets of their hearts. His divinity flashed out before them with unmistakable power. They saw in the husbandmen a picture of themselves, and they involuntarily exclaimed, "God forbid!" {COL 295.1}

พวกเขาประกาศความวิบัติของตนออกไปโดยไม่รู้ตัว พระเยซูทรงมองดูคนเหล่านั้น และภายใต้สายพระเนตรที่ค้นดูนั้น พวกเขาก็รู้ว่าพระองค์ทรงเห็นความลับในใจของตน ความเป็นพระเจ้าของพระองค์ส่องประกายให้เห็นด้วยฤทธานุภาพอันไม่มีผิดพลาด พวกเขามองเห็นแล้วว่าคนเช่าสวนก็คือพวกตนนั่นเอง คนเหล่านั้นจึงพูดขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจว่า “อย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย” ลูกา 20:16 {COL 295.1}

Solemnly and regretfully Christ asked, "Did ye never read in the scriptures, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner; this is the Lord's doing, and it is marvelous in our eyes? Therefore say I unto you, The kingdom of God shall be taken from you, and given to a nation bringing forth the fruits thereof. And whosoever shall fall on this stone shall be broken; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder." {COL 295.2}

พระคริสต์จึงตรัสตอบพวกเขาอย่างเคร่งขรึมและเศร้าพระทัยว่า “ท่านทั้งหลายยังไม่ได้อ่านในพระคัมภีร์หรือ ที่ว่าศิลาที่บรรดาช่างก่อสร้างทิ้งแล้ว กลับกลายเป็นศิลามุมเอก สิ่งนี้เป็นมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นสิ่งอัศจรรย์ประจักษ์แก่ตาของเรา เพราะเหตุนี้เราบอกพวกท่านว่าแผ่นดินของพระเจ้าจะต้องเอาไปจากท่าน ยกให้แก่ชนชาติหนึ่งที่จะทำให้เกิดผลสมกับแผ่นดินนั้น [ใครล้มทับศิลานี้ คนนั้นจะต้องแตกหักไป และศิลานั้นจะตกทับใคร คนนั้นจะแหลกละเอียดไป]” มัทธิว 21:42-44 {COL 295.2}

Christ would have averted the doom of the Jewish nation if the people had received Him. But envy and jealousy made them implacable. They determined that they would not receive Jesus of Nazareth as the Messiah. They rejected the Light of the world, and thenceforth their lives were surrounded with darkness as the darkness of midnight. The doom foretold came upon the Jewish nation. Their own fierce passions, uncontrolled, wrought their ruin. In their blind rage they destroyed one another. Their rebellious, stubborn pride brought upon them the wrath of their Roman conquerors. Jerusalem was destroyed, the temple laid in ruins, and its site plowed like a field. The children of Judah perished by the most horrible forms of death. Millions were sold, to serve as bondmen in heathen lands. {COL 295.3}

พระคริสต์ทรงช่วยให้พวกเขาหลุดพ้นความวิบัติที่จะเกิดขึ้น หากชนชาติยิวยอมรับพระองค์ แต่ความอิจฉาและริษยาทำให้พวกเขาไม่โอนอ่อน พวกเขามุ่งมั่นที่จะไม่ยอมรับพระเยซูแห่งเมืองนาซาเร็ธเป็นพระเมสสิยาห์ พวกเขาปฏิเสธความสว่างของโลก และด้วยเหตุนี้ชีวิตจึงตกอยู่ท่ามกลางความมืดมิดดุจความมืดยามเที่ยงคืน ความวิบัติที่ถูกพยากรณ์ไว้ล่วงหน้าได้ลงมายังชนชาติยิว กิเลศตัณหาอันร้ายกาจและการขาดความยั้งคิดของตนเองนำพาพวกเขาไปสู่หายนะ ด้วยความโกรธเคืองอย่างมืดบอดพวกเขาทำลายซึ่งกันและกัน การกบฏ ความเย่อหยิ่งและความดื้อด้านของพวกเขาทำให้ผู้ครอบครองชาวโรมันโกรธเคือง กรุงเยรูซาเล็มถูกทำลาย และวิหารก็เหลือแต่ซากปรักหักพังเหมือนทุ่งนาถูกไถ ลูกหลานจำนวนมากของพงศ์พันธุ์ยูดาห์ต้องตายอย่างน่าสะพรึงกลัว ผู้คนนับล้านถูกขายเป็นทาสให้กับชาวต่างชาติ {COL 295.3}

As a people the Jews had failed of fulfilling God's purpose, and the vineyard was taken from them. The privileges they had abused, the work they had slighted, was entrusted to others. {COL 296.1}

ในฐานะชนชาติหนึ่ง ชาวยิวทำให้น้ำพระทัยของพระเจ้าล้มเหลว และสวนองุ่นก็ถูกริบไปจากพวกเขา สิทธิพิเศษที่ใช้ไปในทางผิด ภาระหน้าที่ที่พวกเขาดูหมิ่นดูแคลนถูกมอบให้แก่ผู้อื่นไป {COL 296.1}

The Church of Today The parable of the vineyard applies not alone to the Jewish nation. It has a lesson for us. The church in this generation has been endowed by God with great privileges and blessings, and He expects corresponding returns. {COL 296.2}

คริสตจักรในปัจจุบัน อุปมาเรื่องสวนองุ่นไม่ได้หมายถึงชนชาติยิวเท่านั้น อุปมานี้มีบทเรียนสำหรับเราทั้งหลาย พระเจ้าทรงประสิทธิ์ประสาทสิทธิพิเศษและพระพรอันยิ่งใหญ่ให้แก่คริสตจักรในยุคของเรา และพระองค์ทรงประสงค์ที่จะรับผลตอบแทนกลับคืนพระองค์ {COL 296.2}

We have been redeemed by a costly ransom. Only by the greatness of this ransom can we conceive of its results. On this earth, the earth whose soil has been moistened by the tears and blood of the Son of God, are to be brought forth the precious fruits of Paradise. In the lives of God's people the truths of His word are to reveal their glory and excellence. Through His people Christ is to manifest His character and the principles of His kingdom. {COL 296.3}

พระเจ้าทรงไถ่พวกเราด้วยค่าไถ่ราคาสูง โดยค่าไถ่อันมีค่ายิ่งใหญ่นี้เท่านั้นที่จะทำให้พวกเราเข้าใจผลของการไถ่นี้ได้ ในโลกนี้อันเป็นโลกที่ผืนดินได้รับความชุ่มชื่นจากน้ำพระเนตรและพระโลหิตของพระบุตรของพระเจ้า จะต้องเกิดผลล้ำค่าแห่งสรวงสวรรค์ ความจริงแห่งพระวจนะของพระเจ้าจะต้องได้รับการเปิดเผยให้เห็นสง่าราศีและคุณความดีเลิศในชีวิตของประชากรของพระเจ้า พระลักษณะนิสัยและหลักการแห่งแผ่นดินของพระคริสต์จะต้องเปิดเผยให้เห็นผ่านคนของพระองค์ {COL 296.3}

Satan seeks to counterwork the work of God, and he is constantly urging men to accept his principles. He represents the chosen people of God as a deluded people. He is an accuser of the brethren, and his accusing power is employed against those who work righteousness. The Lord desires through His people to answer Satan's charges by showing the results of obedience to right principles. {COL 296.4}

ซาตานหาทางต้านพระราชกิจของพระเจ้าและมันเร่งเร้าเสมอให้มนุษย์ยอมรับหลักการของมัน มันทำให้คนอื่นเห็นภาพประชากรที่เลือกสรรไว้ว่าเป็นคนที่ถูกหลอก มันเป็นผู้กล่าวหาพี่น้องและอำนาจแห่งการกล่าวหาของมันนำไปใช้ในการต่อสู้กับบรรดาคนที่กระทำการชอบธรรม พระเจ้าทรงปรารถนาที่จะโต้คำกล่าวหาของมันผ่านประชากรของพระองค์ด้วยการแสดงผลแห่งความเชื่อฟังต่อหลักการที่ถูกต้อง {COL 296.4}

These principles are to be manifest in the individual Christian, in the family, in the church, and in every institution established for God's service. All are to be symbols of what can be done for the world. They are to be types of the saving power of the truths of the gospel. All are agencies in the fulfillment of God's great purpose for the human race. {COL 296.5}

หลักการเหล่านี้จะต้องแสดงออกในชีวิตคริสเตียนของแต่ละคน ในครอบครัว ในคริสตจักร และในสถาบันทุกแห่งที่พระเจ้าทรงสถาปนาขึ้นเพื่อรับใช้พระเจ้า ทุกคนเป็นเครื่องหมายแสดงถึงสิ่งที่จะทำได้เพื่อชาวโลก พวกเขาจะต้องเป็นแบบอย่างของอำนาจแห่งข่าวประเสริฐ ทุกคนเป็นสื่อทำให้พระประสงค์ยิ่งใหญ่ของพระเจ้าเพื่อมวลมนุษย์สำเร็จ {COL 296.5}

The Jewish leaders looked with pride upon their magnificent temple, and the imposing rites of their religious service; but justice, mercy, and the love of God were lacking. The glory of the temple, the splendor of their service, could not recommend them to God; for that which alone is of value in His sight they did not offer. They did not bring Him the sacrifice of a humble and contrite spirit. It is when the vital principles of the kingdom of God are lost that ceremonies become multitudinous and extravagant. It is when the character building is neglected, when the adornment of the soul is lacking, when the simplicity of godliness is lost sight of, that pride and love of display demand magnificent church edifices, splendid adornings, and imposing ceremonials. In all this God is not honored. A fashionable religion that consists of ceremonies, pretense, and display, is not acceptable to Him. Its services call forth no response from the heavenly messengers. {COL 297.1}

ผู้นำชาวยิวมองด้วยความภาคภูมิใจในความโอ่อ่าตระการตาของพระวิหาร และพิธีกรรมทางศาสนาอันงามสง่าของพวกตน แต่พวกเขาขาดความยุติธรรม ความเมตตาและความรักของพระเจ้า ความสง่างามของพระวิหาร พิธีกรรมอันสวยงามนำพวกเขาเข้าหาพระเจ้าไม่ได้ พวกเขาไม่ได้ถวายสิ่งเดียวที่มีคุณค่าในสายพระเนตรของพระองค์ พวกเขาไม่ได้นำความถ่อมตัวและจิตใจที่แตกสลายมาเป็นเครื่องบูชาถวายแด่พระองค์ เมื่อหลักการสำคัญต่างๆ แห่งแผ่นดินของพระเจ้าสูญหายไปแล้ว พิธีกรรมก็กลับกลายเป็นสิ่งที่ฟุ่มเฟือยและเกินความจำเป็น เมื่อใดที่ละเลยการสร้างอุปนิสัย เมื่อใดที่ขาดการเสริมสร้างจิตวิญญาณ เมื่อใดที่ความเรียบง่ายและความดีงามในพระเจ้าสูญหายไป ก็จะทำให้เกิดความทะนงตนและความชื่นชอบโอ้อวดเรียกหาให้มีอาคารโบสถ์อลังการ การประดับประดาที่เลิศหรูและพิธีกรรมที่ภูมิฐานงามสง่า ด้วยการกระทำทั้งหมดนี้ พระเจ้าไม่ได้รับเกียรติยศ ศาสนาแบบสมัยนิยมอันประกอบด้วยพิธีกรรมต่างๆ การแสร้งแสดงออกและการโอ้อวดนั้น ไม่เป็นที่ยอมรับของพระองค์ พิธีกรรมเช่นนี้เรียกเชิญให้ผู้สื่อข่าวแห่งสวรรค์ตอบสนองไม่ได้ {COL 297.1}

The church is very precious in God's sight. He values it, not for its external advantages, but for the sincere piety which distinguishes it from the world. He estimates it according to the growth of the members in the knowledge of Christ, according to their progress in spiritual experience. {COL 298.1}

ในสายพระเนตรของพระเจ้า คริสตจักรมีคุณค่ายิ่ง ทรงถือว่ามีค่าสำหรับพระองค์ไม่ใช่เพราะความสวยงามภายนอก แต่เป็นเพราะความศรัทธาที่จริงใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่แยกคริสตจักรออกจากโลก พระองค์ทรงประมาณการเจริญเติบโตของสมาชิกในเรื่องความรู้ของพระคริสต์ตามความก้าวหน้าด้านประสบการณ์จิตวิญญาณ {COL 298.1}

Christ hungers to receive from His vineyard the fruit of holiness and unselfishness. He looks for the principles of love and goodness. Not all the beauty of art can bear comparison with the beauty of temper and character to be revealed in those who are Christ's representatives. It is the atmosphere of grace which surrounds the soul of the believer, the Holy Spirit working upon mind and heart, that makes him a savor of life unto life, and enables God to bless his work. {COL 298.2}

พระเยซูทรงกระหายอยากที่จะได้รับผลแห่งความบริสุทธิ์และความไม่เห็นแก่ตัวจากสวนองุ่นของพระองค์ พระองค์ทรงเฝ้ารอหาหลักการต่างๆ ของความรักและความดีงาม ไม่มีความงามของศิลปะชิ้นใดสามารถนำมาเปรียบเทียบได้กับอารมณ์และอุปนิสัยที่แสดงออกมาของบรรดาผู้แทนแห่งพระคริสต์ บรรยากาศของพระคุณที่ล้อมรอบจิตวิญญาณของผู้เชื่อและการประกอบกิจของพระวิญญาณบริสุทธิ์เหนือจิตใจและความคิดของบรรดาผู้เชื่อเท่านั้นที่ทำให้พวกเขากลายเป็นกลิ่นหอมที่นำไปสู่ชีวิตและทำให้พระเจ้าทรงอวยพรแก่การงานของพวกเขาได้ {COL 298.2}

A congregation may be the poorest in the land. It may be without the attraction of any outward show; but if the members possess the principles of the character of Christ, they will have His joy in their souls. Angels will unite with them in their worship. The praise and thanksgiving from grateful hearts will ascend to God as a sweet oblation. {COL 298.3}

ผู้เชื่อกลุ่มหนึ่งอาจเป็นคนยากจนที่สุดในประเทศนั้น แม้ไม่มีสิ่งภายนอกกายที่สร้างความดึงดูดใจ แต่เมื่อสมาชิกเหล่านั้นมีหลักการแห่งพระอุปนิสัยของพระคริสต์ครอบครองอยู่ พวกเขาก็จะมีความชื่นชมยินดีของพระองค์อยู่ในจิตใจ ทูตสวรรค์จะร่วมนมัสการกับพวกเขา คำสรรเสริญและการขอบพระคุณจากจิตใจที่มีความสำนึกในคุณความดีจะขึ้นไปสู่พระเจ้าเป็นเครื่องบูชาอันหอมหวานแด่พระองค์ {COL 298.3}

The Lord desires us to make mention of His goodness and tell of His power. He is honored by the expression of praise and thanksgiving. He says, "Whoso offereth praise glorifieth Me." Psalm 50:23. The people of Israel, as the journeyed through the wilderness, praised God in sacred song. The commandments and promises of the Lord were set to music, and all along the journey these were sung by the pilgrim travelers. And in Canaan as they met at their sacred feasts God's wonderful works were to be recounted, and grateful thanksgiving was to be offered to His name. God desired that the whole life of His people should be a life of praise. Thus His way was to be made "known upon earth," His "saving health among all nations." Psalm 67:2. {COL 298.4}

พระยาห์เวห์ทรงปรารถนาให้เรากล่าวถึงคุณงามความดีและประกาศถึงฤทธานุภาพของพระองค์ พระองค์ทรงได้รับเกียรติด้วยคำสรรเสริญและการโมทนาพระคุณ พระองค์ตรัสว่า “ผู้ถวายเครื่องบูชาคือการขอบพระคุณก็ให้เกียรติเรา” สดุดี 50:23 ขณะที่ชนชาติอิสราเอลเดินทางผ่านถิ่นทุรกันดาร พวกเขาพากันสรรเสริญพระเจ้าด้วยเสียงเพลงศักดิ์สิทธิ์ พวกเขานำพระบัญญัติของพระเจ้าและพระสัญญาของพระองค์ร้อยเรียงเป็นบทเพลง และตลอดเวลาของการเดินทางประชาชนนำบทเพลงเหล่านี้มาร้องเสมอ และเมื่ออยู่ในแผ่นดินคานาอันขณะที่คนทั้งหลายมาพร้อมกันเพื่อถวายงานฉลองบูชาศักดิ์สิทธิ์ อันเนื่องมาจากพระราชกิจอันมหัศจรรย์ของพระเจ้า พวกเขาก็นำบทเพลงเหล่านี้มาขับขานกันเพื่อถวายโมทนาขอบพระคุณแด่พระนามของพระองค์ พระเจ้าทรงปรารถนาให้ตลอดชีวิตของประชากรของพระองค์เป็นชีวิตแห่งการสรรเสริญ ด้วยเหตุนี้ “พระมรรคาของพระองค์จะเป็นที่รู้จักในแผ่นดินโลก” และ “ความช่วยกู้ของพระองค์จะเป็นที่ทราบท่ามกลางประชาชาติทั้งสิ้น” สดุดี 67:2 {COL 298.4}

So it should be now. The people of the world are worshiping false gods. They are to be turned from their false worship, not by hearing denunciation of their idols, but by beholding something better. God's goodness is to be made known. "Ye are My witnesses, saith the Lord, that I am God." Isaiah 43:12. {COL 299.1}

เวลานี้จะต้องเป็นเช่นนี้ ประชากรของโลกนี้ต่างพากันกราบบูชาพระเทียมเท็จ พวกเขาจะต้องหันออกไปจากการกราบไหว้ที่เทียมเท็จ ไม่ใช่ด้วยการฟังคำติเตียนในเรื่องรูปเคารพของพวกเขา แต่ด้วยการมองเห็นสิ่งที่ดีกว่า คุณความดีของพระเจ้าจะต้องเป็นที่รู้จัก “พวกเจ้าเป็นสักขีพยานของเรา เราคือพระเจ้า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ” อิสยาห์ 43:12 {COL 299.1}

The Lord desires us to appreciate the great plan of redemption, to realize our high privilege as the children of God, and to walk before Him in obedience, with grateful thanksgiving. He desires us to serve Him in newness of life, with gladness every day. He longs to see gratitude welling up in our hearts because our names are written in the Lamb's book of life, because we may cast all our care upon Him who cares for us. He bids us rejoice because we are the heritage of the Lord, because the righteousness of Christ is the white robe of His saints, because we have the blessed hope of the soon coming of our Saviour. {COL 299.2}

พระยาห์เวห์ทรงปรารถนาให้เราทั้งหลายเห็นคุณค่าของแผนการอันยิ่งใหญ่แห่งการไถ่ให้รอด ทรงปรารถนาให้เราตระหนักถึงสิทธิพิเศษอันสูงส่งของเราในฐานะบุตรของพระเจ้าและดำเนินชีวิตอยู่เบื้องพระพักตร์ของพระองค์ด้วยความเชื่อฟังและด้วยการโมทนาขอบพระคุณ พระองค์ทรงปรารถนาให้เรารับใช้พระองค์ทุกวันด้วยชีวิตใหม่และด้วยความปรีดา พระองค์ทรงเฝ้ารอที่จะเห็นการสำนึกในพระคุณผุดขึ้นในจิตใจของเรา เพราะว่าชื่อของเราทั้งหลายถูกจดบันทึกไว้แล้วในหนังสือชีวิตของพระเมษโปดกและเพราะเรามอบความวิตกกังวลทั้งหมดไว้กับพระองค์ผู้ทรงห่วงใยเรา พระองค์ทรงบอกให้เราชื่นชมยินดีเพราะเราเป็นมรดกของพระยาห์เวห์ เพราะความชอบธรรมของพระคริสต์เป็นเสื้อคลุมสีขาวที่ห่อหุ้มบรรดาธรรมิกชนของพระองค์และเพราะเรามีพระพรแห่งความหวังใจอยู่ที่การเสด็จมาของพระผู้ช่วยให้รอดในเร็ววันนี้ {COL 299.2}

To praise God in fullness and sincerity of heart is as much a duty as is prayer. We are to show to the world and to all the heavenly intelligences that we appreciate the wonderful love of God for fallen humanity and that we are expecting larger and yet larger blessings from His infinite fullness. Far more than we do, we need to speak of the precious chapters in our experience. After a special outpouring of the Holy Spirit, our joy in the Lord and our efficiency in His service would be greatly increased by recounting His goodness and His wonderful works in behalf of His children. {COL 299.3}

การสรรเสริญพระเจ้าด้วยความเคารพยกย่องอย่างสิ้นสุดกำลังและด้วยความจริงใจเป็นการกระทำที่มีค่าเท่ากับการอธิฐาน เราจะต้องแสดงให้คนในโลกนี้และชาวสวรรค์ทั้งหมดเห็นว่าเรามีความสำนึกในความรักอันมหัศจรรย์ของพระเจ้าที่มีต่อมนุษย์ผู้ล้มลงในบาป เราหวังที่จะได้รับพระพรมากมายและมากยิ่งขึ้นจากพระองค์ผู้ทรงไพบูลย์ ยิ่งไปกว่านั้น เราจำเป็นต้องพูดถึงประสบการณ์อันมีคุณค่าที่เกิดขึ้นในชีวิตของเราเอง ภายหลังการหลั่งลงมาเป็นพิเศษของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ความชื่นชมยินดีในพระเจ้าและความสามารถในการรับใช้พระองค์ก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมากมายเมื่อเราทบทวนถึงคุณความดีของพระองค์และพระราชกิจอันมหัศจรรย์ของพระองค์ที่ทรงประกอบกิจเพื่อบุตรทั้งหลายของพระองค์ {COL 299.3}

These exercises drive back the power of Satan. They expel the spirit of murmuring and complaint, and the tempter loses ground. They cultivate those attributes of character which will fit the dwellers on earth for the heavenly mansions. {COL 300.1}

การฝึกฝนเช่นนี้ขับไล่อำนาจของซาตานให้ถอยห่างไป เป็นการขับไล่วิญญาณของการบ่นพึมพำและความขัดเคืองใจและจอมล่อลวงจะสูญเสียที่มั่นของมันไป การฝึกฝนเช่นนี้จะปลูกฝังคุณลักษณะของอุปนิสัยที่จะทำให้ผู้มีชีวิตในโลกนี้เหมาะที่จะเข้าไปพำนักอยู่ในปราสาทแห่งเมืองสวรรค์ {COL 300.1}

Such a testimony will have an influence upon others. No more effective means can be employed for winning souls to Christ. {COL 300.2}

การเป็นพยานเช่นนี้จะมีอำนาจจูงใจผู้อื่น ไม่มีวิธีการใดอีกแล้วที่จะนำมาใช้เพื่อเอาชนะจิตวิญญาณทั้งหลายให้มาหาพระคริสต์ได้ดีเท่าวิธีนี้ {COL 300.2}

We are to praise God by tangible service, by doing all in our power to advance the glory of His name. God imparts His gifts to us that we also may give, and thus make known His character to the world. Under the Jewish economy, gifts and offerings formed an essential part of God's worship. The Israelites were taught to devote a tithe of all their income to the service of the sanctuary. Besides this they were to bring sin offerings, free-will gifts, and offerings of gratitude. These were the means for supporting the ministry of the gospel for that time. God expects no less from us than He expected from His people anciently. The great work for the salvation of souls must be carried forward. In the tithe, with gifts and offerings, He has made provision for this work. Thus He intends that the ministry of the gospel shall be sustained. He claims the tithe as His own, and it should ever be regarded as a sacred reserve, to be placed in His treasury for the benefit of His cause. He asks also for our free-will gifts and offerings of gratitude. All are to be devoted to the sending of the gospel unto the uttermost parts of the earth. {COL 300.3}

เราทั้งหลายจะต้องสรรเสริญพระเจ้าด้วยการรับใช้ที่สัมผัสได้ ด้วยสิ้นสุดกำลังเพื่อทำให้พระนามของพระองค์ได้รับสง่าราศีให้มากยิ่งขึ้น พระเจ้าทรงมอบของประทานให้แก่เรา เพื่อเราจะนำไปให้แก่ผู้อื่น และด้วยการกระทำเช่นนี้จะทำให้คนทั้งหลายเห็นพระลักษณะนิสัยของพระองค์ ในระบบพิธีกรรมของชาวยิวนั้น ของถวายและเครื่องบูชาเป็นส่วนสำคัญยิ่งในการนมัสการพระเจ้า ชนชาติอิสราเอลได้รับการสั่งสอนให้นำทศางค์ [สิบลด] จากรายได้ทั้งหมดของพวกเขาถวายเพื่อใช้ในราชกิจของพระวิหาร นอกจากนี้พวกเขายังต้องนำเครื่องบูชาไถ่บาป เครื่องบูชาถวายด้วยใจสมัครและเครื่องถวายบูชาขอบพระคุณมาด้วย สิ่งเหล่านี้เป็นวิธีค้ำจุนการประกาศข่าวประเสริฐของยุคสมัยนั้น พระเจ้าทรงหวังว่าจะได้รับจากเราไม่น้อยไปกว่าที่พระองค์ทรงหวังว่าจะได้รับจากประชากรของพระองค์ในอดีต ภารกิจยิ่งใหญ่ในการนำจิตวิญญาณให้รอดนั้นจะต้องดำเนินต่อไป พระองค์ทรงจัดเตรียมทศางค์รวมทั้งของถวายต่างๆและเครื่องบูชาไว้เพื่อใช้ในภารกิจนี้ ด้วยประการฉะนี้ พระองค์ทรงใช้วิธีนี้เกื้อหนุนการประกาศข่าวประเสริฐให้ดำรงต่อไป พระองค์ทรงจัดทศางค์เป็นของพระองค์และจะต้องถือว่าเป็นส่วนที่บริสุทธิ์ที่ต้องเก็บรวบรวมไว้ในท้องพระคลังเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่ราชกิจของพระองค์ พระองค์ยังทรงเรียกให้เราถวายเครื่องบูชาด้วยใจสมัครและเครื่องบูชาขอบพระคุณ ทั้งหมดนี้ก็เพื่ออุทิศไว้ใช้ในการประกาศข่าวประเสริฐไปทั่วทุกมุมโลก {COL 300.3}

Service to God includes personal ministry. By personal effort we are to co-operate with Him for the saving of the world. Christ's commission, "Go ye into all the world, and preach the gospel to every creature," is spoken to every one of His followers. (Mark 16:15.) All who are ordained unto the life of Christ are ordained to work for the salvation of their fellow men. Their hearts will throb in unison with the heart of Christ. The same longing for souls that He has felt will be manifest in them. Not all can fill the same place in the work, but there is a place and a work for all. {COL 300.4}

การรับใช้นั้นรวมทั้งการรับใช้ส่วนตัวด้วย เราร่วมมือกับพระองค์ด้วยการรับใช้เป็นการส่วนตัวเพื่อช่วยโลกนี้ให้รอด พระคริสต์ทรงมีพระมหาบัญชาว่า “พวกท่านจงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวประเสริฐแก่มนุษย์ทุกคน” มาระโก 16:15 พระดำรัสนี้ตรัสแก่ผู้ติดตามพระองค์ทุกคน ทุกคนที่ได้รับการแต่งตั้งให้เข้ามีส่วนในชีวิตของพระคริสต์ก็ได้รับการแต่งตั้งให้รับภาระในการนำความรอดไปสู่เพื่อนมนุษย์ด้วย ใจของพวกเขาจะเต้นในจังหวะเดียวกับพระหทัยของพระคริสต์ ความรู้สึกที่พระองค์ทรงมีต่อจิตวิญญาณทั้งหลายจะสำแดงในตัวของเขาด้วยเช่นกัน ไม่ใช่ทุกคนจะมีความเหมาะสมกับการทำงานในตำแหน่งเดียวกันแต่มีหน้าที่และมีงานให้ทุกคนทำ {COL 300.4}

In ancient times, Abraham, Isaac, Jacob, Moses with his meekness and wisdom, and Joshua with his varied capabilities, were all enlisted in God's service. The music of Miriam, the courage and piety of Deborah, the filial affection of Ruth, the obedience and faithfulness of Samuel, the stern fidelity of Elijah, the softening, subduing influence of Elisha--all were needed. So now all upon whom God's blessing has been bestowed are to respond by actual service; every gift is to be employed for the advancement of His kingdom and the glory of His name. {COL 301.1}

ในอดีต อับราฮัม อิสอัค ยาโคบ โมเสสผู้ซึ่งมีความถ่อมตนและสติปัญญา และโยซูวาผู้ซึ่งมีความสามารถหลายอย่างล้วนแล้วแต่ได้ชื่อว่าเป็นผู้รับใช้พระเจ้า ดนตรีของมิเรียม ความเข้มแข็งและเอาจริงเอาจังของเดโบราห์ ความรักความกตัญณูของรูธ ความเชื่อฟังและความสัตย์ซื่อของซามูเอล ความเด็ดเดี่ยวมั่นคงของเอลียาห์ ความสุภาพและอิทธิพลแห่งความสงบเสงี่ยมของเอลีชา คนทั้งหมดนี้เป็นที่ต้องการ บัดนี้ ทุกคนที่พระเจ้าทรงประสาทพรให้แล้วนั้นจะต้องตอบสนองด้วยการลงมือรับใช้ ของประทานทุกอย่างที่ทรงโปรดประทานให้นั้นจะต้องนำมาเพื่อทำให้อาณาจักรของพระองค์เจริญก้าวหน้าและถวายพระสิริแด่พระนามของพระองค์ {COL 301.1}

All who receive Christ as a personal Saviour are to demonstrate the truth of the gospel and its saving power upon the life. God makes no requirement without making provision for its fulfillment. Through the grace of Christ we may accomplish everything that God requires. All the riches of heaven are to be revealed through God's people. "Herein is My Father glorified," Christ says, "that ye bear much fruit; so shall ye be My disciples." John 15:8. {COL 301.2}

ทุกคนที่รับพระคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของตนจะต้องนำความจริงของข่าวประเสริฐและฤทธิ์อำนาจในการช่วยชีวิตแสดงออกมา พระเจ้าไม่ทรงเคยเรียกร้องสิ่งใดโดยที่ไม่ได้ทรงจัดเตรียมสิ่งที่จะช่วยให้สิ่งนั้นได้รับความสำเร็จ โดยพระคุณของพระคริสต์ เราทั้งหลายทำสิ่งที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ให้สำเร็จได้ทุกประการ ความมั่งคั่งไพบูลย์ของสวรรค์จะต้องเปิดเผยผ่านประชากรของพระเจ้า พระคริสต์ตรัสว่า “พระบิดาของเราทรงได้รับพระเกียรติเพราะเหตุนี้ คือเมื่อพวกท่านเกิดผลมากและเป็นสาวกของเรา” ยอห์น 15:8 {COL 301.2}

God claims the whole earth as His vineyard. Though now in the hands of the usurper, it belongs to God. By redemption no less than by creation it is His. For the world Christ's sacrifice was made. "God so loved the world, that He gave His only begotten Son." John 3:16. It is through that one gift that every other is imparted to men. Daily the whole world receives blessing from God. Every drop of rain, every ray of light shed on our unthankful race, every leaf and flower and fruit, testifies to God's long forbearance and His great love. {COL 301.3}

พระเจ้าทรงถือว่าโลกทั้งใบเป็นสวนองุ่นของพระองค์ แม้ว่าขณะนี้จะอยู่ในมือของผู้ฉกชิง แต่โลกนี้เป็นของพระเจ้า ทั้งโดยการไถ่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าโดยการทรงสร้าง โลกก็ยังเป็นของพระองค์อยู่ดี พระคริสต์ทรงสละพระชนม์เพื่อโลกนี้ “พระเจ้าทรงรักโลกดังนี้ คือได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์” ยอห์น 3:16 จากของประทานชิ้นเดียวนี้เองที่ทำให้ของประทานอื่นๆ ถูกมอบให้แก่มนุษย์ด้วย ในทุกวัน ทั่วทั้งโลกรับพระพรจากพระเจ้า น้ำฝนทุกหยด ลำแสงทุกลำสาดส่องลงเหนือเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ไม่เคยมีความรู้สึกสำนึกพระคุณ ใบไม้ทุกใบและดอกไม้ทุกดอก ผลหมากรากไม้ ต่างเป็นพยานให้เห็นถึงความอดทนนานและความรักอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า {COL 301.3}

And what returns are made to the great Giver? How are men treating the claims of God? To whom are the masses of mankind giving the service of their lives? They are serving mammon. Wealth, position, pleasure in the world, is their aim. Wealth is gained by robbery, not of man only, but of God. Men are using His gifts to gratify their selfishness. Everything they can grasp is made to minister to their greed and their love of selfish pleasure. {COL 302.1}

แต่มีอะไรบ้างที่มนุษย์ถวายคืนให้แก่พระผู้ประทานผู้ยิ่งใหญ่ มนุษย์ปฏิบัติต่อคำกล่าวอ้างในสิทธิของพระเจ้าอย่างไร มวลมนุษยชาติทั้งหลายต่างรับใช้ผู้ใดเล่า พวกเขารับใช้เงินทอง ความมั่งคั่ง ตำแหน่งความสนุกสนานในโลกเป็นเป้าหมายของพวกเขา ความร่ำรวยได้มาจากการปล้นสะดม ไม่ใช่เฉพาะจากมนุษย์เท่านั้นแต่จากพระเจ้าด้วย มนุษย์ใช้ของประทานเหล่านี้เพื่อสนองตัณหาอย่างเห็นแก่ตัวของตนเอง ทุกสิ่งที่พวกเขาสามารถไขว่คว้าหามาได้ก็เพื่อนำมาสนองความโลภของตนเองและความหลงใหลในความสุขสบายที่เห็นแก่ตัว {COL 302.1}

The sin of the world today is the sin that brought destruction upon Israel. Ingratitude to God, the neglect of opportunities and blessings, the selfish appropriation of God's gifts--these were comprised in the sin that brought wrath upon Israel. They are bringing ruin upon the world today. {COL 302.2}

บาปของชาวโลกในทุกวันนี้เป็นบาปเดียวกันกับที่นำหายนะมาสู่ชนชาติอิสราเอล การไม่สำนึกในพระคุณของพระเจ้า การละเลยโอกาสและพระพร การนำของประทานต่างๆ ที่พระเจ้าประทานให้ไปใช้อย่างเห็นแก่ตัว สิ่งต่างๆ เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นบาปที่ประกอบกันขึ้นจนนำพระพิโรธมายังชนชาติอิสราเอลและเป็นบาปชนิดเดียวกันกับที่กำลังจะนำหายนะมายังโลกในทุกวันนี้ {COL 302.2}

The tears which Christ shed upon Olivet as He stood overlooking the chosen city were not for Jerusalem alone. In the fate of Jerusalem He beheld the destruction of the world. {COL 302.3}

น้ำพระเนตรที่พระเยซูทรงหลั่ง ณ ภูเขามะกอกเทศขณะที่พระองค์ทอดพระเนตรเมืองที่พระองค์ทรงเลือกสรรนั้นไม่ใช่น้ำพระเนตรเพื่อกรุงเยรูซาเล็มเพียงแห่งเดียว ในชะตากรรมของกรุงเยรูซาเล็มนั้นพระองค์ทรงเห็นถึงหายนะของโลกใบนี้ด้วย {COL 302.3}

"If thou hadst known, even thou, at least in this thy day, the things which belong unto thy peace! but now they are hid from thine eyes." Luke 19:42. {COL 302.4}

“โอ เราอยากให้ตัวเจ้ารู้ในเวลานี้ว่าสิ่งใดสร้างสันติ แต่เดี๋ยวนี้สิ่งนั้นถูกซ่อนไว้จากตาของเจ้าแล้ว” ลูกา 19:42 {COL 302.4}

"In this thy day." The day is nearing its close. The period of mercy and privilege is well-nigh ended. The clouds of vengeance are gathering. The rejectors of God's grace are about to be involved in swift and irretrievable ruin. {COL 302.5}

“ในเวลานี้” วันนั้นกำลังใกล้ถึงวาระสิ้นสุดแล้ว ช่วงเวลาแห่งพระกรุณาคุณและโอกาสที่เปิดไว้กำลังจะสิ้นสุดในอีกไม่ช้า เมฆหมอกแห่งการแก้แค้นกำลังก่อตัวขึ้น บรรดาคนที่ปฏิเสธพระคุณของพระเจ้ากำลังมุ่งหน้าไปสู่ความพินาศที่จะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและไม่อาจกู้คืนได้ {COL 302.5}

Yet the world is asleep. The people know not the time of their visitation. {COL 302.6}

แต่ถึงกระนั้นก็ตามโลกนี้ยังคงหลับใหลอยู่ ประชาชนไม่รู้ว่าเวลานั้นกำลังจะมาเยือนพวกเขาอยู่แล้ว {COL 302.6}

In this crisis, where is the church to be found? Are its members meeting the claims of God? Are they fulfilling His commission, and representing His character to the world? Are they urging upon the attention of their fellow men the last merciful message of warning? {COL 302.7}

ในห้วงวิกฤตนี้ จะพบคริสตจักรของพระองค์ได้ที่ไหน สมาชิกของคริสตจักรก้าวถึงมาตรฐานที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้แล้วหรือไม่ พวกเขาทำให้พระมหาบัญชาสำเร็จหรือไม่และเป็นผู้แทนพระลักษณะนิสัยของพระองค์ให้แก่ชาวโลกหรือไม่ พวกเขาเร่งเร้าให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกันสนใจข่าวสารคำเตือนสุดท้ายแห่งพระเมตตาหรือไม่ {COL 302.7}

Men are in peril. Multitudes are perishing. But how few of the professed followers of Christ are burdened for these souls. The destiny of a world hangs in the balance; but this hardly moves even those who claim to believe the most far-reaching truth ever given to mortals. There is a lack of that love which led Christ to leave His heavenly home and take man's nature that humanity might touch humanity and draw humanity to divinity. There is a stupor, a paralysis, upon the people of God, which prevents them from understanding the duty of the hour. {COL 303.1}

มนุษย์กำลังตกอยู่ในภัยอันตราย มวลชนกำลังพินาศ แต่ผู้ที่อ้างว่าตนเป็นผู้ติดตามพระคริสต์มีน้อยคนนักที่รับภาระจิตวิญญาณเหล่านี้ ชะตาของโลกนี้แขวนอยู่บนตาชั่ง แต่เรื่องนี้แทบจะไม่ทำให้แม้แต่ผู้ที่อ้างตัวว่าเป็นผู้เชื่อความจริงซึ่งแผ่ออกไปอย่างกว้างขวางเท่าที่เคยมอบให้แก่มนุษย์ผู้ต้องตายรูสึกสะทกสะท้านเลย พวกเขาขาดความรักนั้นที่ชักนำพระคริสต์ให้ละทิ้งปราสาทแห่งสวรรค์และมารับธรรมชาติของมนุษย์เพื่อให้มนุษย์สัมผัสกับมนุษย์ และเพื่อนำมนุษย์ให้เข้าหาพระเจ้า ภาวะกึ่งสลบและเป็นอัมพาตที่ตกอยู่เหนือประชากรของพระเจ้าขัดขวางพวกเขาจากการเข้าใจถึงภาระหน้าที่ของเวลานี้ {COL 303.1}

When the Israelites entered Canaan, they did not fulfill God's purpose by taking possession of the whole land. After making a partial conquest, they settled down to enjoy the fruit of their victories. In their unbelief and love of ease, they congregated in the portions already conquered instead of pushing forward to occupy new territory. Thus they began to depart from God. By their failure to carry out His purpose, they made it impossible for Him to fulfill to them His promise of blessing. Is not the church of today doing the same thing? With the whole world before them in need of the gospel, professed Christians congregate where they themselves can enjoy gospel privileges. They do not feel the necessity of occupying new territory, carrying the message of salvation into regions beyond. They refuse to fulfill Christ's commission, "Go ye into all the world, and preach the gospel to every creature." Mark 16:15. Are they less guilty than was the Jewish church? {COL 303.2}

เมื่อชนชาติอิสราเอลเข้าไปยังแผ่นดินคานาอันแล้ว พวกเขาไม่ได้ทำให้แผนการของพระเจ้าสำเร็จโดยการยึดครองพื้นที่ทั้งหมด ภายหลังจากยึดดินแดนเพียงบางส่วนได้แล้ว พวกเขาก็ปักหลักและชื่นชมกับผลแห่งชัยชนะที่ได้รับ ความไม่เชื่อและรักความสุขสบายของพวกเขาทำให้พวกเขารวมตัวกันครอบครองบางส่วนของดินแดนที่ยึดมาแล้ว แทนที่จะขยายอาณาเขตโดยการเข้ายึดครองพื้นที่ใหม่ ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงเริ่มเหินห่างจากพระเจ้า ความล้มเหลวของพวกเขาในการทำให้เป้าหมายของพระเจ้าสำเร็จทำให้พระองค์ไม่อาจทำให้พระสัญญาแห่งพระพรของพระองค์ที่มีต่อพวกเขาสำเร็จเช่นกัน คริสตจักรในทุกวันนี้ทำสิ่งเดียวกันนี้ไม่ใช่หรือ ทั่วทั้งโลกต่างต้องการข่าวประเสริฐ แต่คริสเตียนกลับรวมตัวกันเพียงเพื่อชื่นชมกับอภิสิทธิ์ของข่าวประเสริฐ พวกเขามองไม่เห็นความจำเป็นที่จะไปบุกยึดครองพื้นที่ใหม่ และนำข่าวสารแห่งความรอดไปสู่ดินแดนอันไกลโพ้น คนเหล่านี้ปฏิเสธที่จะทำให้พระมหาบัญชาของพระคริสต์ที่ว่า “พวกท่านจงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวประเสริฐแก่มนุษย์ทุกคน” สำเร็จ มาระโก 16:15 พวกเขามีความผิดน้อยกว่าคริสตจักรของชาวยิวหรือไม่ {COL 303.2}

The professed followers of Christ are on trial before the heavenly universe; but the coldness of their zeal and the feebleness of their efforts in God's service mark them as unfaithful. If what they are doing were the best they could do, condemnation would not rest upon them; but were their hearts enlisted in the work, they could do much more. They know and the world knows that they have to a great degree lost the spirit of self-denial and cross bearing. Many there are against whose names will be found written in the books of heaven, Not producers, but consumers. By many who bear Christ's name, His glory is obscured, His beauty veiled, His honor withheld. {COL 303.3}

ชาวสวรรค์ในจักรวาลกำลังตรวจสอบผู้ที่แสดงตนว่าเป็นผู้ติดตามพระคริสต์อยู่ แต่ความกระตือรือร้นอย่างเย็นชาและความพยายามอันอ่อนเปลี้ยในการรับใช้พระราชกิจของพระเจ้าตราพวกเขาไว้ว่าเป็นคนไม่สัตย์ซื่อ หากพวกเขาทำงานอย่างดีที่สุดแล้ว การลงโทษจะไม่ตกอยู่กับพวกเขา ถ้าหัวใจของพวกเขาอยู่กับงาน พวกเขาจะทำได้มากกว่านี้ พวกเขารู้และชาวโลกต่างก็รู้ดีว่าในระดับหนึ่งพวกเขาขาดวิญญาณของการละทิ้งตนเองและแบกกางเขน ในทะเบียนของสวรรค์ จะมีคำว่า “ไม่ใช่ผู้ผลิต” แต่เป็น “ผู้ผลาญทำลาย” เขียนไว้ข้างชื่อของคนมากมายเหล่านี้ คนมากมายที่รับพระนามของพระคริสต์ทำให้ พระสิริของพระองค์ถูกปกปิด ความงามของพระองค์ถูกบดบังและพระเกียรติของพระองค์ถูกถอนไป {COL 303.3}

There are many whose names are on the church books, but who are not under Christ's rule. They are not heeding His instruction or doing His work. Therefore they are under the control of the enemy. They are doing no positive good; therefore they are doing incalculable harm. Because their influence is not a savor of life unto life, it is a savor of death unto death. {COL 304.1}

คนมากมายมีชื่ออยู่ในทะเบียนโบสถ์แต่ไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของพระคริสต์ พวกเขาไม่ใส่ใจที่จะกระทำตามคำสั่งสอนหรือรับใช้ในพระราชกิจของพระองค์ ดังนั้น พวกเขาจึงอยู่ภายใต้การควบคุมของศัตรู พวกเขาไม่ได้ทำสิ่งดีงามใดๆ เลย ดังนั้นพวกเขาทำความเสียหายเหลือคณานับ เพราะอิทธิพลของพวกเขาไม่ใช่กลิ่นหอมแห่งชีวิตที่นำไปสู่ชีวิตแต่เป็นกลิ่นแห่งความตายที่นำไปสู่ความตาย {COL 304.1}

The Lord says, "Shall I not visit for these things?" Jeremiah 5:9. Because they failed of fulfilling God's purpose, the children of Israel were set aside, and God's call was extended to other peoples. If these too prove unfaithful, will they not in like manner be rejected? {COL 304.2}

พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เพราะสิ่งเหล่านี้เราจะไม่ลงโทษเขาหรือ” เยเรมีย์ 5:9 เนื่องจากชนชาติอิสราเอลพลาดที่จะทำให้พระประสงค์ของพระเจ้าสำเร็จ พระองค์จึงทรงทิ้งพวกเขาไป และพระเจ้าจึงทรงเรียกผู้อื่น แต่หากพิสูจน์แล้วว่าคนเหล่านี้ไม่สัตย์ซื่อเหมือนกัน พวกเขาจะไม่ถูกปฏิเสธเช่นเดียวกับที่ชนชาติอิสราเอลถูกปฏิเสธหรือ {COL 304.2}

In the parable of the vineyard it was the husbandmen whom Christ pronounced guilty. It was they who had refused to return to their lord the fruit of his ground. In the Jewish nation it was the priests and teachers who, by misleading the people, had robbed God of the service which He claimed. It was they who turned the nation away from Christ. {COL 304.3}

ในอุปมาเรื่องสวนองุ่นนี้ พระคริสต์ทรงประกาศว่าคนดูแลสวนเป็นผู้มีความผิด พวกเขาเป็นผู้ปฏิเสธที่จะคืนผลแห่งแผ่นดินแก่เจ้านายของตน สำหรับประชาชาติยิว แล้วปุโรหิตและอาจารย์ที่นำประชาชนไปในทางที่ผิดนั้น เป็นผู้ที่ฉ้อโกงการรับใช้ที่พระเจ้าสมควรได้รับ พวกเขาเป็นผู้หันเหชนชาตินี้ไปจากพระคริสต์ {COL 304.3}

The law of God unmixed with human tradition was presented by Christ as the great standard of obedience. This aroused the enmity of the rabbis. They had set human teaching above God's word, and had turned the people away from His precepts. They would not give up their man-made commandments in order to obey the requirements of the word of God. They would not, for the truth's sake, sacrifice the pride of reason and the praise of men. When Christ came, presenting to the nation the claims of God, the priests and elders denied His right to interpose between them and the people. They would not accept His rebukes and warnings, and they set themselves to turn the people against Him and to compass His destruction. {COL 304.4}

พระคริสต์นำเสนอพระบัญญัติของพระเจ้าที่ไม่เจือปนด้วยขนบธรรมเนียมใดของมนุษย์ไว้เป็นมาตรฐานยิ่งใหญ่แห่งการเชื่อฟัง แต่เรื่องนี้ปลุกความเป็นศัตรูของพวกรับบี พวกเขายกชูคำสอนของมนุษย์ขึ้นอยู่เหนือพระวจนะของพระเจ้า และหันเหประชาชนไปจากกฎเกณฑ์ของพระองค์ พวกเขาไม่ยอมละทิ้งบัญญัติที่มนุษย์คิดขึ้นเพื่อหันมาเชื่อฟังข้อกำหนดในพระวจนะของพระเจ้า พวกเขาไม่ยอมสละความภาคภูมิใจในเหตุผลและการยกย่องสรรเสริญของมนุษย์เพื่อเห็นแก่ความจริง เมื่อพระคริสต์เสด็จมา พระองค์นำการเรียกร้องของพระเจ้ามาเสนอให้แก่ประชาชาตินี้ ปุโรหิตและผู้อาวุโสไม่ยอมให้พระองค์เข้ามาแทรกอยู่ระหว่างพวกเขากับประชาชน พวกเขาไม่ยอมรับคำติและคำเตือน และลงแรงผลักดันให้ประชาชนต่อต้านและมุ่งทำลายพระองค์ {COL 304.4}

For the rejection of Christ, with the results that followed, they were responsible. A nation's sin and a nation's ruin were due to the religious leaders. {COL 305.1}

สำหรับการปฏิเสธพระคริสต์และผลที่ได้รับตามมานั้นพวกเขาต้องรับผิดชอบ บาปของประเทศชาติและความพินาศของประชาชาติล้วนมาจากพวกผู้นำศาสนาทั้งสิ้น {COL 305.1}

In our day are not the same influences at work? Of the husbandmen of the Lord's vineyard are not many following in the steps of the Jewish leaders? Are not religious teachers turning men away from the plain requirements of the word of God? Instead of educating them in obedience to God's law, are they not educating them in transgression? From many of the pulpits of the churches the people are taught that the law of God is not binding upon them. Human traditions, ordinances, and customs are exalted. Pride and self-satisfaction because of the gifts of God are fostered, while the claims of God are ignored. {COL 305.2}

ในสมัยของเราอิทธิพลแบบเดียวกันนี้ยังคงดำเนินอยู่มิใช่หรือ คนงานในสวนองุ่นของพระเจ้าจำนวนมากกำลังทำตามแบบอย่างของผู้นำชาวยิวอยู่ใช่หรือไม่ ครูสอนศาสนาหันเหประชาชนไปจากข้อกำหนดเรียบง่ายในพระวจนะของพระเจ้าไม่ใช่หรือ พวกเขาสั่งสอนคนเหล่านี้ให้ล่วงละเมิดพระบัญญัติของพระเจ้าแทนที่จะสอนให้เชื่อฟังใช่หรือไม่ คำสอนจากธรรมาสน์โบสถ์มากมายสอนว่าประชาชนไม่อยู่ภายใต้ข้อผูกมัดใดๆ ของพระบัญญัติของพระเจ้าอีกแล้ว ขนบธรรมเนียมประเพณีและพิธีกรรมของมนุษย์กลับได้รับการยกย่อง ความเย่อหยิ่งและความพึงพอใจในตนเองอันเกิดจากของประทานของพระเจ้าถูกเก็บถนอมไว้ ในขณะที่ละเลยการอ้างสิทธิของพระเจ้า {COL 305.2}

In setting aside the law of God, men know not what they are doing. God's law is the transcript of His character. It embodies the principles of His kingdom. He who refuses to accept these principles is placing himself outside the channel where God's blessings flow. {COL 305.3}

ในการปัดพระบัญญัติของพระเจ้าทิ้งไปนั้น มนุษย์หารู้ไม่ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ พระบัญญัติของพระเจ้าเป็นบันทึกพระลักษณะนิสัยของพระองค์ เป็นจุดรวมหลักการของอาณาจักรของพระองค์ ผู้ที่ปฏิเสธที่จะยอมรับกฎเกณฑ์เหล่านี้ได้นำตัวเองออกไปจากท่อพระพรของพระเจ้า {COL 305.3}

The glorious possibilities set before Israel could be realized only through obedience to God's commandments. The same elevation of character, the same fulness of blessing--blessing on mind and soul and body, blessing on house and field, blessing for this life and for the life to come--is possible for us only through obedience. {COL 305.4}

ความเป็นไปได้อันมีสง่าราศีที่จัดวางอยู่เบื้องหน้าคนอิสราเอลจะเป็นจริงโดยผ่านทางการเชื่อฟังพระบัญญัติของพระเจ้าเท่านั้น สิ่งเดียวกันนี้คืออุปนิสัยที่สูงส่ง พระพรที่ล้นเหลือ พระพรของความคิดจิตใจและร่างกาย พระพรของบ้านเรือนและไร่นา พระพรของชีวิตนี้และชีวิตหน้า พระพรทั้งหมดนี้จะเป็นของเราได้โดยผ่านทางการเชื่อฟังเท่านั้น {COL 305.4}

In the spiritual as in the natural world, obedience to the laws of God is the condition of fruit bearing. And when men teach the people to disregard God's commandments, they are preventing them from bearing fruit to His glory. They are guilty of withholding from the Lord the fruits of His vineyard. {COL 305.5}

การเชื่อฟังพระบัญญัติของพระเจ้าเป็นเงื่อนไขของการบังเกิดผลทั้งทางธรรมชาติและทางฝ่ายจิตวิญญาณ และเมื่อมนุษย์สอนเพื่อนมนุษย์ด้วยกันให้ละทิ้งพระบัญญัติของพระเจ้า พวกเขากำลังขัดขวางคนเหล่านั้นในการเกิดผลแห่งพระสิริของพระองค์ พวกเขามีความผิดในข้อหาระงับไม่ถวายคืนผลจากสวนองุ่นของพระยาห์เวห์ให้แก่พระองค์ {COL 305.5}

To us God's messengers come at the bidding of the Master. They come demanding, as did Christ, obedience to the word of God. They present His claim to the fruits of the vineyard, the fruits of love, and humility, and self-sacrificing service. Like the Jewish leaders, are not many of the husbandmen of the vineyard stirred to anger? When the claim of God's law is set before the people, do not these teachers use their influence in leading men to reject it? Such teachers God calls unfaithful servants. {COL 306.1}

สำหรับเราทั้งหลายแล้ว พระเจ้าผู้ทรงเป็นเจ้านายทรงบัญชาให้ผู้สื่อข่าวของพระองค์มาถึงเรา พวกเขามา เพื่อเรียกให้เชื่อปฏิบัติตามพระวจนะของพระเจ้าเหมือนที่พระเยซูคริสต์เคยกระทำมาแล้ว พวกเขาอ้างสิทธิในผลของสวนองุ่น เป็นผลแห่งความรักและความถ่อมตนและผลแห่งการรับใช้ที่เกิดจากการละทิ้งตนเอง คนดูแลสวนองุ่นจำนวนไม่น้อยเมื่อได้ยินคำตักเตือนก็โกรธเช่นเดียวกับผู้นำชาวยิวไม่ใช่หรือ เมื่อข้อกำหนดของพระบัญญัติของพระเจ้าถูกนำเสนอไว้อยู่ต่อหน้าประชาชน อาจารย์เหล่านี้ไม่ใช่หรือที่เป็นผู้นำคนทั้งหลายให้ปฏิเสธ เช่นนี้แหละที่พระเจ้าทรงเรียกว่าเป็นผู้รับใช้ที่ไม่สัตย์ซื่อ {COL 306.1}

The words of God to ancient Israel have a solemn warning to the church and its leaders today. Of Israel the Lord said, "I have written to him the great things of My law; but they were counted as a strange thing." Hosea 8:12. And to the priests and teachers He declared, "My people are destroyed for lack of knowledge; because thou hast rejected knowledge, I will also reject thee; . . . seeing thou hast forgotten the law of thy God, I will also forget thy children." Hosea 4:6. {COL 306.2}

พระวจนะของพระเจ้าที่มายังคนอิสราเอลโบราณกาลนั้น เป็นคำเตือนเคร่งขรึมที่มาถึงคริสตจักรและบรรดาผู้นำในยุคปัจจุบัน พระเจ้าตรัสถึงคนอิสราเอลว่า “ถึงเราจะเขียนธรรมบัญญัติไว้ให้สักหมื่นข้อ เขาจะถือว่าเป็นเพียงของแปลก” โฮเชยา 8:12 และสำหรับพวกปุโรหิตและอาจารย์ พระองค์ทรงประกาศว่า “ประชากรของเราถูกทำลายเพราะขาดความรู้ เพราะเจ้าเองปฏิเสธความรู้ เราก็ปฏิเสธเจ้า….เพราะเจ้าลืมธรรมบัญญัติแห่งพระเจ้าของเจ้า เราเองก็จะลืมพงศ์พันธุ์ของเจ้าด้วย” โฮเชยา 4:6 {COL 306.2}

Shall the warnings from God be passed by unheeded? Shall the opportunities for service be unimproved? Shall the world's scorn, the pride of reason, conformity to human customs and traditions, hold the professed followers of Christ from service to Him? Will they reject God's word as the Jewish leaders rejected Christ? The result of Israel's sin is before us. Will the church of today take warning? {COL 306.3}

เราจะปล่อยให้คำตักเตือนเหล่านี้ของพระเจ้าผ่านไปโดยไม่ใส่ใจอย่างนั้นหรือ เราจะปล่อยให้โอกาสในการรับใช้ผ่านไปโดยไม่ปรับปรุงหรือ เราจะปล่อยให้การสบประมาทของโลก การเย่อหยิ่งในเหตุผล การเลียนแบบขนบธรรมเนียมและประเพณีของชาวโลกยึดเหนี่ยวบรรดาผู้ที่บอกว่าตนเป็นผู้ติดตามพระคริสต์ไปจากการรับใช้พระองค์หรือ พวกเขาจะปฏิเสธพระคำของพระเจ้าเหมือนเช่นผู้นำชาวยิวปฏิเสธพระคริสต์หรือ ผลของบาปของชนชาติอิสราเอลอยู่ตรงหน้าเราทั้งหลาย คริสตจักรในยุคปัจจุบันนี้จะรับคำตักเตือนนี้หรือไม่ {COL 306.3}

"If some of the branches be broken off, and thou, being a wild olive tree, wert graffed in among them, and with them partakest of the root and fatness of the olive tree; boast not. . . . Because of unbelief they were broken off, and thou standest by faith. Be not highminded, but fear; for if God spared not the natural branches, take heed lest He also spare not thee." Romans 11:17-21. {COL 306.4}

“แต่ถ้าบางกิ่งถูกหักออกเสียแล้วและพระเจ้าทรงนำท่านผู้เป็นกิ่งมะกอกเทศป่ามาต่อกิ่งไว้แทนกิ่งเหล่านั้น เพื่อให้เข้าเป็นส่วนได้รับน้ำเลี้ยงจากรากต้นมะกอก ก็อย่าอวดดี..... พวกเขาถูกหักออกก็เพราะเขาไม่เชื่อ แต่ที่ท่านอยู่ได้ก็เพราะความเชื่อเท่านั้น อย่าเย่อหยิ่งไปเลย แต่จงเกรงกลัวเพราะว่าเมื่อพระองค์ไม่ได้ทรงหวงกิ่งเหล่านั้นที่เป็นกิ่งเดิม พระองค์ก็จะไม่ทรงหวงท่านเหมือนกัน” โรม 11:17-21 {COL 306.4}