From the work of seed sowing and the growth of the plant from the seed, precious lessons may be taught in the family and the school. Let the children and youth learn to recognize in natural things the working of divine agencies, and they will be enabled to grasp by faith unseen benefits. As they come to understand the wonderful work of God in supplying the wants of His great family, and how we are to co-operate with Him, they will have more faith in God, and will realize more of His power in their own daily life. {COL 80.1}

นับจากการหว่านเมล็ด และการเจริญเติบโตของต้นพืชจากเมล็ดพืช มีบทเรียนอันมีค่าที่นำมาใช้สอนในครอบครัวและในโรงเรียนได้ จงให้เด็กและเยาวชนเรียนรู้ที่จะสังเกตพระราชกิจของพระเจ้าในสิ่งต่างๆ ของธรรมชาติ และพวกเขาจะรับรู้สิ่งที่มีประโยชน์ที่ตาเปล่ามองไม่เห็นนั้นได้โดยความเชื่อ ขณะที่พวกเขาเริ่มเข้าใจพระหัตถกิจอันมหัศจรรย์ของพระเจ้าที่ทรงตอบสนองต่อความต้องการของสมาชิกในครอบครัวใหญ่ของพระองค์ และวิธีที่เราร่วมมือกับพระองค์ได้นั้น พวกเขาก็จะมีความเชื่อในพระเจ้ามากยิ่งขึ้นและรู้ถึงฤทธิ์อำนาจของพระองค์ในชีวิตประจำวันของเขาเอง {COL 80.1}

God created the seed, as He created the earth, by His word. By His word He gave it power to grow and multiply. He said, "Let the earth bring forth grass, the herb yielding seed, and the fruit tree yielding fruit after his kind, whose seed is in itself, upon the earth; and it was so. . . : And God saw that it was good." Genesis 1:11, 12. It is that word which still causes the seed to grow. Every seed that sends up its green blade to the sunlight declares the wonder-working power of that word uttered by Him who "spake, and it was"; who "commanded, and it stood fast." Psalm 33:9. {COL 80.2}

พระเจ้าทรงสร้างเมล็ดเมื่อครั้นพระองค์ทรงเนรมิตสร้างโลก โดยพระดำรัส พระองค์ประทานอำนาจเพื่อการเจริญเติบใหญ่และเพิ่มทวีมากยิ่งขึ้น พระองค์ตรัสว่า “แผ่นดินจงเกิดพืช คือธัญพืชที่ให้เมล็ด และต้นไม้ผลที่ออกผลตามชนิดของมันและมีเมล็ดในผลบนแผ่นดิน และก็เป็นดังนั้น…พระเจ้าทรงเห็นว่าดี” ปฐมกาล 1:11, 12 พระดำรัสนี้ยังทำให้เมล็ดเจริญเติบโตขึ้น เมล็ดทุกเมล็ดที่ชูใบสีเขียวขึ้นรับแสงแดดประกาศถึงฤทธิ์อำนาจการประกอบกิจอย่างมหัศจรรย์ของพระดำรัสนั้น ซึ่งมาจากพระองค์เมื่อ “ตรัส โลกก็เกิดขึ้นมา” เมื่อ “ทรงบัญชา มันก็ตั้งมั่นคง” สดุดี 33:9 {COL 80.2}

Christ taught His disciples to pray "Give us this day our daily bread." And pointing to the flowers He gave them the assurance, "If God so clothe the grass of the field, . . . shall He not much more clothe you?" Matthew 6:11, 30. Christ is constantly working to answer this prayer, and to make good this assurance. There is an invisible power constantly at work as man's servant to feed and to clothe him. Many agencies our Lord employs to make the seed, apparently thrown away, a living plant. And He supplies in due proportion all that is required to perfect the harvest. In the beautiful words of the psalmist: "Thou visitest the earth, and waterest it; Thou greatly enrichest it; The river of God is full of water; Thou providest them corn when Thou hast so prepared the earth. Thou waterest her furrows abundantly; Thou settlest the ridges thereof; Thou makest it soft with showers; Thou blessest the springing thereof. Thou crownest the year with Thy goodness; And Thy paths drop fatness." Psalm 65:9-11, R.V. {COL 81.1}

พระคริสต์ทรงสอนสาวกอธิษฐาน “ขอประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์ในวันนี้” และทรงชี้ไปยังดอกไม้ พระองค์ทรงให้พวกเขามีความมั่นใจว่า “ถ้าพระเจ้าทรงตกแต่งหญ้าที่ทุ่งนาอย่างนั้น…พระองค์จะไม่ทรงตกแต่งท่านมากยิ่งกว่านั้นหรือ” มัทธิว 6:11, 30 พระคริสต์ทรงดำเนินการอยู่อย่างสม่ำเสมอเพื่อตอบคำอธิษฐานนี้ และเพื่อให้คำมั่นสัญญานี้เป็นจริง มีอำนาจที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็นทำงานอยู่อย่างสม่ำเสมอ เสมือนผู้รับใช้คอยให้อาหารและนุ่งห่มเขา พระเป็นเจ้าของเราทรงใช้วิธีการต่างๆ เพื่อทำให้เมล็ดที่ถูกหว่านออกไปกลายเป็นพืชที่มีชีวิตและพระองค์ประทานสิ่งจำเป็นทั้งหมดในสัดส่วนที่พอเหมาะเพื่อให้ได้การเก็บเกี่ยวที่สมบูรณ์ ผู้ประพันธ์สดุดีรจนาถ้อยคำอันงดงามว่า {COL 81.1}

The material world is under God's control. The laws of nature are obeyed by nature. Everything speaks and acts the will of the Creator. Cloud and sunshine, dew and rain, wind and storm, all are under the supervision of God, and yield implicit obedience to His command. It is in obedience to the law of God that the spire of grain bursts through the ground, "first the blade, then the ear, after that the full corn in the ear." Mark 4:28. These the Lord develops in their proper season because they do not resist His working. And can it be that man, made in the image of God, endowed with reason and speech, shall alone be unappreciative of His gifts and disobedient to His will? Shall rational beings alone cause confusion in our world? {COL 81.2}

วัตถุธาตุของโลกอยู่ภายใต้การควบคุมของพระเจ้า ธรรมชาติปฏิบัติตามกฎธรรมชาติ ทุกสิ่งเปล่งวาจาและปฏิบัติตามพระทัยของพระผู้สร้าง เมฆและแสงแดด น้ำค้างและหยาดฝน ลมและพายุ ทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของพระเจ้า และทุกสิ่งเชื่อฟังพระบัญชาของพระองค์โดยปริยาย เป็นการเชื่อฟังต่อกฎเกณฑ์ของพระเจ้าที่ทำให้ยอดต้นข้าวเบ่งบานงอกผ่านพื้นดิน “งอกงามโดยขึ้นเป็นลำต้นก่อน ภายหลังก็ออกรวง แล้วก็มีเมล็ดข้าวเต็มรวง” มาระโก 4:28 สิ่งเหล่านี้พระเจ้าทรงพัฒนาขึ้นตามฤดูกาลที่แน่นอน เพราะมันไม่ต่อต้านการกระทำของพระองค์ และเป็นไปได้หรือที่มนุษย์ผู้ได้รับการสร้างมาตามแบบพระฉายของพระเจ้าได้รับความคิดที่มีเหตุผล และพูดได้จะเป็นผู้เดียวที่ไม่ได้มีความรู้สึกซาบซึ้งในของประทานของพระองค์ และขัดขืนต่อน้ำพระทัยของพระองค์ จะให้สิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผลเหล่านี้เป็นผู้เดียวที่นำความสับสนมาสู่โลกของเรากระนั้นหรือ {COL 81.2}

In everything that tends to the sustenance of man is seen the concurrence of divine and human effort. There can be no reaping unless the human hand acts its part in the sowing of the seed. But without the agencies which God provides in giving sunshine and showers, dew and clouds, there would be no increase. Thus it is in every business pursuit, in every department of study and science. Thus it is in spiritual things, in the formation of the character, and in every line of Christian work. We have a part to act, but we must have the power of divinity to unite with us, or our efforts will be in vain. {COL 82.1}

ในทุกสิ่งที่เกื้อหนุนเพื่อการยังชีพของมนุษย์ จะพบความร่วมมืออย่างเป็นเอกภาพระหว่างความพยายามของพระเจ้าและของมนุษย์อยู่ในนั้น จะไม่มีการเก็บเกี่ยว หากมือมนุษย์ไม่เข้าร่วมในการหว่านเมล็ดพืช แต่หากไม่มีส่วนประกอบอื่นๆ ที่พระเจ้าประทานให้ ได้แก่ แสงแดดและสายฝน น้ำค้างและเมฆก็จะไม่มีการเพิ่มพูนขึ้น ด้วยประการฉะนี้ ในการดำเนินงานทุกด้านของธุรกิจ ในทุกแผนของการศึกษาและศาสตร์ต่างๆ เป็นเช่นนี้ในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของฝ่ายจิตวิญญาณ ในการเสริมสร้างอุปนิสัยและในทุกๆ ด้านของภารกิจของคริสเตียน เรามีส่วนที่ต้องทำ แต่เราจะต้องได้รับอำนาจจากพระเจ้ามารวมเข้ากับของเรา หาไม่แล้วความพยายามของเราจะสูญเปล่า {COL 82.1}

Whenever man accomplishes anything, whether in spiritual or in temporal lines, he should bear in mind that he does it through co-operation with his Maker. There is great necessity for us to realize our dependence on God. Too much confidence is placed in man, too much reliance on human inventions. There is too little confidence in the power which God stands ready to give. "We are laborers together with God." 1 Corinthians 3:9. Immeasurably inferior is the part which the human agent sustains; but if he is linked with the divinity of Christ, he can do all things through the strength that Christ imparts. {COL 82.2}

เมื่อใดที่มนุษย์ทำสิ่งใดสำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นทางฝ่ายจิตวิญญาณหรือทางฝ่ายโลก เขาต้องจดจำเสมอว่าเขากระทำไปโดยความร่วมมือกับพระผู้สร้างของเขา มีความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับเราที่จะตระหนักเสมอว่าเราต้องพึ่งพาในพระเจ้า มนุษย์วางใจในมนุษย์ด้วยกันมากเกินไป พึ่งในผลงานประดิษฐ์ของมนุษย์มากเกินไป แต่วางใจในอำนาจของพระเจ้าผู้ทรงพร้อมที่จะประทานให้น้อยเกินไป “เราร่วมกันทำงานเพื่อพระเจ้า” 1 โครินธ์ 3:9 สิ่งที่มนุษย์มีอยู่นั้นด้อยคุณค่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่หากเขาเข้าเชื่อมโยงกับอำนาจของพระคริสต์ เขาก็จะทำทุกสิ่งด้วยกำลังที่พระคริสต์ประทานให้ {COL 82.2}

The gradual development of the plant from the seed is an object lesson in child training. There is "first the blade, then the ear, after that the full corn in the ear." He who gave this parable created the tiny seed, gave it its vital properties, and ordained the laws that govern its growth. And the truths which the parable teaches were made a living reality in His own life. In both His physical and His spiritual nature He followed the divine order of growth illustrated by the plant, as He wishes all youth to do. Although He was the Majesty of heaven, the King of glory, He became a babe in Bethlehem, and for a time represented the helpless infant in its mother's care. In childhood He did the works of an obedient child. He spoke and acted with the wisdom of a child and not of a man, honoring His parents and carrying out their wishes in helpful ways, according to the ability of a child. But at each stage of His development He was perfect, with the simple, natural grace of a sinless life. The sacred record says of His childhood, "The child grew, and waxed strong in spirit, filled with wisdom; and the grace of God was upon Him." And of His youth it is recorded, "Jesus increased in wisdom and stature, and in favor with God and man." Luke 2:40, 52. {COL 82.3}

การพัฒนาทีละเล็กทีละน้อยของต้นพืชจากเมล็ดเป็นบทเรียนที่มีจุดประสงค์เพื่อการฝึกฝนสั่งสอนเด็ก เริ่มจากการ “ขึ้นเป็นลำต้นก่อนภายหลังก็ออกรวง แล้วก็มีเมล็ดข้าวเต็มรวง” มาระโก 4:28 พระองค์ผู้ทรงเล่าอุปมานี้ทรงสร้างเมล็ดเล็กๆ ประทานคุณสมบัติแห่งชีวิตแก่มันและทรงบัญญัติกฎควบคุมการเจริญเติบโตของมัน และความจริงซึ่งอุปมานี้สอนนั้นทรงกระทำให้เป็นจริงในชีวิตของพระองค์เอง พระองค์ทรงปฏิบัติตามพระบัญชาของพระเจ้าในการเจริญทั้งในธรรมชาติฝ่ายจิตวิญญาณและฝ่ายกาย ดังที่เห็นจากต้นพืช พระองค์ทรงประสงค์ให้เยาวชนปฏิบัติเช่นนี้ด้วย ถึงแม้พระองค์ทรงเป็นพระราชาในสวรรค์ ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งสง่าราศี พระองค์เสด็จมาเป็นทารกในหมู่บ้านเบธเลเฮม และช่วงเวลาหนึ่งพระองค์ทรงเป็นทารกน้อยที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ต้องอยู่ภายใต้การดูแลของมารดา ในช่วงวัยเด็กพระองค์ทรงทำงานตามอย่างเด็กที่เชื่อฟัง พระองค์ทรงพูดและแสดงกิริยาด้วยสติปัญญาของเด็กไม่ใช่ของผู้ใหญ่ ทรงให้เกียรติแก่ผู้ปกครองของพระองค์และปฏิบัติตามความต้องการของท่านทั้งสองในการทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ตามความสามารถของเด็ก แต่ในแต่ละขั้นของการพัฒนาของพระองค์ทรงดีรอบคอบพร้อมทั้งชีวิตที่ไร้บาปที่เรียบง่ายและงดงามตามธรรมชาติ ถ้อยคำอันศักดิ์สิทธิ์บันทึกวัยทารกของพระองค์ไว้ว่า “พระกุมารนั้นก็เจริญวัยแข็งแรงขึ้น เต็มเปี่ยมด้วยสติปัญญา และพระคุณของพระเจ้าอยู่กับท่าน” และสำหรับช่วงวัยเด็กมีการบันทึกไว้ว่า “พระเยซูเจริญขึ้นในด้านสติปัญญาและด้านร่างกาย เป็นที่ชอบต่อพระพักตร์พระเจ้าและต่อหน้าคนทั้งหลายด้วย” ลูกา 2:40, 52 {COL 82.3}

The work of parents and teachers is here suggested. They should aim so to cultivate the tendencies of the youth that at each stage of their life they may represent the natural beauty appropriate to that period, unfolding naturally, as do the plants in the garden. {COL 83.1}

ในที่นี้เสนอแนะงานให้แก่ผู้ปกครองและครู กล่าวคือพวกเขาควรมุ่งเป้าหมายเพื่อที่จะปลูกฝังแนวโน้มของเยาวชนให้ทราบว่าในแต่ละช่วงของชีวิตพวกเขาควรแสดงออกถึงความงดงามที่เหมาะสมกับแต่ละช่วงของวัย ให้เปิดเผยออกตามธรรมชาติเหมือนดั่งต้นพืชที่อยู่ในสวน {COL 83.1}

Those children are most attractive who are natural, unaffected. It is not wise to give them special notice, and repeat their clever sayings before them. Vanity should not be encouraged by praising their looks, their words, or their actions. Nor should they be dressed in an expensive or showy manner. This encourages pride in them, and awakens envy in the hearts of their companions. {COL 83.2}

เด็กๆ มีความงดงามน่ารักบริสุทธิ์ไร้มารยาตามธรรมชาติ จึงไม่เหมาะสมเลยที่จะเน้นความสุขใจบางอย่างเป็นพิเศษ และเอาคำพูดที่แสดงความเฉลียวฉลาดออกมากล่าวซ้ำบ่อยๆ ต่อหน้าเขา ไม่ควรสนับสนุนให้เขาหลงใหลในตัวเองโดยยกยอรูปร่างหน้าตา คำพูดหรือกิริยาของพวกเขา หรือให้สวมใส่เสื้อราคาแพงและเพื่อการโอ้อวด การทำเช่นนี้จะสนับสนุนความหยิ่งยโสในตัวเขาและเร้าให้เกิดความริษยาขึ้นในใจของเพื่อนๆ {COL 83.2}

The little ones should be educated in childlike simplicity. They should be trained to be content with the small, helpful duties and the pleasures and experiences natural to their years. Childhood answers to the blade in the parable, and the blade has a beauty peculiarly its own. The children should not be forced into a precocious maturity but should retain as long as possible the freshness and grace of their early years. {COL 83.3}

เด็กเล็กๆ ควรได้รับการอบรมด้วยความเรียบง่ายตามประสาเด็ก พวกเขาควรได้รับการอบรมให้มีความพอใจกับงานเล็กๆ น้อยๆ และมีประโยชน์ และมีความเพลิดเพลินและได้เรียนรู้ประสบการณ์ตามธรรมชาติที่เข้ากับอายุของเขา ช่วงวัยเด็กตรงกับช่วงของลำต้นในอุปมา และลำต้นมีความงดงามจำเพาะของมันเอง ไม่ควรบังคับให้เด็กเติบโตเกินอายุแต่ควรรักษาความสดชื่นและความงามช่วงแรกของชีวิตให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ {COL 83.3}

The little children may be Christians, having an experience in accordance with their years. This is all that God expects of them. They need to be educated in spiritual things; and parents should give them every advantage that they may form characters after the similitude of the character of Christ. {COL 84.1}

เด็กเล็กควรเป็นคริสเตียนตามประสบการณ์ตามอายุของพวกเขา ทั้งหมดนี่แหละคือสิ่งที่พระเจ้าทรงคาดหวังจากพวกเขา เด็กควรได้รับการอบรมในเรื่องของจิตวิญญาณและผู้ปกครองควรใช้ทุกโอกาสให้เป็นประโยชน์เพื่อการเสริมสร้างอุปนิสัยตามแบบอย่างพระลักษณะของพระคริสต์ {COL 84.1}

In the laws of God in nature, effect follows cause with unerring certainty. The reaping will testify as to what the sowing has been. The slothful worker is condemned by his work. The harvest bears witness against him. So in spiritual things: the faithfulness of every worker is measured by the results of his work. The character of his work, whether diligent or slothful, is revealed by the harvest. It is thus that his destiny for eternity is decided. {COL 84.2}

ในกฎของพระเจ้าในธรรมชาติ เหตุจะติดตามด้วยผลอย่างแน่นอนอย่างไม่ผิดพลาด การเก็บเกี่ยวจะแสดงให้เห็นถึงชนิดของการหว่าน คนงานเกียจคร้านถูกตัดสินด้วยผลของเขา การเกี่ยวเก็บเป็นพยานต่อสู้เขา ในฝ่ายจิตวิญญาณก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน ความซื่อสัตย์ของคนงานทุกคนถูกวัดโดยผลของงานที่เขาทำ ลักษณะงานของเขาไม่ว่าขยันขันแข็งหรือเกียจคร้านจะเห็นได้ในวันเก็บเกี่ยว บั้นปลายของนิจนิรันดร์ของเขาจึงถูกกำหนดด้วยผลงานเหล่านี้ {COL 84.2}

Every seed sown produces a harvest of its kind. So it is in human life. We all need to sow the seeds of compassion, sympathy, and love; for we shall reap what we sow. Every characteristic of selfishness, self-love, self-esteem, every act of self-indulgence, will bring forth a like harvest. He who lives for self is sowing to the flesh, and of the flesh he will reap corruption. {COL 84.3}

เมล็ดทุกเม็ดที่หว่านลงไปจะนำไปสู่การเก็บเกี่ยวตามชนิดของมัน ชีวิตของมนุษย์ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน เราทุกคนต้องหว่านเมล็ดแห่งความเมตตา ความเห็นอกเห็นใจ และความรักเพราะเราจะเก็บเกี่ยวในสิ่งที่เราหว่าน อุปนิสัยทุกอย่างของการเห็นแก่ตัว การรักตนเองและยกย่องตนเอง การกระทำตามความประสงค์ของตนเองทุกอย่าง จะนำมาซึ่งการเกี่ยวเก็บอย่างเดียวกัน ผู้ที่มีชีวิตอยู่เพื่อตนเองกำลังหว่านเพื่อเนื้อหนังและด้วยเนื้อหนังนี้เขาจะเก็บเกี่ยวความพินาศ {COL 84.3}

God destroys no man. Everyone who is destroyed will have destroyed himself. Everyone who stifles the admonitions of conscience is sowing the seeds of unbelief, and these will produce a sure harvest. By rejecting the first warning from God, Pharaoh of old sowed the seeds of obstinacy, and he reaped obstinacy. God did not compel him to disbelieve. The seed of unbelief which he sowed produced a harvest of its kind. Thus his resistance continued, until he looked upon his devastated land, upon the cold, dead form of his first-born, and the first-born of all in his house and of all the families in his kingdom, until the waters of the sea closed over his horses and his chariots and his men of war. His history is a fearful illustration of the truth of the words that "whatsoever a man soweth, that shall he also reap." Galatians 6:7. Did men but realize this, they would be careful what seed they sow. {COL 84.4}

พระเจ้าไม่ทรงเคยทำลายมนุษย์คนใด ทุกคนที่ถูกทำลายนั้นจะเป็นเพราะเขาทำลายตัวเขาเอง ทุกคนที่ละเลยการตักเตือนของจิตใต้สำนึกกำลังหว่านเมล็ดแห่งความไม่เชื่อและจะนำมาซึ่งการเก็บเกี่ยวที่แน่นอน ด้วยการปฏิเสธคำเตือนครั้งที่หนึ่งที่มาจากพระเจ้า กษัตริย์ฟาโรห์ในอดีตได้หว่านเมล็ดแห่งความดื้อดึงและพระองค์ทรงเก็บเกี่ยวผลของความดื้อดึงนั้น พระเจ้าไม่ได้ทรงบังคับให้พระองค์ไม่ทรงเชื่อ เมล็ดแห่งความไม่เชื่อที่ฟาโรห์หว่านไปก็ให้ผลผลิตตามชนิดของมัน ดังนั้นการต่อต้านของพระองค์จึงดำเนินต่อไป จนกระทั่งทอดพระเนตรเห็นแผ่นดินถูกทำลาย เห็นร่างที่เย็นชืดไม่มีชีวิตของราชบุตรหัวปีในราชวังของพระองค์และบุตรหัวปีของทุกครอบครัวในอาณาจักรของพระองค์จนกระทั่งน้ำทะเลไหลกลบท่วมม้า รถรบและนักรบทั้งหมดของพระองค์ เรื่องราวของฟาโรห์เป็นตัวอย่างที่น่ากลัวที่แสดงให้เห็นถึงความจริงของพระธรรมที่กล่าวว่า “ใครหว่านอะไรลงก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น” กาลาเทีย 6 :7 หากมนุษย์เพียงแต่สำนึกในสิ่งเหล่านี้ พวกเขาก็จะระมัดระวังชนิดของเมล็ดที่พวกเขาจะนำไปหว่าน {COL 84.4}

As the seed sown produces a harvest, and this in turn is sown, the harvest is multiplied. In our relation to others, this law holds true. Every act, every word, is a seed that will bear fruit. Every deed of thoughtful kindness, of obedience, or of self-denial, will reproduce itself in others, and through them in still others. So every act of envy, malice, or dissension is a seed that will spring up in a "root of bitterness" (Hebrews 12:15), whereby many shall be defiled. And how much larger number will the "many" poison. Thus the sowing of good and evil goes on for time and for eternity. {COL 85.1}

เมื่อหว่านเมล็ดออกไปก็จะนำมาซึ่งการเก็บเกี่ยว และเมื่อหว่านต่อไปการเก็บเกี่ยวก็ทวีมากยิ่งขึ้น กฎนี้เป็นจริงกับความสัมพันธ์ของเรากับผู้อื่น การกระทำทุกอย่าง คำพูดทุกคำเป็นเมล็ดที่จะเกิดผล การกระทำแห่งความเมตตา แห่งความเชื่อฟังหรือความเสียสละจะเกิดผลในผู้อื่นด้วย และขยายออกไปอีกเรื่อยๆ ดังนั้น การกระทำที่แสดงความอิจฉา การมุ่งร้ายและความร้าวฉานจะเป็นเมล็ดที่จะเจริญขึ้นด้วย “รากขมขื่น” ฮีบรู 12:15 ซึ่งจะทำให้คนจำนวนมากด่างพร้อยไปด้วย และพิษร้ายจำนวนมากนี้จะไปทำลายคนอีกมากมายเพียงไร ดังนั้นการหว่านความดีและความชั่วจะมีผลต่อเนื่องทั้งในเวลานี้และตลอดนิรันดร์ {COL 85.1}

Liberality both in spiritual and in temporal things is taught in the lesson of seed sowing. The Lord says, "Blessed are ye that sow beside all waters." Isaiah 32:20. "This I say, He which soweth sparingly shall reap also sparingly; and he which soweth bountifully shall reap also bountifully." 2 Corinthians 9:6. To sow beside all waters means a continual imparting of God's gifts. It means giving wherever the cause of God or the needs of humanity demand our aid. This will not tend to poverty. "He which soweth bountifully shall reap also bountifully." The sower multiplies his seed by casting it away. So it is with those who are faithful in distributing God's gifts. By imparting they increase their blessings. God has promised them a sufficiency that they may continue to give. "Give, and it shall be given unto you; good measure, pressed down, and shaken together, and running over, shall men give into your bosom." Luke 6:38. {COL 85.2}

ความมีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ทั้งในฝ่ายจิตวิญญาณและในฝ่ายโลก เป็นบทเรียนที่ได้จากเรื่องของการหว่านเมล็ดพืช พระเป็นเจ้าตรัสว่า “ความสุขจะมีกับพวกท่านที่หว่านอยู่ข้างห้วงน้ำทั้งปวง” อิสยาห์ 32:20 “นี่แหละคนที่หว่านเพียงเล็กน้อยก็จะเก็บเกี่ยวได้เพียงเล็กน้อย คนที่หว่านมากก็จะเก็บเกี่ยวได้มาก” 2 โครินธ์ 9:6 การหว่านอยู่ข้างห้วงน้ำหมายถึงการแจกจ่ายของประทานของพระเจ้าอยู่เสมอ หมายถึงการให้เพื่อพระราชกิจของพระเจ้าหรือให้แก่เพื่อนมนุษย์ผู้ต้องการความช่วยเหลือของเรา การทำเช่นนี้จะไม่ทำให้เกิดความยากจน “คนที่หว่านมากก็จะเก็บเกี่ยวได้มาก” ผู้หว่านได้รับผลเพิ่มขึ้นก็เพราะเขาหว่านออกไป ผู้ที่สัตย์ซื่อในการแจกจ่ายของประทานของพระเจ้าก็จะเป็นเช่นนั้น ด้วยการแจกจ่ายไป ก็จะได้พระพรเพิ่มขึ้น พระเจ้าทรงสัญญาที่จะประทานความบริบูรณ์เพื่อเขาจะแจกจ่ายต่อไป “จงให้เขา แล้วพวกท่านจะได้รับด้วยแบบยัดสั่นแน่นพูนล้นเต็มหน้าตักของท่าน” ลูกกา 6:38 {COL 85.2}

And more than this is wrapped up in the sowing and the reaping. As we distribute God's temporal blessings, the evidence of our love and sympathy awakens in the receiver gratitude and thanksgiving to God. The soil of the heart is prepared to receive the seeds of spiritual truth. And He who ministers seed to the sower will cause the seed to germinate and bear fruit unto eternal life. {COL 86.1}

การหว่านและการเก็บเกี่ยวมีความหมายมากยิ่งกว่านี้อีก ขณะที่เราแจกจ่ายพระพรทางฝ่ายโลก การแสดงออกซึ่งความรักและความเห็นใจของเราจะไปกระตุ้นผู้รับให้สำนึกในพระคุณและขอบคุณพระเจ้า ดินของจิตใจถูกเตรียมไว้เพื่อรับเมล็ดแห่งความจริงทางฝ่ายจิตวิญญาณ และพระองค์ผู้ประทานเมล็ดจะทรงเป็นผู้กระทำให้เมล็ดนั้นงอก และให้ผลสู่ชีวิตนิรันดร์ {COL 86.1}

By the casting of the grain into the soil, Christ represents the sacrifice of Himself for our redemption. "Except a corn of wheat fall into the ground and die," He says, "it abideth alone; but if it die, it bringeth forth much fruit." John 12:24. So the death of Christ will result in fruit for the kingdom of God. In accordance with the law of the vegetable kingdom, life will be the result of His death. {COL 86.2}

พระคริสต์ทรงแสดงให้เห็นถึงการเสียสละที่พระองค์ทรงมีต่อความรอดของเราด้วยการใช้เรื่องการหว่านเมล็ดข้าวลงบนพื้นดิน พระองค์ตรัสว่า “ถ้าเมล็ดข้าวไม่ได้ตกลงไปในดินและเปื่อยเน่าไป ก็จะคงอยู่เป็นเมล็ดเดียว แต่ถ้าเปื่อยเน่าไปแล้ว ก็จะงอกขึ้นเกิดผลมาก” ยอห์น 12:24 ดังนั้นการสิ้นพระชนม์ของพระคริสต์จะทำให้เกิดผลเพื่อแผ่นดินของพระเจ้า เช่นเดียวกับกฎของอาณาจักรพืช ชีวิตจะเกิดขึ้นเป็นผลเนื่องมาจากการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ {COL 86.2}

And all who would bring forth fruit as workers together with Christ must first fall into the ground and die. The life must be cast into the furrow of the world's need. Self-love, self-interest, must perish. But the law of self-sacrifice is the law of self-preservation. The seed buried in the ground produces fruit, and in turn this is planted. Thus the harvest is multiplied. The husbandman preserves his grain by casting it away. So in human life, to give is to live. The life that will be preserved is the life that is freely given in service to God and man. Those who for Christ's sake sacrifice their life in this world, will keep it unto life eternal. {COL 86.3}

ทุกคนที่ต้องการเกิดผลจากการทำงานร่วมกันกับพระคริสต์ จำเป็นต้องตกลงสู่ดินและตายก่อน ชีวิตจะต้องทิ้งลงไปยังรอยไถแห่งความต้องการของโลก ความรักตัวเอง ความสนใจในตัวเองจะต้องถูกทำลาย แต่กฎแห่งการเสียสละตัวเองเป็นกฎแห่งการถนอมตัวเอง เมล็ดที่ฝังอยู่ในดินจะเกิดผลและจะนำไปปลูกต่อไป ดังนั้นการเก็บเกี่ยวจึงเพิ่มพูนขึ้น ผู้หว่านพืชเก็บรักษาเมล็ดข้าวโดยการหว่านออกไป ชีวิตของมนุษย์จึงเป็นเช่นเดียวกัน ด้วยว่าการให้คือการมีชีวิต ชีวิตที่จะได้รับการถนอมรักษาไว้ คือชีวิตที่ถวายอย่างไม่มีขอบเขตเพื่องานของพระเจ้าและเพื่อรับใช้ เพื่อนมนุษย์ ผู้ที่เสียสละชีวิตในโลกนี้เพื่อพระคริสต์ จะเก็บรักษาเพื่อชีวิตนิรันดร์ {COL 86.3}

The seed dies to spring forth into new life, and in this we are taught the lesson of the resurrection. All who love God will live again in the Eden above. Of the human body laid away to molder in the grave God has said, "It is sown in corruption; it is raised in incorruption: it is sown in dishonor; it is raised in glory: it is sown in weakness; it is raised in power." 1 Corinthians 15:42, 43. {COL 87.1}

เมล็ดตายไปเพื่อจะเกิดเป็นชีวิตใหม่ จากตัวอย่างนี้เราได้รับการสอนถึงบทเรียนแห่งการกลับเป็นขึ้นจากตาย ทุกคนที่รักพระเจ้าจะมีชีวิตอีกครั้งในสวนเอเดนเบื้องบน สำหรับร่างกายของมนุษย์ที่ถูกฝังให้เปื่อยเน่าในหลุมฝังศพ พระเจ้าตรัสไว้ดังนี้ว่า “ร่างกายที่ถูกหว่านลงนั้นเสื่อมสลายได้ ร่างกายที่เป็นขึ้นมาใหม่นั้นไม่เสื่อมสลาย สิ่งที่ถูกหว่านลงนั้นไร้เกียรติ สิ่งที่เป็นขึ้นมานั้นมีศักดิ์ศรี สิ่งที่ถูกหว่านลงนั้นอ่อนกำลัง สิ่งที่เป็นขึ้นมานั้นมีพลัง” 1โครินธ์ 15: 42, 43 {COL 87.1}

Such are a few of the many lessons taught by nature's living parable of the sower and the seed. As parents and teachers try to teach these lessons, the work should be made practical. Let the children themselves prepare the soil and sow the seed. As they work, the parent or teacher can explain the garden of the heart with the good or bad seed sown there, and that as the garden must be prepared for the natural seed, so the heart must be prepared for the seed of truth. As the seed is cast into the ground, they can teach the lesson of Christ's death; and as the blade springs up, they can teach the lesson of the truth of the resurrection. As the plants grow, the correspondence between the natural and the spiritual sowing may be continued. {COL 87.2}

ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นเพียงบทเรียนไม่กี่บทจากอุปมาเกี่ยวกับธรรมชาติที่มีชีวิตของเรื่องผู้หว่านและเมล็ด ขณะที่ผู้ปกครองและครูใช้ความพยายามในการสอนบทเรียนเหล่านี้ พวกเขาควรสอนเพื่อที่จะนำไปปฏิบัติได้ ควรให้เด็กเตรียมดินและหว่านเมล็ดเอง ในขณะที่พวกเขาทำงานอยู่นั้น ผู้ปกครองและครูอธิบายถึงการหว่านเมล็ดที่ดีและไม่ดีลงในสวนของจิตใจได้ และการที่สวนต้องได้รับการตระเตรียมเพื่อการหว่านเมล็ดอย่างไร สวนแห่งจิตใจก็ควรได้รับการตระเตรียมเพื่อเมล็ดแห่งความจริงอย่างนั้นเหมือนกัน ในขณะที่หว่านเมล็ดลงสู่ดินก็สามารถสอนบทเรียนเรื่องของการวายพระชนม์ของพระคริสต์ได้ ขณะที่ใบโผล่พ้นพื้นดิน พวกเขาก็สอนบทเรียนแห่งความจริงของการกลับเป็นขึ้นจากตาย ขณะที่ต้นพืชเจริญขึ้น พวกเขายังสอนเรื่องการเปรียบเทียบระหว่างการหว่านเมล็ดฝ่ายธรรมชาติและเมล็ดฝ่ายจิตวิญญาณต่อไปอีกได้ {COL 87.2}

The youth should be instructed in a similar way. They should be taught to till the soil. It would be well if there were, connected with every school, lands for cultivation. Such lands should be regarded as God's own schoolroom. The things of nature should be looked upon as a lesson book which His children are to study, and from which they may obtain knowledge as to the culture of the soul. {COL 87.3}

เยาวชนควรได้รับการสั่งสอนในแนวทางที่คล้ายคลึงกัน ควรสอนพวกเขาให้รู้จักพรวนดิน จะเป็นการดีหากโรงเรียนทุกโรงเรียนมีที่ดินสำหรับการเพราะปลูก ควรถือว่าที่ดินเพื่อการนี้เป็นโรงเรียนของพระเจ้า สิ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติเป็นบทเรียนที่ลูกหลานของพระองค์ต้องศึกษา เพื่อพวกเขาจะได้รับความรู้ในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณ {COL 87.3}

In tilling the soil, in disciplining and subduing the land, lessons may constantly be learned. No one would think of settling upon a raw piece of land, expecting it at once to yield a harvest. Earnestness, diligence, and persevering labor are to be put forth in treating the soil preparatory to sowing the seed. So it is in the spiritual work in the human heart. Those who would be benefited by the tilling of the soil must go forth with the word of God in their hearts. They will then find the fallow ground of the heart broken by the softening, subduing influence of the Holy Spirit. Unless hard work is bestowed on the soil, it will not yield a harvest. So with the soil of the heart: the Spirit of God must work upon it to refine and discipline it before it can bring forth fruit to the glory of God. {COL 88.1}

เราจะได้รับบทเรียนอย่างสม่ำเสมอจากการพรวนดินและจัดเตรียมดินให้เหมาะกับการเพาะปลูก ไม่มีใครคิดว่าเมื่อจับจองที่ดินผืนหนึ่งก็จะเก็บเกี่ยวได้ทันที ก่อนที่จะหว่านเมล็ดจะต้องมีการเตรียมดินด้วยการทำงานอย่างจริงจัง ขยันขันแข็งและบากบั่น งานฝ่ายจิตวิญญาณของจิตใจมนุษย์ก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ผู้ที่จะได้รับประโยชน์จากการพรวนดิน จะต้องออกไปด้วยการมีพระธรรมของพระเจ้าในใจของเขา พวกเขาจะได้พบรอยไถของจิตใจซึ่งแตกสลายโดยอำนาจชักนำอันอ่อนโยนของพระวิญญาณบริสุทธิ์ หากไม่มีการลงแรงเพื่อพรวนดินจะไม่มีการเก็บเกี่ยว ในดินของหัวใจก็เช่นกัน พระวิญญาณของพระเจ้าจะต้องทำงานเพื่อชำระให้บริสุทธิ์ และสั่งสอนก่อนที่จะเกิดผลเพื่อถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า {COL 88.1}

The soil will not produce its riches when worked by impulse. It needs thoughtful, daily attention. It must be plowed often and deep, with a view to keeping out the weeds that take nourishment from the good seed planted. Thus those who plow and sow prepare for the harvest. None need stand in the field amid the sad wreck of their hopes. {COL 88.2}

ดินจะไม่ให้ผลที่มีคุณค่า หากไม่ได้ดูแลอย่างจริงจัง จึงต้องดูแลดินด้วยความเอาใส่ใจและทำเป็นประจำทุกวัน ควรไถบ่อยๆ และไถให้ลึก ถอนวัชพืชที่คอยแย่งชิงอาหารของเมล็ดดีที่ปลูกไว้ ดังนั้นผู้ที่ไถและหว่านก็ได้เตรียมเพื่อการเก็บเกี่ยว ไม่มีใครจะยืนอยู่กลางทุ่งด้วยใจที่แตกสลายด้วยเกรงว่าสิ่งที่หวังเอาไว้จะไม่เกิดผล {COL 88.2}

The blessing of the Lord will rest upon those who thus work the land, learning spiritual lessons from nature. In cultivating the soil the worker knows little what treasures will open up before him. While he is not to despise the instruction he may gather from minds that have had an experience, and from the information that intelligent men may impart, he should gather lessons for himself. This is a part of his training. The cultivation of the soil will prove an education to the soul. {COL 88.3}

พระพรของพระเป็นเจ้าจะอยู่กับผู้ที่ทำงานอยู่กับผืนดิน เพื่อเรียนรู้บทเรียนทางฝ่ายจิตวิญญาณจากธรรมชาติ ในการเพาะปลูกพรวนดิน คนงานไม่ทราบว่าจะมีสมบัติใดเปิดเผยให้แก่เขา ขณะเดียวกันเขาไม่ควรดูหมิ่นบทเรียนที่รวบรวมจากสมองของผู้มีประสบการณ์และข้อมูลของผู้มีความรู้เฉลียวฉลาดที่เคยมีส่วนร่วมในงานนั้น เขาควรจะเก็บรวบรวมบทเรียนเหล่านี้เพื่อตัวเอง นี่เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกฝนของเขา การเพาะปลูกพรวนดินเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงการศึกษาในเรื่องของฝ่ายจิตวิญญาณ {COL 88.3}

He who causes the seed to spring up, who tends it day and night, who gives it power to develop, is the Author of our being, the King of heaven, and He exercises still greater care and interest in behalf of His children. While the human sower is planting the seed to sustain our earthly life, the Divine Sower will plant in the soul the seed that will bring forth fruit unto life everlasting. {COL 89.1}

พระผู้ทรงสร้างเราคือผู้ทรงทำให้เมล็ดเจริญขึ้น พระองค์ทรงคอยดูแลทั้งกลางวันและกลางคืน ประทานอำนาจให้เจริญเติบโต พระองค์ทรงเป็นจอมกษัตริย์แห่งสวรรค์ พระองค์ทรงดูแลและทรงสนพระทัยบุตรทั้งหลายมากยิ่งกว่านี้อีก ในขณะที่มนุษย์เพาะปลูกเพื่อให้ชีวิตในโลกอยู่รอดได้นั้น พระเจ้าผู้หว่านจะทรงปลูกเมล็ดในจิตวิญญาณเพื่อจะเกิดผลจนนำไปถึงชีวิตนิรันดร์ {COL 89.1}