In the teaching that God gave to Israel, the preservation of health received careful attention. The people who had come from slavery with the uncleanly and unhealthful habits which it engenders, were subjected to the strictest training in the wilderness before entering Canaan. Health principles were taught and sanitary laws enforced. {MH 277.1}

ในคำสอนที่พระเจ้าได้ประทานให้แก่ชนชาติอิสราเอลนั้น ได้มีการกำชับให้เอาใจใส่ดูแลรักษาสุขภาพเป็นพิเศษ พวกเขาซึ่งเพิ่งพ้นจากการตกเป็นทาสและต่างเคยชินอยู่กับนิสัยที่ไม่รักษาความสะอาดและไม่ถูกหลักสุขอนามัย จำต้องได้รับการฝึกหัดอบรมอย่างเข้มงวดที่สุดในระหว่างการเร่ร่อนอยู่ในถิ่นทุรกันดารก่อนที่จะเข้าไปยังแผ่นดินคะนาอัน โดยพวกเขาต้องเรียนรู้ถึงหลักการของสุขภาพและปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ในด้านสุขอนามัย {MH 277.1}

Prevention of Disease Not only in their religious service, but in all the affairs of daily life was observed the distinction between clean and unclean. All who came in contact with contagious or contaminating diseases were isolated from the encampment, and they were not permitted to return without thorough cleansing of both the person and the clothing. In the case of one afflicted with a contaminating disease, the direction was given: {MH 277.2}

การป้องกันโรค ไม่เพียงแต่ในพิธีกรรมทางศาสนาเท่านั้น ทุกกิจกรรมของชีวิตประจำวันได้ถูกแบ่งแยกให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างสิ่งที่สะอาดและสิ่งที่เป็นมลทิน ผู้ใดที่ไปสัมผัสกับโรคติดต่อหรือโรคติดเชื้อจะต้องถูกกักตัวไว้นอกค่ายพัก และจะไม่ได้รับอนุญาตให้กลับเข้ามาอยู่ในค่ายจนกว่าจะได้อาบน้ำชำระร่างกายและได้ซักเสื้อผ้าของตนอย่างสะอาดหมดจด ในกรณีของผู้ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อได้มีคำแนะนำไว้ดังนี้ {MH 277.2}

"Every bed, whereon he lieth, . . . is unclean: and everything, whereon he sitteth, shall be unclean. And whosoever toucheth his bed shall wash his clothes, and bathe himself in water, and be unclean until the even. And he that sitteth on anything whereon he sat . . . shall wash his clothes, and bathe himself in water, and be unclean until the even. And he that toucheth the flesh of him . . . shall wash his clothes, and bathe himself in water, and be unclean until the even. . . . And whosoever toucheth anything that was under him shall be unclean until the even: and he that beareth any of those things shall wash his clothes, and bathe himself in water, and be unclean until the even. And whomsoever he toucheth . . . and hath not rinsed his hands in water, he shall wash his clothes, and bathe himself in water, and be unclean until the even. And the vessel of earth, that he toucheth, . . . shall be broken: and every vessel of wood shall be rinsed in water." Leviticus 15:4-12. {MH 277.3}

“เตียงนอนซึ่งผู้ใดที่มีสิ่งไหลออกขึ้นไปนอน เตียงนั้นก็เป็นมลทิน ทุกสิ่งที่เขารองนั่งก็เป็นมลทิน ผู้ใดที่แตะต้องเตียงของเขาต้องซักเสื้อผ้าของตนและอาบน้ำ และจะเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ผู้ใดไปนั่งบนสิ่งที่ผู้มีสิ่งไหลออกได้นั่งก่อน ผู้นั้นต้องซักเสื้อผ้าของตนและอาบน้ำ และจะเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ผู้ใดไปแตะต้องร่างกายของผู้ที่มีสิ่งไหลออก ผู้นั้นต้องซักเสื้อผ้าของตน และอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น…..ผู้หนึ่งผู้ใดแตะต้องสิ่งที่รองเขาอยู่นั้น ผู้นั้นจะเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น และผู้ใดที่หยิบถือสิ่งนั้นต้องซักเสื้อผ้าของตัวและอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ผู้ที่มีสิ่งไหลออกแตะต้องผู้ใดด้วยมือที่มิได้ล้าง ผู้ถูกแตะต้องนั้นต้องซักเสื้อผ้าของตัวและอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ภาชนะดินซึ่งผู้มีสิ่งไหลออกแตะต้องให้ทุบเสีย และภาชนะไม้ทุกอย่างก็ให้ชำระเสียด้วยน้ำ” เลวีนิติ 15:4-12 {MH 277.3}

The law concerning leprosy is also an illustration of the thoroughness with which these regulations were to be enforced: {MH 278.1}

กฎบัญญัติที่ว่าด้วยเรื่องของโรคเรื้อนนั้น เป็นแบบอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความละเอียดลออของกฎข้อบังคับที่พวกอิสราเอลจะต้องถือปฏิบัติตาม {MH 278.1}

"All the days wherein the plague shall be in him [the leper] he shall be defiled; he is unclean: he shall dwell alone; without the camp shall his habitation be. The garment also that the plague of leprosy is in, whether it be a woolen garment, or a linen garment; whether it be in the warp, or woof; of linen, or of woolen; whether in a skin, or in anything made of skin; . . . the priest shall look upon the plague: . . . if the plague be spread in the garment, either in the warp, or in the woof, or in a skin, or in any work that is made of skin; the plague is a fretting leprosy; it is unclean. He shall therefore burn that garment, whether warp or woof, in woolen or in linen, or anything of skin, wherein the plague is: for it is a fretting leprosy; it shall be burnt in the fire." Leviticus 13:46-52. {MH 278.2}

“เขาจะเป็นมลทินอยู่ตลอดเวลาที่เขาเป็นโรค เขาเป็นมลทิน เขาจะต้องอยู่แต่ลำพังภายนอกค่าย เมื่อในเครื่องแต่งกายมีเรื้อน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกายขนสัตว์หรือผ้าป่าน อยู่ที่ด้ายเส้นยืนหรือเส้นพุ่ง อยู่ที่ผ้าป่านหรือผ้าขนสัตว์หรืออยู่ในหนัง หรือสิ่งใดๆ ที่ทำด้วยหนัง……….ให้ปุโรหิตตรวจโรคนั้น…….ถ้าโรคนั้นลามไปในเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ไม่ว่าที่ด้ายเส้นยืนหรือเส้นพุ่ง เป็นที่หนังสัตว์ หรือสิ่งใดที่ทำด้วยหนังสัตว์ โรคนั้นเป็นโรคเรื้อนอย่างร้าย นับว่าเป็นมลทิน ให้ปุโรหิตเผาเครื่องแต่งกายนั้นเสีย ไม่ว่าเป็นโรคที่ด้ายเส้นยืนหรือเส้นพุ่ง เป็นที่ผ้าขนสัตว์หรือผ้าป่าน หรือสิ่งใดๆที่ทำด้วยหนังสัตว์ เพราะเป็นโรคเรื้อนที่ร้าย จึงให้เผาเสียในไฟ” เลวีนิติ 13:46-52 {MH 278.2}

So, too, if a house gave evidence of conditions that rendered it unsafe for habitation, it was destroyed. The priest was to "break down the house, the stones of it, and the timber thereof, and all the mortar of the house; and he shall carry them forth out of the city into an unclean place. Moreover he that goeth into the house all the while that it is shut up shall be unclean until the even. And he that lieth in the house shall wash his clothes; and he that eateth in the house shall wash his clothes." Leviticus 14:45-47. {MH 278.3}

ในทำนองเดียวกัน ถ้าบ้านหลังใดมีลักษณะที่แสดงให้เห็นว่ามีความไม่ปลอดภัยที่จะใช้อยู่อาศัยได้ บ้านหลังนั้นก็จะต้องถูกทำลายเสีย ปุโรหิตจะต้อง “พังเรือนนั้นลง หิน ไม้และปูนที่ทำเรือนนั้นให้ขนไปทิ้งเสีย ในที่ที่มลทินภายนอกเมือง ยิ่งกว่านั้นอีก เมื่อเรือนปิดอยู่ มีผู้ใดเข้าไป ผู้นั้นจะเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น ผู้ใดที่นอนลงในเรือนนั้น ต้องซักเสื้อผ้าของเขา และผู้ที่รับประทานในเรือนนั้น ต้องซักเสื้อผ้าของเขาด้วย” เลวีนิติ 14:45-47 {MH 278.3}

Cleanliness The necessity of personal cleanliness was taught in the most impressive manner. Before gathering at Mount Sinai to listen to the proclamation of the law by the voice of God, the people were required to wash both their persons and their clothing. This direction was enforced on pain of death. No impurity was to be tolerated in the presence of God. {MH 279.1}

ความสะอาด ความสำคัญของการรักษาความสะอาดส่วนบุคคลนั้นได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างน่าประทับใจที่สุด ก่อนที่ชนชาติอิสราเอลจะไปชุมนุมกันยังภูเขาซีนายเพื่อฟังพระสุรเสียงของพระเจ้าเพื่อทรงประกาศถึงพระบัญญัติสิบประการ พวกเขาต้องอาบน้ำชำระร่างกายและซักเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มของตนให้สะอาด พวกเขาจะต้องปฏิบัติตามพระบัญชานี้อย่างเคร่งครัด หาไม่แล้วมีโทษถึงตาย เพราะเมื่ออยู่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้านั้น ทุกคนจะต้องปราศจากสิ่งไม่บริสุทธิ์ที่เป็นมลทิน {MH 279.1}

During the sojourn in the wilderness the Israelites were almost continually in the open air, where impurities would have a less harmful effect than upon the dwellers in close houses. But the strictest regard to cleanliness was required both within and without their tents. No refuse was allowed to remain within or about the encampment. The Lord said: {MH 279.2}

ระหว่างที่ชนชาติอิสราเอลเร่ร่อนอยู่ในถิ่นทุรกันดารนั้น พวกเขาใช้ชีวิตในกลางแจ้งเป็นส่วนใหญ่ ที่ซึ่งพวกเขาได้รับผลเสียจากความสกปรกน้อยกว่าผู้ที่พักอยู่ในบ้านเรือนที่มิดชิด แต่พวกเขาก็ยังต้องถือรักษาความสะอาดทั้งภายในและภายนอกกระโจมอย่างเคร่งครัดที่สุด พวกเขาต้องไม่ปล่อยให้มีเศษขยะหรือสิ่งปฏิกูลใดๆ อยู่ภายในหรืออยู่รอบๆ บริเวณค่ายพัก องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า {MH 279.2}

"The Lord thy God walketh in the midst of thy camp, to deliver thee, and to give up thine enemies before thee; therefore shall thy camp be holy." Deuteronomy 23:14. {MH 280.1}

“พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทรงดำเนินอยู่ท่ามกลางค่ายของท่าน เพื่อจะช่วยกู้ท่านและมอบศัตรูของท่านไว้ในมือท่าน เพราะฉะนั้นค่ายของท่านต้องบริสุทธิ์” เฉลยธรรมบัญญัติ 23:14 {MH 280.1}

Diet The distinction between clean and unclean was made in all matters of diet: {MH 280.2}

อาหารการกิน ในเรื่องของอาหารการกินทั้งหมดนั้น พระเจ้าได้ทรงชี้แจงให้ชนชาติอิสราเอลได้ทราบถึงความแตกต่างระหว่างสิ่งที่สะอาดและสิ่งที่เป็นมลทิน {MH 280.2}

"I am the Lord thy God, which have separated you from other people. Ye shall therefore put difference between clean beasts and unclean, and between unclean fowls and clean: and ye shall not make your souls abominable by beast, or by fowl, or by any manner of living thing, . . . which I have separated from you as unclean." Leviticus 20:24, 25. {MH 280.3}

“เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ผู้ได้แยกเจ้าออกจากชนชาติทั้งหลาย เหตุฉะนั้นเจ้าจงสังเกตความแตกต่างระหว่างสัตว์สะอาด และสัตว์มลทิน ระหว่างนกมลทินและนกสะอาด เจ้าอย่ากระทำตัวให้เป็นที่พึงรังเกียจ ด้วยสัตว์หรือนกหรือสิ่งใดๆ ที่เลื้อยคลานอยู่บนดิน ซึ่งเราได้แยกให้เจ้าแล้วว่าเป็นของมลทิน” เลวีนิติ 20:24, 25 {MH 280.3}

Many articles of food eaten freely by the heathen about them were forbidden to the Israelites. It was no arbitrary distinction that was made. The things prohibited were unwholesome. And the fact that they were pronounced unclean taught the lesson that the use of injurious foods is defiling. That which corrupts the body tends to corrupt the soul. It unfits the user for communion with God, unfits him for high and holy service. {MH 280.4}

อาหารหลายชนิดที่ชนต่างชาติที่ไม่ได้นับถือพระเจ้ากินกันตามความพอใจนั้น เป็นอาหารต้องห้ามของชนชาติอิสราเอล การแยกให้เห็นถึงความแตกต่างนี้มิใช่ปราศจากเหตุผล อาหารที่พระเจ้าทรงห้ามไว้นั้นเป็นอาหารที่เป็นอันตรายต่อร่างกายและจิตใจ และความจริงที่พระเจ้าทรงประกาศไว้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับอาหารที่ไม่สะอาดนี้ ก็เพื่อที่จะสั่งสอนพวกเขาให้ทราบว่า การรับประทานอาหารที่ให้โทษแก่ร่างกายเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดมลทิน โดยสิ่งใดที่เป็นภัยอันตรายต่อร่างกาย สิ่งนั้นก็ย่อมจะทำให้จิตวิญญาณต้องเป็นมลทินตามไปด้วย การรับประทานอาหารที่ไม่สะอาดจะทำให้ผู้ที่รับประทานไม่lเหมาะสมที่จะเข้าสนิทกับพระเจ้า และไม่สมควรเป็นผู้ปรนนิบัติรับใช้ในกิจการอันบริสุทธิ์และสูงส่งของพระองค์ {MH 280.4}

In the Promised Land the discipline begun in the wilderness was continued under circumstances favorable to the formation of right habits. The people were not crowded together in cities, but each family had its own landed possession, ensuring to all the health-giving blessings of a natural, unperverted life. {MH 280.5}

ในแผ่นดินแห่งพันธสัญญา ระเบียบวินัยที่เริ่มต้นเมื่อครั้นอยู่ในถิ่นทุรกันดารยังคงได้รับการปฏิบัติตามอย่างต่อเนื่องภายใต้สภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยให้ทุกคนสามารถสร้างอุปนิสัยที่ถูกต้องได้ ชนชาติอิสราเอลไม่ได้แออัดอาศัยกันอยู่ภายในเมือง แต่ทุกครอบครัวต่างได้รับทรัพย์สมบัติเป็นที่ดินของตนเอง เป็นการรับประกันถึงพระพรของสุขภาพที่แข็งแรงและชีวิตตามธรรมชาติที่ไม่ขัดสน {MH 280.5}

Concerning the cruel, licentious practices of the Canaanites, who were dispossessed by Israel, the Lord said: {MH 280.6}

ในเรื่องที่เกี่ยวกับการกระทำอันโหดร้ายและปราศจากศีลธรรมของชาวคะนาอันที่ชนชาติอิสราเอลได้ขับไล่ออกไปจากแผ่นดินนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสว่า {MH 280.6}

"Ye shall not walk in the manners of the nation, which I cast out before you: for they committed all these things, and therefore I abhorred them." Verse 23. "Neither shalt thou bring an abomination into thine house, lest thou be a cursed thing like it." Deuteronomy 7:26. {MH 280.7}

“เจ้าอย่าประพฤติตามธรรมเนียมของประชาชาติ ที่เราไล่ไปเสียให้พ้นหน้าเจ้า ด้วยว่าเขาทั้งหลายได้ประพฤติผิดในสิ่งเหล่านี้ เราจึงเกลียดชังเขา” เลวีนิติ 20:23 “พวกท่านอย่านำสิ่งพึงรังเกียจเข้าไปในเรือนของท่าน กลัวว่าท่านจะเป็นเหมือนของนั้น พวกท่านจงรังเกียจและเกลียดมันอย่างที่สุด ด้วยเป็นของที่ต้องห้าม” เฉลยธรรมบัญญัติ 7:26 {MH 280.7}

In all the affairs of their daily life, the Israelites were taught the lesson set forth by the Holy Spirit: {MH 281.1}

ในกิจการทุกอย่างที่เกี่ยวกับชีวิตประจำวัน ชนชาติอิสราเอลได้รับการสั่งสอนตามที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้ทรงชี้แจงไว้ว่า {MH 281.1}

"Know ye not that ye are the temple of God, and that the Spirit of God dwelleth in you? If any man defile the temple of God, him shall God destroy; for the temple of God is holy, which temple ye are." 1 Corinthians 3:16, 17. {MH 281.2}

“ท่านทั้งหลายไม่รู้หรือว่าท่านเป็นวิหารของพระเจ้า และพระวิญญาณของพระเจ้าสถิตอยู่ในท่าน ถ้าผู้ใดทำลายวิหารของพระเจ้า พระเจ้าจะทรงทำลายผู้นั้น เพราะวิหารของพระเจ้าเป็นที่บริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ และท่านทั้งหลายเป็นวิหารนั้น” 1 โครินธ์ 3:16, 17 {MH 281.2}

Rejoicing "A merry [rejoicing] heart doeth good like a medicine." Proverbs 17:22. Gratitude, rejoicing, benevolence, trust in God's love and care--these are health's greatest safeguard. To the Israelites they were to be the very keynote of life. {MH 281.3}

การมีจิตใจที่ร่าเริง “ใจร่าเริงเป็นยาอย่างดี” สุภาษิต 17:22 ความสำนึกในพระคุณ ความชื่นชมยินดี ความเมตตากรุณา ความไว้วางใจในความรักและการดูแลของพระเจ้า สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเครื่องคุ้มครองสุขภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุด สำหรับชนชาติอิสราเอลแล้ว สิ่งเหล่านี้เป็นคำขวัญหลักประจำชีวิต {MH 281.3}

The journey made three times a year to the annual feasts at Jerusalem, the week's sojourn in booths during the Feast of Tabernacles, were opportunities for outdoor recreation and social life. These feasts were occasions of rejoicing, made sweeter and more tender by the hospitable welcome given to the stranger, the Levite, and the poor. {MH 281.4}

การได้เดินทางสามครั้งในหนึ่งปีเพื่อเข้าร่วมพิธีในเทศกาลเลี้ยงฉลองประจำปีที่กรุงเยรูซาเล็ม และการได้ออกไปพักอยู่ในเพิงกลางแจ้งตลอดหนึ่งสัปดาห์ระหว่างงานเลี้ยงฉลองเทศกาลอยู่เพิง เป็นโอกาสที่ชนชาติอิสราเอลจะได้ไปพักผ่อนกลางแจ้งและใช้เวลาพบปะสังสรรค์กัน เทศกาลเหล่านี้เป็นเวลาแห่งความชื่นชมยินดี เพิ่มความอบอุ่นและความหวานซึ้งด้วยการต้อนรับอย่างเอาใจใส่ของชาวท้องถิ่นที่มอบให้กับแขกแปลกหน้า คนเลวีและคนยากจน {MH 281.4}

"Rejoice in every good thing which the Lord thy God hath given unto thee, and unto thine house, thou, and the Levite, and the stranger that is among you." Deuteronomy 26:11. {MH 281.5}

“จงปีติร่าเริงด้วยของดีทุกสิ่งซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน แก่ครอบครัวของท่าน แก่ตัวท่านเอง และคนเลวี และคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกท่าน” เฉลยธรรมบัญญัติ 26:11 {MH 281.5}

So, in later years, when the law of God was read in Jerusalem to the captives returned from Babylon, and the people wept because of their transgressions, the gracious words were spoken: {MH 281.6}

จนกระทั่งในเวลาต่อมา เมื่อธรรมบัญญัติของพระเจ้าได้ถูกนำมาอ่านให้พวกเชลยที่ได้กลับมาจากรุงบาบิโลนฟังในกรุงเยรูซาเล็ม พวกเขาพากันร้องไห้ เพระการล่วงละเมิดของพวกเขาที่มีต่อบทบัญญัติ พระองค์ตรัสแก่พวกเขาด้วยความเมตตาว่า {MH 281.6}

"Mourn not. . . . Go your way, eat the fat, and drink the sweet, and send portions unto them for whom nothing is prepared: for this day is holy unto our Lord: neither be ye sorry; for the joy of the Lord is your strength." Nehemiah 8:9, 10. {MH 281.7}

“อย่าคร่ำครวญหรือร้องไห้……ไปเถิด ไปรับประทานไขมันและดื่มน้ำหวาน และส่งส่วนอาหารไปให้คนที่ไม่มีอะไรเตรียมไว้ เพราะว่าวันนี้เป็นวันบริสุทธิ์แด่องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา อย่าโศกเศร้าเลย เพราะความชื่นบานของตนในพระเจ้าเป็นกำลังของท่าน" เนหะมีย์ 8:9, 10 {MH 281.7}

And it was published and proclaimed "in all their cities, and in Jerusalem, saying, Go forth unto the mount, and fetch olive branches, and pine branches, and myrtle branches, and palm branches, and branches of thick trees, to make booths, as it is written. So the people went forth, and brought them, and made themselves booths, everyone upon the roof of his house, and in their courts, and in the courts of the house of God, and in the street of the water gate, and in the street of the gate of Ephraim. And all the congregation of them that were come again out of the captivity made booths, and sat under the booths. . . . And there was very great gladness." Verses 15-17. {MH 282.1}

และมีการป่าวร้องประกาศว่า “ในหัวเมืองทั้งปวง และในเยรูซาเล็มว่า จงออกไปที่ภูเขาและนำกิ่งมะกอกเทศ กิ่งกระบก กิ่งต้นน้ำมันเขียว ใบอินทผลัมและกิ่งไม้ใบดกอื่นๆ เพื่อทำเพิง ดังที่ได้เขียนไว้ ประชาชนจึงออกไป เอากิ่งไม้เหล่านั้นมา และทำเพิงสำหรับตัวต่างอยู่บนหลังคาบ้านของตน และตามลานบ้านของตน และในลานพระนิเวศของพระเจ้า และในลานเมืองที่ประตูน้ำ และในลานเมืองที่ประตูเอฟราอิม และชุมนุมชนทั้งปวง ผู้ได้กลับมาจากการเป็นเชลยได้ทำเพิงและพักอยู่ในเพิง เขามีความเปรมปรีดิ์ยิ่งนัก เพราะตั้งแต่สมัยของเยชูอาบุตรนูน ถึงวันนั้นประชาชนอิสราเอลไม่ได้กระทำเลย” เนหะมีย์ 8:15-17 {MH 282.1}

God gave to Israel instruction in all the principles essential to physical as well as to moral health, and it was concerning these principles no less than concerning those of the moral law that He commanded them: {MH 283.1}

พระเจ้าประทานคำแนะนำสั่งสอนเกี่ยวกับบทบัญญัติที่มีความจำเป็นต่อสุขภาพของร่างกายและจิตใจให้แก่ชนชาติอิสราเอลและคำแนะนำสั่งสอนเหล่านี้ต่างมีความสำคัญที่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าบทบัญญัติฝ่ายศีลธรรมที่พระเจ้าได้ตรัสสั่งแก่พวกเขาก่อนหน้านั้นแล้ว {MH 283.1}

"These words, which I command thee this day, shall be in thine heart: and thou shalt teach them diligently unto thy children, and shalt talk of them when thou sittest in thine house, and when thou walkest by the way, and when thou liest down, and when thou risest up. And thou shalt bind them for a sign upon thine hand, and they shall be as frontlets between thine eyes. And thou shalt write them upon the posts of thy house, and on thy gates." Deuteronomy 6:6-9. {MH 283.2}

“ถ้อยคำที่ข้าพเจ้าบัญชาพวกท่านในวันนี้อยู่ในใจของท่าน และพวกท่านจงอุตส่าห์สอนถ้อยคำเหล่านั้นแก่บุตรหลานของท่าน เมื่อท่านนั่งอยู่ในเรือน เดินอยู่ตามทาง และนอนลงหรือลุกขึ้น จงพูดถึงถ้อยคำนั้น จงเอาถ้อยคำเหล่านี้พันไว้ที่มือของท่านเป็นหมายสำคัญ และจงจารึกไว้ที่หว่างคิ้วของท่าน และเขียนไว้ที่เสาประตูเรือน และที่ประตูของท่าน” เฉลยธรรมบัญญัติ 6:6-9 {MH 283.2}

"And when thy son asketh thee in time to come, saying, What mean the testimonies, and the statutes, and the judgments, which the Lord our God hath commanded you? Then thou shalt say unto thy son, . . . The Lord commanded us to do all these statutes, to fear the Lord our God, for our good always, that He might preserve us alive, as it is at this day." Verses 20-24. {MH 283.3}

“เมื่อเวลาต่อไป บุตรของท่านจะถามท่านว่า พระโอวาท กฎเกณฑ์และกฎหมายซึ่งพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเราทั้งหลายได้บัญชา ท่านทั้งหลายไว้นั้นมีความหมายว่ากระไร แล้วท่านจะตอบบุตรของท่านว่า………พระเจ้าทรงบัญชาให้เรากระทำตาม กฎเกณฑ์เหล่านี้ทั้งสิ้น คือให้ยำเกรงพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราเพื่อ เป็นผลดีแก่เราเสมอ เพื่อพระองค์จะทรงรักษาชีวิตของเราไว้ให้คงอยู่ ดังทุกวันนี้” เฉลยธรรมบัญญัติ 6:20-24 {MH 283.3}

Had the Israelites obeyed the instruction they received, and profited by their advantages, they would have been the world's object lesson of health and prosperity. If as a people they had lived according to God's plan, they would have been preserved from the diseases that afflicted other nations. Above any other people they would have possessed physical strength and vigor of intellect. They would have been the mightiest nation on the earth. God said: {MH 283.4}

หากชนชาติอิสราเอลได้ยอมปฏิบัติตามคำแนะนำสั่งสอนที่พวกเขาได้รับและได้รับประโยชน์จากการปฏิบัติตามนั้น พวกเขาน่าจะมีความได้เปรียบเหนือชนชาติอื่นใด พวกเขาน่าจะเป็นแบบอย่างแห่งความเจริญรุ่งเรืองและการมีสุขภาพที่สมบูรณ์แข็งแรงแก่มวลมนุษย์ในโลก หากชนชาติอิสราเอลได้ดำเนินชีวิตตามแผนการของพระเจ้า พวกเขาน่าจะได้รับการปกป้องให้รอดพ้นจากโรคภัยที่ได้เบียดเบียนชนชาติอื่น ๆ เขาทั้งหลายน่าจะมีกำลังที่แข็งแรงและมีสติปัญญาที่เฉียบแหลมเหนือชนชาติอื่นใด และน่าจะเป็นชาติที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ที่สุดในแผ่นดินโลก พระเจ้าตรัสว่า {MH 283.4}

"Thou shalt be blessed above all people." Deuteronomy 7:14. {MH 283.5}

“ท่านทั้งหลายจะได้รับพระพรเหนือชนชาติทั้งหลายหมด” เฉลยธรรมบัญญัติ 7:14 {MH 283.5}

"The Lord hath avouched thee this day to be His peculiar people, as He hath promised thee, and that thou shouldest keep all His commandments; and to make thee high above all nations which He hath made, in praise, and in name, and in honor; and that thou mayest be an holy people unto the Lord thy God, as He hath spoken." Deuteronomy 26:18, 19. {MH 284.1}

“และในวันนี้พระเจ้าทรงรับว่าท่านทั้งหลายเป็นชนชาติในกรรมสิทธิ์ของพระองค์ ดังที่พระองค์ทรงสัญญาไว้กับท่าน และว่าท่านจะรักษาพระบัญญัติทั้งสิ้นของพระองค์ และว่าพระองค์จะทรงตั้งท่านให้สูงเหนือบรรดาประชาชาติ ซึ่งพระองค์ได้ทรงสร้าง ในเรื่องสรรเสริญ ชื่อเสียงและเกียรติยศ และว่าท่านจะเป็นชนชาติที่บริสุทธิ์แด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน ดังที่พระองค์ตรัสแล้ว” เฉลยธรรมบัญญัติ 26:18, 19 {MH 284.1}

"And all these blessings shall come on thee, and overtake thee, if thou shalt hearken unto the voice of the Lord thy God. Blessed shalt thou be in the city, and blessed shalt thou be in the field. Blessed shall be the fruit of thy body, and the fruit of thy ground, and the fruit of thy cattle, the increase of thy kine, and the flocks of thy sheep. Blessed shall be thy basket and thy store. Blessed shalt thou be when thou comest in, and blessed shalt thou be when thou goest out." Deuteronomy 28:2-6. {MH 284.2}

“พระพรเหล่านี้จะตามมาทันท่าน ถ้าท่านทั้งหลายฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน ท่านทั้งหลายจะรับพระพรในเมือง ท่านทั้งหลายจะรับพระพรในทุ่งนา พงศ์พันธุ์ของตัวท่านเอง ผลแห่งพื้นดินของท่านและพันธุ์แห่งสัตว์ของท่านจะรับพระพร คือฝูงวัวของท่านที่เพิ่มขึ้น ฝูงแกะของท่านที่เพิ่มลูกขึ้น ท่านจะรับพระพรเมื่อท่านเข้ามา และท่านจะรับพระพรเมื่อท่านออกไป” เฉลยธรรมบัญญัติ 28:2-6 {MH 284.2}

"The Lord shall command the blessing upon thee in thy storehouses, and in all that thou settest thine hand unto; and He shall bless thee in the land which the Lord thy God giveth thee. The Lord shall establish thee an holy people unto Himself, as He hath sworn unto thee, if thou shalt keep the commandments of the Lord thy God, and walk in His ways. And all people of the earth shall see that thou art called by the name of the Lord; and they shall be afraid of thee. And the Lord shall make thee plenteous in goods, in the fruit of thy body, and in the fruit of thy cattle, and in the fruit of thy ground, in the land which the Lord sware unto thy fathers to give thee. The Lord shall open unto thee His good treasure, the heaven to give the rain unto thy land in his season, and to bless all the work of thine hand. . . . And the Lord shall make thee the head, and not the tail; and thou shalt be above only, and thou shalt not be beneath; if that thou hearken unto the commandments of the Lord thy God, which I command thee this day, to observe and to do them." Verses 8-13. {MH 284.3}

“พระเจ้าจะทรงบัญชาพระพรให้แก่ฉางของท่าน และบรรดากิจการที่ท่านกระทำ และพระองค์จะทรงอำนวยพระพร แก่ท่านในแผ่นดินซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน พระเจ้าจะทรงตั้งท่านให้เป็นชนชาติบริสุทธิ์แด่พระองค์ ดังที่พระองค์ทรงปฏิญาณแก่ท่านแล้ว ถ้าท่านรักษาพระบัญญัติของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และดำเนินในมรรคาของพระองค์ และชนชาติทั้งหลายในโลกจะเห็นว่าเขาเรียกท่านตามพระนามพระเจ้า และเขาทั้งหลายจะเกรงกลัวท่าน พระเจ้าจะทรงกระทำให้ท่านทั้งหลายอุดมสมบูรณ์ ไปด้วยพันธุ์ของตัวท่านเอง ผลของฝูงสัตว์ของท่านและผลแห่งพื้นดินของท่าน ในแผ่นดินซึ่งพระเจ้าทรงปฏิญาณแก่บรรพบุรุษว่าจะให้ท่าน พระเจ้าจะเปิดคลังฟ้าอันดีของพระองค์ประทานฝนแก่ท่านตามฤดูกาล และทรงอำนวยพระพรแก่กิจการน้ำมือของท่าน……..ถ้าท่านเชื่อฟังพระบัญญัติของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน ซึ่งข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้ และระวังที่จะกระทำตาม พระเจ้าจะทรงกระทำให้ท่านเป็นหัวไม่ใช่เป็นหาง กระทำให้สูงขึ้นทางเดียวมิใช่ให้ต่ำลง” เฉลยธรรมบัญญัติ 28:8-13 {MH 284.3}

To Aaron the high priest and his sons the direction was given: {MH 285.1}

พระเจ้าทรงโปรดประทานคำแนะนำสั่งสอนให้แก่อาโรนผู้เป็นปุโรหิตและบุตรของท่านว่า {MH 285.1}

"On this wise ye shall bless the children of Israel, saying unto them, "Jehovah bless thee, and keep thee: Jehovah make His face to shine upon thee, And be gracious unto thee: Jehovah lift up His countenance upon thee, And give thee peace. So shall they put My name upon the children of Israel; And I will bless them." "As thy days, so shall thy strength be. There is none like unto God, O Jeshurun, Who rideth upon the heaven for thy help, And in His excellency on the skies. The eternal God is thy dwelling place, And underneath are the everlasting arms. . . . Israel dwelleth in safety, The fountain of Jacob alone, "In a land of corn and wine; Yea, His heavens drop down dew. Happy art thou, O Israel: Who is like unto thee, a people saved by the Lord, The shield of thy help, And that is the sword of thy excellency!" Numbers 6:23; 6:24-27, A.R.V.; Deuteronomy 33:25-29, R.V. {MH 285.2}

"ท่านทั้งหลายจงอวยพรแก่คนอิสราเอล ดังต่อไปนี้คือว่าแก่เขาทั้งหลายว่า “ขอพระเจ้าทรงอำนวยพระพรแก่ท่าน และพิทักษ์รักษาท่าน ขอพระเจ้าทรงให้พระพักตร์ของพระองค์ทอแสงแก่ท่านและทรงพระกรุณาท่าน ขอพระเจ้าทรงเงยพระพักตร์ของพระองค์เหนือท่านและประทานสวัสดิภาพแก่ท่าน ดังนั้นแหละให้เขาประทับนามของเราเหนือคนอิสราเอล และเราจะได้อวยพรแก่เขาทั้งหลาย" “ขอให้กำลังของท่านคงอยู่ตลอดวันคืนของท่าน โอ เยชูรูน ไม่มีผู้ใดเหมือนพระเจ้า พระองค์เสด็จมาทางฟ้าสวรรค์เพื่อช่วยท่าน เสด็จมาเปี่ยมด้วยความโอ่อ่าตระการของพระองค์ตามท้องฟ้า พระเจ้าผู้ดำรงเป็นนิตย์เป็นที่อาศัยของท่าน และพระกรนิรันดร์รับรองท่านอยู่….. อิสราเอลจึงอยู่อย่างปลอดภัย พงศ์พันธุ์อันสืบเนื่องจากยาโคบอยู่ได้แต่ลำพัง “ในแผ่นดินที่มีข้าวและเหล้าองุ่น เออ ท้องฟ้าของพระองค์โปรยน้ำค้างลงมา โอ โอ อิสราเอล ท่านทั้งหลายเป็นสุขแท้ๆ ใครเหมือนท่านบ้าง เป็นชนชาติที่รอดมาด้วยพระเจ้าทรงช่วย เป็นโล่ช่วยท่าน เป็นดาบชัยของท่าน” กันดารวิถี 6:23; 6:24-27 เฉลยธรรมบัญญัติ 33:25-29 {MH 285.2}

The Israelites failed of fulfilling God's purpose, and thus failed of receiving the blessings that might have been theirs. But in Joseph and Daniel, in Moses and Elisha, and many others, we have noble examples of the results of the true plan of living. Like faithfulness today will produce like results. To us it is written: {MH 285.3}

ชนชาติอิสราเอลหาได้ดำเนินชีวิตตามพระประสงค์ของพระเจ้าไม่ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงพลาดจากการได้รับพระพรที่พวกเขาน่าจะได้ แต่สำหรับโยเซฟและดาเนียล สำหรับโมเสสและเอลีชาและคนอื่นๆ อีกมากมาย เราได้เห็นแบบอย่างอันดีงามในการดำเนินชีวิตตามทางอันชอบธรรมของพวกเขา ถ้าเราจะมีความซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าในเวลานี้เหมือนดังเช่นผู้ชอบธรรมในอดีต เราก็จะได้รับพระพรจากพระองค์เช่นเดียวกับคนเหล่านั้น ดังมีคำเขียนไว้สำหรับเราทั้งหลายว่า {MH 285.3}

"Ye are a chosen generation, a royal priesthood, an holy nation, a peculiar people; that ye should show forth the praises of Him who hath called you out of darkness into His marvelous light." 1 Peter 2:9. "Blessed is the man that trusteth in the Lord, And whose hope the Lord is." He "shall flourish like the palm tree: He shall grow like a cedar in Lebanon. Those that be planted in the house of the Lord Shall flourish in the courts of our God. They shall still bring forth fruit in old age." "They shall be vigorous and covered with foliage." "Let thine heart keep My commandments: For length of days, and long life, And peace, shall they add to thee." "Then shalt thou walk in thy way safely, And thy foot shall not stumble. When thou liest down, thou shalt not be afraid: Yea, thou shalt lie down, and thy sleep shall be sweet. Be not afraid of sudden fear, Neither of the desolation of the wicked, when it cometh. For the Lord shall be thy confidence, And shall keep thy foot from being taken." Jeremiah 17:7; Psalm 92:12-14; 92:14, Leeser; Proverbs 3:1, 2, 23-26. {MH 286.1}

“แต่ท่านทั้งหลายเป็นชาติที่พระองค์ทรงเลือกไว้แล้ว เป็นพวกปุโรหิตหลวง เป็นประชาชาติบริสุทธิ์ เป็นชนชาติของพระเจ้าโดยเฉพาะ เพื่อให้ท่านทั้งหลายประกาศพระบารมีของพระองค์ ผู้ได้ทรงเรียกท่านทั้งหลายให้ออกมาจากความมืด เข้าไปสู่ความสว่างอันมหัศจรรย์ของพระองค์” 1 เปโตร 2:9 “คนที่วางใจในพระเจ้าย่อมได้รับพระพร คือผู้ที่ความวางใจของเขาอยู่ในพระเจ้า” “คนชอบธรรม ก็งอกขึ้นอย่างต้นอินทผลัม เจริญขึ้นอย่างต้นสนสีดาร์ในเลบานอน คนได้ปลูกมันไว้ในพระนิเวศของพระเจ้า มันเจริญขึ้นในบริเวณของพระเจ้าของเราทั้งหลาย มันแก่แล้วก็ยังเกิดผล มันมีน้ำเลี้ยงเต็มและเขียวสดอยู่” “อย่าลืมคำสอนของเรา แต่ให้ใจของเจ้ารักษาบัญญัติของเรา เพราะสิ่งเหล่านี้จะให้วันเดือนปีชีวิตยืนยาว และอำนวยความสุขสมบูรณ์แก่เจ้า” “แล้วเจ้าจะดำเนินในทางของเจ้าอย่างปลอดภัย และเท้าของเจ้าจะไม่สะดุด ถ้าเจ้านั่ง เจ้าจะไม่กลัว เมื่อเจ้านอน ก็จะหลับไปอย่างผาสุกสดชื่น อย่ากลัวความกลัวลานที่มาถึงปัจจุบันทันด่วน หรือกลัวความพินาศย่อยยับของคนชั่วร้ายที่เกิดขึ้น เพราะพระเจ้าจะทรงเป็นความไว้วางใจของเจ้า และจะทรงรักษาเท้าของเจ้าให้พ้นจากการถูกจับ” เยเรมีย์ 17:7; สดุดี 92:12-14; สุภาษิต 3:1, 2, 23-26 {MH 286.1}